รู้สึกผิดต่อแมวที่เลี้ยงมา แมวจะรู้ไหมว่าเราไม่ตั้งใจทำให้เขาตาย

สวัสดีค่ะ,

คือยอมรับว่าดิฉันยังทำใจไม่ได้ที่แมวที่รักของดิฉันตายในคืนพระจันทร์สีเลือดที่ผ่านมา..

แมวดิฉันเป็นมะเร็งขั้นสุดท้ายโดยที่ดิฉันไม่รับรู้มาก่อน..เพราะเขาไม่เคยทำให้ฉันต้องมารู้สึกไม่ดี...และรู้สึกผิดที่ไม่สังเกตแมวตัวเองให้ดีกว่านี้

แต่ต่อมมะเร็งก็โตขึ้นใหญ่จนดิฉันต้องพาเขาไปหาหมอ หมอได้เจาะเลือดของนางออกมาเยาะมาก เพื่อเอาออกมาดูว่ามีอะไร..สุดท้ายหมอไม่เห็นอะไรจึงต้องเอานางไปแสกนดูและพบว่านางเป็นมะเร็ง...และเขาจะนัดผ่าตัดอีกที..แต่หมอบอกว่าผ่าตัดไปก็ไม่รอด

แต่พอกลับบ้านมานางเจ็บแผลที่โดยหมอเจาะดูดเลือดออกมาก นางทรมานจนขาดใจตายในอ้อมอกดิฉัน พร้อมจ้องตามาที่ดิฉัน..

ดิฉันรู้สึกผิดมากๆที่พานางไปหาหมอ เหมือนไปเร่งวันตายให้นาง..นางก็แก่แล้วน่ะค่ะ แต่ภายนอกนางดูแข็งแรงดี..

ในวันถัดมาศพนางได้ทำพิธีเผาเรียบร้อยแล้วค่ะ... ตอนนี้ดิฉันหลอนมาก เรียกเขาให้กลับบ้านทั้งวัน..บางครั้งก็ได้ยินเสียงเหมียวในหัว..

ดิฉันอยากรู้น่ะค่ะ ว่านางรู้ไหมว่าดิฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้นางเจ็บ และดีใจที่นางได้มาตายในอ้อมอกดิฉัน...

ตอนนี้นางไปได้ดีหรือเปล่า นางยังสามารถวนเวียนอยู่กับดิฉันได้ไหมคะ?

ดิฉันแนบรูปมาด้วยนะคะ

P.s. ดิฉันอยู่ยุโรปน่ะค่ะ ไม่ได้อยู่ไทย

จะเป็นพระคุณอย่างหากใครมีคำตอบให้ได้..

 

ผมเสียใจด้วยจริงๆครับสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณ @MieuwJi ครับ… ผมขออนุญาตเรียนคุณ @MieuwJi ก่อนนะครับว่า… มันไม่สำคัญนะครับว่าผมนั้นจะสามารถ สื่อสาร หรือ ติดต่อ กับวิญญาณแมวได้หรือไม่? ผมเป็นเพียงแค่ กัลยาณมิตรธรรมดาๆ คนหนึ่งที่พอจะมีความรู้อยู่บ้างในทางธรรมะ และ เลี้ยงแมวอยู่ในขณะนี้… และ เคยประสบกับเหตุการณ์สูญเสียคล้ายๆกับคุณ @MieuwJi มาก่อนครับ (^ ^) ที่ผมโพสต์ตอบคุณ @MieuwJi นี้… ประเด็นสำคัญคือผมต้องการที่จะ สื่อสาร กับคุณ @MieuwJi ครับ _/\_ ทั้งหมดนี้นั้นเป็นแค่เพียงความคิดเห็นส่วนตัวของ กัลยาณมิตรธรรมดาๆ คนหนึ่งที่รักแมวนะครับ (^__^) ขอให้คุณ @MieuwJi ลองพิจารณาอ่านอย่างพินิจพิเคราะห์นะครับ _/|\_

พระพุทธองค์ทรงบอกว่า “เจตนาเป็นตัวกรรม” ในเมื่อ “เจตนา” ของคุณ @MieuwJi นั้นต้องการที่จะช่วยเหลือแมวที่คุณรัก… คุณ @MieuwJi ไม่ได้มี “เจตนา” ที่จะทำให้แมวของคุณตาย… ไม่ได้มี “เจตนา” ในการคิดทำร้ายมัน… หากคุณ @MieuwJi รู้สึกว่าตัวเองทำผิดบาป… ความรู้สึกผิดบาปเกิดที่ใจก็ต้องชำระลงที่ใจ… การตายของแมวที่คุณ @MieuwJi รักนั้นเกิดจาก “เจตนา” ที่ดี จากความรัก ความหวังดี และ จิตที่ปรารถนาดีที่จะทำให้มันคลาย “ทุกข์” จากโรคมะเร็ง… ตอนนี้สิ่งที่คุณ @MieuwJi ควรทำที่สุดคือดึงสติกลับมาชำระที่ใจครับ _/\_

เวลาที่คุณ @MieuwJi ไม่สบายใจครั้งใดให้เข้าไปพิจารณาดูความทุกข์ว่า มันเป็นอย่างไร? แค่ไปรับรู้ความรู้สึกแล้วก็สลับกับการรับรู้ลมหายใจเข้า ออก พยายามมีสติอยู่กับลมหายใจที่เข้าออก… ก่อนหน้านี้ที่เราทุกข์ เพราะมีการปรุงแต่งความคิด มีสมมติบัญญัติไว้ว่า มีคน มีสัตว์ บุคคล เรา เขา เรื่องแมวที่เราสูญเสียไป ปรุงมาปรุงไปเป็นวงจรแห่งความขุ่นมัว ทำให้ต้องมาเสียใจและรู้สึกผิดว่าเราเป็นต้นเหตุ แต่ช่วงเวลาที่เรากลับมาดูลมหายใจเข้าออก… เป็นการดึงสติกลับมา จากสมมุติ ไม่รับรู้เรื่องคน เรื่องใคร… จิตของเราจะรู้สึกว่าง แล้วค่อยกลับไปดูความรู้สึกใหม่ ทำสลับไปมา… เมื่อคุณ @MieuwJi รู้สึกดีขึ้นจะมีการแทนค่า… กุศลจะตีตื้นขึ้นมาแทนค่าความทุกข์… สุดท้ายทุกข์ทางใจจะค่อยๆสลายไป… หากคุณ @MieuwJi สะดวกอาจลองใช้วิธีสวดมนต์… บทใดก็ได้ที่คุณชอบ… เป็นการทำให้จิตมีที่ตั้งอยู่กับปัจจุบัน ถ้าจิตไม่มีหลัก ความคิดที่รู้สึกผิดจากการสูญเสียแมวที่รักจะเกิดขึ้น ถ้าคิดวนซ้ำแต่เรื่องที่เกิดขึ้น ใจก็ยิ่งเศร้าหมองครับ…

หากดึงสติกลับมาแล้วคิดในด้านดีก็ทำให้เกิดความสบายใจครับ _/\_ หลังจากสวดมนต์แล้วคุณ @MieuwJi ลองอุทิศส่วนกุศล เขียนชื่อแมวของคุณแล้วทำบุญไปให้น้องแมวก็ได้ครับ _/|\_ ตั้งจิตให้นิ่งแล้วอุทิศไปว่า “บุญกรรมกุศลที่ทำวันนี้ก็ขออุทิศให้กับน้องแมวของข้าพเจ้า ขอให้มารับส่วนกุศล และ ขออโหสิกรรมให้ข้าพเจ้าด้วย… สิ่งที่ข้าพเจ้าทำลงไปนั้น… ข้าพเจ้าทำลงไปโดย เจตนา ที่ต้องการจะช่วยให้แมวของข้าพเจ้าหายจากอาการเจ็บป่วย และ คลายทุกข์จากโรคมะเร็ง… ข้าพเจ้าไม่ได้มี เจตนา ที่ต้องการทำร้าย หรือ เบียดเบียนแมวของข้าพเจ้าแต่อย่างใด… ขอให้น้องแมวของข้าพเจ้าจงรับรู้ และ ขอให้มารับส่วนกุศลผลบุญนี้ และ ขออโหสิกรรมให้ข้าพเจ้าด้วย”

อีกวิธีหนึ่งในการดึงสติกลับมาคือ พยายามจดจ่ออยู่กับการงานหรือกิจวัตรที่ทำ… พาตัวเองไปทำอย่างอื่น เช่น กวาดบ้านก็ตั้งใจกวาดบ้าน รดน้ำต้นไม้ก็ให้มีสติอยู่ตรงนั้น ไม่ใช่รดน้ำต้นไม้ไปจิตก็เหม่อวนไปคิดเรื่องการตายของแมว… พยายามเอางานหรือกิจวัตรที่ทำเป็นฐานที่ตั้งของสติครับ

ถ้าคุณ @MieuwJi สะดวกและมีเวลาว่าง… ผมอยากให้คุณ @MieuwJi ลอง คลิ๊ก เข้าไปอ่านพิจารณาในกระทู้ #1 นี้ดูนะครับ (^ ^) บางทีอาจจะทำให้คุณ @MieuwJi ได้แง่คิดอะไรดีๆครับ (^_^)

ฝากข้อคิดทิ้งท้ายไว้นิดนึงนะครับว่า จะด้วยอะไรก็ตามแต่… หากน้องแมวของคุณ @MieuwJi รับรู้ได้… น้องก็คงจะรู้สึกไม่ดีเท่าใดนักที่การตายของน้องนั้น… ต้องเป็นเหตุให้เจ้านายที่ตนรักนั้น… รู้สึกผิด และ ทุกข์ใจขนาดนี้ครับ _/\_ Cheer you up [^ ^]

ประมาณนี้ครับ… ขอบคุณสำหรับพื้นที่ตรงนี้ครับ _/|\_ บุญรักษาคนรักน้องหมา และ น้องแมวทุกๆท่านครับ _/\_

 

อย่าไปเรียกเขาเลยนะคะ เราเข้าใจความรู้สึกล่ะ เราเคยมีน้องหมา และน้องแมวที่รักมากๆ ตายจากไป ซึ่งเราไม่เคยมองว่าเขาเป็นสัตว์ มองว่าเป็นคนเหมือนเรานี่แหละค่ะ เลยผูกพันมาก

ตอนแมวเราตาย คือเราไม่รู้หรอกว่าเขาตายหรือไปไหน เพราะเขาหายไป เราก็เรียกเขาทุกวัน ตามหาแทบปูพรมหา ร้องไห้ทุกวัน จนเก็บไปฝันบ่อยมาก และได้กลิ่นเหมือนซากศพลอยมาก็มี เราคิดว่าวิญญาณเขาน่าจะมีห่วงเลยกลับมา บางครั้งเราพูดถึงเขา กลางคืนก็ฝันถึงว่าเขาอยู่ในบ้านเรานี่แหละค่ะ

และพอหมาเราตาย เราก็เรียกหาเขาบ่อยมาก เรียกจนวันนึงหมาที่บ้านท้อง แล้วเราก็พูดขึ้นว่า ถ้ามีตัวผู้สีดำ เราว่าต้องใช่เขาแน่ ปรากฎว่าแม่หมามีลูก 6 ตัว มีตัวผู้สีดำ 1 ตัว ที่เหลือเป็นหญิง

พอหมาตัวนี้โตขึ้นเราเห็นพฤติกรรมเฉพาะตัวบางอย่างที่หมาตัวโปรดเราเคยทำ เขาทำเหมือนกันอย่างน่าเหลือเชื่อ จนเรามั่นใจเลยว่า ใช่แน่ แต่ต่อมาเขาก็ตายอีกครั้ง และครั้งนี้เราก็ร่ำลาเขาว่า เราเกิดมาต้องตาย พี่ก็ต้องตายเหมือนกัน ทำใจให้สบายนะ เขาก็จากไปอีกครั้ง

ต่อมา เราคิดว่าเราจะทำใจได้ แต่กลับกลายเป็นเราก็ยังคอยพูดถึงเขาเสมอ อาจด้วยเรามีเรื่องเครียดในชีวิตเยอะมากช่วงนั้น เราเลยห้ามตัวเองไม่ค่อยได้ เวลามีเรื่องเสียใจ เราจะพูดกับอากาศเหมือนเขาอยู่ตรงนั้นเสมอ

จนมีวันนึงที่เรากำลังนอนหลับกึ่งๆ มีสติรู้ตัว ก็รู้สึกว่าที่นอนเรามันยุบตัวลงข้างๆ แล้วคืนนั้นก็ฝันถึงเขานั่นแหละค่ะ ที่เราเห็น เขาเป็นคน ผิวขาว หน้าตาหล่อมาก รูปร่างดีเหมือนนายแบบเลย (คือเราก็ไม่เคยมโนว่าหมาเราเป็นแบบนั้นนะคะ) เขาบอกว่า เขาจะกลับมาอยู่กับเรานะ เราบอกอย่ามาเลย จะมายังไง แล้วเราก็ตื่น

ผ่านไปอีกสองวีค ป้าในที่ทำงานเราวิ่งมาบอกว่า มีลูกหมาดำถูกรถชนอยู่หน้าที่ทำงาน ไปไหนไม่ได้มาหลายวันแล้ว และเราอ่ะนะคะ ฉายาสัตวบาลประจำหน่วยงาน ก็ต้องหอบเอาน้องดำขาเสียกลับมาบ้าน ตอนนั้นเราหงุดหงิดมาก เราไม่อยากเพิ่มภาระให้ที่บ้านอีก แต่ทนทำใจทิ้งไม่ได้ ต้องรับมาดูแล ปัจจุบันโตขึ้นแล้วหล่อมาก หน้าตาทรงผมคล้ายๆ กับในฝัน แต่ขนสีดำไม่ใช่ผิวขาวแบบที่เราเห็น ก็มาคิดเอาเองว่า ก็คงน่าจะใช่แหละ คงใช่มั้ง อีกใจก็พยายามคิดว่า ไม่ใช่หรอก ไปดีแล้ว

แค่อยากเล่าให้ฟังค่ะ นี่คือเรื่องจริง 100%
ถ้าเรารักอะไรมากๆ ใจเราไปเรียกร้อง มันจะทำให้เขากับเราวนเวียนเจอกันไปเรื่อย แต่อาจจะไม่ใช่ในเวลาหรือสภาพที่เหมาะสมเสมอไป บางทีรักแท้อาจต้องให้อิสระมากกว่านั้น ใช่ว่าเรารักเขามาก แต่จะมากกว่านี้สักเท่าไร แล้วทำให้ใจเราเรียกหาให้เขามา เขาก็เป็นทุกข์ เราก็ใช่ว่าจะสุขตลอดไป

หลังๆ มาเราเลยเริ่มรู้สึกว่า ความรักนี่ต้องวางไว้ในจุดใดจุดนึงไปเลย คือรักนั่นแหละ แต่อย่าเอาความผูกพัน หรืออะไรมาผูกไว้กับรัก ไม่งั้นทุกข์ทั้งเราทั้งเขาแน่นอนค่ะ ยังไงซะถ้าเราเชื่อมั่นในความรักเราคิดว่าเขาต้องรับรู้ได้ แต่อย่าคอยเรียกเขาให้กลับมา จนกว่าจะถึงเวลาเหมาะสมเลยค่ะ

และเสียใจด้วยนะคะ ก้าวต่อไป โดยอวยพรให้น้องไปมีความสุขในภพภูมิใหม่อย่างหมดห่วงดีกว่าค่ะ ถึงเวลาวันนึงก็กลับมาเจอกันเองเนาะ

 

ทานบารมีและการอุทิศส่วนกุศล
ก็คือการลดสักกายทิฏฐินี้หละครับ

คือการรู้เห็นตามความเป็นจริงว่า
ทั้งแมวและขันธ์5คุณเมียวจิ
นั้นไม่ใช่ของเรา

รักก็คือจิตส่งออก มีสภาพเป็นทุกข์
รัก100สิ่ง ก็ทุกข์100สิ่ง
เพราะเราจิตส่งออกไปยึดทั้ง100สิ่งนั้นๆ
ว่าเป็นเราเป็นของๆเรา

ทุกข์นั้นเป็นสิ่งที่ต้องกำหนดรู้
เมื่อกำหนดรู้สิ่งไหนแล้ว
ทั้งรู้และสิ่งที่ถูกรู้ล้วนแล้วแต่มีความดับไปเป็นธรรมดา

 

ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ที่ได้อุทิศบุญให้กับน้องแมว แมวเขาชื่อเหมียวจิตามรูปนั่นแหละค่ะ... ไม่รู้จะขอบคุณอย่างไรดี ซึ้งน้ำใจจริงๆค่ะ...

 

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวนะคะ ... จะเอากระดูกเขาไปโปรยในแม่น้ำเร็วๆนี้...แหละคงจะปล่อยวางได้มากขึ้นค่ะ..

 

ดิฉันได้เข้าไปอ่านตามที่คุณบอกแล้วนะคะ พึ่งเริ่มจะทำใจได้ แล้วจึงมาตอบค่ะ...ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ เป็นกำลังใจให้ดิฉันได้มากๆเลย ช่วยเหลือลูกเพจแบบนี้ต่อไปนะคะ