การไต่สวนของพญายมราชและหน้าที่ของพญายม

การไต่สวนของพญายมราชและหน้าที่ของพญายม


​

คตินิยมทางพระพุทธศาสนาที่ปรากฏในไตรภูมิพระร่วง และตามเรื่องราวของพระมาลัยเถระนั้น กล่าวเอาไว้อย่างชัดเจนว่าองค์พญายมราชนี้เป็นเทวดาชั้นผู้ใหญ่ที่มีคุณธรรมและมีจิตใจเมตตาเป็นอย่างยิ่ง มิได้เป็นภูตผีปีศาจแต่อย่างใด หากแต่พระองค์ทรงรับหน้าที่ในการปกครองดินแดนนรก ดินแดนแห่งการลงทัณฑ์มีหน้าที่ไต่สวนดวงวิญญาณต่างๆ ที่จำบุญบาปของตนไม่ได้

<O</O
สำหรับการไต่สวนดวงจิตวิญญาณเพื่อตัดสินความนั้น พญายมจะตั้งคำถาม 5 ข้อ ให้ดวงวิญญาณตอบโดยมีรายละเอียดดังนี้
<O</O
ข้อที่ ๑.พญายมราชจำทำการไต่ถามถึงปัญหาข้อที่ว่า “ดูกรท่านผู้เจริญ ท่านเคยเห็นเด็กแดงๆ ยังอ่อนนอนแบเบาะ นอนเปื้อนมูตรคูถของตนบ้างไหม เห็นแล้วรู้สึกอย่างไร?” ถ้าตอบว่าเห็น แต่ไม่มีความรู้สึกอย่างไร พญายมราชก็จะบอกให้ทราบว่าเจ้าเป็นผู้มีความประมาท ไม่กระทำความดีทางกาย วาจา ใจ ไม่เคยคิดเลยว่าการเกิดมานั้นเป็นทุกข์ ดังที่เห็นอยู่เมื่อท่านประมาทเช่นนี้นายนิรยะบาลจะทำการลงโทษท่าน แล้วพญายมราชก็ปลอบใจผู้กระทำบาปเหล่านี้ โดยถามเป็นปัญหาที่สองเพื่อว่าดวงวิญญาณนั้นๆ อาจคิดถึงบุญได้ยามเมื่อฟังปัญหาต่อไป

<O
ข้อที่ ๒. เมื่อพญายมราชได้ปลอบโยนเอาอกเอาใจแล้วก็ได้ถามปัญหาข้อที่๒ว่า ”ดูกรท่านผู้เจริญ ท่านเคยเห็นคนแก่อายุ ๘0,๗0,๑00 ปี หลังโก่ง คดงอ ถือไม้เท้า เดินงกเงิ่น ผมหงอก หนังเหี่ยว ตกกระ ในหมู่มนุษย์บ้างไหม เห็นแล้วท่านรู้สึกอย่างไร?” ถ้าตอบว่าเห็นแต่ไม่มีความรู้สึกอย่างไร พญายมราชก็กล่าวชี้แจงให้ทราบว่าท่านเป็นผู้ประมาท ไม่พิจารณาเห็นโทษของความแก่ ไม่ขวนขวายในการทำบุญทำกุศล ตั้งอยู่ในความประมาทนายนิรยบาลจะลงโทษท่านต่อจากนั้นพญายมราชก็จะพูดปลอบใจ และถามปัญหาต่อไป

<O
ข้อที่ ๓. พญายมราชจะถามว่า “ท่านเคยเห็นคนป่วยไข้ที่กำลังได้รับความทุกข์เวทนาบ้างหรือไม่ เมื่อเห็นแล้วรู้สึกอย่างไร?” ถ้าตอบว่าเห็น แต่ไม่รู้สึกอย่างไร พญายมก็จะชี้แจงให้ทราบถึงเหตุผลว่าการเจ็บป่วยนั้นเป็นทุกข์ที่ไม่สามารถจะหลีกเลี่ยงได้ จะต้องขวนขวายในการกระทำความดียิ่งๆขึ้น เพื่อให้พ้นจากสิ่งเหล้านี้ ท่านได้ชื่อว่าเป็นผู้ประมาทนายนิรยบาลจะลงโทษท่าน พญายมราชจะพูดปลอบอกปลอบใจและถามปัญหาข้อที่ ๔ ต่อไป

<O
ข้อที่ ๔.พญายมราชได้ภามปัญหาด้วยจิตเมตตาต่อไปว่า “ท่านเคยเห็นคนที่ถูกจองจำ เช่น โจร ผู้ร้าย ผู้กระทำผิด ซึ่งถูกลงโทษด้วยวิธีต่างๆ เช่น การโบยด้วยแส้ โบยด้วยหวาย ตีด้วยกระบอง ตัดมือบ้าง ตัดเท้าบ้าง ตัดหูตัดจมูกบ้าง ตลอดจนยิงเป้า แขวนคอ นั่งเก้าอี้ไฟฟ้า หรือการฉีดยาพิษเข้าสู้ร่างกายเพื่อให้เสียชีวิตบ้างหรือไม่ เห็นแล้วรู้สึกอย่างไร?” ถ้าตอบว่าเห็น แต่ไม่รู้สึกอย่างไร พญายมราชจะชี้แจงให้ทราบว่าท่านเป็นผู้ตกอยู่ในความประมาท ไม่ขวนขวายในการทำบุญทำกุศล เพื่อให้พ้นจากวัฏสงสารเหล่านี้ นายนิรยบาลจะลงโทษท่านพญายมก็พูดปลอบโยนเอาอกเอาใจและถามปัญหาในข้อต่อไป

<O
ข้อที่ ๕.พญายามราชก็จะถามปัญหาว่า “ท่านเคยเห็นคนตายบ้างหรือไม่ เห็นแล้วรู้สึกอย่างไร” ถ้ายังตอบเหมือนเดิมอีก คือเห็นแล้วไม่มีความรู้สึกอย่างไร และไม่ได้ขวนขวายในการที่จะกระทำคุณงามความดียิ่งๆขึ้น ก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้ตกอยู่ในความประมาท ซึ่งไม่ใช่ความผิดของบิดามารดา ญาติพี่น้อง มิตรสหายหรือเทวดาดลใจแต่เห็นความผิดของท่านเอง นายนิรยบาลจะลงโทษท่าน เมื่อพญายมราชได้พูดปลอบใจแล้ว นายนิรยบาลก็จะจับผู้ประมาทนั้นมาจองจำ๕ ประการด้วยกัน คือ นำมือข้างที่ ๑ มาตรึงด้วยตะปูด้วยเหล็กแดง นำมือข้างที่ ๒ มาตรึงด้วยตะปูเหล็กแดง น้ำเท้าข้างที่ ๑ มาตรึงด้วยตะปูเหล็กแดง นำเท้าข้างที่ ๒ มาตรึงด้วยตะปูเหล็กแดง และตรึงตะปูที่ทรวงอกตรงกลางสัตว์เหล่านั้นย่อมเสวยทุกขเวทนาอย่างแรงกล้าอยู่ในนรก แต่ก็ยังไม่ตายตราบเท่าที่บาปกรรมยังไม่หมดสิ้น

<O</O
ในการถามปัญหา ๕ ข้อนี้ ท่านจะคอยถามว่า ยามเมื่อมีชีวิตอยู่นั้นได้ทำบุญทำบาปอะไรไว้บ้าง นอกจากนี้ยังถามว่าเคยเห็นเด็กทารกที่นอนจมกองอาจมหรือไม่ เมื่อเห็นแล้วเคยรู้สึกสังเวชในการเกิดการเป็นการอยู่ เคยตรึงตรองถึงธรรมการเกิดขึ้นของมนุษย์หรือไม่ ต่อจากนั้นพญายมราชก็จะซักถามต่อไปอีกว่า เคยเห็นคนเจ็บป่วยไม่สบายหรือไม่เห็นแล้วรู้สึกอย่างไร สังเวชในธรรมของการเป็นการอยู่ของมนุษย์เราหรือไม่ เป็นคติเตือนใจเราเองได้หรือไม่ แล้วถามอีกว่าเคยเห็นคนแก่ชราหรือไม่ เมื่อเห็นแล้วเคยน้อยกลับมาดูตัวเองหรือไม่ว่าเราเองต้องแก่เหมือนกัน และไม่อาจหลีกเลี่ยงไปได้ เคยได้ตรึกตรองในสัจธรรมความจริงข้อนี้หรือไม่ สุดท้ายก็ถามย้ำอีกว่า แล้วเคยเห็นคนตายไหม เคยคิดหรือไม่ว่าตัวเราเองหรือไม่ว่าตัวเองต้องแก่ชราเช่นนั้นเหมือนกันไม่ว่าวันใดก็วันหนึ่งเคยนึกได้เช่นนี้บ้างไหม

<O</O
การที่ท่านถามนี้ก็เพื่อว่าบุคคลใดก็ตามที่เคยเห็นแล้วพิจารณานึกได้ เกิดความสังเวชในชีวิตบ้าง นับว่าบุคคลนั้นยังมีจิตใจเป็นบุญกุศลยังมีจิตใจเป็นบุญเป็นกุศล เพราะจิตเคยเข้าสู่การพิจารณาสังเวชในธรรมเป็นไปตามที่พระองค์ท่านให้พิจารณา จิตที่พิจารณาถึงธรรมสังเวชเห็นความเกิด แก่ เจ็บ ตายได้ นับว่าบุคคลผู้นั้นมีปัญญาและมีจิตระเอียดอ่อน การที่จิตตกอยู่ในธรรมสังเวชนั้นแล จะเป็นบุญแก่จิตรของบุคคลผู้นั้นและนับเป็นบุญมหาสารได้ หากขณะที่องค์พญายมราชไต่สวนเราหมดแล้ว ยังไม่อาจระลึกในสิ่งที่เป็นบุญกุศลได้เลย แน่นอนว่าย่อมมีทุคติภูมิหรือนรกเป็นที่ไป

<O</O
ก่อนที่พญายมราชจะส่งดวงวิญญาณทั้งหลายไปลงนรกนั้น พระองค์จะไต่สวนให้เที่ยงธรรมเสียก่อนว่า ดวงวิญญาณทั้งหลายนั้นเคยทำบุญกุศลอะไรบ้างหรือไม่ หากเคยทำบุญกุศลบ้างพระองค์จะได้ไปส่งไปยังสุคติ แต่หากดวงวิญญาณทั้งหลายเหล่านั้นไม่สามารถระลึกถึงกุศลได้เลย ก็แน่นอนว่าย่อมถูกส่งไปยังนรกชั้นต่างๆตามโทษทัณฑ์ที่ดวงวิญญาณนั้นจะได้รับอย่างสาสม

<O
หากผู้ใดได้ประกอบกุศลกรรมอยู่เป็นนิจ ในดวงจิตก็จะมีความสำนึกในกุศลกรรมนั้น เมื่อถึงวันที่ต้องอยู่ต่อหน้าพระพักตร์ของพญายมราช ยามที่ได้ยินคำถามของท่านก็จะสามารถระลึกถึงจิตอันเป็นกุศลของตนได้และยอมได้ไปสู่สุคติภพในที่สุด

ที่มา : ไตรภูมิพระร่วง<O</O

 

อนุโมทธาสาธุ ด้วยคนเจ้าค่ะ ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว หมั่นสร้างบุญกุศลนะคะ

 

ขอบคุณค่ะ อืม แต่ถ้าผู้ใดโกหก ท่านก็ทราบใช่ไหมคะ

 

อนุโมทนา สาธุ อืม....ถ้าเราโกหกเหมือนคุณ humanbeing ว่าล่ะ ผมว่าคนโดนลงโทษหนัก..แน่ๆ เลย ทางที่ดีทำบุญทำทานให้มากครับจะได้ไม่ไปตกนรกภูมิ

 

กฎแห่งกรรม เป็นกฎที่เที่ยงตรง ยิ่งกว่านาฬึกา

มันเป็นกฎที่เข้าใจยากที่สุด ยิ่งกว่า ทฤษฎีของนักวิทยาศาสตร์

มันเป็นการอ่อนโยนถึงขีดสุด เป็นกฎที่ไม่มีใครหนีพ้น

 

ขอขอบคุณสำหรับข้อมูลนี้ อ่านแล้วทำให้เรามีสติ ไม่ตั้งตนโดยความไม่ประมาท อนุโมทนาครับ

 

แต่ที่เห็นมันไม่เที่ยงตรงเท่าไร คนดีตายแบไร้ที่ฝัง คนชั่วนอนบนกองเงินกองทองสบายใจ

 

ถึงวันนั้นแล้วมีแต่ความจริงอย่างเดียวคงไม่สามารถโกหกอะไรได้ เราไม่ได้ฝึกจิตไม่เคยปฎิบัติธรรมนั่งสมาธิ สติแตกนึกอะไรไม่ออก ในสถานที่แห่งนั้นพระพุทธรูปก็ไม่มี วัดก็ไม่มี มีอย่างเดียวคือคุณธรรมในใจเราเท่านั้นที่ทำสั่งสมในดวงจิต หากไม่เคยทำเลยจะเอาบุญกุศลที่ไหนมาช่วย เพราะนึกไม่ออก รีบทำความดีเข้าซะ อย่างน้อย ต้องสวดมนต์และแผ่เมตตาให้ ท้าวพญายมราชท่าน จะได้เตือนเราเมื่อตอนที่เรานึกไม่ออกครับ

 

โห ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้ลงหน้าแรกกับเขาด้วย อิอิ อนุโทนาสาธุๆเจ้าค่ะ

ป.ล.กระทู้นี้เกือบถูกลืมแล้วนะเนี่ยเพราะตั้งไปเมื่อประมาณ2ปีที่แล้วละ แหะๆๆ

 

ต้องรีบถามตัวเองก่อนที่จะมีคนถามจริงมั้ยครับ

 

บุญ กรรม นำแต่ง

ชั่วดี ไม่มีใครบงการได้ นอกจากตัวเราเอง ...

สาธุ

 

อยากรู้จัก ถ้าเราถึงขั้นว่าเราไม่รู้สึกอะไร แต่เหตุที่ไม่รู้สึกอะไรเป็นเพราะเราเห็นว่าสิ่งเหล่านี้เป็นธรรมชาติ หากเกิดมาแล้ว ย่อมหลีกหนีสิ่งเหล่านี้ไม่พ้น ย่อมพบกับไตรลักษณ์ พบขันธ์ พบนิวรณ์ และสิ่งต่างๆเสมอ และต้องพบต่อไปอีกอีก เราจึงไม่อยากที่จะต้องเกิดอีก ไม่ว่าจะในภูมิใดๆอีกคต่อไป ควรสิ้นสุดวัฏสงสารเหล่านี้ได้แล้ว หากเป็นเช่นนี้ คิดว่าจะเป็นอย่างไรครับ

 

จิตนี้เป็นผู้จดจำทุกรายละเอียด ทำดีย่อมได้ดีครับ

 

ผมตอบเฉยๆ หมดเลยครับ

 

แรงอะไรก้อไม่สู้ แรงกรรรม ทำไปเถอะจ๊ะความดี ขัดเกลากันไป มากน้อย ก้อทำไป ดีกว่า หายใจทิ้ง เปล่าประโยชน์ ฝึกไว้นะพี่น้อง สติ ยามคับขัน ช่วยท่านได้จิง ๆ ถึงเวลา เค้ามาพาท่านไป ท่านจะได้จิตไม่เผลอ ไม่หลงลืม มันเป็นความจิง ที่คนบางคนที่ล่วงลับไปแล้ว กลับมาบอกท่านไม่ได้ บางคนยังไม่ถึงที่ ก้อกลับมา ส่วนคนที่เชื่อบ้าง ไม่เชื่อบ้าง ก้อจะหาข้อขัดแย้งอยู่ร่ำไปไม่สิ้นสุด แห่งเพราะเค้ายังไม่เคยตาย พอได้ตายจาก ก้อกลับมาบอกอะไรไม่ได้ ถึงอยากจะพูด อยากจะบอกแทบขาดใจ ก้อไม่สามารถทำได้ ถึงจะร้องก้อง ตะโกนสุดเสียง ก้อทำไม่ได้ เค้าจะปล่อยให้คุณร้อง ๆ ๆ จนพอใจ แล้วเค้าจะปลอบคุณว่า ปล่อยเค้าไปเถอะ ร้องไปเค้าก้อไม่ได้ยิน บอกไปเค้าก้อไม่หยุดทำบาป อกุศลจิตกัน ต้องปล่อยไปตามวิถี กิเลส กรรม วิบากของสัตว์ เหล่านั้น
ส่วนคนที่ได้กลับมา ก้อจะตั้งหน้า ตั้งตา ทำความดี มีเมตตาสัตว์ ตระเตรียมเสบียง เร่งทำความเพียร ปล่อยวาง ตามสมควรแก่ สถานะ หน้าที่ และทำหน้าที่ของผู้มีความเพียรในการขัดเกลา จิต อย่างเบาสบายจิต

อนุโมทนา สาธุการ

เมตตาวิหารี

 

ชีวิตนี้น้อยนัก เร่งทำความดีกันดีกว่า

 

ถ้าเป็นผู้ที่ทำบุญมาก็จะต้องจำได้ใช่ไหมคะ อนุโมทนาด้วยคะ

 

อนุโมทนาสาธุกับบุญกุศลเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา ด้วยครับ ขอให้พระพุทธศาสนาดำรงมั่นอยู่ตราบสิ้นกาลนาน

อานิสงส์บุญกุศลใดจักพึงบังเกิด ขออุทิศให้แก่มารดาบิดา ครูอุปัชฌาย์อาจารย์ ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ โลก ผู้มีพระคุณ ญาติมิตร มนตรีบริวาร ในทุกภพทุกชาติ ตลอดจนถึงเทวดา เปรต สัตว์ในอบายทุคติ เจ้ากรรมนายเวร และสรรพสัตว์ทั้งหลาย ขอจงได้รับรู้และอนุโมทนาโดยทั่วหน้ากัน ท่านที่มีทุกข์ ขอให้พ้นทุกข์ ท่านที่มีสุข ขอให้สุขยิ่งๆ ขึ้นไป เพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย ด้วยเทอญฯ พระอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ ปัจจโย โหตุ

<!--emo&:02:--><!--endemo--> <!--emo&:09:--><!--endemo--> <!--emo&:09:--><!--endemo--> <!--emo&:09:--><!--endemo-->


"พุทโธ โพเธยยัง มุตโต โมเจยยัง ติณโณ ตาเรยยัง"
"เมื่อรู้แล้ว จักช่วยผู้อื่นรู้ด้วย เมื่อพ้นทุกข์แล้ว จักช่วยผู้อื่นพ้นทุกข์ด้วย เมื่อข้ามโอฆะแล้ว จักช่วยผู้อื่นข้ามโอฆะด้วย"
"พระสัมมาสัมโพธิญาณ ปัจจโย โหตุ"
"เมื่อได้พุทธภูมิ อภิเษกพระอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว จักช่วยให้ผู้อื่นได้พุทธภูมิ อภิเษกพระอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณด้วย"

<!--emo&:09:--><!--endemo--> <!--emo&:09:--><!--endemo--> <!--emo&:09:-->
<!--endemo-->
<!--emo&:16:--><!--endemo--> <!--emo&:12:--><!--endemo--> <!--emo&:10:-->

<!--emo&:09:--><!--endemo--> <!--emo&:09:--><!--endemo--> <!--emo&:09:-->

<!--endemo-->
;aa10<!-- / message --><!-- sig -->
<!-- / message -->