พระพยอม เล่ากรรมที่ทำกับพ่อ

​

สิ่งที่พระพยอมเสียใจที่สุดในชีวิต

โยมพ่อของอาตมาเป็นคนขี้เหล้า... หาเงินมาได้เท่าไหร่ก็กินเหล้าหมด

พอเมาก็ดุด่าโยมแม่กับอาตมา อาตมาไม่ชอบพ่อมาก.......

วันหนึ่ง โยมพ่อเมากลับบ้านไม่ได้ มีคนให้อาตมาพายเรือไปรับ

ตอนนั้น อาตมายังเป็นวัยรุ่น ทำงานมาทั้งวันก็อยากจะนอน....อยากพักผ่อน....

อาตมารู้สึกโมโหมาก

พอพายเรือกลับบ้าน ก็ทิ้งโยมพ่อไว้ในเรือ

แต่พ่อเมามากลุกไม่ไหว ตะโกนเรียก....

“ ไอ้ยอม... ไอ้ยอม... มาอุ้มกรูขึ้นบ้านหน่อย... กรูขึ้นไม่ไหว ”

ไอ้เราก็ทนรำคาญไม่ไหว เดินกระทืบเท้า ตึง.. ตึง.. ตึง..

กระชากร่างพ่ออุ้ม ในขณะที่อุ้ม..

ความรู้สึกเจ็บแค้นที่พ่อทำให้เราลำบาก ชอบด่าว่าเราเจ็บๆ

พออุ้มพ่อขึ้นมาจากเรือ... ถึงหัวสะพาน

จับร่างพ่อกระแทกกับหัวสะพาน ก้นพ่อกระแทกกับ พื้นไม้อย่างแรง
เสียงดังโครม....

พ่อแกร้องไห้.... แล้วพูดว่า

“ ไอ้ยอมนะ... ไอ้ยอม.. กรูอุ้มมรึงมาแต่เล็กแต่น้อย....

กรูนอนหลับ.. แต่มรึงไม่ยอมนอน... ร้องไห้กวน..

กรูต้องลุกมาอุ้มมรึง...ร้องเพลงกล่อมให้มรึงนอน

จะไปไหนมรึงไม่ไหว.. มรึงเหนื่อย.. กูก็ต้องอุ้มมรึง.. ทั้งที่กรูก็เหนื่อย

กรูอุ้มมรึง.. มรึงทั้งขี้..ทั้งเยี่ยว.. ใส่กรู

แต่กรูไม่เคยทุ่มมรึงลงกับพื้นเลย....

เพราะกรูรักมรึง......

วันนี้... มรึงอุ้มกรู เหล้ากรูไม่ได้หกโดนมรึงสักนิด มรึงทุ่มกรูลงพื้นทำไม.....”

พอพ่อพูดจบ น้ำตาไม่รู้มาจากไหน มันไหลพรูลงมาอาบสองแก้ม

อาตมาเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน

ก้มลงกราบพ่อ แล้วพูดว่า

“ พ่อครับ ต่อจากนี้ไป... ผมจะอุ้มพ่อตลอดชีวิต

โดยไม่บ่นและทุ่มพ่อ ลงพื้นอีกแล้วละครับ ”

หลังจากนั้น อาตมาทำงานอย่างหนักเพื่อมาให้พ่อ หวังให้พ่อสบายขึ้น

แต่เมื่อถึงวันนั้น มันก็สายไปแล้ว

โยมพ่อได้จากอาตมาไปแล้ว

คิดแล้วมันทรมานใจเหลือเกิน อาตมาทำผิดพลาดไปแล้ว และแก้ไขไม่ได้

จึงอยากเตือนทุกคนเอาไว้ ไม่อยากให้เสียใจไปตลอดชีวิต

แล้วคุณล่ะ เคยทำอะไรให้พ่อเสียใจบ้างหรือเปล่า

บางครั้งเราอาจเข้าใจท่านผิด

บ้างครั้งท่านเฉยเราก็คิดว่าท่านไม่สนใจ

แต่พอเราโตเราก็จะรู้เองว่า

สิ่งที่ท่านทํากับเรามันเป็นสิ่งที่ท่านหวังดีกับเราเสมอ

ขอให้รู้จักค้นหาหัวใจตัวเองให้ทันเวลา

ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป..... "

---------------------------------------------
สำหรับบางคน......

บางสิ่งบางอย่าง ลำบ๊ากลำบาก แต่เราสามารถ มุมานะทำเพื่อแฟนหรือคนรักของเรา

แต่บางสิ่งง่ายๆ สำหรับพ่อแม่ของเรา เรากลับไม่ค่อยอยากทำให้ท่าน

ทั้งๆที่ท่านลำบากเลี้ยงเรามา มาคิดได้เมื่อสายไปแล้ว....

เคยได้ยินมาว่า....

ข้าวร้อนๆกับปลาเค็ม 1 ชิ้น ตอนพ่อมีชีวิตอยู่

มีค่ามากกว่า "เนื้อมังกร...หน้าศพ" ตอนพ่อตาย...


ที่มา คู่สร้าง คู่สม

 

ผมอ่านแล้วน้ำตาก็อดไหลไม่ได้เหมือนกันครับ กรรมของผมก็แนวนี้แหละออกจะหนักกว่าด้วยซ้ำ โมทนาสาธุักับความคิดสำนึกรู้สึกกลับใจของท่านพระพยอมด้วยครับ

 

ซึ้งมากๆครับอ่านกี่ครั้งก็อดน้ำตาไหลไม่ได้ครับ

 

ซึ้งมากครับ...

 

อ่านแล้วน้ำตาซึม จากบ้านมาก็หลายปีเพื่อศึกษาเล่าเรียน ทุกวันก็ได้แต่คิดว่าเมื่อไหร่จะได้กลับไปอยู่กับพ่อแม่ ตอนนี้ห่างท่าน ไม่มีโอกาสได้รับใช้ใกล้ชิด ได้แต่ทำตนเป็นคนที่ดีให้ได้มากที่สุด เพื่อนามสกุลท่านจะไม่ให้มีใครปรามาสได้ คิดถึงท่านเสมอ

 

เป็นข้อคิดที่ดีมากๆเลยค่ะ อ่านแล้วน้ำตาซึมเลย ขออนุโมทนากับบทความดีๆด้วยค่ะ

 

ผมเองก็ใช่ย่อยเลยทำไว้เยอะเหลือเกินอ่านทีไรน้ำตาไหลทุกที

 

ซึ้งจังคะ .. อ่านแล้วหยุดคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านๆมามากมาย....

 

อนุโมทนาค่ะ อ่านแล้วร้องไห้คิดถึงพ่อแม่

มาเรียนไกลจากบ้านหลายร้อยกิโล

เห็นพ่อแม่ลูกคนอื่นนั่งอยู่ด้วยกัน

แอบร้องไห้ คิดถึงตอนอยู่กับแม่พ่อจัง

จะไม่รำคาญใส่พ่อกับแม่แล้ว T....T

ขอโทษค่ะ

 

อนุโมทนาครับ สุดยอดจริงๆ ได้ข้อคิด เตือนใจมาก

ได้ข้อคิดเตือนใจ
มากครับ

ผมอ่านจบน้ำตาก็ไม่รู้มาจากใหนเหมือนกัน

ซึ้งจริงๆ สาธุ


(||)rat_wting

 

อนุโมทนาสาะธุครับ
พ่อผมกินเหล้า ผมลำบากใจมากครับ ท่านเลิกไม่ได้
ไม่รู้จะทำไงดี
ที่แน่ๆ ฟังท่านพูดแล้ว ผมจะไม่ด่า ว่าพ่อแรงๆ อีกแล้วครับ

 

สาธุ ไอเราก็มัวแต่ทำงาน ไม่รู้เมื่อไหร จะได้ให้พ่อแม่สบายบ้าง 555+