นั่งฟอกจิตด้วยลมพบพลังแปลกๆ

ต้องการสอบถามผู้รู้ เวลานั่งฟอกจิตด้วยลม 4-4-8 จะเริ่มมึนงง ตัวโยก ท้องจะเกร็ง มีพลังบีบอัดรุนแรงมากมากถึงขนาดอีกนิดเดียวจะขาดใจตาย พลังดันขึ้นมาจากที่ท้อง ท่านั่งที่นั่งสมาธิอยู่ ขาจะขัดสมาธิเอง ตัวจะดีดตรงเอง มือที่เคยผสานสมาธิจะดันไปวางที่หัวเข่าในลักษณะคว่ำมือ หน้าเชิด
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นรู้สึกว่าเป็นพลังที่เกิดขึ้นเป็นตัวดันให้เกิด เกิดขึ้นไม่เกิน 10 วินาที ทุกอย่างเงียบสงบเหมือนฟ้าหลังฝน จะรู้สึกเบาสบายมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เกิดอะไรขึ้นครับ

 

เป็นการถ่ายเทพลังลมปราณในร่างกายค่ะ

 

xx

 

ลม 4-4-8 ทำไงอะครับ



ปล.ขอบคุณ คุณ xx มากครับ เรื่องอะไรรึ
ก็ไม่รู้ใจเราคิดแบบเดียวกันรึป่าว ถ้าใช่ก็ดี

 

นั่งสมาธิ แล้วมึน เกร็งเกินไปรึเปล่าครับ

 

อยากทำได้มั่งจัง ทำอย่างไรบอกบ้างสิค่ะ เผื่อจะทำให้นอนหลับได้บาง เพราะกลางคืนไม่เคยนอนหลับเลยจะหลับอีกทีก็บ่าย2ของอีกวัน ทรมานมากค่ะ จะกินยานอนหลับทุกๆวันก็ไม่ไหว ถ้ามีวิธีฝึกบอกบ้างนะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

 

คุณเรียนวิธีฟอกจิตมาจากไหนหรอ
แล้วฟอกจิตด้วยจุดประสงค์ใด

 

คำถามเหมือนกันเลย คนสอนวิธีฟอกจิตนะเป็นพระสงฆ์หรือเปล่า?
ถ้าเป็นพระอาจารย์สอนสายไหน?

ตามที่เราเรียนมาจะพระอาจารย์การฟอกจิตให้ใสเหมือนดวงแก้ว (ดิน น้ำ ลม ไฟ อากาศธาตุ วิญญาณธาตุ)

หัวใจ/ศูนย์กลางการควบคุมอยู่ที่วิญญาณธาตุ โดยอาศัยสติเป็นตัวรับรู้ว่าจะเกิดหรือดับที่ไหน ถ้าทำถูกต้องจะไม่มึนงงแต่จะทำให้ร่าง+จิตเบาสบาย ไม่ทรมาน สภาวะที่อยู่รอบข้างก็จะกายเป็นทิพย์ ถ้าจิตไม่สงบก็จะสวด
ทิพยมนต์ก่อนเพื่อให้เป็นสมาธิชั่วขณะ

ข้อคิดเห็นด้านล่างโปรดอ่านด้วยวิจารณญาณเพราะแต่ละคนประสบการณ์ไม่เหมือนกันอาจถูกต้องสำหรับบางคน บางคนอาจจะบอกว่าสิ่งพวกนี้ไม่มีอยู่จริง

-การมึนงงหรือปวดหัวเกิดการบังคับลมปราณ จิต ให้เป็นอย่างโน้นอย่างนี้ หรือตั้งใจมากเกินไปซึ่งไม่ถูกต้องการฟอกจิตต้องค่อยเป็นค่อยไปและต้องมีอาจารย์คอยดูแลตอนนั่งสมาธิช่วงแรก เพื่อป้องกันอันตรายที่อาจเกิดขึ้นได้

-ตัวโยก สมาธิมากเกินไปไม่สมดุลกับสติที่ต้องตามรับรู้ให้ทัน สมาธิกับสติต้องไปด้วยกันเพื่อรับรู้ การโยกตัวรับรู้ได้ในจิตที่อยู่ในภวังค์ แต่จริงๆๆ แล้วถ้าถามเพื่อนที่นั่งข้างๆ เขาจะบอกว่าร่าง (กายนอก/ กายหยาบ)ไม่เห็นจะนั่งโยกเลย

- ท้องจะเกร็ง มีพลังบีบอัดรุนแรงมาก จุดกำเนิดและจุดดับเริ่มจากเหนือสะดือขึ้นมา 2 นิ้ว ตอนเกิดก็เกิดที่นั่นดังนั้นพลังจะดันขึ้นมาจากที่ท้องซึ่งเกือบเป็นจุดศูนย์กลางกายก็ไม่แปลก

-เกิดขึ้นไม่เกิน 10 วินาที ทุกอย่างเงียบสงบเหมือนฟ้าหลังฝน จะรู้สึกเบาสบายมาก
การแยกมือที่ประสานในท่าสมาธิออกเป็นการปลดปล่อยพลังกระจายออก
บางคนอาจจะวางไว้ที่หัวเข่าทั้งสองข้าง บางคนก็ก็กางแขนออกทั้งสองข้าง
แล้วแต่ว่าตนเองฝึกวิชาจากสายไหน เช่น พลังจักรวาล 7จักระ ธรรมกาย ฯลฯ...

ปล.การฟอกจิตด้วยจุดประสงค์ใด
- บางคนฟอกจิตเพื่อให้กระแสธาตุธรรมบริสุทธิ์ เพื่อที่จะมีกำลังที่จะละ โลภ โกรธ หลง ให้เบาบางลง เวลาจะไปเกิดใหม่ก็จะได้ไปในที่ที่ดี ไม่ต้องลงอบายภูมิ
- บางคนมีบารมีอยู่แล้วก็จะฟอกจิตเพื่อเข้าสู่พระนิพพานต่อไป
- บางคนก็ทำเพราะจารย์ให้ทำแบบข้าพเจ้าเพราะการสอนเป็นขั้นเป็นตอนพระป่าสายธุดงค์ท่านไม่ค่อยสอนรายละเอียดมาก เพราะท่านเน้นการปฏิบัติและให้รับรู้ได้ด้วยตนเอง แต่จะคอยแนะนำว่าเป็นอย่างนี้เกิดจากอะไร?
ถ้ามีปัญหาต้องแก้อย่างไร? ที่เขาเรียก "สิ่งเหล่านี้รู้ได้เฉพาะตน"

 

ทำแล้ว...นิสัยสันดานไม่ดีของตัวเรา มันลดลงไหม !!!
ตัวเรา ต้องถามตัวเราเอง....ทำแบบนี้ได้อะไร ทำอีกแบบได้อะไร
แล้วเราต้องการอะไรกันแน่ ?

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ไม่หลงใหลอารมณ์ตัวเอง...ก็เราสร้างมันขึ้นมาเอง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

พระพุทธเจ้า ปิดตำรา อยู่คนเดียวในป่า
ศึกษานิสัยสันดานตนเอง
พบแล้ว ก็ค่อยๆตัดให้ได้จริง วันละข้อ
ทำบ่อยๆ ทำเป็นประจำทุกวัน ทำได้ทุกเวลา
แต่ต้องทำจริง เป็นสัจจะ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** เขาคือใคร ****

ถ้า...เขาพบหนทางที่พระพุทธเจ้าทำ
เขาก็คงทำได้แบบพระพุทธเจ้า
นิสัยเขาก็จะลดได้จริง หมดไปได้จริง
แต่นี่ เขายังไม่ได้ลองทำแบบพระพุทธเจ้าทำ
เขายังทำตามแบบอาจารย์อื่น เขาเลยไม่หลุดพ้นจากกรรม จากนิสัยได้สักที
เขาจึงต้องเวียนว่ายตายเกิดไม่จบไม่สิ้น ด้วยผลการกระทำจากนิสัยของเขาเอง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

จะไม่หลุดพ้นได้อย่างไร
ในเมื่อ สัจจะปฏิบัติ... คือ หลักโลกุตตระธรรม
มีแต่ตัดลด ไม่สะสมเพิ่ม

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ฟอกด้วยลมหายใจ กับฟอกด้วยปัญญาอย่างไหนจะดีกว่ากันน้า ฟอกให้หมด ฟอกให้ขาวรอบ ฟอกจนไม่มีอะไรให้ฟอก สุดท้ายก็ฟอกคนสอนให้ฟอกนั่นแหละ ตัวยึดติดตัวสุดท้าย แล้วจะฟอกไปทำมัย เพื่ออะไร เพื่อใคร ฟอกไปแล้วเป็นเทพเป็นพรมหรึอ หรือจะได้พ้นไปจากที่ที่เป็นอยู่ ก็แค่นั้น จะหนีไปไหน หนีไม่พ้นหรอก ไอ้ตัวโลภะโทสะโมหะมันก็ยังมีอยู่ แค่มันละเอียดขึ้น เพราะเราฟอกตัวเรามันก็เท่ากะฟอกตัวมันด้วย เพราะมันยังอยู่กะเรา ไม่ได้ไปไหน ไม่ได้ถูดสลัดออกไปเลย

 

เหมือนไม่หายใจ ถ้าเอาจิตไปควานหาลม ร่างกายจะกระตุกกระเพื่อมนิด ๆ สังเกตุดูนะ จิตไม่ได้อยู่ที่ อานา ฯ จิตไปแนบอยู่ที่กาย ร่ายกายเหมือนมีแรงดันออกไปทั่วร่าง ทำไปเรื่อย ๆ มันจะดันออกช่วงท้อง ร่างกายจะตัดลมแบบออโต้เหมือนกั้นลม เป็นธรรมชาติของกายเหมือนตอนยกของ แต่มักจะเป็นช่วงดึงลมเข้าสุด มันก็แปลกอยู่อย่างทั้งดันทั้งเกร็งร่างกาย แต่ไม่ปวดเมื่อยกับสบายอีกต่างหาก

ถ้าเป็นแบบนี้หล่ะก้อ ตั้งสตินะครับ ระลึกตามมันไป จิตจะเริ่มเห็นสังขารที่เข้าไปทำกับร่างกาย แล้วเราก็ไปร่วมน้อมเกร็งด้วย พอสติเริ่มทรงตัวเรื่อย ๆ มันจะระลึกเห็นตอนที่จิตแล่นไปจับที่กาย เมื่อเห็นมันจะไม่ไปร่วมเกร็งกับกายด้วยอาการจะผ่อนคลายออกเรื่อย ๆ ต้องทำบ่อย ๆ ผมเคยพยามแก้อยู่นานเหมือนกัน พอเลิกการพยายามนั้นไม่ไปแก้อะไรมัน มันก็เห็นตามจริง มันก็ผ่อนคลายลงได้เยอะ

ในส่วนตัวที่วิเคราะห์ ถ้ามนสิการชอบทำอาการแบบนี้มันไปตันแค่อุปจารสมาธิ ออกจากการคู้บัลลังก์มามักมีอาการมึน ๆ ใครจะบอกว่าเป็นปิติ หรืออุพเพงคาปิติ ทำให้เราชอบในอาการนั้น พึงระวังมันจะวนอยู่แค่นั้น ถ้าหวังความปราณึตของฌานที่สูงขึ้น สติและความสบายเป็นองค์ประกอบที่สำคัญที่จะขาดไม่ได้

เจริญในธรรมครับ