บุคคลนี้ เข้าข่ายพระโพธิสัตย์หรือไม่ครับ

ไม่หรอกครับ ผมคิดว่าชาติก่อนๆเขาเคยตั้งจิตอธิฐานให้ชาติหน้าได้ทำอย่างในชาตินี้อีกมากกว่า

 

ถ้าเป็นก็ดีสิครับ
และบุคคลนั้นก็คงต้องเจริญในหลักธรรมแห่งพระโพธิสัตว์ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ยิ่งๆขึ้นไป

 

โพธิสัตว์

พระโพธิสัตว์คือผู้ปราถนาถึงซึ้งพระโพธิญาณพูดง่ายๆๆเลยก้คือปราถนาเป้นพระพุทธเจ้าในอนาคตพระองค์ใดพระองค์หนึ่ง เพื่อที่จะรื้อขนสรรพสัตว์ออกจากห้วงแห่งความทุกข์เข้าถึงแดนเกษมคือนิพพาน แต่ก่อนจะใด้เป็นพระพุทธเจ้าก้ต้องบำเพ็ญบารมีเป้นพระโพธิสัตว์ก่อน บางครั้งอาจจะเกิดเป็นคนธรรมดา บางครั้งก้เป้นนักบวช หรือบางทีเกิดในศาสนาอื่นก้มี แต่ที่ท่านมีความแปลกกว่าบุคคลทั่วไปคือ ท่านจะมีเมตตาและกรุณาเป้นพิเศษพูดง่ายๆๆก้คือมีความเมตตาและกรุณาตามที่เคยปราถนาไว้ว่าจะช่วยเหลือสรรพสัตว์ และจริตของท่านจะเน้นช่วยคนใม่เน้นการหลุดพ้น การที่ยังมีอารมย์รักโลภโกรธหลงก้ใม่ใช่ของแปลก เพราะท่านยังใม่ต้องการหลุดพ้นของพวกนี้ก้ยังคงอยู่ อุปมาเหมือนดอกบัวอยู่ในโคลนตม สุดท้ายก้พ้นน้ำบานใด้เมื่อถึงเวลาอันเหมาะสม สมัยที่องค์พระประทีปแก้วใด้กระทำการเปิดโลกตอนเสด็จลงจากดาวดึงนั้นสรรพสัตว์ทั้งหลายใม่มีประมาน แม้กระทั่งมดยังปราถนาพระโพธิญาณเลย เมื่อยังเวียนว่ายตายเกิด ก้สั่งสมบารมี ตามแต่กำลังของตน มากบ้างน้อยบ้าง ตามแต่ระดับของการบำเพ็ญบารมี ว่าอยู่ในขั้นใหน ขั้นตำก้ค่อยเป็นค่อยไป ขั้นกลางก้เริ่มททำให้มาก และขั้นปลายคือทำให้มากที่สุดสละใด้แม้กระทั่งบุตร ภรรยา หรือร่างกายของตัวเอง จะมีญานหรือใม่คิดว่าใม่จำเป็นอย่างบางท่านเพิ่งเริ่มปราถนาจะให้มีญาญหยั่งรู้เหมือนคนที่มีบารมีสูงก้ใม่ใด้อีก แต่หลักๆๆท่านจะมีความเมตตาและกรุณาที่จะช่วยสรรพสัตว์อันเป็นหัวใจหลักของโพธิสัตว์

 

คนระยำแบบ พระเทวทัต ก็เป็น ว่าที่พระพุทธเจ้า นะครับ
อนาคตได้เป็น พระปัจเจกพุทธเจ้า แน่นอน

แบบว่าอย่างซวยโคตรๆ เลยนะนั่น คนแบบนี้ไม่มี พระพุทธเจ้า
องค์ไหนสอนให้บรรลุธรรมได้ ต้องไปหาหนทางเอาเอง นะเออ

แล้วคนที่ จขกท ยกตัวอย่างมา ทำไม่เขาจะเป็นพระโพธิสัตว์ ไม่ได้ล่ะ
ในเมื่อเขาดีกว่า พระเทวทัต ตั้งเยอะ

แต่ว่าเขาจะเป็น พระโพธิสัตว์ จริงหรือเปล่า และ จะได้เป็น พระพุทธเจ้า
เมื่อไร ไม่มีใครรู้ได้ครับ

ถ้าอยากรู้ คงต้องจับตัวไป สะกดจิตระลึกชาติ ดูเอา อ่ะนะ ถึงจะได้รู้ชัวร์ๆ

 

ก็อธิษฐาน แล้วทำความเพียร ก็จะได้เป็นครับ

จะอีกกี่ล้านชาิติ ก็ต้องทนนะครับ โมทนาด้วยครับ

แล้วดูอย่้่างคนที่เป็น แต่ยังไม่ใช่นิตย ทนไม่ไหว ก็ลาพุทธภูืิมิ

แต่พอไม่นานก็ทำความเพียรต่อ ลาแล้วลา อีก เจ็บแล้วเจ็บอีก สุดท้ายก็ทำเพื่อคนทั้งปวง

นี่หละครับ น้ำใจพระโพธิสัตว์ เราจึงควรโมทนาครับ

 

คิดว่าเป็นก็.....เป็น
ไม่คิดว่าเป็น.....ก็ไม่เป็น

คนที่ทำได้ดังนี้...ก็เพราะมีกระแสบารมีเดิมหนุนหรือเกื้อกูลอยู่!
ตัวท่านเองรู้ตัว.....ของท่านเอง
ท่านถามเอง.....ตอบเองในตัวของท่านแล้ว

ท่านจงทำความดี...ตามวิถีของท่านเพื่อสร้างบารมีให้รุดหน้าต่อไป
บารมีที่สร้าง ๓๐ ทัศ...สังโยชน์ทั้ง ๑๐ ที่ละก็คอยเทียบเคียงไว้

อสงไขย...เวลาใช่ชั่วชีวิตนี้จะค้นคว้าถึง

อนุโมทนาในบุญ...ด้วยครับ

 

สวัสดีครับ
ไม่น่าจะบอกได้ว่าบุคคบนี้เป็นพระโพธิสัตว์หรือไม่ครับ คงต้องใช้ระยะเวลาพิสูจน์ แต่สิ่งที่เห็นได้ชัดแน่ๆ คือบุคคลนี้เป็นคนดีทีน่าอนุโมทนาครับ --> ส่วนการเสีลสละของพระโพธิสัตว์จะมากขึ้นตามลำดับตามกำลัง หรือบารมีพระโพธิสัตว์องค์นั้นๆ ที่สั่งสมมาครับ

ขอกราบอนุโมทนาในกุศลจิตเจ้าของกระทู้ และทุกท่านครับ

 

ท่านนี้ไม่เคยอวดอ้างว่าตัวท่านเองคือโพธิสัตย์ครับ บางคนไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่าทำคือเจ้าของโครงการต่างๆ และผมก็คงไม่บอกว่าใคร ทั้งหมดเพียงแค่ถามครับเพราะไม่มีความรู้ ... ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบครับ ไม่ว่าจะพูดจาตอบแบบมีเหตุผล หรือตอบแบบไร้ซึ่งวุฒิภาวะ
ผมคงไม่ต้องการคำตอบแล้วครับ เพราะพอได้คำตอบแล้ว ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบอีกครั้งครับผม

 

สมัยพุทธกาลมีพระอรหันต์ปฏิสัมภิทาญาณและสามเณรไปเฝ้าพระพุทธเจ้า สามเณรคิดในใจว่า"เราปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้าดีกว่า ท่านเก่งกว่าอาจารย์เราอีก" ขณะเดินกลับอาจารย์บอกว่า "สามเณรเดินนำหน้า" เณรเดินไปคิดไป"หากเราจะเป็นพระพุทธเจ้าต้องเกิดสร้างบารมีอีกนานหลายอสงไขย เป็นพระอรหันต์แบบอาจารย์เราดีกว่า"พอคิดดังนี้อาจารย์ก็พูดขึ้นว่า"สามเณรมาเดินข้างหลังอาจารย์"สามเณรคิดกลับไปกลับมา อาจารย์ก็บอกเดินข้างหน้าข้างหลังตามความคิดเณร
สามเณรรำคาญก็บ่นว่า"อาจารย์จะเอาอย่างไร เดี๋ยวให้เดินหน้า เดี๋ยวให้เดินหลังเอาสักอย่างสิ"
อาจารย์ท่านจึงพูดขึ้นว่า"ตอนเดินข้างหน้าคิดอะไร เดินข้างหลังคิดอะไรเอาสักอย่างสิ ถ้าคิดจะเป็นพระพุทธเจ้าก็เป็นพระโพธิสัตย์ อาจารย์เป็นพระพุทธเจ้าไม่ได้แล้ว เณรจะได้เป็นในอนาคต อาจารย์ก็ต้องเดินตาม แต่ถ้าเณรจะเป็นพระอรหันต์ก็ต้องเดินตามอาจารย์เพราะอาจารย์บรรลุแล้ว"
เป็นตั้งแต่เริ่มคิด คิดในใจไม่กล้าพูด บารมีต้น
ไปไหนก็เปล่งวาจาอธิษฐาน อุปบารมี ยังไม่มีพระพุทธเจ้าพยากรณ์อุปบารมียังไม่เต็ม
พระพุทธเจ้าพยากรณ์แล้วต้องสร้างบารมีอีก 4หรือ8หรือ16อสงไขยจึงจะสำเร็จ
ถ้าลาเสียระหว่างทางตามตำราท่านว่าจะเป็นพระอรหันต์ปฏิสัมภิทาญาณ

 

มะม่วงบางลูกเปรี้ยว...บางลูกหวาน...ใครกันหนอที่รู้...ก็คนที่หยิบมากินนั่นไงเล่า

ธรรมใดใดก็เช่นกัน (ธรรมคือธรรมดาคือความเป็นปกติ ความปรารถนาโพธิญาณเป็นธรรมคือเป็นปกติแห่งพระโพธิสัตว์) จะใช่หรือไม่ เจ้าตัวเท่านั้น ย่อมรู้ดีกว่าใคร...

 

พระโพธิสัตว์ หากยังไม่มีความรู้ความเข้าใจในธรรม ที่ถูกต้องตรงไปตามความเป็นจริงแล้ว
ไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะไปสั่งสอนผู้อื่น เพราะหากไปสอนธรรมมะที่ผิดเพี้ยนไปจากความเป็นจริง จะนำหมู่คณะหลงทางไปได้
ดังนั้น สิ่งที่เป็นสรณะ คือที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุด คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เท่านั้น
พระโพธิสัตว์ ยังไม่ใช่สรณะ
ถึงจะเป็น พระโพธิสัตว์ หากทำผิดศีล ข้อ กาเม หรือข้อใดๆก็ตาม ก็ต้องตกนรกอยู่ดี ไม่มีข้อยกเว้น

 

ดูจากพฤติกรรม ยอมรับว่าเป็นคนดีของสังคมครับ มีเมตตาสูง ชอบช่วยเหลือผู้อื่น และดีที่เป็นผู้สนใจฝักใฝ่ในธรรม แต่ไม่ควรคิด/ตั้งคำถามกับตัวเองแบบนี้ครับ คุณธรรมของพระโพธิสัตว์ ท่านไม่มีขี้เกียจ และไม่ทำถ้าท่านชอบหรือไม่ชอบหรอกครับ อะไรที่เป็นประโยชน์แก่มวลชน ท่านย่อมเสียสละได้หมดทุกอย่าง....แม้แต่ชีวิต ถ้าถึงคราวจำเป็น

ผมไม่รู้วาระจิตจริงๆ ของผู้ถาม เพราะผมไม่มีคุณธรรมเพียงพอที่จะรู้ได้ แต่ผมเชื่อตามหลักการพุทธศาสนาครับ ว่ายังไม่ถึงขั้นที่จะเรียกได้เช่นนั้นในขณะนี้แต่จะเป็นได้หรือไม่ ผมเชื่อว่าเป็นได้แน่ ถ้ามีความตั้งใจจริงและตั้งจิตอธิษฐาน แต่จะได้เป็นเมื่อไรนั้น อีกนานเท่าไร ผมไม่ทราบหรอกครับ
ต้องแล้วแต่ความตั้งใจจริงและความพยายามในการสร้างสะสมบารมีครับมีบารมี 30 ทัศน์ ครบถ้วนสมบูรณ์เมื่อไรก็เมื่อนั้น

ในระหว่างนี้ อยากเตือนด้วยความปราถนาดีครับว่า โปรดระวัง จะเป็นโรคติดดี หลงดี หลงตัวเองว่า เราดีกว่าเขา เราดีเลิศประเสริฐกว่าคนอื่น เพราะเรามีคุณธรรมสูงกว่า ฯลฯ ซึ่งผมเชื่อว่า ผู้ปฏิบัติธรรมเกือบทุกคน จะเคยเจอมาแล้วทั้งนั้น จัดว่าเป็นกิเลสอย่างหนึ่งของผู้ที่เดินทางบนเส้นทางธรรมครับ

กิเลสน่ะ ถ้าเป็นมวยก็ระดับแชมเปียนตลอดกาล มีลูกไม้เล่ห์อุบายร้อยแปดพันเก้า ที่จะหลอกให้เราติดกับดัก และไม่ก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรมครับ

ปล่อยวาง ไม่ต้องคิด/สงสัย ว่าเป็นหรือไม่เป็นอะไร ความฟุ้งซ่านสงสัยก็จัดว่าเป็นกิเลสนิวรณ์ 1 ใน 5 ที่เป็นอุปสรรคขัดขวางความเจริญก้าวหน้าทางธรรมด้วยนะครับ

ก้มหน้าก้มตาทำ อย่างที่สมควรจะทำไปเรื่อยๆ สักวันหนึ่ง เมื่อท่านบรรลุถึงสภาวะเช่นนั้นจริง ท่านจะทราบด้วยตัวเองอย่างแจ่มชัดปราศจากข้อสงสัยใดๆ โดยที่ไม่ต้องไปถามใครเลยครับ
เหมือนดังเช่นที่พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้และพระอรหันตสาวกทั้งหลาย ที่ท่านทรงบรรลุและเป็น โดยไม่ต้องไปถามหรือขอคำรับรองจากใครว่าท่านใช่หรือไม่ใช่...ครับ

 

ต้องตั้งความปรารถนาแล้ว ปฏิบัติตามข้อปณิธานของพระโพธิสัตว์ซิ ไม่ยาก แต่ทำยาก จุดหมายคือ เป็นพระพุทธเจ้าเื่พื่อมาสอน

 

ได้เป็นแน่ครับถ้าปราถนาไว้ แต่เมื่อไหร่นั้นก็ขึ้นอยู่กับอำนาจวาสนาที่บำเพ็ญมา;39

 

เห็นด้วยกับคุณค่ะ อาการติดดี หลงดีนี่มีคนเป็นจริงๆ เพราะดิฉันเองก็เป็นค่ะ คือเป็นจนฝังรากลึกลงไป จนทุกวันนี้ก็ยังเป็นอยู่แต่เบาบางลง ตัวหลงนี้มีโทษมากคลายช้าจริงๆ นะคะ อยากจะให้หมดก็ไม่หมดไปได้โดยง่ายเลย เพราะฉะนั้นควรระวังค่ะ เพราะผู้ที่ติดดี หลงดี มักจะเพ่งโทษผู้อื่น เป็นปกติธรรมดา กิเลสตัวนี้ ก็เลยต้องละเมิดต่อผู้อื่นบ้างเป็นครั้งคราวด้วยวาจา ใจ เป็นกรรมต่อกันไปอีกมิมีจบสิ้น ยิ่งไปเจอคนที่เราไม่ชอบด้วยแล้ว มานะทิฏฐิยิ่งโตมาก เพราะด้วยมีพื้นเป็นผู้หลงดี ติดดี ก็เลยมองคนที่เราไม่ชอบด้วยแล้วว่าเลวอยู่นั่นล่ะ ให้เขาทำความดีมากมายก่ายกองแค่ไหน ก็จะมองไม่เห็นตามความเป็นจริงเลย ดิฉันรู้ซึ้งถึง มานะทิฏฐิ ตัวนี้เป็นอย่างยิ่ง เพราะมันจะคอยรบกวนจิตใจเป็นประจำ ทำให้เราคิดผิด ตั้งใจผิดไปตลอด ไม่ยอมรับหรือรู้อะไรตามความเป็นจริงเลย

วันนี้เลยนำคำสอน ของครูบาอาจาย์มาฝากค่ะ เกี่ยวกับเรื่องของกิเลส น่าจะทำให้หลายๆ ท่าน ได้เข้าใจถึงเล่ห์กลมนต์มายาของมันนะคะ



คำสอนครูบาอาจารย์
หลวงปู่ขาว อนาลโย

ความจริงแล้วกิเลสตัวแสบปลิ้นปล้อนหลอกลวงและต้มตุ๋นตัวฉกาจฉกรรจ์ต่างหาก
เป็นตัวสร้างปัญหาให้วุ่นวายยุ่งเหยิงไม่มีจบมีสิ้นลงได้จากหัวใจสัตว์โลก
หมดปัญหานี้...สร้างปัญหานั้นขึ้นมา หมดทุกข์นั้นแล้ว...สร้างทุกข์นี้ขึ้นมา
ไม่มีคำว่าหยุดหย่อนผ่อนตัว พักงานของกิเลส

จอมปราชญ์ผู้เห็นเล่ห์เหลี่ยมกลมารยาของมันจึงกำจัดให้หมดสิ้นไปจากใจ
และตำหนิประจานมันให้โลกได้ทราบ และตื่นตัวตื่นใจ
แก้ไขต้านทานความเลวร้ายของมันเรื่อยมา
จนถึงจอมปราชญ์องค์ปัจจุบัน คือ สมณโคดม พระพุทธเจ้า ของชาวพุทธเรา

 

จิตที่เป็นกลาง

ทุกสิ่งทุกอย่างมันขึ้นกับเหตุปัจจัยที่เป็นไปตามสภาวะของมัน ในเรื่องของโพธิสัตว์มัน ขึ้นอยู่กับสภาวะจิตของท่านที่กำลังบำเพ็ญตามแนวทางโพธิสัตว์ อย่าไปมัวถกเถียงกันเลยพุทธบริษัท มันขึ้นอยู่กับอำนาจของบุญที่ผู้ใดก็ตามที่ได้ทำมา หลวงปู่วงศ์บอกว่าการที่จะย่างเข้าสู่การเป็นโพธิสัตว์ได้จะต้องเผชิญกับอุปสรรคต่างๆ แต่ในสภาวะจิตของผู้กำัลังบำเพ็ญจะไม่มีความหวั่นไหวมีแต่ความเมตตา [/COLOR]

 

คำตอบที่ถามกัน อยู่ตามนี้ครับ เพราะนี่คือคุณสมบัติของพระโพธิสัตว์ครับ
เป็นแนวปฏิบัติที่ดีมากครับ เพราะคนที่กำลังปฏิบัติอยู่ตามนี้ จะไม่ได้หวังผลอะไรเลยแม้แต่บุญ
แม้แต่สวรรค์หรือแม้แต่ตัวเองจะไปไหนก็ช่าง แต่ขอให้คนอื่นนั้นได้พ้นทุกข์ อยู่ดี มีสุข
พวกเขามีแต่ความพอใจที่จะได้ทำแค่นั้นเอง พูดง่ายๆคือให้อย่างเดียว ถึงจะมีคนชมก็ยังบอกว่า
เพราะบุญของเขาเอง นั้นขนาดบุญยังไม่รับยังจะยกให้คนอื่นอีก เป็นเช่นนี้แล นิสัยพระโพธิสัตว์


อนุโมทนาสาธุ

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนาค่ะ

 

คนไม่เคยกินน้ำตาล แต่อธิบายได้ว่าหวานอย่างไร(ภาวะพระโพธิ์สัตว์)
เหรียญในถุงผ้าไม่ได้นับ แต่คะเนเอาได้ว่ามีเท่าไหร่(จำนวนพุทธภูมิ)
เฮ้อออออออออออออออออออออออ

 

ดูถูกหรือปรามาส มั่วตั้วไม่ดีหรอกครับ บางคนบางท่านการสั่งสมบารมีต่างกัน
บางคนก็พึ่งเริ่ม บางคนกลางๆ บางคนใกล้เต็ม บางคนเต็มแล้ว ก็มีครับ เอาเวลามาใส่ใจตนเองดีกว่ครับรู้ตัวเองนั้นดีที่สุดประเสริฐสุดแล้ว ส่วนใครจะเป็นพระโพธิสัตว์หรือพุทธภูมินั้นก็อนุโมทนากับเขาไป ส่วนเราเองนั้นคิดดี ทำดี พูดดี เท่านี้ก็พอ