เรื่องเด่น "นาซ่า" สร้างภาพจำลองฐานปฏิบัติการบนดวงจันทร์

"นาซ่า" สร้างภาพจำลองฐานปฏิบัติการบนดวงจันทร์



ข้อมูลจาก "ยานอวกาศ" 3 ลำบ่งชี้หลักฐานการค้นพบ "น้ำ" บนดวงจันทร์ที่มีความน่าเชื่อถือที่สุดและมีการตีพิมพ์รายละเอียดลงใน "ไซเอินซ์ แม็กกาซีน" นิตยสาร วิทยาศาสตร์ชั้นนำของโลก ช่วยเปิดทางให้ความฝันในการเริ่มต้นจัดตั้ง "อาณานิคมมนุษย์" บนดาวบริวารหนึ่งเดียวของโลกเขยิบเข้าใกล้ความจริงมากยิ่งขึ้น!

การค้นพบสัญญาณของ "น้ำ" เกิดขึ้นจากความร่วมมือระหว่างนัก วิทยาศาสตร์ประจำสำนักงานบริหารการบินและอวกาศ สหรัฐ อเมริกา (นาซ่า), มหาวิทยาลัยบราวน์, มหาวิทยาลัยแมร์รี่แลนด์, สำนักงานวิจัยธรณีวิทยา สหรัฐ (ยูเอสจีเอส) และองค์การวิจัยอวกาศอินเดีย

ข้อมูลการวิเคราะห์ได้จากอุปกรณ์บนยานอวกาศแคสซินี่และดีพอิมแพคของนาซ่า รวมทั้งจันทรายาน 1 ของอินเดีย ซึ่งบ่งชี้ตรงกันว่า

พื้นที่หลายจุดบนพื้นผิวดวงจันทร์มี "โมเลกุลของน้ำ" และองค์ประกอบทางเคมีของน้ำที่เรียกว่า "ไฮดรอกซิล" ฉาบทาอยู่บางๆ

โดยจุดที่มีไฮดรอกซิลอยู่หนาแน่นมากที่สุด คือ จุดที่มีอุณหภูมิเย็นจัด บริเวณ "ขั้วดวงจันทร์"

และตรงจุดที่ใน "เวลากลางวัน" อุณหภูมิความร้อนพุ่งถึงจุดเดือดก็ยังพบร่องรอยโมเลกุลของน้ำเช่นเดียวกัน

พระเอกในปฏิบัติการพบร่องรอยน้ำ ได้แก่ อุปกรณ์สเปกโตรมิเตอร์ หรือเครื่องมือวัดแสง ซึ่งติดตั้งอยู่ในยานทั้ง 3 ลำ

โดยเฉพาะสเปกโตรมิเตอร์สุดไฮเทค รุ่น "เอ็ม 3" ของนาซ่า ที่ติดอยู่กับจันทรายาน 1


1.สีฟ้าบ่งชี้จุดพบโมเลกุลน้ำและไฮดรอกซิล

2.นักวิทยาศาสตร์ตรวจสอบเครื่อง "เอ็ม 3" ซึ่งติดตั้งกับ "จันทรายาน 1"

3.สีฟ้า คือ จุดพบน้ำและแร่ธาตุบนดวงจันทร์

4.ภาพการวิเคราะห์พื้นผิวดวงจันทร์ และตัวอย่างหินดวงจันทร์


และทำงานโดยการวัดค่าแสงที่ตกกระทบ ผิวดวงจันทร์ด้วยคลื่นความถี่อินฟราเรด จนสามารถแยกพื้นที่ต่างๆ บนดวงจันทร์ออกเป็นหลายเฉดสี

ช่วยให้ทีมนักวิทยาศาสตร์นาซ่าแยกแยะจุดสะสมโมเลกุลของน้ำและไฮดรอกซิลได้ชัดเจน

"อย่างไรก็ดี เวลาเราพูดถึงคำว่า "น้ำบนดวงจันทร์" เราไม่ได้หมายถึงทะเลสาบ มหาสมุทร หรือแม้แต่แอ่งน้ำเล็กๆ แต่หมายถึงโมเลกุลของน้ำ กับไฮดรอกซิล ซึ่งทำปฏิกิริยากับโมเลกุลของหินและฝุ่นบนผิวดวงจันทร์ โดยเฉพาะพื้นผิวส่วนบนสุดไม่กี่มิลลิเมตร" คาร์ล ไพเตอร์ส ผู้นำทีมวิจัยข้อมูล เอ็ม 3 อธิบาย

ก่อนหน้านี้ ย้อนกลับไปเมื่อปี 2542 ยานแคสซินี่เคยบินผ่านดวงจันทร์ พร้อมส่งข้อมูลว่าอาจพบโมเลกุลของน้ำเช่นกัน

แต่หลักฐานไม่ชัดเจนเท่าครั้งล่าสุด

"ถ้ามองในแง่องค์ความรู้ทางวิทยา ศาสตร์เกี่ยวกับดวงจันทร์ การค้นพบสัญญาณของน้ำบนดวงจันทร์ครั้งนี้ถือเป็นความสำเร็จครั้งใหญ่ เพราะที่ผ่านมาไม่เคยมีใครนำเสนอหลักฐานชัดเจนขนาดนี้มาก่อน แม้วิธีที่ได้มาซึ่งข้อมูลจะทำด้วยเทคโนโลยีที่มีความละเอียดซับซ้อนมาก ในฐานะที่ศึกษาดวงจันทร์มายาวนาน ผมรู้สึกตกตะลึงจริงๆ เมื่อได้อ่านงานวิจัยชิ้นนี้" พอล จี. ลูซีย์ นักวิทยาดาวเคราะห์แห่งมหาวิทยาลัยฮาวาย สหรัฐ กล่าว


ภาพจากอุปกรณ์ "เอ็ม 3" พื้นที่สีฟ้า คือ จุดพบโมเลกุลของน้ำบนดวงจันทร์


ลูซีย์ ระบุด้วยว่า เมื่อดูข้อมูลเบื้องต้นพบว่า ตำแหน่งที่อาจมีปริมาณน้ำสะสมมากพอต่อการนำมาใช้ นั่นคือ

พื้นที่โดยรอบ "ขั้วเหนือ-ขั้วใต้"

ส่วนจะมีประมาณที่แท้จริงมากเพียงใด คงต้องรอผลการทดลองขั้นต่อไปหลังจากวันที่ 9 ตุลาคมนี้

เมื่อนาซ่ามีแผนยิง "ดาวเทียมแอลครอส" (LCROSS) พุ่งชนหลุมบริเวณ "ขั้วใต้ของดวงจันทร์" ซึ่งมีชื่อเรียกว่า หลุม "Cabeus A"

เพื่อระเบิดสิ่งที่อยู่ใต้พื้นผิวให้พวยพุ่งออกมา

และใช้ดาวเทียมในอวกาศ รวมถึงกล้องโทรทรรศน์สังเกตการณ์ภาคพื้นโลก ตรวจหาหลักฐานการมีอยู่ของ "น้ำแข็ง" และ "น้ำ"

โรเจอร์ คลาร์ก นักวิทยาศาสตร์สังกัดสำนักงานธรณีวิทยา หรือ "ยูเอสจีเอส" ระบุว่า

ปฏิบัติการที่เกิดขึ้นจะช่วยเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อดวงจันทร์ใหม่

จากเดิมเห็นว่าเป็นดาวบริวารแห้งแล้ง ไร้ประโยชน์ ให้กลับมามีความหวังถึงแผนตั้งนิคมมนุษย์อีกครั้ง

"เราพบน้ำแทบทุกละติจูดของดวงจันทร์ ไม่เว้นแม้แต่จุดที่อุณหภูมิสูงกว่าจุดเดือดบนพื้นโลก ซึ่งเป็นเรื่องน่าประหลาดใจมาก" คลาร์ก กล่าว

อีกคำถามที่ตามมาพร้อมงานวิจัยดวงจันทร์ใหม่ล่าสุดของนาซ่ากับพันธมิตร ก็คือ

แล้วน้ำ หรือโมเลกุลของน้ำ ถือกำเนิดบนดวงจันทร์ได้อย่างไร?

นาซ่าตั้งสมมติฐานหาคำตอบไว้ 3 ข้อ ว่า

1.เกิดจากการถูกดาวหางไม่ทราบจำนวนพุ่งชน และภายในดาวหางเหล่านี้มีน้ำอยู่ภายใน

2.ถูกอุกกาบาตพุ่งชน ทำให้แหล่งน้ำใต้ดินเผยตัวออกมา

3.เป็นผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นเพราะการทำอันตรกิริยาระหว่าง "ลมสุริยะ" จากดวงอาทิตย์ กับแร่ธาตุในดิน-หินบนดวงจันทร์ โดยเมื่ออนุภาค "ไฮโดรเจน" กับ "ฮีเลียม" ในลมสุริยะพัดมาชนพื้นผิวดวงจันทร์อย่างรุนแรง จะทำปฏิกิริยากับ "ออกซิเจน" ในดิน และจับตัวกันกลายเป็นน้ำ หรือไฮดรอกซิล

คณะนักวิทยาศาสตร์นาซ่าหวังว่า การพบข้อมูลใหม่เรื่องน้ำบนผิวดวงจันทร์จะ ช่วยให้รัฐบาลสหรัฐชุดใหม่ ภายใต้การนำของประธานาธิบดีบารัก โอบามา

ตัดสินใจอนุมัติเดินหน้าโครงการส่ง "มนุษย์ อวกาศกลับไปเหยียบดวงจันทร์" อีกครั้ง

และเริ่มต้นกระบวนการสร้าง "ฐานบนดวงจันทร์" ภายในปีพ.ศ.2563 เพื่อต่อยอดใช้เป็นฐานส่งมนุษย์บุกเบิกสำรวจ "ดาวอังคาร" ต่อไป

ทั้งนี้เนื่องจาก "น้ำ" คือปัจจัยสำคัญในการดำรงชีวิตของมนุษย์

นอกจากนั้น ยังนำมาผลิตเป็นก๊าซออกซิเจนสำหรับใช้หายใจ

และแยกโมเลกุลของมันออกมาใช้เป็น "เชื้อเพลิง" ป้อนจรวดในภารกิจเดินทางไปกลับระหว่างพื้นโลก กับดวงจันทร์นั่นเอง



ข้อมูลจาก : เว็บไซต์นาซ่า, น.ส.พ.แอลเอไทมส์
และ ข่าวสด
​

ที่มา Dek-D.com :​

 

ต่อไปจะมีมนุษย์แบบเราอยู่ทั่วจักรวาล และเป็นพวกที่รู้จักกัน อาจจะไปมาหาสู่กันได้ วันหยุดพักผ่อนก้ไปพักที่ต่างดาว เล่นอินเตอรืเนทแชทหากัน หรือว่ายิ่งกว่าอินเตอรืเนท อะไรอย่างนี้

 

บะแล้วบะแล้ว อีก1-300ปีล่ะมั้งครับ ถึงจะได้ไปพักที่ต่างดาว
แต่ทว่าการขัดแย้งเรื่องอื่นก็ตามมาอีกอ่ะไม่รู้จะปลอดภัยเท่าโลกหรือป่าว

 

ไปทานข้าวที่ดาวเสาร์ ไปอาบน้ำที่ดาวอังคารประมาณนี้หรอครับ อิอิ แหล่มๆ

 

เห็นด้วย อย่าาเพิ่งทำเป็นเล่นไป อีก 1พัน2พันปี อาจจะทำได้แน่นอนครับ



มนุษย์เราคงไม่หยุดแค่นี้แน่นนอน

 

มันควรจะทำตั้งนานแล้ว

 

ด้านมืดของดวงจันทร์ . . . .

 

ดวงจันทร์

กระผมมีความคิดว่าอนาคตมนุษยชาติล้นโลก ดวงจันทร์เป้นดาวดวงแรกที่ใกล้โลกเราที่สุด ก็น่าจะไปอยู่กันนะครับ

 

ด้านมืดดวงจันทร์ มันมีอะไร???

 

ด้านมืดขงดวงจันท์ มี ๐๐โต้บ๐ท

 

ขอตอบแบบเน้นความจริง

ถ้าไปกินข้าวดาวเสาร์คงทำไม่ได้แน่นอน ต่อให้อีกกี่ปีก็ทำไม่ได้ เพราะดาวเสาร์เป้นดาวที่ไม่มีพื้นให้เหยีบ คือมันเป็นดาวที่ไม่มีพื้นแข็งให้ลงไปเดินได้ มันเป็นดาวที่เป็นก้อนแก๊สขนาดยักษ์ ในระบบสุริยะของเรา ดาวที่มีพื้นแข็งสามารถลงไปเหยียบได้คือ พุทธ ศุกร์ โลก อังคาร ถ้ายังนับพลูโตด้วยกันได้ แต่ปัจจุบันระบบสุริยะเรามีดาวเคาระห์แค่8แล้ว ตัด พลูโตออกไปจากนิยามดาวเคาระห์

เสาร์ พฤหัส ยูเรนัส เนปจูน ล้วนเป้นดาวที่เป็นก้อนแก๊ส ไมสามารถลงไปได้ครับ

 

อิอิ ได้แต่รอๆดู กันครับ

 

ด้านมึดของดวงจันทร์มีนี่ครับ

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=DeAfoiN5SDw]YouTube - ‪Iron Sky Teaser 2 - The First Footage‬‏[/ame]

 

แหม เค้าพูดเปรียบเปรยเฉยๆจ้า (k)(k)

 

คือ ทรานส์ฟอร์เมอร์ 3

 

ไม่ต้องกินข้าวบนดาวก็ได้
กินบนวงแหวนก็ดีนะ โรแมนติกออก



ถึงจะบางแต่ก่ะรับน้ำหนักเราได้

 

เราคงอยู่ไม่ถึงวันนั้นหรอกนะ ตอนนี้ก็ 25 จะ 26 ละ

 

พัฒนาการด้านเทคโนโลยีก้าวไปไกลอะไรก็สามารถเกิดขึ้นได้

 

เย้ๆๆๆอีกหน่อย เราจะย้ายไป อยู่นอกโลกแล้ว จะน้ำถ่วง แผ่นดินไหว สึนามิ

อยู่นอกโลกก็ไม่หวั่น หวั่นแต่ ดาวเคราะห์จะชนหรือป่าว

 

ที่ไหนก็ได้ ที่เมียตามไม่เจอ