กราบรบกวนท่านพี่ๆ...อาการแบบนี้เรียกว่าหลับลึกหรือเปล่าครับ

<img src='http://img2.uploadhouse.com/fileuploads/17093/170937747968aac0956db93d5479b74b7b24d394.jpg' /><br /><font size='1'><a href='http://www.xn--12c5cgw1fub.com' target='_blank'>ฝากรูป</a></font>

กระผมขอเกริ่นก่อนนะครับ....
ผมปฎิบัติมาถึงวันนี้ร่วม 6ปี แล้วครับ ทุกวัน วันละ 2 เวลา...เช้ามืด ตี5 ผมจะกราบพระ สวดมนต์ ตามด้วยแผ่ส่วนบุญ กุศล แล้วนั่ง
ซึ่งสถานที่นั่งก็ในห้องพระ ผมภาวนา พุท-โธ โดยกะเวลา 2 ชั่วโมง พอเริ่มนั่งได้ประมาณ 10-15นาที
อาการต่างๆก็ดับวูบไปเลยครับ....มารู้สึกตัวอีกหนก็ครบ 2 ชั่วโมงพอดี ซึ่งเป็นแบบนี้ตลอดเลยครับ.

และอีกเวลา คือตอนเย็นหลังเสร็จงาน คือ 16.00-18.00 อาการก็เป็นแบบเดิมเช่นนี้ตลอดเลยครับ..ก็เลยไม่เข้าใจว่า ผมเกิดอาการแบบนี้เรียกว่า อาการหลับลึกหรือเปล่าครับ...


กราบรบกวนท่านพี่ๆ หรือท่านที่พอจะเข้าใจของอาการแบบนี้ จะต้องแก้ หรือผมปฎิบัติผิด ทุกวันนี้ผมร้อนใจมากๆว่าผม เดินผิดทาง หรือ ภาวนาผิด...จะต้องไปใช้กองกรรมฐานกองอื่น..

กราบรบกวนด้วยครับ

 

ถูกต้อง...เป็นอาการของสมาธิลึกแต่ต้องถามกลับไปว่า คุณปฎิบัติสายไหน
เพราะอะไรต้องถามแบบนี้ มีคนอย่างคุณนี่แหละสมาธิลึก(สายกสิณ) เวลานั่งจับเวลา เช่น จะนั่ง 2 ชั่วโมง หลังจากนั่งก็จะหลุดแบบคุณ ออกจากสมาธิบวก-ลบ ไม่เกิน 5 นาที จะออกจากสมาธิเองโดยอัตโนมัติ และที่สำคัญนั่งสมาธิแบบไหนก็จะอยู่อย่างนั้นตัวอาจจะเอียงไปทางใดทางหนึ่ง แต่ไม่ล้ม หัวจะหันไปทางใดทางหนึ่งเช่นกัน เป็นสิ่งที่ดีครับ ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆแล้วจะรู้ด้วยตนเองว่าจะเดินทางไปข้างหน้าอย่างไร จิตเราจะเป็นคนบอกเอง ไม่ต้องถามใครคุณจะรู้ด้วยตนเอง ....แต่ผมอยากจะรู้ขั้นตอนการปฎิบัติของคุณมาก ว่าคุณทำอย่างไรถึงปฎิบัติได้แบบนี้ ถ้าไม่สดวกส่ง PM มาก็ได้ ผมอยากศึกษา...ขอบคุณ

 

ภาพห้องพระสวยและสะอาดดีครับ..
อาการของคุณไม่ได้ผิดปกติอะไรครับ..
เค้าเรียกว่า อาการที่จิตมีสภาวะเคยชินกับระดับฌาน ๑ ครับ.และระยะเวลา
ที่จะออกจากอารมย์หรือที่คุณบอกว่า ๒ ชั่วโมงนั่นก็ถือว่าเป็นปกติทั่วๆไปสำหรับคนฝึกแบบ
สมถะครับ.ถ้าคุณเปลี่ยนมาเป็นท่านอน.คุณจะเข้าอารมย์แบบนี้ได้เร็วกว่านี้อีกครับ.เผลอๆยังท่องนะโมฯ ไม่จบเลยเสียด้วยซ้ำ
เพียงแต่คุณอาจจะยังไม่คุ้นเคยครับ..ถ้าคุณอยากเห็นผลมากกว่านี้
ต้องมาเจริญสติในชีวิตประจำวันเพิ่มเติ่ม.ให้เป็นปกติทุกเวลาที่ว่างครับ.ส่วนเวลาทำงานก็ตั้งใจทำงานให้เต็มที่.
กำลังสติในชีวิตประจำวันที่สร้างขึ้นมา
และการสะสมกำลังสมาธิแบบเล็กๆน้อยๆจากการเจริญสติ.จะทำให้คุณผ่านสภาวะนี้ไปได้และยกขึ้นสู่ระดับฌานที่ ๔ ได้เพียงแต่คุณต้องไม่สนใจ
ไม่เก็บมาคิดเกึ่ยวกับ สัมผัสใดๆที่จะเกิดขึ้นทาง จิต ทางหู กลิ่น และทางตาในขณะที่หลับตาทุกกรณี ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้นี้ครับ​

 

ครับ...กราบขอบพระคุณที่ตอบกระทู้ครับ....การปฎิบัติ ผมปฏิบัติเหมือนทั่วๆไปครับ คือภาวนา พุธ-โท เอาลมหายใจเป็นที่ตั้ง โดยการจับกระแสลมเข้า-ออก ตรงปลายจมูก...ก่อนที่จะถึงจุดดับมืด จะปรากฎแสงเป็นจุด แบบว่าสว่างมากๆ แล้วค่อยๆมืดหายไปพร้อมกับการภาวนาของผมหยุดดับมืดไปเลยครับ....มารู้สึกอีกทีก็ออกจากสมาธิครับผม.

และตามที่นายกสิณบอกเลยครับ...นั่งลักษณะใดก็จะอยู่แบบนั้น ภาพนิมิตหรืออะไรก็ตาม ไม่เคยปรากฎให้เห็น
จะมีแต่ความว่างเปล่า เงียบ สงบ นิ่งดิ่งอยู่อย่างนั้นตลอดแบบไม่รู้สึกตัวเลยครับ..พอออกจากสมาธิ เหมือนกับว่าเรานั่งไปได้แค่ 20-30 นาทีเอง.
แต่ที่ไหนได้ 2 ชั่วโมงครับ.

 

กราบขอบพระคุณที่ข้อชี้แนะครับ....

ถ้านอนภาวนา ผมคงทําไม่ได้ เพราะเคยนอนภาวนา มีความรู้สึกว่าอึดอัด
และตัวดูเหมือนจะลอยขึ้นไปติดผนังเพดานครับผม...จะเป็นแบบนี้ตลอด เลยต้องขอนั่งอย่างเดียวครับผม

 

บางคนไม่ต้องฝึกท่านอนก็ถอดจิต.ถอดกายทิพย์แบบไม่ได้ตั้งใจก็เยอะแยะครับเข้าใจที่ผมสื่อนะครับ...ท่านอนที่คุณเหมือนมีความรู้สึกว่าตัวจะลอยขึ้นไปติดเพดานนั้นหละครับ..ความหมายก็คือ
ตัวสติทางธรรมที่ต้องมาสร้าง..จากการเจริญสติในชีวิตประจำวัน.เพื่อควบคุมจิตให้อยู่ในร่างกาย..เพราะคุณมีแต่สติทางโลกแต่สติทางธรรมของคุณยังไม่เพียงพอครับ...
เพราะคุณติดแต่สมาธิแบบพิธีการด้วยความเข้าใจว่า..ทำสมาธิต้องมานั่งอย่างเดียว..เลยทำให้คุณไปได้ช้าถึงช้ามากๆ..มันเลยไม่ไปไหนซักที..ความจริงถ้าเป็นคนอื่นๆอารมย์แบบคุณ ใช้เวลาไม่ถึงนาทีหรอกครับ.ฐานอารมย์แบบนี้..
ฝึกเจริญสติในชีวิตประจำวัน.เพื่อสร้างสติทางธรรมที่จะคอยไปควบคุมจิตไม่ให้ไปไหน และ สะสมกำลังสมาธิเล็กๆน้อยจากการทำความรู้สึกตัวจากการเจริญสติในชีวิต
ประจำวันนั่นหละครับ. เพื่อไปหนุนสมาธิแบบพิธีการที่คุณเข้าใจเถอะครับ...
และป้องกันมิจฉาทิฐิ.ที่คุณจะเผลอเป็นแบบไม่รู้ตัวด้วยครับ..ด้วยความเคารพ.
สมาธิใช่อยู่ช่วงแรกๆ..เราต้องมีการกำหนดระยะเวลาไว้ก่อน เพื่อเป็นแนวทาง.
.แต่นานๆไป เราจะเน้นที่การเข้าสู่อารมย์นั้นๆ.โดยที่เวลาไม่ใช่ประเด็นหลัก..เป็นนักปฏิบัติ.ที่ดีควรจะต้องเข้าใจจุดนี้ให้ได้ด้วยตัวเองครับ..
​

 

<img src='http://img1.uploadhouse.com/fileuploads/17099/17099506f0a739a54de4260a4d439a97be21b921.jpg' /><br /><font size='1'><a href='http://www.xn--12c5cgw1fub.com' target='_blank'>ฝากรูป</a></font>

 

สมาธิที่ดีนั้นจะต้องไม่คิดอะไรเลย ไม่มีการรับรู้สิ่งต่างๆ ไม่มีการเห็นภาพ
บุคคลประเภทที่มองเห็นนู้นเห็นนี่เป็นคนที่จิตอ่อน จิตชอบปรุงแต่งในสิ่งที่คิดหรือจิตใต้สำนึกที่นึกจะเข้าข้างการปฎิบัติตนเอง ทำให้หลงไปกับภาพที่จิตสร้างขึ้น คนประเภทนี้ไม่สามารถฝึกกสิณได้ เนื่องจากจะทำให้เป็นบ้าได้ เพราะชอบคิดหรือนึกเอาเองอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าหลับตาหรือลืมตา หรือนอนหลับ จิตจะทำงานตลอด (อาจบ้าได้) ....ที่คุณบอกว่าว่างเปล่า เงียบ สงบ นิ่งดิ่งอยู่อย่างนั้นตลอด อาการตอนนี้คุณยังไม่ลึกถึงขั้นสมาธิลึกใช่ไหม เป็นแค่อาการของจิตกำลังดิ่ง-ลึก จนสมาธิหรือจิต หายไปไม่รับรู้สิ่งใดเลยใช่หรือไม่ อาการที่เกิดนี้ไม่มีทางถึงฌานได้อย่างแน่นอน เว้นแต่จะฝึกกสิณเท่านั้นถึงจะถึงฌาน เพราะสมาธิกรรมฐานนี้ไม่สามารถถึงฌานได้ เพราะกรรมฐานไม่มีอารมณ์ มีแต่ความว่างเปล่า สงบ นิ่ง ไม่มีอะไรเลย แล้วอย่างนี้จะเอาอารมณ์ของฌานมาได้อย่างไร...มีคนจำนวนมากเข้าใจเรื่องฌานกันแบบผิดๆ เพราะหวังจะเข้าข้างตนเองในการปฎิบัติก็เลยคิดว่าถึงฌานแล้ว พระอรหันต์ส่วนมากยังไม่ถึงฌานด้วยซ้ำ แล้วนับประสาอะไรกับผู้ที่หลงทางในการปฎิบัติ

 

นั่งหลับครับ จขกท.

สั้นๆ ก็คือ ตกภวังค์ หลับไปนั้นเองครับ

ปฏิบัติไม่ผิดหรอกครับ เพราะมีแต่คนปฏิบัติ ที่มีอาการแบบนี้

นอกจากนั้น แล้ว ยังมี ยืน เดิน นั่ง นอน ในการปฏิบัติ ถ้านั่งแล้วหลับ ก็เปลี่ยนครับ

วิธีแก้คือ คำภาวนา ครับ จะได้ไม่ขาดสติ นั่งหลับ ตกภวังค์ ไปครับ


.

 

สมาธิช่างตื้นเขินเสียเหลือเกิน ใครก็อนุโมทนาไปได้...เฮ้อ

 

เวลาคุณชื่นชมคนที่ขยันทำงานจนรวย
คุณชื่นชมเพราะเขารวย หรือ คุณชื่นชมเพราะเขาขยัน?

ถ้าคุณชื่นชมคนเพราะรวย คุณก็ยังติดอยู่ในภาพลวงตาของอุปาทาน ติดอยู่ในสิ่งที่เสื่อมไปตามการเกิดแต่ละครั้ง

 

กราบขอบพระคุณทุกท่านที่ชี้แนะครับ...
ก็คงเป็นแบบที่คุณ saber บอกไว้...
นั่งหลับครับ จขกท.

สั้นๆ ก็คือ ตกภวังค์ หลับไปนั้นเองครับ

ปฏิบัติไม่ผิดหรอกครับ เพราะมีแต่คนปฏิบัติ ที่มีอาการแบบนี้

นอกจากนั้น แล้ว ยังมี ยืน เดิน นั่ง นอน ในการปฏิบัติ ถ้านั่งแล้วหลับ ก็เปลี่ยนครับ

วิธีแก้คือ คำภาวนา ครับ จะได้ไม่ขาดสติ นั่งหลับ ตกภวังค์ ไปครับ

 

คุณ จขกท. คะ จริงๆ ก็อยากจะบอกว่าเป็นเหมือนกันเลย แต่ของเราแค่ชั่วโมงเดียว จะว่าไม่หลับก็เหมือนหลับ เพราะเวลารู้สึกตัวอีกทีเหมือนกับได้นอนเต็มที่ แต่แปลกที่ทำไมนั่งหลับได้แล้วรู้สึกสบายตัวด้วย ซึ่งปกติถ้านั่งธรรมดาต้องหาที่พิงหรือเอนถึงจะหลับได้
ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างล่ะคะ