ความว่างและการดับจากการทำสมาธิเป็นอย่างไรครับ

ปกติมันเกิดดับสลับกันตลอดเวลาอยู่แล้ว เหมือนกับความว่างกับสลับกับพื้นที่ไม่ว่าง

 

แล้วว่างนี้คือที่สุดของ สะมะถะ หรือเปล่าครับแล้วจะยกขึ้นสู่ภูมวิปัสณา อย่างรัย
เพราะ ว่า ว่างหรือดับนั้น ไม่มี ทุกข์ หรือ สุข เขาไปได้เลย สรุปว่า กิเลตเขาไม่ถึง
ถ้าเขาไปอารมนั้นมันก็จะ ตัดทุกสิ่งทุกอย่าง หมดสิ้นแม้กิเลต พอเราออกจากสมาธิ
นั้นแล้วก็อารมเบาบางเท่านั้นเอง แล้วจะไปต่ออย่างรัยดี ขอคำตอบหน่อยครับ
ทุกวันนี้ได้แต่ซรงไว้ประคองไป วัน วัน เท่านั้นเอง สาธุอนุโมทนากับ ศิทพี่เจ้าของ
กระทู้ด้วยครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ถ้าเป็นอีกภาษาหนึ่งหลวงปู่หล้าเคยบอกว่า"ติดสมาธิหัวตอ"เพราะขณะนั่งฟังท่านเทศน์ทุกอย่างดับไปหมดและมารู้สึกตัวตอนท่านเทศน์ใกล้จบเหมือนท่านรู้วาระจิตท่านบอกว่าให้"พิจารณาสังขาร"สิติดอยู่แบบนี้เสียเวลา ดิฉันเป็นปัจจัตตังคือรู้ได้เฉพาะตนที่ท่านบอกเช่นนี้ได้แต่อิ่มสุขในความกรุณาของท่านที่ชี้แนะมาในขณะนั่งสมาธิ

 

ถึงแม้ กาลเลาจะผ่านไปนานแล้ว เราขอน้อมจิต ขอบคุณทุกท่านที่แชร์ความรู้ไว้ ถึงแม้ท่านจะทราบหรือไม่ก็ตาม อนุโมทนา สาธุ

 

เปรียบเหมือนท่านเปิดไฟเขียนจดหมาย
เมื่อท่านแสงอุ่น เขียนจดหมายจบ ท่านก็ดับไฟ
ท่านจะเห็นว่า ไฟดับไปแล้วแต่ตัวหนังอักษรที่เขียน
ยังอยู่ไม่ได้ ดับหายไปตามแสงไฟ
ปัญญาก็เช่นกันเมื่อทำหน้าที่เป็นแสงสว่างทำลายความไม่รู้จริงให้
เป็นตัวว่างที่จิตได้แล้ว แสงนิโรธก็ดับลง เหลือแต่วิชชา
ที่เกิดขึ้นแล้ว ก็คือธรรมชาติรู้ตื่นเบิกบาน ด้วยพระอนิจจัง
พระทุกขัง พระอนัตตา ที่เป็นตัวรู้ว่างสว่างเปล่าอยู่เช่นนั้น
ว่างนี้ก็ไม่หลงว่าเป็นตนเป็นตัว เนื่องจากไม่มีอะไรเพื่อเข้า
ไปรู้ไปหาอะไร เป็นว่างที่ดับเย็น

 

ถึงแม้กาลเวลาผ่านไปนานแล้วจากปี2010ค่อยมาแสดงอนุโมทนาจิต แต่เราก็
เข้าใจและรับรู้ว่าท่านมีความพยายามถามเพื่อแสวงหาทางหลุดพ้น แม้หลากหลาย
คำตอบดุจดั่งสายน้ำหลากหลายสาย แต่จุดหมายล้วนไปที่เดียวกัน ไม่มีคำตอบ
ใดถูกอย่างยิ่งหรือผิดแนวทาง หากเพียงไม่ตรงกับจริตของผู้รับฟังเพียงเท่านั้นเอง

แม้ผมจะเคยโพสต์ตอบไว้นานแล้ว แต่ก็ไม่ได้ขยายในส่วนที่ตอบไป จึงขอขยาย
ให้ไว้เพื่อเทียบเคียงว่า ความว่างจากการดับไม่ได้เกิดจากจิตดับ เพราะจิตไม่มี
การหยุดทำงาน เมื่อเรากำหนดความว่าง ความว่างนั้นจึงเป็นอายตนะของจิตเอง
ไม่ใช่นิพพานเพราะยัง"มี"ตัวตนคือความว่างคืออายตนะของจิตอยู่ ดังจะเห็นว่า
เมื่อเราดับในสมาธิ จะรับรู้สภาวะในความว่างว่ามีขอบเขตดังจักวาลหนึ่งที่เรา
รับรู้ขอบเขตด้วยการรู้สึกเห็น นั่นล่ะคืออายตนะใหม่ของจิต
ตราบเท่าเพิกถอนอายตนะของจิตตัวว่างนี้ด้วยปัญญา เมื่อจิตไม่มีอายตนะใดๆ
นั่นจึงเรียกว่านิพพานหรือว่างจากตัวตน(เมื่อเห็นถึงขั้นนี้จะพยากรณ์ได้แล้วว่า
อีกกี่ภพชาติจะพ้นหรือพ้นได้ทันทีก็ตรงนี้)

 

ขอน้อมจิต ขอบคุณ ด้วยมิตรไมตรี แด่ ท่าน Sriaraya5 และ ท่าน จิ-โป ที่แชร์ความรู้ความคิดเห็นที่เป็นประโยชน์ ในการปฏิบัติสมาธิ อนุโมธนา

ครั้งหนึ่ง เราได้พบกับความเงียบสงบ คล้ายดับไปจากตัวตน จากการทำสมาธิ
ไม่อาจที่เสียงดังอึกทึกจากภายนอกจะมีผล ถึงแม้จะไม่นาน แต่ก็เป็นสิ่งที่ไม่เคยพบมาก่อนในการทำสมาธิ

 

บันฑิตท่านแสงอุ่น
อาการของผู้ได้สมาธิ ให้ท่านแสงอุ่นพึงสังเกตดู
ประสาทดับ หูดับ ถึงมีเสียงส่งเข้ามาถึง ผู้ได้สมาธิจะไม่รำคราญจากเสียง
ถ้าทำได้ทรงได้ไม่เสื่อมถอยกลับคืน อาการอย่างนี้เข้าทางวิปัสสนาญาณ

อย่างที่กล่าวแล้วว่า อุปสรรคของสมาธิคือเสียง
ถ้าท่านผู้เจริญดับเสียงได้ แม้นชั่วขณะหนึ่งไม่นาน
ก็ยังจัดเทียบได้กับ
สมาธิในระดับ ขณิกะสมาธิ จิตสงบเล็กน้อยแล้วถอยออกมา
อุปจารสมาธิ สมาธิประเภทนี้ จิตสงบได้นานขึ้นกว่าอย่างแรก
จากการทำสมาธิไม่อาจที่เสียงดังอึกทึกจากภายนอกจะมีผล
ทำให้จิตรำคราญจากเสียงดับไปจากเรื่องโลก ๆจิตหลาย ๆท่าน
บังเกิดความรู้ฝ่ายโลกวิญญาณ หรือ จะเอาสมาธิระดับนี้ไปพิจารณา
ฝ่ายเนื้อหนังก็ได้ เพื่อให้เห็น ทุกข์ โดยรวมแล้วสมาธิแบบนี้เมื่อเกิดขึ้น
ไม่รำคาญไม่ขัดข้อง ไม่วุ่นวาย
อ้ปนาสมาธิ สมาธิประเภทนี้สงบได้นาน จิตตั่งมั่น ไม่มีนิมิต
ของ ภูติผี ปีศาจ ยม ยักษ์ นาค คุต อินทร์ พรหมมารบกวนสมาธิ
สมาธิแบบนี้สูงไปที่จะสัมผัส ภพภูมิลี้ลับ จึงไม่มีเรื่องของอุปสรรคของความเป็นทิพย์ เพราะจิตระดับนี้ความนึกคิดปรุงแต่งดับหมด คิดอย่างไรก็คิดไม่ได้

นักภาวนาจึงต้องลดกำลังสมาธิลง เพื่อให้มาอยู่ในระดับ
อุปจารสมาธิ ภูมิรู้ ภูมิธรรม ก็จะเกิด ในระดับนี้
เพราะเป็นภูมิจิตที่สามารถ เปิด มิติที่ 4 ท่านผู้หวังความพ้นทุกข์

ปล.ท่านแสงอุ่น ไม่ทันได้ไปตอบกระทู้ลงมากรุงเทพ กระทู้กระหายไป
ไม่ได้ติดใจ ในธรรมะอนัตตา

 

พี่ศรีคับ.นักมายากลเค้าใช้ศาสตร์ไหนอ่ะคับ?
ปล.ถามพี่ศรีดีกว่า พี่ศรีใจดี.

 

การดับของผู้ที่ไม่ครองเพศฆราวาส คือการดับการปรุงแต่งต่างๆ ที่เกิดจากการรับรู้ทางอายตนะทั้งหก

เช่น ได้กลิ่นอาหาร ก็รับรู้ว่าอาหาร แต่มิได้สนใจว่า จะเป็นอาหารใด รสชาติยังไง เพราะหยุดคิด หยุดปรุงแต่ง

ส่วนการดับของพระเกจิ คือ สิ้นทุกอย่าง แม้กระทั่งเสปริ์มก็ไม่มีเชื้อ

 

ตรงนี้ต้องอธิบายว่า จิตเป็นธาตุรู้ มีลักษณะซึมซับโอบอุ้ม
ปกติจิตรับรู้ผ่านอายตนะทั้ง5ตาหูจมูกลิ้นกายใจ ตานี้เมื่อเข้าสมาธิ เรามีความ
สงบเป็นที่ตั้ง เมื่อตั้งมั่นแล้ว จิตจึงไม่ได้ไปข้องแวะซึมซึบวิญญาณขันธุ์ของ
อายตนะทั้ง5มา จึงดับหรือเรียกอีกนัยนึงว่าหยุดทำงาน ตรงนี้ปราศจากกิเลส
แน่นอน ตอนนี้เรียกคนมาตัดหัวทิ้งได้ ไปนิพพานแน่ๆ แต่ถ้าเลยระยะนี้มาหน่อย
นึง จิตเริ่มรับรู้อายตนะใหม่ นั้นคือความว่าง ตัวเราเริ่ม"รู้สึก"ถึงขอบเขตแห่ง
ความว่างนี้ เรียกว่าอากาศนี้ล่ะ เลยไปหน่อยก็ความว่างนี้ล่ะที่เป็นกายหรือ
อายตนะของเรา เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วไซร้ขั้นแรกที่จิตเราเกาะเราตายตอนนั้น
เกิดเป็นอากาศเทวดา สวรรค์ชั้นไหนไปเปิดดู และเลยนั้นมาหน่อย ถ้าเรารู้
ตัวตรงความว่าง อายตนะเกิดตรงนี้ตายตอนนี้เป็นพรหมครับ จะเป็นท้าวพรหม
รึมหาพรหม ปุโรหิต ก็ขึ้นอยู่กับตบะบำเพ็ญ ถ้าตกตรงนี้นานเกินไปก็เหมือน
กับพระอาจารย์ของพระพุทธเจ้าทั้งสองครับ เกินจากนี้ไปพระนิพพานไม่ได้

เพราะฉะนั้นจะให้จิตจับที่จุดที่เราดับในสมาธินานๆนั้นไม่ได้ครับ ตรงนั้นไม่
ปลอดภัย แม้ออกจากสมาธิแล้วจิตเราต้องละวางทั้งหมดไปให้หันมาจับตรง
"ความเข้าใจในธรรมชาติ"แทนโดยเอาไปเปรียบเทียบกับความว่างที่เคยเห็น
ในตอนจิตดับในสมาธิเอา

 

มายากลเป็นของหลอกลวง ไม่ใช่เรื่องจริง
นักมายากล ถ้าเค้าทำได้ดีที่สุด ก็คือสร้างความสุขทำให้คนดูอินในการแสดง

พี่ศรีได้มีโอกาสสนทนากับ อาจารย์คนนี้เป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัย
แห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร ผู้รู้ท่านนี้ได้ไปใช้ชีวิตในต่างประเทศมาก่อน
ได้เล่าให้พี่ศรีฟังว่า ประเทศที่เค้าไปเรียน มีสอนวิชาจำพวกนี้ด้วย
มีเป็นโรงเรียนเป็นมหาวิทยาลัย อาทิเช่น เดินบนน้ำ เหาะ หายตัว กำบัง

แล้วก็จริงซะด้วยสิพี่ศรีเคยดูรายการแฉนักมายากล
แล้วตาคนนี้ เอากลมาเฉลยซะจน นักมายากลหากินกันไม่ได้เลย
ไม่ว่าจะหายตัว ลอยตัว เสกให้เทพีเสรีภาพหายไป เดินผ่านใบพัดเหล็กที่หมุน
กลตัดตัวตัดแขนตัดขา เดินทะลุกำแพงใช้เทคนิคของเทคโนโลจี้ขั้นสูงมาช่วย
กลคนไปโผ่อีกที่ ก็ใช้แสงเลเซอร์ยิงภาพ

 

ว่างนี่ นิยามกันได้เยอะมาก
เหมือนกับแปลไปได้หลากหลายแล้วแต่บุคคล

แต่ที่เรียก ว่าง จะยังเป็น ราคะ ชนิดหนึ่งถ้าไม่เห็นทุกข์ใน ว่าง
ลื่น ก็คือราคะชนิดหนึ่ง

ผมนิยามว่างว่า มันยังไม่ถึงมี และเลยมีไปแล้ว
เพราะวิญาณขันะืไม่เคยรู้ถูก ไม่เคยถูกรู้
เหมือนว่าเราอุปปทานว่าว่าง ให้ดูทะยานอยากที่จะอุปปาทานว่ารู้ว่าง และ ทุกข์ใน อุปปาทานนั้น
เวลาจะถีบธรรมารมณืที่เราไม่ได้อุปปาทานไว้หลุดออกมาเอง

เหลือว่าที่เราอุปปาทานไว้ อยู่กะเรา

ส่วนดับ น่าจะหมายถึงทุกข์เวทนา
ขนาดว่าพระอริยะสัจจะสี่
เราพยายามจะยึดหนะ อุปปาทานว่าเรา รู้อริืยะสัจจะสี่ และเราทุกข์
เวลาก็กลืนกินสัดอย่างเรา อุปปาทานก็โดน เวลา กิน

 

ว่าง -> ยังไม่ถึงมี (อยู่ทางขวา ของcallcenter)-> มี(ศูนย์ แบบ call center) <- เลยมีไปแล้ว (อยู่ทางซ้ายcall center) <- ว่าง

ด้วยเหตุที่ตัวรุ้คือวิญญาณขันธ์ไม่เคยรู้ถูก และไม่เคยถูกรู้

เรารับรู้ถึงการมีอยู่ หรือ ไม่มีอยู่ หรือ อุปทานในว่าง หรือ ทะยานอยากที่จะให้ว่าง หรือ ให้พ้นไปจากว่าง

ผ่านอุปปาทาน
เราอุปปาทานในขันธืห้า ยึดในว่าง คือความปรุงอีกทีหนึ่ง

ให้เราดู ทะยานอยากที่จะอุปปทานในว่าง และเราทุกข์ในนั้น
คืออุปปาทานในทุกข์
ไม่ทุกข์ให้เหยียบหน้าเลย

 

คะเต คะเต ปาระคะเต สวาหะ

เราจะผลักไสสิ่งที่เราไม่ยึดออกจากตัว เมื่อเข้าสู้ปฐมZEN

ถ้ายอมรับนับถือว่า
วิญษณขันธ์ไม่เคยรู้ถูก และไม่เคยถูกรู้

เราจะยอมรับได้แค่ว่า เราแค่ผลักไส

คะเต คะเต ปาระคะเต สวาหะ
แปลว่า ไสหัวไปให้พ้น และทุกข์ ที่ทะยานอยาก

 

ว่าง -> ยังไม่ถึงมี (อยู่ทางขวา ของcallcenter)-> มี(ศูนย์ แบบ call center) <- เลยมีไปแล้ว (อยู่ทางซ้ายcall center) <- ว่าง

เช่นตั้งใจว่าจะเข้าสุ่ สูญตาธรรม
แต่ด้วยตัวรู้ไม่เคยรู้ถูก และไม่เคยถูกรู้
และลื่นคือราคะขนิดหนึ่ง

ปราถนาไม่สมหวัง ก็ทุกข์
ดูทะยานอยาก แล้วรอเวลา กินสัด ดูบ่อยๆ ก็อุปปาทานในอริยะสัจจะสี่
และก็ทุกข์อีกห และก็ดูทะยานอยากที่จะพ้นทุกข์

ทำไปเรื่อยๆ

 

เหมือนเรามีเบอร์ call center ,ันมีอยู่ในซิมหนะ
เราจะยกเลิกปริกการอุปปาทานในโปรโมชั่น

ก็ โอเปอรืเตอร์บอกให้ถือสายรอ
ก็ถือว่าศูนย์?แล้วนะ

 

เมื่อไหร่ <------ อวิชชา
จะพาเราเข้าสู่ศูนย์

ถ้าภาวนาจริงๆ
ถ้าเราไม่ได้โดนอวิชชาพาเข้าศุนย์
อวิชชาก็พาเราออกจากศูนย์
เค้าเรียกสังโยชน์
คุณต้องดูอุปปาทานในอายตนะ ที่ว่าอย่าส่งจิตออกนอก
อวิชชา จะพาคุณออนทัวร์ ดูข้างในทีข้างนอกที
แต่พอคุณอุปปาทานว่าจะไม่ส่งออกนอก แล้วคุณทุกข์ที่ไม่สมหวัง
รอ เห็นโอเปอเรเตอร์บอก
อวิชชาจะพาคุณเข้าศูนย์

ถ้าเข้าไปแล้วคุณจะให้อวิชชาพาออกจากศูนย์ มะ <----------- อวิชชา

 

ติ๊ดต่างว่ารู้ หรืออุปาทานว่ารู้
และทุกข์
บุญมากมาย

ถ้าคุณมีประสบการณืผีๆ
คุณเอาบุญเนียะอุทิศให้ผี

อวิชชาเกิดจากอกุศลกรรมดลซะเกือบทั้งหมดแหละ

อย่าไปฝืน อวดฉลาดเก่งเกินกรรม

ถ้าอยากเก่งรู้แล้วอุทิศกุศล
เก่งคนเดียวไม่ได้

บางทีรู้ตังเยอะ
ตายห่าไปโลกันตโลก

กะเก่งคนเดียว

ใครยังรอดอุทิศกุศลที่ รู้ และอุปปาทานว่ารู้ และทุกข์
ตัวรู้ของผีก็ไม่เคยรู้ถูก และไม่เคยถูกรู้

อย่าให้อวิชชาพาผีไปเข้า call center เลย

อย่าเก่งคนเดียวเลย

 

อย่าทำยานมรรคผมนิพพาน ใครหรืออะไรอีกเด็ดขาด
เห็ฯก้อนหิน อะไรก็ห้าม

นิพพานเป้ฯธรรมารมณืชนิดหนึ่ง แค่คุณเข้าปฐมZEN คุณก็ผลักพระนิพพานแล้ว

ตั้วใจว่าจะไปนิพพาน
แต่วิญญาณขันธ์ไม่เคยรู้ถูกและไม่เคยถูกรู้
ไปโลกันตโลกซะงั้น

เธอมาจากไหน เธอจะไปไหน เธอไม่รู้เหรอ เธอรู้เหรอ
ขนาดพระพุทธองค์พยากรณมรรคผล ยังโดนพ่อซักกระสวยทะลุอก
โถ