แม้เราอนุโมทนาหมื่นหน ก็จักมิพอแก่คำชมท่าน ฯ
ความขุ่นข้องที่คิดว่า"ควรแก้ไขอย่างไร" นั้นควรแก้ไข มากกว่าการขจัดภาพนิมิต! เนื่องจากเกมส์นี้เหมือนเกมส์ชักคะเย่อ ระหว่างเธอกับกิเลส...
ทุกข์ที่แท้จริงในขั้นปรมัตถ์แล้วไม่เคยดับ แต่จิตที่ยอมรับอย่างศโรราบต่อทุกข์ที่มีอยู่ตลอดอย่างหมดจดหมดใจไม่ขัดขืน เรียกว่าเห็นแจ้งในทุกข์...
สุดแต่ท่านจะเลือกเชื่อขอรับ ทำใจให้สบายเถิด ขอให้ทุกท่านใช้อณาจักรแห่งนี้ เพื่อเป็นไปซึ่งการไขปริศนาภายในใจที่ท่านขัดข้องต่อมรรคผลจริง ๆ...
ไม่เป็น เพราะเป็น อกริยา รู้สึก ก็สักแต่ว่า รู้สึก เป็นเพียงเครื่องอยู่เครื่องอาศัย เครื่องระลึกเตือน เพื่อสื่อสาร ประมาณ สมมุติ ให้ล่วงรู้...
ถ้าใช้ศัพท์ในระบบ (ของสำนักพุทธโคดม) ก็ขอตอบตามระบบว่า ผู้ปฏิบัติย่อมต้องเจอ วิปัสสนูกิเลส ไปจนภูมิอนาคามี เพราะพระอนาคามีแม้รู้สึกว่า...
...เป็นเกียรติอย่างยิ่ง สมมุติอย่างหยาบ ๆ ที่มนุษย์ในโลกนี้ชอบตัดสินและแบ่งแยกออกจากกันโดยสิ้ยเชิงคือ ขั้วทั้งสองข้างของพลังงาน และ สสาร...
พระอรหันต์ คือผู้เห็นโทษภัยในวัฏฏะสังสารอย่างแจ่มแจ้ง คือผู้ไม่เกิด ไม่จุติในที่ใดอีก ขออนุโมทนา
ความจริงแล้วการเป็นผู้ปฏิบัติธรรมที่ดี ไม่ใช่ผู้หนีโลกไปปลีกวิเวกเอาความสงบ แต่คือผู้อยู่กับโลก สังคม และทำหน้าที่ด้วยจิตฉันทะ (การงานชอบ...
มันคือการทำงานของขันธ์ในส่วนที่เรียกว่า "สัญญาธาตุ" คือธาตุ จำได้หมายรู้ ที่ทำหน้าที่บันทึกข้อมูลในจิตติดตัวข้ามภพข้ามชาติ จนก่อเกิดเป็นนิสัย...
ไม่มีประโยคไหนที่เรากล่าวว่า "ไม่จำเป็นเลยจะต้องปฏิบัติให้บรรลุญาณญาณทัสสนะ ปัญญาญาณ ต่อเมื่อแก่หงำเหงือกไปแล้ว" เช่นนั้นเลย...
แยกชื่อด้วยเครื่องหมายจุลภาค เช่น พลังจิต, พุทธศาสนา
