ทุกอย่างเกิดขึ้นที่ศรัทธาค่ะ หากคุณศรัทธาในใครสักคนคุณก็จะไม่สนใจที่จะไปค้นหาว่า เพราะอะไร เพราะสาระมันไม่ได้เกิดที่ตรงนั้นค่ะ เหมือนเช่นซานตาคอส...
ท่านเปรียบเสมือนพระโพธิสัตว์ที่กำลังบำเพ็ญทานบารมีค่ะ
พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า เจตนา คือกรรม ดังนั้นเราพึงสำรวจจิตตนในขณะนั้นว่า มีเจตนาอันจะให้บุคคลเหล่านั้นประสบทุกข์เดือดร้อน จากการกระทำของเราหรือไม่...
ในสมัยพุทธกาลที่พระพุทธเจ้าสมัยนั้นมีกุลบุตรกุลธิดาญาติ โยมชาวบ้านทั้งฝ่ายหญิงฝ่ายชายก็ได้เกิดศรัทธากันบวชในพระพุทธ ศาสนา คนเกิดศรัทธากันเยอะ...
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระสมณโคดมของพวกเราทั้งหลาย เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประเภทปัญญาธิกะ คือ ทรงเป็นผู้ที่ยิ่งด้วยปัญญา...
จริงๆแล้วเราทุกคนก็ผ่านการเคยตายมาแล้วทั้งนั้นและเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ในสมัยก่อนเราก็อาจเป็นหนึ่งในนั้น เพียงแต่เราลืมความรู้สึกนั้นไป...
คาถานี้เกิดจากเทวดาองค์นึงที่ชื่ออุณหิสวิชัยเมื่อถึงเวลาที่ต้องมาเกิดบนโลกมนุษย์แต่ไม่อยากมาอยากยืดเวลาออกไปอีกก็เลยไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าค่ะ...
ตัดง่ายที่สุดคือความโลภ รองลงมาคือความโกธร ยากที่สุดคือความหลง
ประเทศไทยเป็นแบบเถรวาทหรือหินยาน ส่วนเอเชียอื่นๆที่เป็นพุทธส่วนใหญ่จะเป็นแบบมหายาน นับถือพระโพธิสัตว์ แต่ก็อยู่ในพุทธเหมือนกันค่ะ...
ไม่เคยเจอพระสังฆราชแต่เคยฝันถึงท่านว่าท่านมาโปรดแถวบ้านมาให้แง่คิดทางธรรมะว่า" ทุกข์ของมนุษย์หากพอใจในปัจจัย4แล้วไม่มีอะไรต้องทุกข์
เชื่อในแรงอธิษฐานค่ะ หากแรงนั่นเป็นไปด้วยชอบประกอบด้วยธรรม
ถ้าทำงานด้วยจิตว่างค่ะ
แยกชื่อด้วยเครื่องหมายจุลภาค เช่น พลังจิต, พุทธศาสนา
