อย่าอยู่คนเดียว

การอยู่เงียบๆ คนเดียว ในบางครั้งบางเวลา ก็ทำให้เกิดไอเดียดีๆ หรือความคิดสร้างสรรค์ได้อย่างแปลกประหลาด แต่บุคคลที่ติดอยู่ในห้วงเวลานั้นเนิ่นนาน ก็อาจเป็นโอกาสบ่มเพาะความเจ็บป่วยทางจิตใจได้ชนิดที่ไม่มีใครคาดถึง แม้แต่ตัวเองก็ตาม

ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมามีหลายข่าวคราวที่สร้างความตระหนกตกใจแก่ผู้คนในวงกว้าง ในลำดับต้นๆ แล้วข่าวที่จิตรลดา ตันติวานิชยสุข หญิงสาววัย 36 ปีควงมีดเข้าไปกระหน่ำแทงนักเรียนในโรงเรียนเซนต์โยเซฟคอนเวนต์ จนได้รับบาดเจ็บสาหัสไป 4 คน เมื่อเช้าวันที่ 9 กันยายนที่ผ่านมา

ระหว่างการติดตามตัวจิตรลดา สังคมเต็มไปด้วยคำถามถึงต้นสายปลายเหตุของการกระทำ แม้ในวันนั้นตำรวจจะแกะรอยไปถึงครอบครัวพบญาติใกล้ชิดที่สุดคือ แม่ ข้อมูลที่ได้รับนอกจากประวัติที่เคยรับการรักษาความเจ็บป่วยทางจิตใจแล้ว พฤติกรรมเดียวที่ถูกพูดถึงจิตรลดาชัดเจนที่สุดคือเป็นคน

 

ผมเองก็มีอาการข้างต้น รู้สึกรังเกียจสังคมเพราะมันไม่จริงใจ และมีช่องว่างระหว่างสังคมอย่างเห็นได้ชัด เคยคิดที่จะฆ่าตัวตายก็เคย หมดอาลัยตายยากในชีวิตตอนนี้เป็นที่สุด

 

ก้อยเป็นคนหนึ่งค่ะที่ไม่ชอบเข้าสังคม ไม่ชอบมีเพื่อนเยอะๆ ตั้งแต่เด็กๆแล้ว เพราะขี้เกียจปรับตัว ขี้เกียจใช้เวลาและความรู้สึกเรียนรู้อีกฝ่าย แต่ไม่ใช่ว่าก้อยจะไม่มีเพื่อนเลยนะ มีแต่น้อยมาก ที่คบได้สนิทใจมีไม่ถึง 2 คน แต่บางครั้งการอยู่คนเดียวก็ทำให้เราฟุ้งซ่าน ก็มีแต่เพื่อนที่จะพูดอะไรให้เราหายทุกข์บ้าง ให้เรายิ้มได้บ้าง ถึงเราจะชอบอยู่คนเดียวแค่ไหน ก็ไม่ควรอยู่คนเดียวบนโลกนี้ เพราะเดี๋ยวนี้หาเพื่อนแท้ยาก มีแต่คนใส่หน้ากากหากันก็จริง แต่ วันที่เราทุกข์ วันที่เราร้องไห้ ไม่สบายใจ ก็มีแต่เพื่อน ที่เราจะระบายคลายทุกข์ให้เรา เวลาไปเที่ยว ไปดูหนังคนเดียวมันเหงานะ ลองไปกับเพื่อนจะรู้ว่าความรู้สึกมันต่างกันเยอะเลย พ่อแม่บางครั้ง ด้วยอายุที่ห่างกันมากๆ ทำให้ท่านไม่เข้าใจเรา ... มีเพื่อนซะเถอะค่ะ แต่ต้องเลือกคบเพื่อน และควรหาเพื่อนสนิท จริงใจกับเราจริงๆสักคน เพื่อนที่เข้าใจเราจริงๆแค่ 1 คน ยังดีกว่าเพื่อนเป็นร้อยแต่ไม่เข้าใจเราเลยสักคน จริงไหม???

 

ตอนนี่ก็มีอยู่นะเพื่อนสนิท แต่โดยส่วนมากสังคมทุกวันนี้มันเห็นแก่ตัว ขาดการเติมเต็มทางด้านการมีน้ำใจจากใจจริง

 

อยุ่คนเดียวได้แต่อย่าคิดคนเดียวครับ

เรื่องบางเรื่องต้องได้รับคำปรึกษาบ้างเนอะ

เปิดใจยอมรับสังคมภายนอกบ้างอะไรบ้าง