ถ้ามีเวลาสวดมนต์จำกัด ต้องเลือกระหว่างยอดพระกัณฑ์ กับ ธัมมจักร สวดบทไหนดี

ถ้ามีเวลาสวดมนต์จำกัด ต้องเลือกระหว่างยอดพระกัณฑ์ กับ ธัมมจักร สวดบทไหนดี

 

สาธุ สาธุ สาธุ

ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ

ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นนะครับ

ถ้าเป็นตัวผมจะต้องเลือก ผมขอเลือกสวดสลับกันครับ เช่น วันนี้สวดยอดพระกัณฑ์ พรุ่งนี้สวดบทพระธรรมจักร สลับแบบนี้ไปเรื่อยๆ จะได้ไม่ต้องรักพี่เสียดายน้องครับ แต่ถ้าสวดได้แบบไม่ต้องดูตำรา ว่างตอนไหนก็สวดตอนนั้นครับ

ขออนุโมทนาบุญแด่ผู้ที่ใฝ่ในธรรมะทุกๆท่านนะครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอบคุณมากค่ะ แล้วไม่ทราบว่า 2 บทนี้ มีความแตกต่างกันในทางไหนบ้างค่ะ

 

ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นครับ

ความแตกต่างในเรื่องพุทธคุณ ผมว่าอย่าสนใจเลยครับ เน้นสวดเพื่อให้ได้สมาธิและปัญญาจะดีกว่าครับ บางคนคิดว่าการสวดมนต์นั้นได้สมาธิก็จริง แต่จะได้ปัญญานั้นเป็นอย่างไร

พระธรรมเป็นอกาลิโก พึงรู้ได้เมื่อถึงเวลา สวดไปเรื่อยๆครับ เมื่อจิตมันสนใจในบทสวดเดี๋ยวมันก็แปลความหมายให้เราเข้าใจได้เอง มันเป็นปัจจัตตัง พึงรู้ด้วยตนเอง สะสมที่ละเล็กละน้อยเดี๋ยวปัญญาก็เกิดเองครับ ปัญญามีเอาไว้แก้อกุศลกรรม แก้อวิชชา(ความไม่รู้ในทุกข์ ความไม่รู้ในเหตุแห่งทุกข์ ความไม่รู้ในความดับไม่เหลือของทุกข์ และความไม่รู้ในทางดำเนินความดับไม่เหลือของทุกข์)

ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ส่วนตัวจะพยายามสวด 2 บทนี้ทุกวันพระ แต่สลับกันนะคะ เช่น พระนี้สวดธัมจักร พระหน้าก็สวดยอดพระกัณฑ์

ขออนุโมทนาบุญสวดมนต์ภาวนาของคุณบุญด้วยค่ะ

 

ใครสวดอาการวัตตาสูตรบ้างครับ อานิสงส์ของบทสวดพระอาการวัตตาสูตรโดยละเอียดใครรู้บ้างครับ วันธรรมดาผมจะสวดอาการวัตตาสูตร ธัมมจักร ฯ อณัตตลักขณสูตร อาทิตตปริยายสูตร ฯ วันพระจะสวดสิบสองตำนาน ฯ

 

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงได้ตรัสถึงบทพระอาการวัตตาสูตรว่า อานิสงส์ดังนี้
จะพ้นจากภัย ๓๐ ประการคือภัยอันเกิดแต่ งูพิษ สุนัขป่า สุนัขบ้าน โคบ้าน และโคป่า กระบือบ้านและกระบือเถื่อน
พยัคฆะ หมู เสือ สิงห์ และภัยอันเกิดแต่คชสารอัสดรพาชี จตุรงคชาติของพระราชา ผู้เป็นจอมของ
นรชน ภัยอันเกิดแต่น้ำและเพลิงเกิดแต่มนุษย์และอมอุษย์ภูตผีปิศาจเกิดแต่อาชญาของแผ่นดินเกิดแต่
ยักษ์กุมภัณฑ์ และคนธรรพ์อารักขเทวตา เกิดแต่มาร ๕ ประการที่ผลาญให้วิการต่าง ๆ เกิดแต่วิชาธร
ผู้ทรงคุณวิทยากรและภัยที่จะเกิดแต่มเหศวรเทวราช ผู้เป็นใหญ่ในเทวโลกรวมเป็นภัย ๓๐ ประการ
อันตรธานพินาศไป ทั้งโรคภัยที่เสียดแทงอวัยวะน้อยใหญ่ ก็จะวินาศเสื่อมคลายหายไปด้วยอำนาจ
เคารพนับถือในพระอาการวัตตาสูตรนี้แล ดูกรสารีบุตรบุคคลผู้นั้นเมื่อยังท่องเที่ยวอยู่ในสังสรวัฏฏ์ จะ
เป็นผู้มีปัญญาละเอียดสุขุม มีชนมายุยืนยงคงทนนาน จนเท่าถึงอายุไขยเป็นกำหนดจึงตายจะตายด้วยอุ
ปัททวันอันตราย นั้นหามิได้ ครั้นเมื่อสิ้นชีพแล้วจะได้ไปอุบัติขึ้นบนสวรรค์ร่างกายก็จะมีฉวีวรรณอัน
ผ่องใจดุจทองคำธรรมชาติ จักษุประสาทก็จะรุ่งเรืองงามมองดูได้ไกลมิได้วิปริต จะได้เป็นพระอินทร์
๓๖ กัลปเป็นประมาณ จะได้สมบัติพระยาจักรพรรดิราชาธิราช ๑๖ กัลป คับครั่งไปด้วยรัตนะ ๗
ประการก็ด้วยอานิสงส์ที่ได้สวดสาธยายอยู่เนืองนิตย์ “ทุคฺคตึ โส น คจฺฉติ” แม้แต่สดับฟังท่านอื่น
เทศนา ด้วยจิตประสันนาการเลื่อมใสก็ไม่ไปสู่ทุคติตลอดยืดยาวนานถึง ๙๐ แสนกัลป์