ถ้ามีเพื่อนจะฆ่าตัวตาย เราจะบอกเค้ายังไงดีคะให้เค้าเปลี่ยนความคิด ช่วยทีค่ะ

เรามีเพื่อนอยู่เป็นเพื่อนห่างๆกัน มักจะแชทกันมากกว่า วันนึงเค้ามาพูดแปลกๆเหมือนเค้าจะหนีปัญหาในชีวิต โดยการฆ่าตัวตาย เราไม่รู้ปัญหาแน่ชัดนะ แต่ดูๆก็มีหลายเรื่องเลย เราบอกเค้าไม่ถูกจริงๆค่ะ บอกให้เค้าลองคิดให้ดีๆ เค้าบอกว่า คิดเยอะแล้ว นานแล้ว เราก็ได้แต่บอกว่า ลองหาทางออกที่ดีกว่านี้ เค้าบอกว่า อย่าถามเลย เค้าดูเครียดอ่ะค่ะ ช่วยหนูด้วยนะ

 

ก็ตายแค่ตัว แต่ทิ้งปัญหามากมายไว้ให้คนอื่นที่อยู่ข้างหลัง
ความตายไม่ได้ช่วยอะไรเลย

 

อย่าให้อยู่คนเดียว จะคิดมาก..ฟุ้งซ่าน เอาเวลาที่ฟุ้งซ่านชวนกันไปปฎิบัติธรรม หาผู้รู้ดีกว่าครับ

ถามเขาด้วยว่า บุญคุณพ่อแม่ที่เขาเลี้ยงดูให้เติบใหญ่ถึงทุกวันนี้ ทดแทนคุณท่านทั้งสองหมดหรือยัง คนที่เลี้ยงดูเขาทดแทนคุณหมดหรือยัง

ถ้ายังบอกเขาด้วยว่า มีสิทธิอะไรที่จะฆ่าตัวตาย ยังใช้หนี้บุญคุณพ่อแม่ไม่หมดไม่ต้องคิดฆ่าตัวตาย ตายแล้วพ่อแม่สบายใจหรือเปล่าให้กลับไปถามท่านก่อน

 

ปกติ คนเราจะคิดฆ่าตัวตายได้ก็เพราะต้องการจะหนีปัญหาต่าง ๆ ที่เข้ามารุมเร้าจนหาทางออกไม่ได้ อันดับแรกเราพยายามใช้จิตวิทยากับเขาให้มากที่สุดถามเขาว่าเขามีปัญหาอะไรถ้าเขาไม่ยอมตอบก็พยายามหลอกล่อให้ตอบออกมา เมื่อเรารู้แล้วเราก็พยายามช่วยเขาให้ถึงที่สุดถ้าปัญหานั้นมันหนักเกินไปก็พยายามบอกเขาให้ทำใจเย็น ๆ อย่าเครียดทุกปัญหามีทางออกเสมอ พยายามชวนออกไปเดินเล่นผ่อนคลายบ้าง ทำบุญตักบาตรชีวิตจะได้สดชื่น หมั่นเจริญภาวนาเผื่อจะมีอะไรดีขึ้นมาบ้าง เมื่อเขาใจเย็นลงมาบ้างแล้วก็พยายามชี้โทษของการฆ่าตัวตายให้เขารู้ไว้ การตายไม่ใช่การหนีปัญหาแต่เป็นการก่อปัญหาขึ้นมาต่างหาก เช่น หากเราตายไปหนี้สิ้นต่าง ๆ ที่เราทำไว้มันจะตกไปเป็นของลูกหลาน หรือ พ่อแม่ เรา ที่นี้เขาก็ลำบากอีก ไม่ใช่แค่เราตายคนเดียวปัญหาที่เราสร้างไว้มันจะจบไปกับเราชะเหมือนไร หมดปัญหาทางโลกแล้วต่อไปก็คือปัญหาของกฎแห่งกรรม ฆ่าตัวตายมันบาปมาก คนที่ฆ่าตัวตายได้ตามหลักศาสนาสอนไว้ว่า อดีตชาติเราก็เคยฆ่าตัวตาย ดังนั้นเกิดเราไม่หยุดกรรมตัวนี้ไว้ในชาตินี้ชาติหน้าเราก็จะต้องฆ่าตัวตายอีกจนครบวาระ
สรุปพยายาม หาทางออกให้กับเขา เขามีปัญหาอะไรก็ช่วยแก้ถึงที่สุดถ้าปัญหามันใหญ่เกินไปก็ลองคิดดูให้ดี ๆ ก่อน

 

ไม่มีใครเลยที่จะไม่มีความทุกข์.....
ทุกข์มากทุกข์น้อย...มันก็แค่อยู่ที่ใจของเรา...
ลองมองคนที่เขาด้อยกว่าเรา.... แล้วจะพบเองว่าเราโชคดีกว่าเขามากมาย
อยากให้ลองดูอันนี้ครับ... ไม่รู้เคยดูกันบ้างรึยัง..

http://www.youtube.com/watch?v=ntReE2n15bo

น้องเค้ายังสู้เลย ลองเอาไปให้เพื่อนดูนะครับ..

 

พยายามติดต่อและนัดให้เพื่อนมาแชทอย่างต่อเนื่อง เพื่อให้เพื่อนรู้สึกว่ามีสัญญาที่ต้องทำอยู่ ถ้ารู้จักเพื่อนของเค้ายิ่งดีน่ะ ชวนคุยและหาเหตุแห่งทุกข์ร่วมกันจะได้แก้ปัญหาหรือเพื่อให้ผ่านพ้นปัญหานั้นร่วมกัน เพื่อนจะได้รับรู้ว่าไม่ได้อยู่กับปัญหาและต่อสู้แต่เพียงผู้เดียว แม้เป็นคำแนะนำที่แสนธรรมดา แต่ก็ไม่ต้องการให้เพื่อนของน้องต้องตัดสินใจที่ผิดพลาดน่ะค่ะ

 

กรั่กๆๆๆๆๆๆๆ

เพื่อน ของ คุณ เป็น คน ขี้ ขลาด นะ นั่น น่ะ

ทุกปัญหา ผล อย่าง แย่ ที่ สุด มัน คือ อะไร ล่ะ

เลวร้าย ขนาดไหน มัน ก็ ต้อง ผ่าน ไป

ง่ายๆ ใคร ก็ ชอบ แต่ แก้ ปัญหา ได้ จริง เหรอ

ปล. ใน โลกไซเบอร์ อย่า ไป เอา แน่ เอา นอน กับ ใคร เลย นะ ครับ
กลุ้มใจเอง ซะ เปล่า ๆ กรม ใคร กรรม มัน เต็มที่ ก็ ทำ ได้ แค่ แนะ นำ
เขา เป็น คน เลือก เอง ว่า จะ ทำ อย่าง ไร

 

ตัวผมเองก้อมี ญาติที่เคยคิดฆ่าตัวตาย และ ก็ฆ่าตัวตายจริงๆ ด้วยปืนของเขาเอง สาเหตุ เกิดจากครอบครัว ที่ไม่ได้ดั่งใจ ที่เขานึกฝันตลอดเวลา..เหตุผลแค่นี้.

ยังไม่มีโอกาสที่จะบอกเลย ว่าจำเป็นไหมที่เราจะต้องจริงจัง กับบางสิ่งที่เราไม่ได้มันมา ส่วนใหญ่เเล้วคนที่คิดฆ่าตัวตาย จะเป็นคนที่คาดหวัง ปรารถนาไว้อย่างสูงสุดในชีวิตเลยก้อว่าได้..และพอไม่ได้มันมานั้น เขาก็ทำใจยอมรับไม่ได้.เพราะไม่เคยเปรียบเทียบชีวิตเรากับชีวิตคนอื่นเลย

ลองเปรียบเทียบกับคนรอบข้างดู

..เอ๊ะ..คนอื่นเคยเป็นแบบเราไหมนะ..เขาเคยอยากได้อะไรอย่างมาก แล้วไม่ได้มันมา ในใจของคนอื่นเค้าเป็นอย่างไร..
..เขาจะเคยคิดฆ่าตัวตายไหมนะ
..เขาจะทุกข์ทรมานอย่างเราไหมนะ
..เขานอนหลับหรือไม่หลับ มั่วครุ่นคิด ถึงสิ่งที่ผิดหวังตลอดเวลาหรือเปล่า
..อื่นๆ อีก

สิ่งเหล่านี้ล่ะคับ ที่จะทำให้เราคลาย ความคิดที่ผิดอย่างมหันต์ ได้ คนที่เป็นเพื่อนเอง จำเป็นอย่างยิ่งที่จะคอยช่วยเหลือเขา ด้วยการเปรียบเทียบคนอื่นให้เขาฟัง (จำได้ไหม ไม่มีอะไรเลยที่เที่ยงแท้ถาวร ) แม้ความคิดที่จะฆ่าตัวตาย ถ้านานวัน เราบอกกับเพื่อนเราบ่อยๆ ว่า เราไม่ได้คิดฆ่าตัวตายคนเดียวหรอก คนอื่นเขา ก็ทุกข์เหมือนเรา พอนานเข้า ความคิดที่จะฆ่าตัวตายก็จะหายไป.

แต่ท้ายที่สุดแล้ว ตนแลเป็นที่พึงของตน.

 

ฆ่าตัวตาย

(i) วัยรุ่นไทยประสบปัญหาอยากฆ่าตัวตาย บางที่ก็ไม่ใช่ปัญหาชีวิต อาจมีอาการทางจิตประสาทมาเกี่ยวข้องที่เรียกว่าโรคซึมเศร้า มีโอกาสทำร้ายตนเองเนื่องจากจิตใจหดหู่ คิดเเต่เรื่องตาย หากขาดผู้ดูแลใกล้ชิดโอกาสทำร้ายตัวเองมีมากเนื่องจากความผิดปรกติด้านสมองหากพบจิตแพทย์จะมียาต้านอาการซึมเศร้า หากอกพระรักคุดก็เป็นที่ปรึกษาให้กำลังใจเขา ก็จะดีขึ้น

 

เราก้อเคยคิดฆ่าตัวตายเหมือนกัน เมื่อปัญหาบางปัญหามันรุมเร้าจนไม่มีทางออก แต่ คิดถึงพ่อแม่บ้างท่านจะเป็นยังไง อุตส่าเลี้ยงมา แต่ออ้นแต่ออก ถ้าเราตายก้อเท่ากับ ฆ่าท่านด้วย ความตาย สักวันก้อต้องตาย สู้เลื่อนโปรเจคตายนี้ออกไปก่อน ตอบแทนพ่อแม่ก่อน ดูโลกนี้พอหรือยัง คิดถึงคนอื่นบ้าง ...
คนที่เขา อยากเกิดแต่ ไม่ได้เกิด ..บ้างทำสิ่งดีๆให้สังคม แล้วเมื่อถึงเวลาตายยังไงก้อรั้งไม่อยู่หรอก ว่าป่าว ยังไงก้อ อย่าปล่อยให้เขา คิดหมกมุ่นอยู่แต่เรื่อง
เก่า เอาใจช่วยเต็มที่ค่ะ

 

บอกไปว่าฆ่าตัวตายก็หนีไม่รอด
ตายในอารมณ์ไหนก็ไปตามอารมณ์นั้น
จะทำให้ต้องทุกข์อยู่แบบนี้ไปเป็นล้านๆๆปี
เป็นคนนี่ปีสองปีอารมณ์มันก็คลายแล้ว

 

ถ้าเราเข้าถึงปัญหาเขาแบบ แทงใจดำ เขาก็คิดได้เอง เพราะตอนนี้เขา ยังถูกกดดันอยู่ในภวัง ผมก็เคยเป็นแบบว่าหมดทุกสิ่งแล้ว โลกนี้ไม่สวยงาม อยากตายให้พ้นๆ จนมาวันนี้ ผมพ้นสภาพกรรมมามากแล้ว จนเห็นแสงสว่างในธรรม จึงรู้ว่าสวรรค์มีจริง วิมานมีจริงถ้าเราสร้างมันด้วยตัวเราเอง

 

เทวดาของเขา ฤทธิ์น้อย มีแต่ตัวกวนให้คิดมาก ลองซิครับ ถ้าเราหงุดหงิด โมโห ใจตกต่ำ ลองดึงไปสู่ความคิดใหม่ เอ๊มีตัวอะไรกวนหัว มีครัยพยายามให้เราร้องไห้ มีครัยพยายามทำให้เราโกรธ ไอ้พวกผีห่า ผีกรรม ผีเวร ที่รุมสุมหัวเล่นงานเรา บังคับจิตเราตกต่ำ ไปสู่หายนะ จนเราคิดฆ่าตัวตาย ไปให้พ้น เรามีแต่พระพุทธเจ้า เป็นที่พึ่ง...

 

ปัญหาแต่ละอย่างลอง แยกออกมาเป็นข้อๆซิจ๊ะ ปัญหาที่สามารถแก้ไขได้ อยู่ในขอบเขตของเราที่จะไปแก้ไขมัน ก็ไปจัดการมันซะ
ปัญหาที่ต้องใช้เวลา ก็บอกแล้วว่าต้องมใช้เวลา อย่าเพิ่งไปเร่งมัน เอาไว้ก่อน
ปัญหาที่อยู่เกินขอบเขตความสามารถเรา เกินกำลัง ก็หาผู้ใหญ่ หาผู้มีศักยภาพมากกว่าเราปรึกษาดูท่านดู
อย่ารวมทุกอย่างไว้ด้วยกันหมด แยกลำดับความสำคัญให้ได้ แล้วมันจะง่ายขึ้นจ๊ะ
และอย่าให้เขารู้สึกว่าอยู่ตัวคนเดียว จะโทรฯมาตอนไหนก็รับสายเขาซะ บอกคนที่พักอาศัยอยู่กับเขาให้รู้หน่อยก็ดีถ้ามีนะ
และให้เขาดู รายการดีๆ เช่น"คนค้นคน" หรือ ถ้ามีเวลา ดึกๆพาเขาไปเดินดูผู้คนที่ท้องสนามหลวง หัวลำโพง เป็นต้น เผื่อจะคิดได้ จะมีกำลังใจขึ้นมาบ้างนะจ๊ะ

 

ไม่ต้องทำอะไร
พาไปบ้านสายลมหรือวัดท่าซุง
แล้วบอกว่าจะทำให้เห็นที่ที่เธอกำลังจะไปถ้าฆ่าตัวตาย
ไปฝึกมโนฯให้ได้ ครึ่งกำลังก็ยังดี พอฝึกได้แล้วพาไปดูนรก
แล้วบอกว่าถ้าฆ่าตัวตายนี่คือที่ของเธอ
พวกยังอยากฆ่าตัวตายอีกยังไม่เคยเจอ
พวกกำลังเผชิญความทุกข์อยู่นี่แหละ ไปเห็นง่ายที่สุด

 

ท่านอื่นๆก็มีแนะนำไปพอสมควร ส่วนตัวผมเองอยากจะขอแนะนำให้ลองอ่านข้อมูลนี้ดูครับ

เมื่อฉันกระโดดตึก
http://www.thaireaderclub.com/article.php?c_no=724&f_group=life

 

ร้องไห้วันนี้อีกเดี๋ยวเดียวก็หาย
แต่ถ้าฆ่าตัวตายเราต้องร้องไห้ซ้ำๆไปอีกนานแสนนาน

บอกให้เค้าคิดดูดีๆค่ะ
มีอีกหลายวิธีที่ทำให้เค้าไม่ต้องร้องไห้อีก

เคยคิดฆ่าตัวตายหลายครั้งเหมือนกัน
แต่พอมาศึกษาธรรมะดูก็ได้รู้ว่าความตายไม่ได้หมายความว่าจบ
ทุกข์เกิดที่ไหน หาทางดับที่นั่นนะ

ธรรมะของพระพุทธเจ้านั้นอัศจรรย์ค่ะ
ธรรมะของพระองค์มีพลังมากจริงๆ
สามารถทำให้เกิดปัญญาได้
รักษาได้ทุกอาการ เป็นยาครอบจักรวาล
ทุกข์แค่ไหนแก้ได้หมด เคยลองมาแล้ว

อยากคุยด้วยจังเลยไม่รู้ว่าอาการเป็นยังไงบ้างแล้ว
อยากให้หายทุกข์เร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มีความสุขมากขึ้นเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอผลที่บุญที่ข้าพเจ้าได้ทำตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน
จงไปถึงเทวดาประจำตัวเพื่อนคนนั้น
และขอให้เค้ามีความสุข สงบ พบกับความสุขสันติในจิตใจ
ขอให้ปัญหาได้รับการแก้ไข และขอให้ได้พบเจอแต่สิ่งที่ดีๆตลอดไป
สาธุ สาธุ สาธุ

 

ช่วงนึงในชีวิตของมนุษย์จะมีช่วงเวลาแบบนี้กันทุกคนหละนะผม
ว่ารู้เลยว่าอายุยังน้อยเพราะคนที่ผ่านโลกมามากจะไม่คิดแบบนี้
บอกเค้าไปเลยว่าเค้าพึ่งจะเกิดมาดูโลกได้ไม่ถึง 1 ใน 4 ของชีวิต
เลยแล้วถ้าเค้าชิงตายไปตอนนี้แล้วพอเป็นผีพบว่าอีก 10-20 ปี
เค้าจะกลายเป็นเศรฐีหละกลายเป็นนายกหละเค้าจะไม่เสียใจเรอะ
ชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนหรอกลงสุดแล้วมันก็ต้องขึ้น(f)

ปล.ดูอย่างผู้พันแซนเดอร์คนขายไก่ KFC สิเค้าล้มเหลวมาจนอายุ
60 วันสุดท้ายเค้าคิดจะฆ่าตัวตายแต่เค้าก็กลับใจสู้ต่อสุดท้ายกลาย
เป็นมหาเศรฐีไก่ทอดของโลกทั้งๆที่ตัวเค้ามีความสามารถแค่ทอด
ไก่ก็ยังประสพความสำเร็จมากกว่าคนเป็นหมอเป็นนายกเลยใจเย็นๆ
พี่น้องชีวิตคนเรามันไม่แน่หรอก

 

คนเรามีปัญหากันทุกคน อยู่ที่ว่าจะยอมรับกับเหตุ ปัจจัยที่เกิดขึ้นได้หรือไม่
การแก้ไขหรือคลายปัญหานั้นก็ต้องมองดูที่เหตุหรือหาเหตุ ให้เจอนั้นเอง....
ปัญหาจึงจะพอคลายหรือทุเลาลงได้บ้างไม่มากก็น้อย บางครั้ง.....ในบางปัญหา ก็ต้องใช้เวลา......
ในบางปัญหาก็ไม่ต้องทำอะไร เพียงแค่ทำใจเฉย ๆ ปล่อยวาง...กับการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นก็พอจะแก้ได้
บางอย่างมันเป็นกฏแห่งกรรมเหมือนกัน ที่เราไม่สามารถล้วง ลึกลงไปได้ ถ้าติดตัวข้ามภพ ข้ามชาติ
มากระทำส่งผล กรรมดีในปัจจุบันหรือบุญ กุศลที่ ได้กระทำ สะสมมาเท่านั้นที่จะมาช่วยต้านทาน
หรือช่วยเกื้อหนุนอุปถัมค้ำชูให้เราหรือบุคคลอื่น พ้นจากภัยเหล่านั้นได้ ซึ่งก็ต้องทำบุญ กุศล แผ่เมตตาจิต
ส่งไปให้บ่อยๆ จิตของเขาก็จะชุ่มเย็น คลายร้อน หนักก็จะเป็นเบา...หากกรรมเขาไม่หนักหนา สาหัสหนัก
บุญ กุศล ส่วนดี (รวมทั้งของเขาด้วย) ก็จะมาช่วยประคับประคอง ค้ำชู ในการแก้ปัญหาให้เขา....ต่อไป
(ก็ต้องแนะนำให้เขา อย่างน้อยก็ทำบุญ ทำทาน.... แผ่อุทิศส่วนบุญ กุศลให้แก่เจ้ากรรมนายเวรบ่อยๆ)

ก็ต้อง ขอโมทนาสาธุการ กับเจ้าของกระทู้ด้วย ในการกระทำความดี มุ่งความปราถนาดี เป็น
ยอดกัลยาณมิตร ให้แก่เขา......ตามความเข้าใจของผู้เขียน คลาดว่า เขายังพอมีบุญ กุศลพอที่
น่าจะพ้นผ่านวิกฤตตรงนี้ได้ (ถ้ากรรมหนักมากคงจะไม่มีใครเหลียวแลหรือห่วงใยในตัวเขา.....)
ต้องใจเย็น....หมั่นทำบุญกุศล ทั้งทาน ศีล ภาวนา นึกถึงบุญบารมีขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าหรือ
คุณครู อุปัชฌาย์ อาจารย์ ขอจงมาช่วยเกื้อหนุนค้ำชูในการทำหน้าที่ยอดกัลยาณมิตร ให้เขาได้พบ
แสงสว่าง หนทางแห่งการพ้นทุกข์ หลุดจากเภทภัย ต่างๆ.....ทั้งการแนะนำธรรมะ ข้อคิด....

โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน หรือยึดถือเป็นแก่นสาร นอกเสียจาก บุญกุศล การกระทำความดีต่างๆ
ที่ติดตามเรา ส่งผล ให้ผลแก่เรา ข้ามภพข้ามชาติ ตราบกระทั่งเท่าเข้าสู่พระนิพพาน...(อยู่ในบุญ)
พรหมวิหารสี่ อันมี เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา....ก็ต้องพยายามช่วยเหลือเขาให้ถึงที่สุด
หรือสุดความสามารถ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด........สุดท้ายก็ต้องวางอุเบกขาเหมือนกัน ถ้าหาก
ไม่ใช้ อุเบกขาในตอนท้าย ตัวเราเองก็จะต้องพลอยประสบทุกข์นั้นได้....อีกเหมือนกัน มีภาษิต คำกลอน
ท่านได้กล่าวไว้ น่าคิดน่าฟังดังนี้

"อันความเมตตาปราณี ใช่ว่ามีใครบังคับก็หาไม่
หลั่งมาเองเหมือนฝนชื่นช่ำใจ จากฟากฟ้าชลาลัยสู่แดนดิน"

ก็ขอส่ง ความปราถนาดี เมตตาจิต.....ให้ทั้งเจ้าของกระทู้และผู้ถูกมิจฉาทิฏฐิครอบงำนั้น จงรอดพ้นภัย......
และการทำหน้าที่ยอดกัลยาณมิตรให้ได้ผล สำเร็จลุล่วงด้วยดี.........สมความมุ่งมั่นปราถนา

 

ความสุข ความทุกข์ เกิดขึ้นจากตรงไหนละค่ะ?

เกิดจากคนอื่นหรือเปล่าหรือว่าเกิดจากความคิดของตัวเอง?

ชีวิตของทุกคนน่ะ.....มีเรื่องให้คิดตลอดเวลาอยู่เเล้วนะคะ

ก็ประมาณ 6 หมื่นเรื่องต่อวัน แต่ก็แบ่งย่อยๆออกมาเป็น อารมณ์

ที่เรียกว่าทุกข์ และก็สุขนั้นแหล่ะคะ

แต่สรุปสุดท้าย ทุกอย่างที่เกิดขึ้นภาวะที่เป็นต่างๆ

ตัวเราคิดทั้งนั้นเองเลยนะคะ

เพียงแต่ว่า ตอนนี้ความทุกข์ที่เกิดขึ้นของเพื่อนคุณ
มันมากกว่าความคิดอื่นๆในตัวเขาเอง

จะเรียกว่า ความทุกข์ตัวนี้กลายเป็นอัตตาหรือความคิดเป็นเจ้าของร่าง
ของเพื่อนคุณไปแล้ว แต่ถ้าเพื่อนคุณไม่รู้ในที่สุดเพื่อนคุณก็จะถูกจิตที่ทุกข์
ฆ่าร่างกายของเพื่อนคุณไปในที่สุดคะ

เพื่อนคุณคงจะอินกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตมากไปหน่อย

ที่จริงแล้ว ชีวิตของพวกเราไม่ว่าจะคุณหรือฉันหรือเพื่อนของคุณ

ก็เริ่มต้นมาจากความว่างเปล่า หรือที่เขาเรียกว่า นิพพานอะไรนั้นแหล่ะคะ

แต่จริงๆมันก็เป็นเพียงความว่าง เเต่เพื่อนคุณคงลืมไปว่า

ตัวเองเป็นเพียงแค่ ผู้ดู

ทั้งร่างกายและจิตวิญญาณ มันไม่ใช่ของพวกเราเลยนะคะ

มนุษย์ส่วนมากก็คิดว่า ความคิดหรือจิตเป็นตัวตนที่เเท้จริงซะส่วนมาก

ก็เลยไม่ได้เจอ ตัวตนที่เเท้จริงซะที

ถ้าหากเพื่อนคุณ ปล่อยให้ตัวจิตทุกข์ ฆ่า คุณร่างกาย

คุณก็ปล่อยเขาไปเธอคะ หรือจะเรียกว่า อุเบกขายังไงละ

แต่ถ้าเมื่อไรเพื่อนคุณจำได้เเล้วว่าเขาเป็นผู้ดู

อีกสักพัก ตัวจิตอื่นๆเข้าก็มาเอาตัวจิตทุกข์ออกไปจากร่างเพื่อนคุณเอง