ผีพรายทำลายชีวิตผม

พ่อแกเคยเห็นคุณผีๆตั้งแต่เด็กแต่เริ่มกี่ขวบนี่ไม่ใจค่ะ แต่มีเรื่องนึงแกว่าตอนนั้นน่จะ12-13 ต้องตื่นตอนตี1-2 ขี่จักรยาน(บรร)ทุกหมู ไปเอาน้ำแข็งน้ำอัดลมมาขายที่บ้านที่เปิดเป็นร้านขายของชำ ต้องเสร็จก่อนตีสี่ คราวนี้พอถึงที่ตีนสะพานข้างๆวัดสุบรรณ(ขึ้นชื่อลือชาเรื่องผีมว๊ากๆ) จะมีกองโลงศพ(เหมือนจะใช้แล้ว)ตั้งอยู่ริมถนน

พ่อก็ขี่จักรยานไปเอาของตามปกติ ขากลับเจอยายแก่ๆเป็นคนจีน จำได้ว่าแกอยู่ห้องแถวไม่ไกลจากบ้านพ่อ ก็เลยทักประมาณว่า มาทำอะไรตรงนี้
ยายแกนั่งเหยียดขากุมเข่าอยู่บนโลงที่อยู่บนๆกองโลง แกตอบว่า มานั่งเล่น แล้วแกก็เดินลงจากกองโลงแล้วเดินเข้าไปในทางวัด พ่อก็ไม่คิดอะไรปั่นจักรยานไปได้หน่อยก็นึกได้ ยายคนเมื่อกี้แกตายไปแล้วสามวัน ศพยังตั้งทำบุญที่บ้านอยู่เลย เท่านั้นหละมีแรงปั่นขึ้นสะพานกลับบ้านอย่างไว

 

สักวันต้องพานพบ.. อย่างน้อยหนหนึ่งในชีวิตนี้ ^_^ สู้ๆ

 

เรื่องนี้เกิดขึ้นมาไม่ต่ำกว่า 50 ปี

คุ้งที่เกิดเรื่อง ชื่อว่า คุ้งตะเคียน ในจังหวัดกาญจนบุรี คนเล่าเรื่องชื่อลุงแล่ม อาจจะไม่ใช่เรื่องของผีพรายโดยตรง แต่ก็เป็นวิญญาณที่เฝ้าคุ้มน้ำนั้น นี่อาจเป็นอีกตัวอย่างหนึ่งของตัวตายตัวแทน

ผู้ที่เคยอยู่ในเหตุการณ์ตอนนั้นอย่างลุงแล่ม เล่าว่า คุ่มตะเคียนในตอนนั้น ชาวบ้านมักตั่งบ้านเรือนอยู่ริมแม่น้ำ ในช่วงน้ำหลาก (หน้าฝน) น้ำจะไหลแรงและเชี่ยวมาก ทำให้ตามริมตลิ่งมักมีดินถล่ม ตลิ่งพัง บ้านเรือนเสียหาย และในปีนั้น กลางดึกสงัด บ้านของนายอาด ก็พังทลายลงจมหายไปกับสายน้ำ ญาติพี่น้องที่อยู่ใกล้เคียง ต่างพยายามช่วยกันมองหา เพื่อให้ความช่วยเหลือ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะน้ำเชี่ยวและมืดสนิท
รุ่งเช้าคณะช่วยเหลือ โดยชายฉกรรจ์ในหมู่บ้าน ต่างพากันช่วยงมหา จนบ่ายคล้อยจึงประสบผลสำเร็จ โดยศพนายอาดผุดขึ้นลอยไปติดท่าน้ำในหมู่บ้านใกล้เคียง ส่วนศพภรรยาและลูกอีก 2 ลอยไปติดปลายกิ่งต้นลำพูใกล้ๆบ้าน
ลักษณะศพนายอาด ถูกมุ้งหลังเล็กพันตัว เช่นเดียวกับภรรยาและลูกทั้งสอง จึงพอสันนิฐานได้ว่า นายอาดนอนกลางมุ้งหลังเล็กอยู่นอกห้อง ส่วนภรรยาและลูกทั้งสองกลางมุ้งนอนในห้อง สาหตุที่เสียชีวิตคือ มุ้งพันรอบกายผสมกับโดนไม้กระดานล้มทับทำให้จมน้ำตาย..

ศพของทั้ง 4 ถูกนำบำเพ็ญกุศลศพ และฝังไว้ที่วัดประจำหมู่บ้าน พอครบ เจ็ดวัน ก็มีการทำบุญให้
ในคืนทำบุญครบเจ็ดวัน ทิดแก้วได้พบเจอเหตุการณ์ที่เป็นจุดเริ่มต้นของอาถรรพ์คุ้มตะเคียน

ในคืนนั้นหมาแถวคุ้มน้ำพากันเห่าหอน ทิดแก้ว ที่ใครๆก็รู้ว่า นายอาด ยกย่อง มีความผูกพันดุจดั่งพี่น้องตามคลานกันมา นอนตัวสั่นงันงก คุมโปงอยู่ในมุ้งที่บ้าน เสียงกรีดร้อง ขอความช่วยเหลือดังมาเป็นระยะๆ เดี๋ยวก็เสียงนายอาด เดี๋ยวก็เสียงลูกๆนายอาด
"พี่แก้ว ช่วยด้วย ๆ "
" ลุง ลุง ช่วยหนูด้วย "
" กรี๊ดดดดดดด"
" ตูมมมม!!! "
สลับกับไปมาจนฟ้าเริ่มสาง เสียงหมาหอนจึงเริ่มไกลออกไปจนไปจบลงที่วัด

รุ่งเช้าทิดแก้ว รวมถึงชาวบ้านในระแวกนั้น ต่างเดินหิ้วปิ่นโตไปทำบุญที่วัดกันเป็นแถว หลวงพ่อผู้มีญาณได้กล่าวให้กำลังใจกับชาวบ้านว่า

"ไอ้อาดกับครอบครัวมัน ตายผิดธรรมชาติ ทำให้วิญญาณพวกมันเฮี้ยนเสียซักหน่อย ทนๆเอาหน่อยนะโยม เมื่อคืนมันมาขออาตมาแล้ว ว่าจะไปดูบ้าน "

ชาวบ้านทุกคนจึงร่วมใจกันจัดทำบุญให้กับครอบครัวนายอาด หวังให้บุญกุศลนั้นลดความเฮี้ยน ให้ครอบครัวนี้ได้สู่สุคติภพที่ดี เรื่องราวจึงเงียบไป
จนกระทั่งวันหนึ่งมีแม่ค้าขายข้าวสารอาหารแห้งทางเรือผ่านมา นางรู้สึกเหนื่อยล้าจึงหยุดเรือพักใต้ลำพูน จู่ๆ ก็มีเด็กอายุ 7 ขวบ และ 5 ขวบ ว่ายน้ำมาเกาะลำเรือ พูดบอกกับนางว่า

" ป้าๆ พายเรือไปหาแม่หนูตรงโน้นหน่อย แม่หนูจะซื้อของ " พูดพลางชี้นิ้วไปอีกฝั่ง
แม่ค้ารู้สึกตกใจที่เด็กน้อย 2 คนมาว่ายน้ำในคลองเช่นนี้
" ตายแล้ว !!! มาว่ายน้ำอย่างงี้ได้ยังไง เดี๋ยวจมน้ำจมท่าไปจะว่าไง!!! "
" ป้าไม่ต้องห่วงหนูหรอก หนูว่ายน้ำเก่ง...ป้ารีบไปหาแม่ที่ฝั่งโน้นเถอะ " ว่าแล้วเด็กทั้งสองก็ผละออกจากกาบเรือ ว่ายตรงไปอีกฟาก

แม่ค้าขายของคนนี้ไม่ได้นึกเอะใจอะไรเลย เด็กที่ไหนจะมาว่ายน้ำข้ามคลองกว้าง และที่สำคัญ น้ำแรงอย่างงี้ได้ แกวาดหัวเรือออกแล้วพาย โดยอาศัยให้เรือไหลไปตามกระแสน้ำไปชนอีกฝั่งด้านหนึ่งพอดี ที่นั่นแม่ค้าขายของ เห็นแม่ของเด็กยืนรออยู่ก่อนแล้ว พอเรือเทียบท่า เสียงแม่ของเด็กก็สั่งเอานั่นเอานี่ แม่ค้าก็ก้มหน้าก้มตาหยิบจับใส่ตะกร้า ก่อนใช้ไม้ยื่นส่งไปให้
" เงินจ๊ะ"
เสียงเย็นๆบอกให้แม่ค้าเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งหลังจากวางไม้ยื่นส่งของ
หัวใจตกหายไปทันทีที่เงยหน้า ใบหน้าของแม่เด็กยืนยิ้มหวานส่งเงินให้ พร้อมๆกับแขนที่ยาวเกินกว่าแขนคน
"ว้ายยย!!! ผีหลอกกกก!!"
แทบจะทันทีหล่อนรีบพายเรือออกจากท่าน้ำ เสียงหัวเราะตามหลังแทบทำให้ลมจับ ดีแต่เสียว่าเอาชีวิตรอดมาได้ ...มันเป็นจุดเริ่มต้นของความเฮี้ยนอีกครั้ง

แม่ค้าผู้นี้เมื่อกลับไปถึงบ้านก็ไปเล่าให้ญาตืพี่น้องฟัง หนึ่งในญาติได้แนะนำให้อัญเชิญพระเขมรที่นับถือมาทำการสะกดวิญญาณ ซึ่งทุกคนเห็นด้วย
หลังจากนั้นไม่กี่วัน กลางดึก ก็มีการทำพิธีสะกดวิญญาณ โดยการนำทรายเสก หินเสก โปรยลงไปในน้ำ
ในคืนวันถัดมา ชาวบ้านริมน้ำ โดยเฉพาะทิดแก้ว ต้องสยองพองเกล้ากันอีกครั้ง เมื่อเสียงร้อง กรี๊ดๆๆ ดังไปทั่วคุ้งน้ำ

ชาวบ้านต่างนำความไปปรึกษาเจ้าอาวาส ท่านได้แก้ข้อสงสัยให้ชาวบ้าน แต่ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรวิญญาณนี้ได้
" ไอ้อาดมันมาบอกอาตมาว่า มันจะไม่ยอมถูกสะกดเฝ้าอยู่ใต้น้ำเช่นนี้ตลอดไปเด็ดขาด มันจะหาตัวตายตัวแทน ขอทุกคนจงระวัง อย่าปล่อยเด็กเล่นน้ำลำพัง "
ทุกคนที่ได้ยินเจ้าอาวาสเตือน ต่างฝันหนีดีฝ่อไปตามๆกัน
ได้ความเช่นนี้แล้ว ตกเย็นชาวบ้านริมน้ำต่างปิด ประตูเข้านอนสวดมนต์แต่วัน ไม่ยอมออกจากบ้านเรือนหลังพระอาทิตย์ตกดิน เสียงร้องแรงเฮี้ยนยังมีให้ได้ยินเกือบทุกๆคืน แต่เมื่อเวลาผ่านไป ก็ค่อยผ่อนคลายลงบ้าง
จนในกลางเดือนกรกฎาคม น้ำมากไหลแรง มีขบวนเรือสินค้าวิ่งผ่านไปมาหลายขบวน แต่ละขบวนจะมีแพพ่วงสินค้าต่างๆต่อท้ายอีกหลายลำ การเดินเรือ ต้องใช้ความระมัดระวังกว่าปกติเป็นอย่างมาก
ก่อนเกิดเหตุ ช่วงนั้นหมาจะพากันเห่าหอนตลอด2-3 วัน จนคืนเกิดเหตุ อยู่ดีๆชาวบ้านต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อได้ยินเสียง " กรี๊ดดด!!!" "ปัง!!! " แล้วตามด้วย"ตูมม!!!"
แพสินค้าช่วงหางลำหนึ่ง ชนกับ แพสินค้าช่วงหางของอีกลำ เมื่อชนกัน แพแตกจมลงในคุ้มน้ำ ในคราวนั้นพบผู้เสียชีวิตถึง 6 ราย ชาวบ้านต่างโจษจั่นกันว่า ผีไอ้อาด มันเอาชีวิตคน ไปเป็นตัวตายตัวแทนครอบครัวมัน

 

เดี๋ยวๆนะ อ่านดูดีๆหรือยัง สรุปคุณเป็นคนเขียนเรื่อง"ผีพรายทำลายชีวิตผม" ในพันทิพย์เหรอ โอ้ว์ แม่เจ้า ไหนบอกลูกสาวคนโตตาย มีน้องชายคนเล็ก หรือพ่อคุณมีลูกคนถัดไปเป็นคุณ

เอาตรงๆนะ งงๆ
งง ตรงที่คุณมาด้วยอารมณ์ล้วนๆ ไม่ยอมดูอะไรให้ถี่ถ้วน และมาอ่านแบบนี้ยิ่งงง แต่ตอนนี้ไม่งง ละ ขำหนักมาก

 

เราพูดถึงขีอความที่คุณนายดอกบัวอ้างข้อความคุณdownlong( The eyes)ซึ่งขัอความนั้นอ้างถึงเรื่องที่เราเอามาร่วมแชร์ในกระทู้ที่มีคนตั้งอยู่แล้ว ละเมออ่านครบรึเปล่าค่ะคุณนายดอกบัว

กลับไปอ่านแต่ต้นรวมถึงชื่อคนเขียนแต่ละโพสต์หน่อยเถอะ หรือว่ารวนเป็นอาชีพ?
คุณdownlongก็แค่แสดงความคิดเรื่องที่เราโพสต์เรื่องพ่อก็เจอผีพราย เหมือนเจ้าของกระทู้

ซึ่งคุณมาอ้างว่าเป็นพวกเขียนนิยายพันทิพย์ เอาเข้าจริงนี่คุณนายดอกบัวนี่ขี้มโนน่ะ
เราก็แค่มาแจม แต่ถูกพวกเอ๋อเหรอเอาไปพาดพิงเพราะอยากให้ตัวดูโก้เก๋ทรงภูมิ ยกตนข่มท่านตลอดๆ คุณนายดอกบัวว่าพวกนี้น่ารังเกียจไหมล่ะ? อ่านครบทุกโพสต์ทุกชื่อรึเปล่าก็ไม่รู้ตีมึนอวดรู้ไปซะทุกอย่าง
ถ้ารู้จริงมองอะไรได้ใสชัดจริงก็ต้องรู้ว่าข้อความไหนจริงไหนเท็จ ไม่ใช่พวกเก่งขั้นเทพบนหน้าจอ พอไม่รู้ก็อ้างบทอ้างธรรมเข้าไว้ให้ตัวดูดี มันน่าสมเพชคุณนายดอกบัวว่ามั้ย? พวกที่อ้างนั้นนี่แต่ตัวเองมองไม่ครบพอเขาแย้งแล้วรับไม่ได้แถแถดๆนี่เกินบรรยายจริงๆ

ก็แล้วแต่ค่ะถ้าสีข้างเข้าถูแล้วคุณนายดอกบัวสบายใจก็ตามสบายค่ะ

 

กลับไปดูที่ตัวเองอ้างอิงข้อความคนอื่นก็ดีน่ะค่ะ เพจ2 ค่ะ

 

โชคดีนะค่ะที่คุณกับครอบครัวรอดมาได้ เป็นเพราะความดีที่ทำไว้นะค่ะ

 

เอาที่คุณสบายใจเถอะ ผมอ่านครบและละเอียดแล้วด้วยครับ
ทุกคนก็พิจารณากันข้อความกันเอาเอง ตรงส่วนที่ผมไฮไลท์ สีแดงไว้นะครับ
สรุปคือ เราไม่ได้คุยกันเรื่องผีพรายใช่มั้ย ?????
ผมต้องควรจะขำ หรือ อะไรดี