เทคนิคภาวนา " เวลานี้จิตข้ามันไม่สงบมีแต่ความคิด "

เช้า-ก่อนนอน
ก็สวดมนต์ปกติครับ อาจจะนานหน่อยพอเป็นกำลัง

ระว่างวัน ก็ กำหนดรู้กายใจ ไปเรื่อยครับ

กายเคลื่อน เช่น ก้าวเดินหน้าถอยหลัง
จิตไหว ความคิด อารมณ์ ยินดียินร้าย
กินข้าวอาบน้ำ เดินขึ้นลงบันได
ก็ กำหนดรู้ไปเรื่อยครับ รู้เฉยๆ

ไม่ได้ฟิกว่า ต้อง จ้องตลอด อาศัยรู้สึกเอาครับ ไปเรื่อยๆ

 

ไม่มีปฏิบัติได้มากได้น้อย ไม่มีภาวนาดี ภาวนาไม่ดีอะไรหรอกครับ มันเป็นธรรมชาติของมันอย่างนั้นเองตามแต่เหตุปัจจัยจะเป็นไปน่ะครับ สิ่งที่เราควรทำคือกลับมารู้ทุกข์และเหตุแห่งทุกข์ให้ตรง รู้เท่าทันความมีกิเลสตัณหาอุปาทานมากกว่า อย่าเผลอไปโทษว่าเป็นเพราะพ่อแม่ ที่ทำให้เราติดขัดภาวนาไม่ได้นะครับ ลองสังเกตดูดีๆ นะครับว่า เรากำลังหลงโทษท่านหรือเปล่า หรือกิเลสเราเองที่มันมีเงื่อนไขในการรั้งขาเราไว้เสียเองหรือเปล่าครับ ไม่ได้ตำหนินะครับ

 

ห้ามจิตอกุศล ห้ามยังไงครับ ผมเห็นความคิดดีกับไม่ดีของผม

 

กุศลา ธรรมมา
อกุศลา ธรรมมา
อัพยากตา ธรรมมา

มาติกา อภิธรรม

อันความว่า ธีรชน คนฉลาด ย่อมสามารถให้เจริญ(สติ) ดำเนินอยู่
ให้ฝูเฟื่องเรือง วิชา น่าเชิดชู การกีฬา(ฌาณ อัพยากตา)ก็ดำรู สถาพร
ฉะนั้นเรา ทั่วหน้า ควรปราโมทย์ เพื่อประโยชน์ ภิญโญ สโมสร
จงพร้อมพร้อง พจนารถ ประสาทพร สวนกิเลสหลาบ สถาวร ชโย เอย

อกุศลา มี จิตที่มี สติบริบูรณ์ กำหนดรู้ ขณะนั้น จิตเป็น กุศล เรียบร้อยแล้ว
ภาพฉายที่เป็นความ วิจิตร(ของโลก)--(จะเป็นความน่าเกลียด สำหรับคน
ที่ยัง รักสุข เกลียดทุกข์ ไม่โน้มไป อริยสัจจ4---ทุกข์ ควรกำหนดรู้ )


อกุศลา มี จิตที่มี สติบริบูรณ์ กำหนดรู้ ขณะนั้น จิตเป็น กุศล เรียบร้อยแล้ว
ปิดอบายไปแล้ว มันเป็น ส่วนขันธ์ที่จะต้องรับวิบากส่วนนั้น แต่ ส่งไม่ถึงจิต(ที่ก้าวข้ามโอฆะ ฯ )
เว้นแต่จะ ซื่อจนเซ่อ ไป ฉวยมาเป็น อุปาธิ อุปาทานขันธ์ เห็นว่า ขันธ์คือตน ของตน

อนึ่ง สำหรับ คนที่มี จิตกตัญญูเป็นพื้นจิต

จะเกิด การหยุดที่อนุโลมญาณ แล้วไม่ ข้ามโคตร จะหวนกลับไปหาโลก
เพราะ ความกตัญญู เป็นเหตุ เรียกอีกอย่างว่า มหาสัตว์ เกิดจาก ปณิธาน(เป็นปัจจัย ไม่ใช่เพราะ อยากจะเป็น)
อันเป็น กุศล มาขวาง การเข้าถึงนิพพาน หลวงปู่มั่นฝากไว้ว่า

หากตัวเราสำเร็จธรรม โลกเขาจะได้อะไร โดยเฉพาะ โลกที่เป็นสายบุญสายกรรม

พึงทราบว่า หากตัวบุคคล กุลบุตร กุลธิดา นามใด ทำให้สำเร็จซึ่งนิพพาน
แม้นจะไม่ได้ นำพาสายบุญสายกรรมเข้ามาสู่เขต สัมมาทิฏฐิ

แม้นเขาจะเป็น มิจฉาทิฏฐิอยู่อย่างนั้น ก็จะ ไม่มีทาง สิ้นไร้ไม้ตอก เกิด
อีกกี่ชาติ จะสุขสบายทุกชาติ อย่าพึงกังวล ในธรรมฤทธิ์

ทั้งนี้ เพราะจิต ไม่เที่ยง หาก กลับไปช่วย แต่ความที่ ความวิจิตรของรูปโลก
อรูปโลก และ จิตก็ไม่ใช่เราของเรา การดำริที่เป็นภัย เป็นความพร่องของขันธ์5
ก็ไม่ได้แปลว่า จะช่วยได้ถูกต้อง

สู้เข้าสู่นิพพาน แล้วให้เขาเหล่านั้น มีทรัพย์เก็บกินไม่มีทางหมดสิ้น ก็พอแล้ว

 

ถ้ามันพุ่ง พ่น แบบเป็นความคิดฟุ้งๆ ลอยขึ้นๆ เฉยๆ ก็ปล่อยให้มันระบายออกมาให้เบาบางหรือหมดไปครับ พวกนี้มันจะมีมาเรื่อยๆ มันเป็นภาวะที่เกิดจาการหมกมุ่ม จมแช่ เก็บกด ๆ เอาไว้ พอระบายไปสักพัก กาย เวทนาจะกลับมารู้สึกได้ชัดเจนขึ้นเอง สำคัญคือระหว่าง วันทำอะไรบ้างที่เป็นการเสริมแรงทางใดทางหนึ่งอยู่ อันนี้ก็ต้องมองเหตุปัจจัยให้ออกอีก นั่นจะไปสอดคล้องต้องกันกับเรื่องการมีศีลเลยทีเดียว เพราะการรักษาศีลได้เท่ากับช่วยสร้างสัปปายะให้กับการมีสมาธิและมีปัญญาครับ

 

ยกตัวอย่าง หลวงปู่มั่น

ท่านทำกรรมฐาน สมาธิแจ่มแจ๋ว แล้วก็เป็น คนดี มีความกตัญญู
เป็น พุทธภูมิ(แต่ตอนนั้น ยังไม่รู้ตน เพราะ พุทธภูมิ ไม่ได้เกิดจาก
การดำริจะเป็น เหมือน พวกพุทธภูมิเกลื่อนบอร์ด )

ก็ด้วยอำนาจ กสิณ บวกกับ การพิจารณาตามเห็นความคิด

จึงเกิด ภาพนิมิตเห็นเป็น ลูกหมา

เห็นซ้ำอยู่อย่างนั้น ก็เอะใจ

พอเอะใจ ก็ อ๋อ ความรักที่มีต่อแม่ นั่นแหละ สังขารขันธ์
จึงนำพาไปเกิดเป็น ลูกหมา เพราะว่า ปัจจัยการบาง
อย่างของขันธ์5 โดยเฉพาะที่ชื่อ สังขาร มัน.............!!!!

ท่านจึง ทบทวน จึงทราบความ ปราถนาพุทธภูมิ ที่มีในจิต

จึงถอนเสีย เพราะกำหนดรู้แล้วว่า ยังไงประโยชน์เทียบกันไม่ติด

 

ผมมีเรื่องเล่าครับ เพื่อให้สอดคล้องกับชื่อกระทู้ อย่างที่บอกผมเป็นพวกมากกามราคะ จิตใจผมเลยคิดฟุ้งซ่านมากมายผมก็พยายามเจริญอสุภะกรรมฐานแต่ไม่ได้ผลเลย เพราะความคิดของผมมันบอกไม่ได้เกิดจากตา มันฟ้องผมแบบนี้แต่ก็แปลกนะเวลาเห็นอะไรสวยๆงามๆจิตผมไม่มีแวกแวกแต่จะมีเฉพาะกับแฟนคนเดียวแต่ก็มากเกินจนมันไม่พอดีกัน มีอยู่วันนึงผมฝันว่าตายแล้วร่างกายเขาก็เปลี่ยนสภาพให้ผมดูจนขนาดนี้ถามว่ากามลดลงไหม ตอบเลยว่าไม่ แต่กามจะลดลงเมื่อผมปลงตกเท่านัั้นคืออารมณ์สุดท้ายเราก็ต้องตายจู่ก็ลดลงเอง ผมอยากรู้ว่าสภาวะนี้เรียกว่าอะไรครับ คงไม่งงกับภาษาของผมนะ

 

เรียกตามหลวงปู่พุธครับว่า ธรรมมาเตือนสติ ถ้าถามว่ามาจากไหน "ธัมโม หะเว รักขะติ ธัมมะจาริง ธรรมแลย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม" แต่อย่ามัวไปเฮฮาว่าข้าดีอะไรอย่างนี้นะครับ ถ้าธรรมมาเตือนก็แสดงว่าเราต้องกำลังประมาทอยู่ไงครับ

 

จิต ของ คู่ครองบางรูปนาม จะไม่ใช่ รสของกาม เป็นสิ่งผูกมัด
แต่เกิดจาก รูปกระทบไหม ย่อมใช่ แต่ก็จำเพาะ ต้องรูปนามนี้
อันจิต(คู่ครองเขามี วิบากอย่างนี้มาแสนยาวนาน) เท่านั้น

จิต ของ รูปนามบางรูปนาม ที่เขา ปฏิภัทรกับ จิตของ รูปนามอีกฝ่ายหนึ่ง
ที่น่าเลื่อมใส เพราะมี จิตใจกตัญญู แต่ก็เอน็จอนาถ จึงดำริจะอุปถาก อุปถัมภ์
จึงเกิดการเวียนวนมาพบ ฟ้าผ่าเปรี้ยง โลกเขาสมมติเรียกว่า คู่คอง

ดังนั้น

คู่ครอง ที่ไม่ได้พาไปเรื่องอย่างว่า มันจะเป็น ความคิดดีๆ บางอย่าง
ที่มันทำให้ ผูกพันกัน

ส่วน อุปทานของโลก ที่เป็นเรื่องอย่างว่า จะมา ร้อยรัด ทำให้เขว ทีหลัง

ซึ่งหากทำกิจแบบนั้น จะทราบเลยว่า ผิด !!! ทำผิดต่อกัน ไม่ใช่อนุเคราะห์กัน

พระมหากัสสป พ่อแม่จะ หาภรรยาให้ ตนก็นึกอุบาย หลอกพ่อแม่
ว่า ต้องหา สาวที่หน้าตาเหมือนอย่างที่ ตนปั้นรูปปั้นมานี้เท่านั้น ถึงจะแต่ง

ก็ รูป ที่เป็นที่ชอบใจ เป็นที่ร้อยรัดให้เวียนวนใน ภพ สังสารวัฏ นั่นเอง ปั๊น
รูปสาวออกมาแล้ว ก็ไม่พ้น รูปนามสาวนางหนึ่ง อีกเมืองหนึ่ง ซึ่งตนไม่เคยเจอ
เหมือนกันเป๊ะ

เลย ต้องยอมแต่งงาน ตามสัจจ

แต่พอแต่งแล้ว ทั้งคู่ รู้ว่า การเสพบางอย่าง เป็นเรื่อง ผิดต่ออีกฝ่าย จึงทำ
ข้อตกลงกันที่จะ นอนข้างกัน ไม่แตะตัวกัน

ครั้งที่ สองคนนี้ ออกบวชเป็นพราหมณ์ แต่ยังเดินตามกัน จนคนครหา จึง
ตัดสินใจ เดินแยกทางกัน แผ่นดินสี่มหาสมุทร ถึงกับ สะเทือน

ปล. อย่ามองเป็นเรื่องโรแมนติด ให้เห็นถึง ภัยของสังขาร ลูกเดียว

 

กามนิฐ วาสิถี

ย่อ

วาสิถี สำเร็จธรรมแล้ว แต่ ยังห่วง คู่บารมี จึง ทำนิมิต ให้ สามีเห็นเป็น ซากศพ

จิตจึง อ่อน ควรแก่การงาน

จึง นิรมิตตนเป็น พระพุทธเจ้า ( พระชรา ) ให้เห็น จึง ระลึกได้ถึง ความสุข
ในการออกจากโลก กามโลก เทวดาโรค พรหมโรค

ก่อน มรณสันกาล ก็หายวับ แม้น จ้าวแห่งพระพรหม ก็มองไม่เห็นอีกว่า ไปไหน

 

แฟนผมฝากถามว่าแล้วเขาจะบาปไหม หากไม่ทำหน้าที่คู่ครอง ที่ไม่พึงปฏิบัติตามคู่มือคู่เรือน จริงๆผมพจะทราบคำตอบแต่หาผู้ยืนยันให้อีกที

 

ปล. กรรมฐานกองกสิณ นั่นเอง ที่ทำให้ ไม่พ้นกามภพ เพราะ กสิณบางกอง
เป็น กามวจรภูมิ ต้องพิจารณา กสิณให้ครบทุกกอง ถึงจะพอ ช่วยได้ แต่ก็
ชั่วคราว

การยกจิตไป อรูปวจรภูมิ กามวจรจะปรากฏในฐานะ นามรูป ไม่ใช่ รูปวจรอีก
จะเหมือน ดีขึ้นหน่อย แต่พอเจอะเจอ ความวิจิตรของ สังขาร เวทนาบาง
เหล่า ก็ไม่รอด !!!

ดังนั้น

การจะออกจากกาม การภาวนาที่ถูกวิธีมีอยู่ แค่ ปฐมฌาณ ก็เหลือแหล่ !!
แค่ อย่าขาดการสดับธรรม

 

นิพพานพังทลายตรงหน้า ตื่นๆ
ความยึดมั่นในอสังขตธรรมที่ปรากฎ ตื่นๆ

 

การ ถามธรรมคู่ จะเป็นเรื่อง สุ่มเสี่ยง เพราะ พอตอบไปแล้ว กิเลส มันจะ รอจิกหัว
กระซิบหลอก เอาไปอ้าง

แต่เมื่อถาม

ในพระไตรปิฏก มีกล่าวไว้ หญิงที่ปรนิบัติสามี เพื่อบรรเทาความกำหนัด หญิง
นั้นจะได้ไปสวรรคิ์ จึงจัดว่า เป็น บุญมหาศาล

แต่ หญิงที่เป็น เบญจกัลยาณี การทำกริยา ส่งเสียง วางรูปกายตน ให้ต้องตา
ถูกใจ หรือ เกิดความกำหนัดแก่สามี จัดเป็น อกุศล บาปหนัก(ต้องตกนรก) ....ดั่งที่
พระนางพิมพากถา ปรารภ การขอประทานอภัยแก่พระศาสดา ในบางชาติ
ที่เผลอไม่สำรวมกริยา ( บางชาติ แค่อาบน้ำร้องเพลงอยู่ที่สระ พระมหาสัตว์เหาะ
ผ่านมา ก็ ป้อแป้ๆ )


ทั้งนี้ทั้งนั้น โลก จะเป็นสิ่งร้อยรัด ผลักดัน ต่อให้ไม่มีกำหนัดต่อกัน
แต่ "ขันธ์5(โลก) ก็นำมาซึ่ง ภาระ หน้าที่" บางประการ ราหุลจึงเกิด ห้ามไม่ได้

 

ไม่ต้องอ้างเรื่องพยานหรอกไอ้น้อง
พอดีมีคนเคยเห็นและรู้ว่าพี่ทำอะไรได้
มาพอสมควรแล้วน้อง
ในพลังจิตนี่หละ ๕๕๕
พี่เชื่อว่า บุคคลเหล่านั้น
อยากเห็นหนังหน้า
ไอ้ขี้โม้เก่งแต่ปาก
เซียนคีย์บอร์ดอย่างน้องมากกว่า ๕๕๕
กลัวอะไร ถ้าน้องเก่งอย่างปาก
ที่โม้สร้างภาพไว้เยอะ
ถ้าพี่ทำไม่ได้ อย่างปากพูดน้องค่อยว่าพี่
อย่าคิดเอา อย่าเอาบรรทัดฐานโง่ๆ
ที่ตนมีมาตัดสินคนอื่นๆว่าจะโง่และอวดฉลาดเหมือนตนเองเลย ๕๕๕

ถ้าน้องไม่อวดเก่งก่อนพี่ไม่ท้าน้องหรอก
ไอ้ขี้โม้ตัวจริง ถ้าพี่ทำไม่ได้ อย่างที่พูด
มาว่าพี่เลยว่า พี่ขี้โม้ครับ
แต่น้องไม่กล้ารับคำท้า
แต่เอาแต่กล่าวหาพี่
น้องจะรู้ได้ไงว่าพี่เป็นไง ๕๕๕
ถ้างั้นน้องคือไอ้กะจอกและขี้โม้ตัวจริง
นะครับถ้าน้องไม่กล้า เพราะเก่งแต่ปาก๕๕

ทำไม่ไม่รับคำท้าหละ ๕๕๕
ไม่ต้องอ้างตำราทำเป็นพูดให้ดู
ว่าตัวเองหล่อเลยน้องเจ๋งจริงรับท้าซิคับ
การแสดง การพิสูจน์ ความสามารถทำได้
เค้าไม่ได้วัดกันที่ปากนะน้อง ๕๕๕

พี่ดูน้องออกว่าน้องทำอะไรได้บ้าง
พี่ถึงกล้าท้า และกล้าพิสูจน์ตัวเองด้วย
ต่อหน้าคนอื่นๆ
พี่มั่นใจครับ ถึงกล้าถ้าน้อง
ทุกกองที่พูดเลยครับ ชัดเจนนะ
ถ้าพี่ทำไม่ได้น้องมาว่าพี่เลย
พี่ให้น้องกระทืบหน้าพี่ได้เลยครับ

แต่ถ้าน้องทำไม่ได้
น้องกล้าให้พี่ทำอะไรน้องไหม กล้าไหมๆๆๆ
น้องนะยังไม่เคยเจอตัวจริงพี่เหมือน
คนอื่นๆที่เคยเจอ อย่าปากดีมาก
ไอ้ขี้โม้ นึกว่าจะเจ๋งเหมือนปากพูด
ท้ายสุดก็ไม่กล้ารับคำท้า แถไปเรื่อย
กระจอกมาก เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม
ทำเป็นอวดรู้ สภาวะพื้นๆยังไม่เข้าใจ
พูดเหมือนตัวเองปัญญาสูงส่ง

ความสามารถทางจิตเเค่หางอึ่ง
ทำเป็นอวดว่าคล่องในญาน

พอท้าแล้วแถไปเรื่อย กลัวหน้าแหก
ถามหน่อยถ้าน้องทำได้จริงน้อง
กลัวอะไร ทำไมต้องแถต้องอ้าง ๕๕๕
ตอนพิมพ์เก่งเนาะ
กลับไปดื่มนมแม่ซะไป๊
ค่อยมาปากดีกับพี่นะน้อง

โถ่นึกว่าจะแน่จริงเหมือนที่พิมพ์
ซิวๆๆๆๆๆๆๆ กจม = กระจอกมาก

 

คุณ นพ ชนไก่ ผมแนะให้ไม่ต้องแข่ง ไม่ต้องหาพยานให้ยุ่งยากเลยครับ
คุณทำกสิณได้ชำนาญไม่ใช่หรือ คุณก็เข้ากสิณ ให้ได้ฌาณ 4 แล้วก็ถอยออกมา น้อมจิตไปอธิษฐานว่า ขอให้ดวงจิตของ ผู้ที่ใช้ชื่อว่า รโชหรณัง จงปรากฎเป็นนิมิตว่า ดีหรือเลวปานใด เดี๋ยวก็เห็นเป็นนิมิตได้เองครับ
ถ้าทำฌาณ 4 ไม่ได้ ก็ต้องเอาให้ได้ ปฐมฌาณ แล้วจึงค่อยอธิษฐาน ไม่เช่นนั้น นิวรณ์มันจะหลอกให้เห็นนั่นเห็นนี่ไปมั่วๆครับ

เรื่องง่ายๆครับ ทำได้ถึงขนาดจะปล่อยพลัง แค่นี้ทำไมจะทำไม่ได้
ทำได้แล้ว เห็นอะไร ช่วยเอามาบอกด้วยแล้วกัน

 

สรุปนะสรุป

ธรรมเฉพาะบุคคล หัวแมว

อย่าไปพิจารณาหลายเรื่อง เว้นแต่ ยังเปน
สัปปายะอยู่ จะเลย ทิฏฐิปัฏบวกกสิน อันนี้
ให้กำหนดรู้ โอภาส ความบรเจิดของ ธัมมุธัจจะ
ขวางกั้นนิพาพานอยู่ (ลักษณะการบรรลุแบบที่สี่ )

แต่ถ้ายัง กำหนดรู้ ไหลไปคิด ไหลไปภาพ กลิ่น
อายตนะ ให้รู้จังหวะลืมกาย ลืมใจ เพิ่ม ไม่ต้อง
ห้ามจิตไหลไปเหนคิด

ทั้งนี้ จิตไหลไปคิดแล้วรู้ แบบนี้ จะมี รส ต่าง
จากปุถุชน ตรงที่นักภาวนา มีการกำหนดรู้
และ ความคิดเองก้เกิดจากจิตมันรวมเปนสมาธิ
จึงห้ามไม่ได้ และไม่ต้องฝืน ให้มี สติ ตามรู้ไป

จังหวะที่เกิดการอบรมจริงๆ จะ อยู่ตรงที่ จิต
เหนอาการไหลไป ซึ่ง เปนการ ยกโมหะมูลจิตคือไฟ

ยกเหนโมหะมูลจิตคือไฟได้
โทษะคือไฟ ราคะคือไฟ จะอ่อนตัวลง
ไปตามลำดับ

การ ลด ละ เลิก อกุสล กุสล อัพยากฤติ จะค่อย
ปรากฏให้มั่นใจ หนทาง

อย่าเหยาะแหยะ อย่าอ้างภาระโลก หาความ
พอดีให้เจอ

 

สรุปวิธีปฏิบัติของคุณ Pinit ก็คือการสำรวมอินทรีย์สังวรณ์ และใช้ฉันทะสร้างความเพียรเพิ่ม
ธรรมปฏิบัติของนักปฏิบัติทีดีท้ายที่สุดก็ไม่พ้นแนวทางที่พระศาสดาวางเอาไว้ให้ครับ
ถูกไหมครับคุณ Pinit

 

ถุยยนน. มุขควายๆขอบใช้ นี่หละพวก
ทำเป็นมาสอนกสิณควายๆแบบคิดเอา
คุณทำได้เป่า กล้ารับคำท้าเป่า เรื่องกสิณ
ได้ทุกกองว่ามาเลยน้อง
ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม
นักปฎิบัติที่ โง่แล้วเจือก
อวดฉลาด เค้าเรียกว่าโง่แล้วไม่เจียม
มาอวดฉลาดอีก สงสัยไม่เคยอ่าน
กระทู้กสิณอะไรฝึกง่ายสุด
คนเคยเจอผมมาอ่านคงช้ำกลิ้ง

ไม่ต้องอฐิษฐานหรอกจะพูดว่าตัวเองเจ๋งว่างั้นเหอะ บอกได้เลยว่าคุณมันโคตระกะจอก
ถึงกล้าท้าไง รู้ด้วยว่าทำไม่ได้
ปัญญาทางธรรมแบบคิดเอา เด็กๆ
เข้าข้างตัวเองไง จิตคุณไม่ได้ดีอะไรหรอก
อย่าหลงตัวเอง ถ้าเก่งจริง ดีจริง
ทำได้นานแล้ว กล้ารับคำท้าแล้ว ๕๕๕

และไม่ได้ให้มาคุณ
สอนแบบโง่ๆ ที่พูดมานะผม
สอนไปสองงปีกว่าแล้ว ไอ้เบือก
ยังมีหน้ากล้ามาทำเป็น
คุยทำเป็นเก่งอีก ถ้าแน่
มาวัดกันไหมเรื่องกสิณ
เอาไหม ทั้ง ๑๐ กอง
พลังงานกองต่างๆ เอาไหม
เรียกได้ไหม แสดงได้ไหม
ทำให้คนอื่นๆรับรู้ได้ไหม
ลองใช้งานเลยไหม
ไม่ต้องมาสอนพูดถึงระดับ
ใช้งานไอ้เบือก
เชื่อเลยเหอะ
คุณทำไม่ได้หรอกซักกอง
แต่ทำมาอวดรู้. ถ้าเก่งจริง
ทำได้จริง รับคำท้าไปนานแล้ว
ไอ้กะจอก สั่นๆ โม้ฉิบ
แถไปเรื่อย
แถแล้วยังอวดฉลาดแบบโง่ๆ
หัวหน้าควายจริงๆ ๕๕๕

 

ฝากคุณหัวแทว อีกอัน

อินทรียภาวนา

อินทรียภาวนา สำหรับจิตที่ ภาวนามาหลาย
ชาติ กัป หรือ อสงไขย

สังเกตจิตที่ รู้จังหวะในการพลิกไป
สมถะ เช่นกสิณ แล้วผลิกออกทันที
เอาแค่จิตเกิดกำลัง แก่ จิตตั้งมั่น

แล้วจิตตั้งมั่นนั้นจะทำหน้าที่ระลึกสภาพ
ธรรมไปตามที่ ปฏิสังเวที อนุโลมบ้าง
ปฏิโลมบ้าง

ให้สังเกตพฤคิจิตนี้ ห่างๆ

อย่าฉวยเอามาเปนตน

สังเกตแล้วได้อะไร

จะได้การอ้างโลก ขวางธรรมาปฏิบัติ

เลิกอ้างแล้วได้อะไร

ได้รับรู้ว่า พาดกระแส งานจบมีแน่นอน

พอถึงตรงนี้ อยากเลิกภาวนา หมดสิทธิแล้วหน่าฮับ

ลาออกไม่ได้