ขอเชิญผู้ที่เคยล่วงเกินท่านพุทธทาส

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ

อุกาสะ อัจจะโย โน ภันเต อัชชะคะมามิ ยะถาพาเล ยะถามุละเห
ยะถาอะกุสะเร เย มะยัง กะรัมหา เอ วัง ภันเต มะยังอัจจะโย โน
ปฏิคคัณหะฐะ อายะติง สังวะเรยยามิ เถเรปะมาเทนะ ทะวารัตตะเยนะ
กะตังสัพพัง อะปะราทัง ขมามิภันเต

ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี กรรมน่าติเตียนอันใด
ที่ข้าพเจ้าเคยกระทำต่อท่านพุทธทาสภิกขุ
ทั้งเจตนาก็ดี ไม่เจตนาก็ดี
ทั้งต่อหน้าและลับหลัง
ตั้งแต่ต้นจนบัดนี้
ของท่านพุทธทาสจงงดซึ่งดทษล่วงเกินอันนั้น
เพื่อการสำรวมระวังในกาลต่อไป

 

ถ้า ทุกๆท่าน เดินในสายกลาง และ เชื่อว่า ทุกๆ แนวทาง ต้องการ ให้ ทุกๆคน รู้จัก ผิด ชอบ ชั่ว ดี รู้จัก บาป บุญ คุณ โทษ และ เพื่อให้ ทุกๆ คน เป็น คนดี ทั้งสิ้น

มุมมอง ของ แต่ละคน ไม่เหมือน กัน แนวทาง ความคิด ที่จะยึดมั่น ในทางปฎิบัติก็ไม่เหมือนกัน แต่ทุกๆแนวทาง ก็มีจุดมุ่งหมาย เดียวกัน

แค่ ทำจิต ให้สงบ และ อุเบกขา ได้ ทุกๆท่าน ก็ได้รับ ความสุข ปิติ ก็จะเกิดขึ้น อย่าง แท้จริง

อนุโมทนา สาธุ ค่ะ

ถ้า คำพูด ของ ดิฉัน ทำให้ ไม่พอใจ ก็ต้องขออภัย มา ณ โอกาสนี้ด้วยน่ะค่ะ

 

ดวงตาเห็นธรรม

สรุปลำดับขั้นการเกิดดวงตาเห็นธรรม

(๑) "ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น หรือตั้งอยู่ก็ตาม ล้วนต้องอาศัยทั้งเหตุและปัจจัย (ปัจจัย หมายถึง สิ่งที่มาช่วยสนับสนุน) เพื่อมาปรุงแต่งให้เกิดขึ้น หรือตั้งอยู่ ทั้งสิ้น"


(๒) "ไม่มีสิ่งใดที่จะเกิดขึ้นมาได้เองลอยๆ โดยไม่อาศัยเหตุและปัจจัย"


(๓) ร่างกายที่ยังไม่ตายนี้ ต้องอาศัย อาหาร, น้ำ, ความร้อน, และอากาศบริสุทธิ์ เพื่อมาปรุงแต่งให้ตั้งอยู่ ถ้าขาดปัจจัยใดไป ร่างกายก็ย่อมที่จะแตกสลาย หรือตาย ไปทันที


(๔) สรุปได้ว่า "ร่างกายของเราจริงๆนั้นไม่มี" มีแต่สิ่งที่ถูกปรุงแต่งขึ้นมาชั่วคราว และสมมติเรียกว่า "ร่างกาย" เท่านั้น ดังนั้นจึงไม่ควรยึดถือ ว่าร่างกายนี้เป็นเรา หรือร่างกายของเรา รวมทั้งไม่ควรยึดถือ ว่ามีร่างกายของใครๆอีกด้วย ถ้าโง่ไปยึดถือ ก็จะเป็นทุกข์


(๕) จิต หรือ ใจ ก็เป็นสิ่งที่ต้องอาศัยร่างกายที่ยังไม่ตายเพื่อเกิดขึ้นมารับรู้สิ่งต่างๆ และยังต้องอาศัยความทรงจำจากสมองเพื่อมาใช้คิดนึก ถ้าไม่มีร่างกายที่ยังไม่ตาย ก็ไม่มีจิต หรือถ้าไม่มีความทรงจำจากสมอง ก็คิดนึกอะไรไม่ได้


(๖) สรุปได้ว่า "จิตใจของเราจริงๆนั้นไม่มี" มีแต่สิ่งที่ถูกปรุงแต่งขึ้นมาชั่วคราวเท่านั้น และสมมติเรียกว่า "จิตใจ" เท่านั้น ดังนั้นจึงไม่ควรยึดถือ ว่าจิตใจนี้เป็นเรา หรือเป็นจิตใจของเรา รวมทั้งไม่ควรยึดถือ ว่ามีจิตใจของใครๆอีกด้วย ถ้าโง่ไปยึดถือ ก็จะเป็นทุกข์


(๗) "ความรู้สึกว่ามีเรา" นี้ เป็นเพียงความรู้สึกของจิต ที่อาศัยสัญชาติญาณว่ามีตัวเอง (สัญชาติญาณ หมายถึง ความรู้ที่เกิดขึ้นมาพร้อมกับชีวิต ตามธรรมชาติ โดยไม่มีใครมาสอน) กับความทรงจำจากสมอง มาร่วมกันปรุงแต่งให้เกิดความรู้สึกว่ามีเรานี้ขึ้นมา ดังนั้น เมื่อจิตก็ยังไม่มีตัวตน แล้วความรู้สึกว่ามีเรา ที่เป็นเพียงความรู้สึกของจิต จะมีตัวตนที่แท้จริงได้อย่างไร?.

อันที่จริง ตัวเรา มิได้มี
แต่พอโง่ มันเป็นผี โผล่มาได้
พอหายโง่ ตัวเรา ก็หายไป
พอโง่ใหม่ โผล่ใหม่ ดูให้ดี
(พุทธทาส ภิกขุ).
www.whatami.net

 

หุ หุ...
เด๋วก็ดับไปเอง...

 

ลอกด้วยครับ ไม่มากและไม่น้อยไปกว่านี้ครับ สาธุครับ

 

อ้าว ขอโทษครับ ลอกไม่ดูตาม้าตาเรือครับ ไม่ขอตามพี่ตั้มไปบรรลุพระโพธิญาณนะครับ ขอลัดไปนิพพานก่อนครับ

 

พุทธทาส:-สำหรับสัตว์เดียรฉาน ก็คือสัตว์เดียรฉานที่ไม่มีความร้อน ความร้อนของสัตว์เดียรฉานก็คือความร้ายกาจที่เป็นอันตรายแก่มนุษย์ นี่เรียกว่าความร้อน

ก็ฝากไปถึงพวกอวตารมาสร้างความแตกแยกในพระพุทธศาสนา

ของร้อน ของเดียรฉานนั้น คืออาฆาต พยาบาท ริษยา จ้องทำลายพระพุทธทาส
นี่ไง คุณสมบัติ สัตว์ ที่พระท่านกล่าว..

อย่างนี้เป็น อกุศลจิต ไม่มีประโยชน์มีแต่จะเผาใจตน
ซ้ำแล้วซ้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก หลับก็ร้อน ตื่นก็ถูกเผาอยู่อย่างนั้น นี่เรียกว่า ปัจจุบันนรก

ไม่ต้องไปดูที่ไหนอื่น ดูในใจท่านเถิด...

 

กระผมคนหนึ่งที่เป็นลูกศิษย์ทางจิตวิณญาณของท่านถึงส่วนตัวไม่ใช่คนเคร่งครัดอะไรนักแต่ก็ไม่เคยทำกรรมหนักไว้กับใคร อีกอย่างผมชอบสไตร์คำสอนตีแสกหน้าแบบนี้ทั้งท่านอาจารย์พุทธทาส หลวงปู่ดุลย์ และหลวงตามหาบัว หลวงปู่ตื่อ หลวงปู่ทองรัตน์ ท่านเหว่ยหล่าง ท่านฮวงโป ท่านที่เอ่ยนามมานี้สอนแบบกระตุ้นธาตุพุทธแบบตีแสกหน้าสะใจผมมากครับ ส่วนพระอริยะที่เหลือไม่ใช่ไม่ดีนะครับแต่จริตผมหนักไปในทางนี้ชอบตรงๆไม่อ้อมค้อม เพราะการที่เราถูกลูกศรอาบยาพิษยิงปักหักคาอยู่ เราจะไปสนใจทำวิมานอะไรว่าศรนี้ใครเป็นคนทำใช้เหล็กอะไรทำหัวศรหรือแม้แต่ใครเป็นคนยิง จะไปสนทำไม รีบเอาศรออกแล้วหายารักษาไม่ดีกว่าหรือ จริงมั๊ย

 

เคยไปสวนโมกเมื่อปี2550 บรรยาการของที่นั่นให้ความรู้สึก "เย็น" ซึ่งเป็นบ่อเกิดแห่งความสงบ ผู้คนที่นั่นได้เข้ามาที่สวนโมกด้วยต่างกิจกรรม และทุกคนที่นั่นล้วนปิดมือถือ และอยู่ในอาการสำรวม รู้สึกดีมากค่ะคล้ายกับเราได้ข้ามมายังอีกโลกที่กำลังเคลื่อนไหวไปอย่างช้าๆ...แต่มีพลานุภาพอย่างมหาศาลในการตามติดจิตใจของตน ขอให้มีโอกาสนี้กันทุกคนนะคะที่สวนโมก

 

ผมอยากไปครับ แต่ไม่สะดวกซักที ที่แน่ๆถ้าไปได้ จะไปชม โรงมหรสพ
วิณญาณครับ ใครเคยไปดูที่นั้นรบกวนมาพูดถึงความรู้สึกทีนะครับเรื่องนี่

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 2 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>ฐาณัฏฐ์, ร้องเรียน </TD></TR></TBODY></TABLE>


(f)
มาทำไมให้อายบ้านนาเล่านวลน้อง ไม่ต้องกลับคืนมา วันจะไปไม่ลา หนีหน้าไปกับหนุ่มเมืองหลวง ทิ้งคนข้างหลังนั่งน้ำตาร่วง มันเจ็บในทรวงพุ่มพวงรู้หรือป่าว ...

<!-- currently active users -->

 

ขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
จงบันดาลให้กระแสจิตของข้าพเจ้า
จงส่งถึงท่านพุทธทาสด้วยเถิด...






อุกาสะ ข้าพเจ้าขอวโรกาส
ได้พลั้งพลาดด้วยกาย วาจา ใจ
ในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เพียงไร
แต่ข้าพระพุทธเจ้า เป็นคนพาล เป็นคนหลง
อกุศลเข้าสิงจิต ให้กระทำความผิด
ต่อพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
ขอพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
จงงดความผิดทั้งหลายเหล่านั้น
ให้แก่ข้าพระพุทธเจ้า

จำเดิมแต่วันนี้เป็นต้นไป
ข้าพระพุทธเจ้า จะขอสำรวมระวัง
ซึ่งกาย วาจา ใจ สืต่อไปในเบื้องหน้า

อุกาสะ ข้าพระพุทธเจ้า ขอวโรกาส
ขอกราบขอขมาลาโทษ จากท่านพุทธทาสภิกขุ
ในอกุศลกรรมทุกๆประการ
ที่ข้าพเจ้าได้เคยละเมิดล่วงเกินท่านไว้
ไม่ว่าจะด้วยกาย วาจา ใจ ก็ดี
ระรึกได้ก็ดี ไม่ระรึกได้ก็ดี
ในอดีตชาติก็ดี ในปัจจุบันชาตินี้ก็ดี
ทั้งที่เจตนาก็ดี ไม่เจตนาก็ดี
ขอท่านอาจารย์ได้โปรดงดโทษ
และอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้าด้วยเถิด
อย่าได้ถือโทษโกรธเคืองข้าพเจ้าเลย

สาธุ สาธุ สาธุ

 

หากข้าพเจ้าได้เคยล่วงเกินท่าน ทางกาย วาจา ใจ
ข้าพเจ้าขออโหสิกรรมไว้ ณ ที่นี้ด้วย

 

กาเยนะ วาจายะ วะ เจตะสา วา
ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดีด้วยใจก็ดี
กรรมน่าติเตียนอันใดที่ข้าพเจ้าได้เคยพลั้งพลาดล่วงเกินต่อองค์หลวงปู่เพียงใด
แต่ข้าพเจ้าเป็นคนพาล คนหลง อกุศลเข้าสิงจิต ให้กระทำความผิดต่อองค์หลวงปู่
ขอหลวงปู่ได้เมตตางดซึ่งโทษล่วงเกินอันนั้น
เพื่อการสำรวมระวังในกาย วาจา ใจสืบต่อไปในเบื้องหน้า

 

ผมไม่รู้ว่าบางอย่างที่เราทำ เราคิดจะเป็นการล่วงเกินหรือไม่ แต่ก็ขอขมา มา ณที่นี้ด้วย ขออนุญาต เอาจากคุณ tamsak มาใช้นะครับ เพราะกล่าวเองคงไม่ถูกเหมือนกัน


หากข้าพเจ้าได้เคยประมาทพลาดพลั้งล่วงเกินต่อท่านพุทธทาสในชาติก่อนก็ดี ชาตินี้ก็ดี ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี ด้วยเจตนาก็ดี ไม่เจตนาก็ดี ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ดี หรือรู้เท่าถึงการณ์ก็ดี

ขอท่านพุทธทาสได้โปรดอดโทษให้แก่ข้าพเจ้าตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ตราบเท่าเข้าสู่การบรรลุพระโพธิญาณด้วยเทอญ

การใดที่ท่านพุทธทาสปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ สั่งสอนและเผยแผ่พระพุทธศาสนาตรงต่อพระธรรมคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็ขออนุโมทนาบุญด้วย


การใดที่ท่านพุทธทาสปฏิบัติหรือสั่งสอนและเผยแผ่พระพุทธศาสนาขัดต่อพระธรรมคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็ขอวางอุเบกขา นับแต่บัดนี้เป็นต้นไป