ธรรมะจากเพจต่างๆ พระสายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต is with ปัญญาญาณ ภิกขุ.



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

หลวงตาเทศน์เรื่องสมณศักดิ์
“…เราอยู่ตามสภาพของเราเหมาะแล้ว ตั้งกรรมฐานขึ้นเป็นเจ้าฟ้าเจ้าคุณอย่างนี้เราก็ไม่ค่อยสะดวกใจนัก เราเล็งดูกรรมฐานสายของเรามันจะเป็นบ้าเข้าใจไหมล่ะ

เราไม่ได้คิดแต่เรา เรายังคิดอันนี้ เดี๋ยวกรรมฐานองค์นั้นก็อยากได้เจ้าฟ้า องค์นี้อยากได้เจ้าคุณเข้าไปล่ะซิ อยากได้ธรรมมันจะไม่มี นั่นเราคิดไปหมดนะเรื่องเหล่านี้

เรื่องกรรมฐานให้เหมาะจริง ๆ ไม่ต้องตั้งอะไรแหละ ตั้งธรรมให้หาเอง ให้หาเองในนี้เลย ตั้งตรงนี้ให้หาตรงนี้ ตั้งตรงนี้เป็นขึ้นตรงนี้เอง อันนั้นเหมาะกรรมฐาน อันนี้ก็มีเยี่ยงอย่างมาจากครั้งพุทธกาล พระพุทธเจ้าทรงตั้งสมณศักดิ์ให้พระที่ว่าเอตทัคคะ คือความเลิศ เป็นฐานะอันเลิศ เป็นฐานที่เลิศ เอตทัคคะ เป็นผู้เลิศในทางนั้น ๆ องค์นั้นเลิศทางนั้น ๆ ท่านก็ตั้งเป็นสมณศักดิ์ให้ อันนี้ที่ได้เรื่องราวมาจากนั้นละที่มาตั้งพระตั้งอะไรนี้ แต่ทีนี้ก็มีผิดกันอยู่ที่ว่าในครั้งพุทธกาลที่พระพุทธเจ้าทรงตั้งเองนี้ ตั้งพระอรหันต์ทั้งนั้นนี่ ท่านไม่หลงท่านไม่ตื่น ที่ตั้งทุกวันนี้ โหย เหมือนเอาแก้วให้ลิงนั่นแหละ ตะครุบปั๊บ ๆ ๆ เลย สุดท้ายก็เป็นบ้ากันไปหมด เป็นบ้ายศล่ะซี มันลามปามไปอย่างนั้น…”

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
วัดป่าบ้านตาด อ.เมือง จ.อุดรธานี



ที่มา พระกรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

จงรักษาใจที่เป็นภาชนะรองรับบุญกุศล
ด้วยไตรสิกขาบทคือ_ศีล_สมาธิ_ปัญญา



ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

เรื่อง “พระโสดาบัน กับการละสักกายทิฏฐิ”

(โอวาทธรรม หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

ผู้สำเร็จชั้นพระโสดา ท่านกล่าวไว้ว่า ละสังโยชน์ได้ ๓ คือสักกายทิฏฐิหนึ่ง วิจิกิจฉาหนึ่ง สีลัพพตปรามาสหนึ่ง สักกายทิฏฐิที่แยกออกตามอาการของขันธ์มี ๒๐ โดยตั้งขันธ์ห้าแต่ละขันธ์ ๆ เป็นหลักของอาการนั้น ๆ ดังนี้ ความเห็นกายเป็นเรา เห็นเราเป็นกาย คือเห็นรูปกายของเรานี้เป็นเรา เห็นเราเป็นรูปกายอันนี้ เห็นรูปกายในอันนี้มีในเรา เห็นเรามีในรูปกายอันนี้ รวมเป็น ๔ เห็นเวทนาเป็นเรา เห็นเราเป็นเวทนา เห็นเวทนามีในเรา เห็นเรามีในเวทนา นี่ก็รวมเป็น ๔ เหมือนกันกับกองรูป แม้สัญญา สังขาร วิญญาณก็มีนัย ๔ อย่างเดียวกัน โปรดเทียบกันตามวิธีที่กล่าวมา คือขันธ์ห้าแต่ละขันธ์มีนัยเป็น ๔ สี่ห้าครั้งเป็น ๒๐ เป็นสักกายทิฏฐิ ๒๐ มีตามท่านกล่าวไว้ว่า พระโสดาบันบุคคลละได้โดยเด็ดขาด

แต่ทางด้านปฏิบัติของธรรมะป่า รู้สึกจะคลาดเคลื่อนไปบ้าง เฉพาะสักกายทิฏฐิ ๒๐ นอกนั้นไม่มีข้อข้องใจในด้านปฏิบัติ จึงเรียนตามความเห็นของธรรมะป่าแทรกไว้บ้าง คงไม่เป็นอุปสรรคแก่การฟังและการอ่าน เมื่อเห็นว่าไม่ใช่ทางปลดเปลื้องตามนัยของสวากขาตธรรมแล้ว ก็กรุณาผ่านไป อย่าได้ถือเป็นอารมณ์ขัดข้องใจ ผู้ละสักกายทิฏฐิ ๒๐ ได้เด็ดขาดนั้น เมื่อสรุปแล้วก็พอได้ความว่า ผู้มิใช่ผู้เห็นขันธ์ห้าเป็นเรา เห็นเราเป็นขันธ์ห้า เห็นขันธ์ห้ามีในเรา เห็นเรามีในขันธ์ห้า คิดว่าคงเป็นบุคคลประเภทไม่ควรแสวงหาครอบครัว ผัว-เมีย เพราะครอบครัว (ผัว-เมีย) เป็นเรื่องของขันธ์ห้า ซึ่งเป็นรวงรังของสักกายทิฏฐิที่ยังละไม่ขาดอยู่โดยดี ส่วนผู้ละสักกายทิฏฐิได้โดยเด็ดขาดแล้ว รูปกายก็หมดความหมายในทางกามารมณ์ เวทนาไม่เสวยกามารมณ์ สัญญาไม่จำหมายเพื่อกามารมณ์ สังขารไม่คิดปรุงแต่งเพื่อกามารมณ์ วิญญาณไม่รับทราบเพื่อกามารมณ์ ขันธ์ทั้งห้าของผู้นั้นไม่เป็นไปเพื่อกามารมณ์ คือประเพณีของโลกโดยประการทั้งปวง ขันธ์ห้าจำต้องเปลี่ยนหน้าที่ไปงานแผนกอื่นที่ตนเห็นว่ายังทำไม่สำเร็จ โดยเลื่อนไปแผนกรูปราคะ อรูปราคะ มานะ อุทธัจจะ อวิชชา

ผู้ละสักกายทิฏฐิ ๒๐ ได้โดยเด็ดขาด คิดว่าเป็นเรื่องของ “พระอนาคามีบุคคล” เพราะเป็นผู้หมดความ เยื่อใยในทาง “กามารมณ์” ดังกล่าวแล้ว ส่วนพระโสดาบันบุคคลคิดว่าท่านรู้และละได้โดยข้ออุปมาว่า มีบุรุษผู้หนึ่งเดินทางเข้าไปในป่าลึก ไปพบบึงแห่งหนึ่งมีน้ำใสสะอาดและมีรสจืดสนิทดี แต่น้ำนั้นถูกจอกแหนปกคลุมไว้ ไม่สามารถจะมองเห็นน้ำโดยชัดเจน เขาคนนั้นจึงแหวกจอกแหนที่ปกคลุมน้ำ นั้นออก แล้วก็มองเห็นน้ำภายในบึงนั้นใสสะอาดและเป็นที่น่าดื่ม จึงตักขึ้นมาดื่มทดลองดู ก็รู้ว่าน้ำในบึงนั้นมีรสจืดสนิทดี เขาก็ตั้งหน้าดื่มจนเพียงพอกับความต้องการที่เขากระหายมาเป็นเวลานาน เมื่อดื่มพอกับความต้องการแล้วก็จากไป ส่วนจอกแหนที่ถูกเขาแหวกออกจากน้ำก็ไหลเข้ามาปกคลุมน้ำตามเดิม เขาคนนั้นแม้จากไปแล้วก็ยังมีความติดใจ และคิดถึงน้ำในบึงนั้นอยู่เสมอ และทุกครั้งที่เขาเข้าไปในป่านั้น ต้องตรงไปที่บึงและแหวกจอกแหนออก แล้วตักขึ้นมาอาบดื่มและชำระล้างตามสบายทุก ๆ ครั้งที่เขาต้องการ เวลาเขาจากไปแล้วแม้น้ำในบึงนั้นจะถูกจอกแหนปกคลุมไว้อย่างมิดชิดก็ตาม แต่ความเชื่อที่เคยฝังอยู่ในใจเขาว่า น้ำในบึงนั้นมีอยู่อย่างสมบูรณ์หนึ่ง น้ำในบึงนั้นใสสะอาดหนึ่ง น้ำในบึงนั้นมีรสจืดสนิทหนึ่ง ความเชื่อทั้งนี้ของเขาจะไม่มีวันถอนตลอดกาล



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

โอวาทธรรมเตือนใจ : หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ

๒๖-๕-๒๕๖๑

✨ ✨

“คนเราทุกวันนี้โลกเท่าแผ่นดิน

ธรรมเท่าปลายเข็ม

เรามัวแต่พากันยุ่งอยู่กับโลก

จนเหมือนลิงติดตัง

เรื่องของโลก เรื่องเละๆ

เรื่องไม่มีที่สิ้นสุด

เราไปแก้ไขอะไรเขาไม่ได้

จะต้องแก้ไขที่ตัวเราเอง

ตนของตนเตือนตนด้วยตนเอง”



ที่มา: ผู้โพสต์คัดลอกพิมพ์ลง Facebook เป็นธรรมทาน
จาก หนังสือ 101 ปี หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ
วัดสะแก หน้า ๑๑
จัดทำโดย :คุณพรสิทธิ์ อุดมศิลป์จินดา
และคุณปฏิภัทร ปัจฉิมสวัสดิ์

ขอขอบคุณผู้มีส่วนเผยแพร่
เจ้าของรูปประกอบในธรรม
และผู้กด Like กดแชร์ ทุกท่าน
ข้าพเจ้าผู้โพสต์ขออนุโมทนาบุญอานิสงส์
อันไพศาลนี้จงมีแด่ทุกท่านที่ได้สดับอ่านและเผยแพร่ครับ





ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

สบตากับความตาย.. จนความตายตัองหลบตา!!
“หลวงปู่ผาง” ยอมสละร่าง ให้งูกินอย่างกล้าหาญชาญชัย..สุดท้ายงูต้องปล่อย เพราะยอมแพ้ในหัวจิตหัวใจ!!
ครั้งหนึ่ง “หลวงปู่ผาง. จิตตคุตโต” ได้เดินทางไปปักกลดภาวนาที่ราวป่าแห่งหนึ่ง บริเวณลานหินใต้ต้นไม้

คืนแรกก็ปกติไม่มีอะไร ตกคืนที่สอง ขณะกำลังเดินจงกรมอยู่ ท่านสังเกตุเห็นว่า บรรยากาศมันเงียบผิด
ปกติจึงเริ่มระวังตัว..

ทันใดนั้นท่านก็ต้องขนลุกไปทั้งตัวเมื่อได้ยิน
เสียงดังแกรกๆ มันคืองูใหญ่เท่าต้นขา กำลังเลี้อยเข้าไปใกล้ที่ท่านพัก

ท่านนึกในใจ..”เจอเจ้าถิ่นเข้าให้แล้วไหมล่ะ! หรือว่าเราปักกลดขวางทางนี่นะ? แต่ตัดสินใจดั้นดันมาถึงนี่แล้ว ต้องลองกันสักตั้ง ให้รู้ดำรู้แดงไปเลย!”

พอตกคืนที่สาม หลวงปู่ผาง กำลังเดินจงกรมอยู่
ก็ได้ยินเสียงลากเลื้อยบนใบไม้ ค่อยๆใกล้เข้ามา

หลวงปู่รู้ตัวว่าอะไรจะเกิดขึ้น..จึงนั่งลงข้างกลด สงบนิ่ง แล้วกำหนดจิตถามตัวเองว่า “กลัวงูยักษ์ตัวนี้หรือไม่?”
ใจตอบตัวเองว่า “ไม่กลัว”. จึงได้กำหนดจิตแผ่เมตตาให้มัน

และแล้วงูใหญ่เลื้อยมาอยู่ตรงหน้าหลวงปู่ผาง. ทำท่าจะกินท่าน ท่านจึงพูดกับมันว่า..

“ถ้าจะกินเราต้องกินให้หมด ทั้งบริขาร กลด บาตร จีวร ต้องกินให้หมดอย่าให้เหลือ..เรายอมตายแล้ว
สละหมดแล้วทุกอย่างแม้แต่ชีวิต”

วินาทีนั้น จิตหลวงปู่ผางตั้งมั่น หนักแน่น มีสติอยู่กับตัวตลอดเวลา. ท่านนอนเหยียดยาว เพื่อรอให้งูกิน

งูตัวนั้นคงหิวจัด มันเริ่มขยอกกลืนท่าน เข้าไปในปากของมันเรื่อยๆ มันกลืนกินตัวท่านเข้าไปถึงไหน ก็รู้สึกเย็นยะเยือกไปถึงนั่น!

ขณะที่หลวงปู่ผางอยู่ในปากของงูใหญ่ ท่านก็กำหนดภาวนา ปล่อยวางความตาย จนกระทั่งหมดสิ้นความกลัวตาย.

เมื่อจิตหมดความอาลัยเสียดายในชีวิต จิตก็รวมวูบเข้าเป็นสมาธิ โดยมีสติตามรู้ และเป็นอย่างนั้นอยู่นาน

เมื่อจิตถอนออกมาแล้ว ก็ไม่มีความโกรธ หรือผูกอาฆาตพยาบาทต่องูเลย พร้อมทั้งกำหนดจิตแผ่เมตตา
และกำหนดพิจารณาดูมันอยู่อย่างนั้น

งูใหญ่ขยอกหลวงปู่ผางเข้าไปในท้องอย่างช้าๆ จนถึงลำคอของท่าน..แต่แล้วมันก็หยุดอยู่แค่นั้น ไม่ขยอกต่อ!
หลวงปู่ผางจึงพูดกับมันว่า “ทำไมไม่กินให้หมดทั้งตัวล่ะ! ถ้ากินไม่หมด ข้าจะเอาศอกกระทุ้งนะ!

ว่าแล้วหลวงปู่ก็เอาศอกกระทุ้งมันเบาๆ จากนั้นมันก็เริ่มคายลำตัวของท่านออกมาจากปาก

เมื่อท่าหลุดจากปากของมันแล้ว มันก็เลื้อยถอยห่าง แล้วชูคอผงกหัวขึ้นลงอยู่สามครั้ง เสมือนเป็นการกราบขอขมาลาโทษ. ที่ได้ล่วงเกินท่าน แล้วมันก็เลื้อยหายไป!

นับจากนั้นมา หลวงปู่ผางไม่เคยเห็นงูตัวนั้นมาปรากฏให้เห็นอีกเลย

หลวงปู่ผางเล่าว่า มันเริ่มกินท่านตั้งแต่สามทุ่ม จนกระทั้่งถึงตีห้า. จึงได้คายท่านออกจากปาก. ♤
——————–
เรื่องเล่าจากหลวงปู่..
♤หลวงปู่ผาง จิตตคุตโต ♤



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต