ขอคำตอบจากเพื่อนสมาชิกและผู้รู้ที่ต่างออกไป

การดูอาการเกิดดับนี้
จิตต้องสงบในระดับหนึ่ง
ถอนความพอใจ ไม่พอใจ ออกก่อน
แล้วสังเกตุการเกิดดับได้ชัดเจน

ทั้งอารมณ์ ทั้งความคิด
ตามดูความคิด จะเห็นการเกิดดับชัดเจน
แล้วนำไปสู่ เห็นเจตสิกที่เกิดร่วมกับจิต

นำไปสู่การเห็นการเกิดดับทึ่รวดเร็วมากวับๆๆๆ

 

แยกนู่นแยกนี่ เพิกนู่นเพิกนี่
เหลือจิตอยู่เฉย เจตสิกทำงาน

กิเลสไม่ล้างสักแอะ

 

......ใช่..ใช่....กำหนด เป็นสิ่งรู้ของจิต เป็นสิ่งระลึกของสติ.....จิตเค้ารับรู้โดยอัตโนมัติ เพราะผู้รู้มิได้ทำอะไร เพียงนี้เริ่มต้น พอ ปฏิบัติเข้าใน สติ สมารถบังคับจิต ให้ พิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม ทีนี้เมื่อ เข้าในมาถึงขั้นนี้ ศีล สมาธิ ปัญญา เริ่ม จะคงที่ แต่ต่อจากนี้ ส่วนตัวยังพิจารณาถึงเพียง เข้าอสุภะกรรมฐาน ถ้า ปลดละ กามกิเลสได้ละ จึงจะสามารถอภิปราย ในเชิงลึก ของจิตได้ แต่ส่วนตัวยังละไม่ได้โดยเด็ดขาดกันทั้งนั้น จึงต้องใช้สติ ประคับประคองอยู่ในโลก.......จึงจะกล่าวปรามาสส่วนอื่นๆ ที่เป็นของๆโลก โดยเจตสิกกันทั้งนั้น ฉะนี้ วิตก วิจารณ์ จึงเป็นส่วนสำคัญ ของการเกิดขึ้น ดับไป แห่ง รูป นาม ของความนึกคิด จิตวิญญาณ แต่วิญญาณที่นี้มิได้ใช่ ผู้รู้ไม่ แต่จิต เจตสิก รูป นาม เกิด ดับ มาที่ใจ ที่จิต ส่วน กายนั้น ถ้าไม่เน้นการกระทบกระทั่งทางขันธ์ ๕ แล้ว อะไรเกิดขึ้น กับ กาย ก็ เป็นสิ่งรู้ของจิต สิ่งระลึกของสติ เช่น ว่า เกิดมาอย่างไร หิว อิ่ม อย่างไรอะไรประมาณนี้ สิ่งรู้ของจิต สิ่งระลึกของสติ ฝากไว้พิจารณา....

 

.....ใช่ ใช่....เมื่อพิจารณาเกิด เช่น ลมหายใจเข้า ดับ เช่น ลมหายใจออก จน ทรงสมาธิ คามนึกย่อมเกิดคิดขึ้นมา ให้ใช้วิถี พิจารณาในส่วนของจิตเพียงส่วนนึงต่างหาก เพราะการเกิดดับช่างรวดเร็ว จึงมาพิจารณากายโดยสังเขป อย่างเช่นอสุภะเป็นต้น ฉะนั้น เมื่อเราไม่ใช้กิเลสให้ถูกทาง (ถ้าใช้ไฟฟ้าก็เกิดประโยชน์ได้)ก็สามารถอนยูร่วมกับกิเลส หาทางออกให้จิตให้กายใจตนเองต่อโลกนี้ แล้วก็ไม่หลับเข้าญาณ อยู่ตลอด หรือ นิ่ง เข้าใจฌาณ ไม่ได้พิจารณาอะไร....

 

กั๊กๆๆๆ มา แนว อดีติ บิ๊กฉตู่ด์ นี่เอง กาม ไปเห็นเรื่อง จุกกรู้

ถึงได้ ไปนั่ง จับ " บังคับได้ " เจริญสติ เข้าไปบังคับจิต

อะไรที่เป็นการ "บังคับ" คุงคร้าบ นั่นแหละ ปัจจัยของ " กำหนัด "

เจริญ สติ บังคับโน้น นั่น นี่ .........อ้าว ไหล ซะแระ ไหลเองอัตโนมัติ ฮิวววววส์

ปล. กาม ในทางพุทธ จัดเป็น คุณ ดังนั้น เขาไม่ห้ามเสพ แต่ เสพ
แล้วเขาให้พิจารณา ความรวดเร็วในการหายไป(โทษ) ...พอเห็น
ตามความเป็นจริง จิตจะละ กาม เกิด ปฐมฌาณ ไว้เป็น ฐานในการภาวนา

คนฉลาดเขาก็พิจารณา ทาน จาคะ หิิน ..... ( หิน ถูกแล้ว ถ้าเขียนบาลี ก้อนศิลา )

 

............. .....ก็ไม่แปลกนะครับ เป็นสิ่งรู้ของจิต เพียงสิ่งระลึกของสติ .....

 

......อันนี้ใช้ไม่ได้น้ะครับ เท่ากับเดินออกนอก เข้าความคิด เท่ากับว่าใช้ความคิดเป็นอารมณ์ ถ้าเข้าใน ศีล สมาธิ ปัญญา รวมพร้อมลงที่จิต พิจารณา จิตในจิต ....

 

แก้ข่าวให้ตัวเองนิดนึง...ถึงคุณพี่นิวรณ์ที่เคารพ...อันที่จริง...ที่ผ่านมาก็ไม่คิดถึงเรื่องนั้นหรอก...บางครั้งก็คิดว่าเราเองตอนนี้อยู่ที่ไหนเลยอยากรู้ความเป็นไปของคนอื่น....แรกๆ...ก็พบสิ่งดีดี...แต่ยอมรับว่ามันมีน้อยมากถ้าเทียบกับทั้งหมดคงอยู่ที่ประมาณ5% อีก95% ไม่รู้อะไร เลยสวนไปบ้าง และพบว่าผลลัพธ์คือ นอกจากไม่เข้าใจผู้อื่นแล้วยังซ้ำเติมทับถม...ก็เลย...จัดต่อด้วยกิเลสนิดนึง...มุขที่ใช้ไม่ใช่มุขแกล้งโง่หรอก...ที่จริงใช้มุขกิเลสมาก็กิเลสไป...เลยบอกว่เลยบอกว่าสอนตนเองจึงสอนผู้อื่น...ที่จริงมันซับซ้อนนะชีวิตของคุณพี่นี่...มันเป็นกรรมซับซ้อน...มากหลายสถานะและบริบท...ส่วนตัวไม่รู้สึกว่าจะอย่างไร...เพราะสนุปรวมลงแล้วว่า...ที่เราไม่เข้าใจไม่ใช่เพราะเขาไม่เข้าใจจึงบอกแต่เป็นเพราะเราไม่ได้ปฏิบัติจริงๆ จึงไม่รู้...เพราะสิ่งที่รู้ก๋แค่เบสิคทั่วไป...สุดท้ายจึงแนะนำว่าน่าจะไปพบครูบาอาจารย์ก็เท่านั้น...เรื่องน่าเหลือเชื่อยังมีอีกมาก....คนที่ไม่รู้จะบอกว่าไม่เชื่อไม่จริง...คนที่รู้...ก็หาทางบรรเทาลงหรือทอนให้หมด...ถ้าทำได้นะ..แต่ความจริงคงไม่มีวันหมดเพราะเกิดขึ้นที่จิตเขา...หนักบ้างเบาบ้างตามโอกาส...นอกจากค
นอกจากความรู้สึกที่ใช้โวหารกับพระไตรปิฏกมาห่ำหั่นกันแล้วซึ่งเห็นแล้วรำคาญตาเป็นอย่างมากอย่างอื่นก็เฉยๆ...เพราะภาษาและมุมมองแต่ละคนล้วนแตกต่างกัน...หวังว่าคงเข้าใจนะคับ

 

กักๆๆๆๆ

เหมือน กัน เด๊ะ พูดไป เข้าใจตัวเองไป
สอนคนอื่นไป แต่ คุงแนน ดีกว่าหน่อย
ตรงที่ ไม่อาสัย การย้อนแย้งของคนอื่น

แล้ว มาเสนอตัว เปนกลาง วางเฉย

เฮีย!! ล้วนๆ

 

อันนี้คงใช้คำว่า...ไม่นานเราคงได้รู้อย่างแน่นอน..อย่างเรื่องเสนอตัวเป็นกลาง...จะบอกให้เอาบุญนะ...หรืออาจจะไม่เอาบุญก็ได้...เพราะบางทีอาจไม่รับ...เหน็บนิดนึงตามจริต...ที่ต้องกลางคือ...เราจะรู้ได้อย่างไรก็ในเมื่อเราไม่ใช่พระอริยะเจ้า...ข้อสอง...ไม่เคยมีพระโพธิสัตว์ไหนจำเป็นต้องเสนอหน้า...และโดยมากเป็นไปไม่ได้....เขาทั้งหลายจึงต้องเคารพนพนอบต่อพระศาสดาและพระอริยะเจ้าทั้งหลาย...ข้อสามคือ...มีแต่มนุษย์เสสัง..มโนคุนังเท่านั้นที่คิดว่าตนเป็นนั่นและตนเป็น่จึงไม่มีวันเห็นสิ่งดีงาทั่งหลายทั้งจากตนเองและผู้อื่น....เรื่องเดียวคือ...ไม่รู้หรอกนอกจากจะใช้เรือนกายนี้อาศัยจริงแต่ที่จริงคืออะไรก็ไม่เคยรู้สึกเลย...อาจเคยแต่นัานแหละในความเป็นจริงมันเป็นไปไม่ได้...แล้วสำคัญตนไว้อย่างไรละ...ต้องระวังเอาไว้...เพราะว่าการสำคัญตนผิดนี่แหละต้นเหตุของทุกสิ่ง...จะเวียนว่ายตายเกิดไปแห่งหนไหนหนือจะรับกรรมอันใดก็มาจากการสำคัญตนผิด...เลยบอกได้แต่ว่า...คนที่จะรู้จะมีเพียงแต่เรากับ....เช่นเดียวกับธรรม...ผู้บรรลุธรรมย่อมรู้แน่เพราะเขาผ่านสิ่งนั้นไปแล้ว...แต่เราไม่ใช่จึงต้องให้คำตอบกลางๆ...ในนี้ก็มีนะคงต้องใช้วิจารณญานเอาเองว่า..สิ่งใดคือพึ่งได้สิ่งใดพึ่งไม่ได้..บาลีว่าไง..สรณะ..ไหม...แต่ไม่ใช่พึ่งไปเรื่อยต้องพิจารณาเอาด้วย....ก็เท่านี้....ไม่ได้โกรธอะไรแต่เห็นว่าพบเจอกันในนี้มาเกือบสิบปีแล้ว

 

งั้นขอยกตัวอย่างหนึ่งเรื่อง...แต่ผมไม่ตอบนะ...เคยเห็นคนในนี้พูดเรื่องฐานของจิตและฐานของสติ...ในนี้มีหลายคำตอบ...มีทั้งที่ตามได้และทั้งที่ถ้าตามก็อาจเป็นอะไรก็ไม่รู้...ที่พูดหรือเอ่ยเรื่องนี้เพราะพี่เองหมายถึงพี่นิวรณ์ก็พูดเรื่องนี้บ่อยๆ...ยอมรับว่า งง เลย...แต่เรื่องนี้ไม่เคยโต้แย้ง..เพราะเข้าใจว่า...ฐานของจิตมีได้จริง...จะหนึ่งสองสามสี่ห้าหรือมากกว่าก็มีได้แต่ที่สนใจตอนนั้นคือ...ถ้าปิดทั้งหมดเพื่อเหลือสิ่งเดียว...แล้วสิ่งที่แล้วสิ่งที่เหลือจะมาอีกและใช้แบบเดิมกำจัดเลยมองว่า..แบบนั้นคงต้องกำจัดกันอย่างไม่สิ้นสุด...เลยเข้าใจว่าทำไมไม่รู้พร้อมกันไปเลยฐานจิตกับฐานสติ...กายก็ไม่ใช่มีแต่หัวแขนขาสมองความคิด....อะไรๆ ก็แค่นั้นไม่ได้จะมาบอกให้ทำตามเลยแค่ตั้งข้อสังเกตไว้...เรื่องอื่นก็เหมือนกัน....ผมบอกตรงนี้เอาไว้เลยว่าใครมาถามผมว่าอะไรอย่างไร...ถ้าลึกมากผมตอบให้ไม่ได้หรอก...แต่ผมรู้ในนี้มีผู้ผ่านและตอบได้จริง...สามารถนำไปใช้ต่อยอดได้ถ้าเขาไม่มีอคตินะ....แค่ยกตัวอย่างนะ..ไม่ชอบพูดมาก...แต่นี่ก็มากแล้วขออภัยนะคับ...

 

อีกเรื่องนึงจะขอให้ท่านที่มีอภิญญาช่วยกำหนดจิต...ผมสังหรณ์ใจว่าไม่ใช่...ผีหรือสัมภเวสีที่กระทำหรือถือโกรธต่อเด็กน้อยทั้งสิบสามคน....ผมสังหรณ์ใจว่าพญานาคผู้มีความสัมพันธ์ในลุ่มน้ำโขงเราซึ่งมีหลายท่านจะไม่สบอารมณ์นักเนื่องด้วยน้ำและฝนเราเข้าใจว่าธรรมชาติเป็นผู้กำหนดแต่เอาเถอะหลายสิ่งเราก็ไม่อาจหยั่งรู้ได้...จึงใคร่ขอให้ท่านผุ้มีจิตสัมผัสจริงลองนึกถึงท่านเหล่านั้นหน่อยว่า...เท่านี้ก็สาสมแล้วกับความผิด..นี่ก็เจ็ดวันแล้ว...ขอจงอโหสิและงดโทษให้เขาเถอะ...และนิมิตรไปที่พญานาคผู้ดูแลสถานที่นั้นมีทั้งหมดน่าจะ4-5ท่านแต่ไม่รู้ท่านไหน แต่ทุกท่านมีฤทธิ์จะกำหนดได้ว่าน้ำลมในฟ้า...ถือว่าขอช่วยจากแรงของท่านแล้วกัน...ผมไม่แน่ใจนักแต่สังหรณ์ว่สเขาโกรธเด็กพวกนั้น...เลยไม่ยอมให้เห็น...ค่อยว่ากันนะเรื่องอื่นแต่ลองดูหน่อยนะจากท่านทั้งหลายที่มีบารมีพอจะสื่อถึงท่านนาคที่กำลังโกรธหรือเพียงแค่สอนให้รู้ว่า...บางอย่างไม่ควรลบหลู่

 

ผมก็ส่งใจไปนะแต่บารมีน้อยเลยไม่โอเคคับ....พูดเล่น...แบบว่าฝึกมาบ้างนิดหน่อยเลยมองเห็นแต่ไม่ชัดเจนและไม่ใช่ริวหรือเจนหรือหมอปลาเลยไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเขาต้องการอะไร...เลยสังหรณ์ใขจากภาพที่เห็นว่า...ทางมันลำบากทางมันลำบากเกินกว่าคนจะหนีตายลักษณะนั้น...ทั้งที่มีที่ว่างพิจะชะลอหรือหยุดพัก...แต่ที่เข้าไปเรื่อยๆนั้นมันเริ่มเป็นไปได้ยากขึ้นเรื่อยๆ...เลยนึกสังหรณ์ใจว่ามันไม่ใช่แล้วเพราะเด็กมันเข้าไปหังจากนั้นห่างกัยประมาณ48ชั่วโมงแต่ค้นหาถึงเจ็ดวัน....ฮือ...มันดูแปลกๆชอบกล...เลยอยากจะขอช่วยจากท่านที่มีบารมีทุกท่านเลยคับ

 

อนุโมทนากับทุกท่านครับ

 

.....อยู่ที่หินสอง.....

 

....คาถา.....

 

พญานาค ผีหรือสัมภเวสีเท่าที่อ่านดู
ก็ขยันสร้างบาปดีเนอะ.....
ตัวเองยังอยู่ในภพภูมิ เปรต
พยานาคก็อยู่ในภพภูมิเดรัตฉาจ
ยังจะขยันสร้างบาป ให้มันลงต่ำไปอีก
เขามีแต่อยากจะได้บุญ ไปสู่ภพภูมิที่สูงขึ้น
เข้าฝันขอบุญบ้าง ปลอมตัวมาบวชบ้าง
จนพระพุทธเจ้าต้องบัญญัติ ข้อวินัยเรื่องพยานาค


มันดูไม่เมกเซนต์นะ จิตที่อยู่ในภพภูมิเหล่านั้น
รู้แล้วว่าตัวเองทำอะไรมา ถึงได้เสวยวิบากนั้น ๆ
ยังจะขยันสร้างบาปอีก

ศาสนาพุทธ ถ้าศึกษาให้ถ่องแท้
เรื่องความเชื่อที่ไม่เมกเซนต์เหล่านี้
จะไม่มีอยู่ในหัวเลยนะ

เป็นเรื่องอัศจรรย์ของศาสนานี้
อยู่ที่ว่าปฏิบัติตาม และเอาคำสอน
ไปใช้มากน้อยแค่ไหน

 

เทวดา มีฤทธิเดช มีบารมีมากมาย
ตัวเองยังต้องตาย ก่อนตายเหงื่อออกรักแร้
วิตกจริต ถึงคิวตรูแล้ว....

กมฺมุนา วตฺตติ โลโก สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

ที่เขาติดอยู่ในถ้ำ เพราะเขาสร้างเหตุไว้ร่วมกันมา
หากเขารอด ก็เพราะเหตุของเขา
หากเขาไม่รอด ก็เพราะเหตุของเขาเช่นกัน

 

ใช่ครับ มีกรรมมีเหตุกันมา ร่วมกรรม

 

ครับ ผมก็ต้องเบรก และชี้แนะธรรม
เท่าที่ผมจะทำได้ในบางครั้ง ในห้องพระพุทธศาสนานี้
แนวคิดเรื่องคนนี้บรรดาฝนได้ คนนั้นบรรดาลหิมะได้
นี่มันไม่เมกเซนต์ในศาสนาพุทธอย่างสิ้นเชิง

"ไม่ต่างจากแนวคิดพระเจ้าสร้างโลก"

คืออยากจะบอกว่าถ้ามีใครบรรดาลฝนฟ้าได้นี่
บางทีเมิงก็ทำเกินไปนะ
บางปีก็ล่อซะแห้งแล้ง บางปีก็ล่อซะน้ำท่วมเละ
ชาวนาเขาผูกคอตาย ล้มละลาย
ชาวสวนล่มจม ขายลูกสาว เป็นหนี้กันกี่ล้านครอบครัวแล้ว
อย่าว่าแต่ข่าว 13 ชีวิตเลย

นี่เมิงไม่คิดจะสร้างบารมี แจกน้ำที่มันพอดี
แจกหิมะบ้างบางครั้งเวลาร้อนตับแตกเลยหรือ?

หรือไอคนที่บรรดาลได้นี่ มันขยันสร้างแต่บาป หา.....

ถึงบอกว่า กมฺมุนา วตฺตติ โลโก

ชาวนาจะรวย เพราะเหตุเขาเอง แบบเจ้าสัวชื่อดัง
ชาวนาจะจน เพราะเหตุเขาเองเช่นกัน
ไม่เกี่ยวกับเทพบรรดาลฟ้าฝน ที่ขยันสร้างแต่บาป
silicon valley หายกี่ล้านครอบครัวทั่วโลก

มันก็เป็นฉะนี้แล ........