ข้าพเจ้ากับความเชื่อเรื่องภัยพิบัติ

ข้าพเจ้ามีความเชื่อว่าภัยพิบัติจะเกิดขึ้นแน่ในเวลาไม่ช้านี้
แม้อาจไม่ถึงขั้นทำลายโลก
แต่ก็ต้องมีความเดือดร้อนมาถึงคนไทยแน่นอน
แต่คนไม่น้อยก็ไม่เชื่อ หรือเชื่อ
แต่ไม่คิดทำอะไรเลยปล่อยไปตามยถากรรม
ดูเหมือนคนเข้าใจโลกนะว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
แต่จริงๆไม่ใช่อย่างนั้น
ก็เลยไม่คิดเตือนใครแล้วแม้แต่ญาติ
เพราะแม้แค่การทำดีคิดดีก็ยุ่งยากเกินไปแล้วจะไปทำอะไรอื่นได้
เผลอคิดไปเหมือนกันว่าอย่างนี้ต้องโดนให้เข็ด
แต่ก็นั่นแหละอุบัติเหตุเกิดขึ้นทุกวันโรคร้ายคร่าชีวิตคนปีละนับไม่ถ้วน
คนยังไม่สำเหนียกเลยใช้ชีวิตไปตามสบายตนแล้ว
ภัยแค่นี้เขาจะมากลัวอะไรอะไรจะเกิดก็คงต้องเกิด
แต่หากข้าพเจ้าจะเตรียมพร้อมไม่ประมาทก็คงไม่ผิดเหมือนกัน
ก่อนนี้สักสิบวันก็เกือบหลงทางโลกจะไปเอาดีทางการเรียนต่อ
ทั้งที่อายุครึ่งร้อยเข้าไปแล้วเดชะบุญสอบไม่ได้ไม่อย่างนั้น
น่าจะเกิดทุกข์เพราะทำในสิ่งที่ไม่ได้ปรารถนาจริงแค่หลงกิเลสชั่ววูบ

 

วันนี้ไปขึ้นเขาคิชฌกูฏมาไปได้ถึงรอยพระพุทธบาท
แต่การไปในครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งแรกที่ไปครั้งนั้นกระตือรือล้นกระปรี้กระเปร่า
วันนี้ดูไม่ค่อยมีแรงขึ้นเกือบไม่ไหวหลายวันมานี้นอนไม่หลับเอาเลย
แปลกใจที่สัมผัสถี่ขึ้นและก็มีเหตุในบ้านเราในจังหวัดต่างๆถี่ขึ้น
นี่คงต้องเอาแมวไปฉีดวัคซีนป้องกันไข้หัดแมวแล้ว
ยังเสียงที่ได้ยินวันที่6วันที่6ซ้ำๆกันอีก

 

เรียนคุณ SUTASSEE
1)บางสิ่งที่เราพยายามจัดเตรียมเอาไว้ดิบดีแต่มันอาจจะไม่ได้ใช้มันเลยเมื่อเกิดภัยพิบัติ 2)เราพยายามจะเตือนคนข้างๆตัวเราเขาก็ไม่เชื่อ หรือ 3)หลายๆครั้งที่เรามั่นใจว่าภัยพิบัติมันจะเกิดภายในเดือนนี้แต่มันก็ไม่เกิด

ถ้าหากเรามองเห็นสัจจะธรรมแห่งกฏไตรลักษณ์ข้อที่ 1 สรรพสิ่งล้วนอนิจจัง
เราก็จะเข้าใจในเหตุปัจจัยของสถานการณ์เหล่านั้นได้เป็นอย่างดี ตัวเราก็ไม่ต้องเกิดทุกข์ใจลำบากใจ

การเตรียมรับมือกับภัยพิบัติที่ตรงจุดที่สุดการเตรียมความพร้อมทางจิตใจของเราว่าเรากล้าเผชิญกับความตายได้หรือไม่ หากยังไม่ได้การช่วยเหลือผู้อื่นนั้นดูจะเลือนลางเต็มที เพราะตัวเราเองยังเอาตัวไม่รอดเราจะช่วยผู้อื่นให้รอดได้อย่างไร
หลังจากจิตใจเราพร้อมเผชิญกับความตายแล้ว เราจะต้องฝึกปฏิบัติธรรมให้ปัญญาญานเกิดให้ได้ เมื่อปัญญาญานเกิดแล้วเราจะรู้เองว่าเราจะทำอะไรได้บ้างช่วยเหลือผู้อื่นได้อย่างไรครูบาอาจารย์ต่างๆท่านจะคอยบอกคอยแนะนำให้เราตลอด

มันไม่มีอะไรที่มันง่ายๆสำหรับเราที่จะทำโน่นทำนี่แล้วได้ผลเป็นไปตามที่เราคาดหวังหรอกครับ รักษาจิตให้เบาสบายให้ได้ตลอดเวลาตามที่คุณคณานันท์สอนไว้ดีที่สุดแล้วครับ โชคดีนะครับ

 

ผมว่าผมเชื่อเรื่องภัยบัติ เพราะดูจากจิตใจของคนในปัจจุบันนี้ ดูแล้วมันก็เห็นแก่ตัวกันมากจนไม่น่าอาศัยอยู่ต่อไปเพราะเบียดเบียนทุกอย่างในธรรมชาติ ยิ่งพวกเดียวกันนี่ ซึ่งก็สมเหตุสมผลที่จะถึงเวลา และสัญชาติญาณการอยู่รอด ( ความเห็นแก่ตัวอย่างหนึ่ง ) ซึ่งทำให้ทั้งเชื่อและหาทางออก จากเวปแห่งนี้

 

ไปอยู่กรุงเทพฯสองวันรู้สึกไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงแถมยังง่วงมากแถมหลับตอนอบรมอีกรู้สึกแปลกๆในระยะนี้
เดี๋ยวตอนไปอบรมกับดร.กัญจิราคงต้องให้ท่านช่วยแล้ว
ขอบคุณท่านที่แนะนำค่ะเพราะก็ได้รับการเตือนมาแล้ว
ให้เร่งฝึกฝนตนเองอย่ามัวเหลวไหลห่วงโน้นห่วงนี่
แต่โดยความที่เป็นคนสมาธิสั้นก็เลยยังเป็นแบบนี้ว่าจะพยายามให้ดีกว่านี้

 

ดื่มน้ำมนต์ เอาอาบและล้างหน้า ช่วยได้ค่ะ

 

เอารูปจากการไปในที่ต่างๆมาให้ชมกัน
มีทั้งธรรมชาติยามอาทิตย์ขื้นที่เขื่อนป่าสัก
พระพิคเณศที่วัดถ้ำกระบอก
พระในถ้ำวัดเดียวกัน
และที่ลานกว้างทางเข้ารอยพระพุทธบาทเขาคิชฌกูฏที่จันทบุรีซึ่งจะปิดในวัดที่7เม.ยนี้แล้ว

 

เมื่อสองปีที่แล้วได้ไปขึ้นเขาคิชฌกูฏมาไปด้วยความศัทรธามากและถึงเป้า
หมายคือ จุดผ้าแดงก็ โอเค ระดับหนึ่ง แต่เมื่อท่านลงเขามาเยี่ยมลูกศิษย์
แถวนครสวรรค์เราก็ได้ไปร่วมต้อนรับด้วย แต่มีสิ่งที่เราเห็นว่าไม่เหมาะคือช่วง
ที่ท่านอาจารย์ฉันเพลอยู่นั้นเจ้าลูกศิษย์หรือเจ้าของพื้นที่ไม่ทราบ ได้จัดเหล่า
นางรำ มารำต่อหน้าท่านพร้อมบรรเลงดนตรีขับกล่อมไปด้วย โอ..ช่างเป็นภาพที่ขัดใจผมมากเลยครับ แต่เท่าที่สังเกตุท่านก็ไม่มองแม้แต่นิดเดียวนะครับ
ผมได้แต่ตำหนิ ผู้จัดเป็นอย่างมาก(ในใจ) พอกลับถึงบ้านตอนเย็นเข้าห้องพระ
ได้มีวิณญาณลึกลับมารังควานอย่างหนัก ต้องทำพิธีขับไล่อยู่นานกว่าจะไป

 

ที่ข้าพเจ้าไปเขาคิชฌกูฏมีมีโอกาสได้เข้าไปใกล้หลวงพ่อด้วย
ได้แบกน้ำและน้ำผลไม้ขึ้นไปด้วยคิดว่าจะได้ถวายพระสงฆ์
ชึ่งอยู่เวรทำการรดน้ำมนต์ผู้ที่ไปสักการะรอยพระพุทธบาทก็ได้ถวายไปตามทางจนสุดท้าย
ที่รอยพระบาทที่แรกคิดว่าจะขึ้นให้ถึงผ้าแดงเหมือนครั้งแรกที่ไป
แต่ทั้งง่วงทั้งเพลียเลยเปลี่ยนใจเห็นหลวงพ่อกำลังจะว่างเพราะต้องไปฉันเช้าคณะกรรมการก็เคลียให้ญาติโยมเลิกรับวัตถุมงคลจากท่านก็ขยับเข้าไปจะเอาน้ำผลไม้กับน้ำที่ตั้งใจนำไป
ถวายท่านแต่ท่านก็ไม่ได้รับประเคณแต่ก็ไม่ได้นำกลับเพราะว่าตั้งใจถวายพระองค์ไหนก็ได้ที่เจออยู่แล้วก็ไม่ได้ตั้งใจถวายท่านเป็นพิเศษแต่อย่างใด
ก็เลยไม่ได้เสียความรู้สึกแต่อย่างใดแต่ที่เล่าเพราะอยากบอกว่าโดยปกติข้าพเจ้านั้นก็อยากทำบุญกับพระปฏิบัติดีที่เขาว่าเป็นพระอริยะ
แต่ก็ไม่ได้อยากได้วัตถุมงคลอะไรนักเห็นเขาบูชากับหลวงพ่อมากมายก็เกิดกิเลสอยากเอาบ้าง
แต่ก็มาได้คิดว่าเอามาแล้วก็ไม่ได้บูชาให้เป็นเรื่องราวก็คงไม่มีประโยชน์อันใดที่ขึ้นเขาคิชฌกูฏก็ไม่ได้ไปเพราะศรัทธาในหลวงพ่อเขียนแต่เพราะเชื่อว่ารอยพระพุทธบาทนั้นเป็นของจริง
ครั้งแรกที่ถ่ายรูปมาได้นั้นมีดวงธรรมใหญ่มากแต่ไม่ค่อยแน่ใจเพราะมันใหญ่และเยอะแยะจริงเลยไม่ได้เอาให้ดูที่พอสมควร
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่คิดอย่างนี้ป็นการปรามาสท่านหรือไม่ผู้รู้ช่วยแนะนำด้วยค่ะ