สอบถามครับ เห็นภาพต่างๆและคน เวลาหลับตา แต่ไม่หลับ

ผมขอสอบถามอะไรหน่อยนะครับ ผมไม่รู้ว่าเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นจากอะไร และผมก็พยายามหาวิธีแก้ไข มาโดยตลอด และก็กำลังสับสน ว่าตัวเองกำลังเผชิญกับอะไร หรือทุกสิ่งที่เป็นไป ผมแค่คิดไปเอง สอบถามคนที่พอจะมีความรู้ก็ไม่เคยได้คำตอบครับ ถ้าสิ่งที่ผมกำลังเจอ หรือใครต้องการจะสื่อสารอะไร ผมจะได้ทำมันได้ตามแบบที่เรารู้และเข้าใจ แต่ตอนนี้ผมไม่เข้าใจอะไรเลย

เรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็นคนที่นอนดึกมากๆ ถึงไม่นอนเลยด้วยครับถ้างานเยอะ และเวลาดึกๆถ้าว่างๆ ผมชอบจะมานั่งกอดเขาแล้วก็หลับตาเพื่อพักสายตาตามแบบที่ผมทำประจำ แต่มีอยู่คืนนึง ผมไม่ทราบว่าเป็นเวลาเท่าไหร่ แต่น่าจะราวๆ ตี2-4 ผมก็ลงมานั่งกอดเข่าเช่นเดิม และระหว่างที่ผมหลับตาประมาณ10-20 นาที ต้องบอกก่อนนะครับ ผมไม่ได้ทำสมาธิ ผมไม่ได้นั่งสมาธิ เพราะผมนั่งกอดเข่าพักสายตาแต่ไม่หลับเพราะต้องลุกมาทำงานต่อ ในระหว่างนั้นผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ มันรู้สึกเย็นๆ ได้ยินเสียงรอบตัวอย่างชัดเจน แต่รู้สึกสงบมากๆ และก็มีความรู้สึกเหมือนมีฟองสบู่กลมๆลูกใหญ่สีฟ้า ครอบตัวผม ผมคิดในใจว่ากำลังเจออะไรอยู่เลยนึกสนุก ไม่ลืมตาและปล่อยไห้ทุกอย่างเป็นไป และก็รู้สึกว่ากำลังไปไหนสักที่นึง ผ่านไปตามช่องทางมืดๆ กลมๆ เป็นอุโมง ทุกอย่างเป็นสีดำหมดเลยนะครับในขณะที่หลับตา แต่สิ่งที่ผมเห็นเป็นสีฟ้าที่สว่างๆจางๆในความมืดพอที่จะมองเห็นรายละเอียดได้เล็กน้อย ผมไปยืนอยู่หน้าทะเลสาบใหญ่ ที่มีภูเขาล้อมรอบ และป่าไม่เต็มไปหมด ผมเห็น สัตว์4ขาตัวนึง ยืนข้างทะเลสาบนั้น ผมพยายามจ้องมองไห้ชัดเจนขึ้น แต่ในขณะที่เพ่งมอง ทุกอย่างก็ค่อยๆหายไป และผมก็ลืมตา นั้นคือครั้งแรกของผมครับ แต่ผมไม่ได้ตะงิดใจอะไร เพราะคิดว่าตัวเองอาจจะฝันหรือแอบงีบหลับไปเอง แต่ทุกอย่างชัดเจนมากๆ และผมก็มักจะเจอเรื่องซ้ำๆ มีฟองสบู่ครอบตัว แต่เเค่เปลี่ยนเรื่องราว ไปเจอที่อื่นๆ เจอเรือใหญ่ในทะเลลึกๆบ้าง เหมือนตัวเองกำลังนอนอยู่ในสถานที่อื่นๆบ้าง แต่ทุกอย่าง ไม่ได้เป็นไปได้สวยงามตามสิ่งที่เห็น มีคืนนึง ผมเป็นคนไม่ค่อยเข้าวัด สวดมน หรืออะไรเท่าไหร่ และผมเองก็เคยไปรับเชื่อในศาสณาคริสในสมัยยังเป็นเด็ก14-15 ที่กำลังสงสัยว่าจริงๆว่าโลกนี้คืออะไร ต้องเท้าความก่อนนะครับ สมัยเด็กๆ พ่อผมเสียตอน9ขวบ ผมอยากจะบวชไห้พ่อ แต่พระไม่ไห้บวช เพราะบอกว่ายังเด็กเกินไป และทุกครั้งๆที่ผมตั้งใจจะบวช ก็ไม่เคยได้บวชเพราะติดนั้นนี่นู้นตลอด เคยบวชนุ่งขาวห่มขาว แต่ไม่เคยสงบเลย จนผมเริ่มทำความรู้จักกับศาสนาคริส และเป็นครั้งแรกที่ผมเจอรูปพระเยซูผมร้องไห้อย่างไม่มีเหตุผล ผมเลยรับเชื่อศาสณาคริสในตามแบบที่ผมไม่ได้ปรึกษาใครเพราะยังเป็นเด็ก แต่ในเวลาผ่านไป ครอบครัว คนรอบตัวผมเป็นพุทธหมด ผมค่อยๆเจอคำพูดจากครอบครัวบ้าง ข้างคนรอบข้างบ้าง จากแฟน พ่อแม่แฟน จนถึงเพื่อน เพื่อนบอกกับผมว่า คนที่เปลี่ยนศาสนา คือคนที่คบไม่ได้ ผมเลยค่อยๆกลับมาปฏิบัติตามหลักศาสนาพุทธ และก็ค่อยๆห่างจากศาสนาคริสมาจนตัวเองค่อยๆลืมเลือนไปตามเวลาที่ผ่านไป และผมก็เริ่มโตขึ้นตามเด็กยุคไหม่ที่เริ่มไม่ค่อยเชื่ออะไรตามหลักของศาสนา และเริ่มที่จะหางจากเรื่องศาสนาไป ไม่ค่อยสวดมน ไม่ค่อยเข้าวัด ใส่บาตรบ้างเมื่อมีโอกาศ หรือแม่ไห้ไปด้วย จนมาวันนั้นที่ผมกล่าวไว้ตั้งแต่ต้น แต่หลังจากนั้น ทุกๆอย่างเริ่มหนักขึ้น ผมไม่ได้แค่เห็นภาพลางๆ แต่ตัวเองเริ่มประสบอุบัติเหตุบ่อยๆ ต้องบอกว่ามีเรื่องร้ายๆผ่านเข้ามาเยอะมากๆ จนมีคนแนะนำไห้สวดมนขอขมาเจ้ากรรมนายเวร แต่ผมก็ผลัดไปเรื่อยๆ ไม่ได้ทำสักทีเพราะผมต้องทำงาน เลี้ยงลูกสาวกับแฟนไปด้วย ผมทำงานคนเดียวครับ และมาคืนนึง ในระหว่างที่ผมกำลังทำงานตามปรกติ และก็คิดถึงเรื่องเครียดๆที่เจอมา ผมเลยเปิดคอมดูบทสวดมนตามหลักศาสนาพุทธในกูเกิ้ล ถ้าผมจำไม่ผิด มันคือบทสวดขอขมาและไห้พร บิดามารดา ญาติพี่น้อง เจ้ากรรมนายเวร และสัมพเวสี ในตอนแรกผมสวดนะโมสามจบออกเสียงเลยครับ ผมไม่เคยสวดมนออกเสียงมาก่อนเลยในชีวิต ผมจำได้ว่าวันนั้นผมค่อยๆสวดดังขึ้นๆ สวดนะโมตัสสะจบ ผมก็เริ่มสวดบทที่เจอในกู้เกิ้ล ในระหว่างที่สวดให้พ่อที่ล่วงลับทุกอย่างเป็นปรกติ พอผมเริ่มสวดให้ญาติพี่น้อง ทุกๆอย่างเริ่มไม่ปรกติ ตาผมหนักขึ้น มองเห็นบทสวดพล่าลง ลมเริ่มกระโชกเเรงขึ้น ห้องทำงานผมเปิดหน้าต่าง เปิดประตูรับลมครับ สวดจบบทญาติพี่น้อง พอเริ่มสวดบทเจ้ากรรมนายเวร นั้นเหละครับ มันค่อยๆยากขึ้น พนมมือยากขึ้น มือหนัก ตาหนัก ลมพัดแรงมากๆ เริ่มมีควันดำๆมาบังตา ด้านบนของตา เหมือนตาจะค่อยๆปิดลง แต่ผมก็ฝืนสวดจนจบ และทุกอย่างก็หายไป เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต้นไม้นิ่งสนิทเหมือนไม่เคยมีลมพัด และผมก็สวดบทสัมพเวสีอย่างเรียบง่าย คิดว่าจบแล้ว แต่ ไม่เลยครับ ผมนั่งอยู่ที่โซฟาหน้าคอม และผมหลับตาเห็นภาพเหมืนจะเป็นจอหนังใหญ่ๆในโรงหนัง ผมนั่งอยู่คนเดียวและก็เริ่มเจ็บหน้าผากระหว่างคิ้วทั้งสอง กลางหน้าผากพอดี เเละเริ่มรู้สึกมีอะไรสักอย่างนูนๆขึ้นมาบนหน้าผาก และภาพค่อยๆชัดเจนขึ้น ผมเห็นพระอาทิตย์ดวงใหญ่ และมีใบหน้าของอะไรสักอย่างบดบังดวงอาทิตอยู่ ระหว่างนั้นผมเริ่มได้ยินเสียงแปลกๆ จะบอกว่าเสียงก็คงไม่ใช่ แต่จับเป็นเด็นได้ว่าใครกำลังพูดอะไร ผมรู้สึกว่ากำลังมีบางสิ่งยืนอยู่ข้างๆผมด้านขวาผมบนพนักพึงโซฟา แต่แขนขวาผมชิดกำแพงนะครับ ผมเริ่มสื่อสารกับสิ่งๆนั้น และรู้ว่านั่นคืออาของผมที่พึ่งเสียไปไม่นานมานี่เอง ไม่ถึงสองเดือนครับ ต้องบอกว่า ในตอนนั้น ผมตกใจมากๆนะครับ ตกใจจริงๆ แต่พยายามควบคุมสติและปล่อยไห้ทุกๆอย่างผ่านไป โดยไม่สติแตก ผมเริ่มคุยกับเขา แต่ผมพูดฝ่ายเดียว เขาตอบกลับผมทุกคำถาม ผมไม่เห็นเป็นรูปร่างนะครับ แต่ผมแค่รู้สึกว่ามีคนอยู่ตรงนี้ ข้างๆผมเอง และเขาก็บอกผมว่าเขาคืออาผม ผมเลยรู้ว่านี่คือใคร และทุกอย่างเริ่มแย่ลง เพราะแฟนผมเปิดประตูมา เห็นผมตัวเเข็งทื่อ กำลังคุยคนเดียว สายตาเขาทำไห้ผมรู้เลยว่า เขากำลังคิดว่าผมบ้าแน่ๆ จากนั้นเขาก็เริ่มว่าสิ่งที่มองไม่เห็น ผมก็ของร้องว่าอย่าๆ และผมก็พูดเองว่า เรียกมันลงมาคุยกับกู กูรู้ว่ามึงเคยทำอะไร มึงเรียกมันลงมาคุยกับกูแล้วมึงจะรู้ว่ากูเป็นใคร แฟนผมกลัวเลยรีบวิ่งเข้าห้องไป และผมมารู้ที่หลังว่า แฟนผมเคยไปครอบอะไรสักอย่างที่ตำหนักเพราะพี่พาไป รู้สึกบทสวดที่แฟนบอกว่าเขาพูดออกมาเองนั้นคือ เชมาตากี แล้วก็เคี้ยวหมากตลอด ผมเลยเข้าใจว่าคำพูดที่ผมพูดนั้นหมายถึงอะไร เดี๋ยวผมจะมาเล่าอีกนะครับ ตอนนี้ ผมต้องทำงานก่อน มีอะไรอีกเยอะมากๆ รายละเอียดมันเยอะมาก เพราะผมเล่าตั้งแต่ต้นที่ผมประสบ โปรดใช้วิจารณญานในการอ่านนะครับ สิ่งนี้คือสิ่งที่ผมเจอกับตัว ผมเลยรู้ว่ามีอยู่จริง ทั้งๆที่ผมเป็นคนเชื่อเรื่องวิทยาศาสตร์ มนุษย์ต่างดาว ไม่เคยศึกษาเรื่องแบบนี้เลย