เมื่อสภาพจิตเริ่มเข้าสู่อุปจารสมาธิ จะได้เห็นภาพได้ยินเสียงต่างๆ เป็นปกติ

​

ถาม : ตอนที่เราเห็นภาพ ได้ยินเสียง แสดงว่าอยู่ที่อุปจารสมาธิหรือคะ ?

ตอบ : ถ้าสภาพจิตของเราเริ่มเข้าสู่อุปจารสมาธิ จะได้เห็นภาพได้ยินเสียงต่างๆ เป็นปกติ ถ้าเราไม่ใส่ใจ จดจ่ออยู่เฉพาะหน้า ก็จะชัดขึ้นเรื่อยๆ แต่ถ้าเราไปใส่ใจตั้งใจฟัง จะหายไปเลย เพราะสมาธิของเราเคลื่อนจากจุดที่รับฟังได้พอดี

หลวงพ่อวัดท่าซุง ท่านเปรียบเทียบว่า เหมือนกับยืดคอเลยช่องหรือก้มต่ำเกินไป ก็ไม่สามารถจะรู้เห็นได้ ทำไม่รู้ไม่ชี้ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวเขานินทาอะไรก็ได้ยินหมดแหละ


สนทนากับพระครูวิลาศกาญจนธรรม (พระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ)
ณ บ้านวิริยบารมี ต้นเดือนเมษายน พุทธศักราช ๒๕๕๖

http://palungjit.org/threads/เมื่อส...จะได้เห็นภาพได้ยินเสียงต่างๆ-เป็นปกติ.496463/

 

อนุโมทนาสาธุครับ...ตามบทความที่ได้นำมาลงเลยครับ.และขออนุญาตเสริมด้วยครับ.
ควรฝึกเรื่องการรักษาอารมย์ ณ จุดนี้ให้นานขึ้นเรื่อยๆ.ทำไปเรื่อยๆ.ด้วยการเสริมจากการ
สร้างกำลังสติในชีวิตประจำวันให้ต่อเนื่องขึ้นโดยเฉพาะช่วงที่เราขยับร่างกายเป็นปกติ
ที่ทำให้ลืมสร้างสติจากจุดนี้แบบไม่คาดไม่ถึง.และสะสมกำลังสมาธิไปเรื่อยๆ..และช่วงที่ฝึกต้องให้ภาพใสแต่อย่าไปสนใจเกี่ยวกับสิ่งที่เห็นมากนัก..
.และรักษาภาพให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้แบบไม่ต้องซีเรียสเรื่องภาพที่หายไป..จนรับรู้อารมย์จากภาพนั้นได้...
.ส่วนเสียงต้องให้ได้ยินถึงขั้นชัดเจนและเสียงใสคือเป็นเสียงโทนเดียวนะครับ.
ไม่ใช่แบบกระซิบๆ.หรือคนบ่นหรือขาดช่วง ได้ยินไม่ค่อยชัด..
.ต่อไปจะพัฒนามาเป็นการมองเห็นภพภูมิในบางระดับได้เป็นปกติแม้
จะซ่อนตัวเราก็มองเห็นได้..และ
ถ้าจะพัฒนาตัวเองต่อเพื่อไปใช้ประโยชน์อย่างอื่นๆในทางธรรมต่อไป ก็ให้มาฝึกต่อแบบลืมตา.
.เทคนิคและวิธีการใช้หลักการเดียวกันสำคัญต้องระวังเรื่อง อายตนะทั้ง ๖ ให้ดี.ประมาณนี้ครับ..​

 

อืม ผ่านมันมาได้แบบมึนๆงงๆ มาแล้วไป ไปแล้วมา รำคาญเลยตัดฉับ อยู่ ทีนี้ปัญหาตอนนี้คือ การที่พอไม่ตั้งมั่นสวดภาวนานิ จิตเริ่มเดี้ยงคะ ฝันสารพัดจนล้าทางจิตใจ ส่วนมากหนูไม่ค่อยเห็นภาพในจิตใจตอนที่ลืมตาแล้วละคะ ผ่านมาแล้วลืมว่ามีอะไรโผล่มาแวบๆ เลยไม่ได้ใส่ใจมันมากอะ

ตอนนี้กำลังนั่งพิจรณาขันธ์ 5 เราไปอยู่ในช่วงไหนอยู่คะ อิอิ สนุกดี การจัดลำดับการมีของขันธ์ของตนเอง สนุกดีคะ

 

ทั้งหมดที่ปรากฏโครมคราม ตูมตามง๋องแง๋ง
เป็นสภาวะธรรม ที่สืบเนื่องมาจากความ
ชอบ กับไม่ชอบ เป็นเหตุฮับ