เรื่องเล่า ความฝันอันแสนยาวนานที่เกิดขึ้นภายในคืนเดียว

ผมก็จำฝันไม่ได้มากซะด้วยสิ

 

แร็คน่าร็อคไปก่อง

 

ฐานข้อมูลหรือตัวเซริฟเวอร์นี่น่าจะเหมือนกันทุกคนนะ คือจิตโลกนั่นเอง รวมกับจิตเราเลยเกิดตำแหน่งตัวเราในสถานที่ฝัน แต่มันจะสุ่มอะสิเพราะจิตชอบท่องเที่ยวไปเรื่อย นอกจากจะเกิดลูสิดดรีมมิ่งซึ่งจะคล้ายๆ แอคชั่นรีเพลย์เสกอะไรก็ได้แต่ในฝันนะ โลกจริงมีผลนิดหน่อยตามลำดับความบาป ฝันนี่อยู่ระหว่างมโนกรรมกับกายกรรมอะ ผมคิดว่า
เรื่องเจอพวกผีมาตามตัวในฝันก็ใจดีๆ สู้มันหน่อย มันขอเอาคืนละมั้งกรณีเราฝันสู้ไว้เยอะแล้วชนะ

 

ชีวิตคือความหวัง

 

ฝันถี่ๆ น่าจะเกิดจากมีประจุไฟฟ้าไหลค้างในสมองพอโดนเจ้ากระบอกโมเลกุลบรรจุวิญญาณ จึงเกิดการช๊อตทำให้กระตุ้นให้เราตื่น หลับต่อก็ฝันอีก ฝันตื่นๆ ไปพักจนกว่าเจ้ากระบอกโมเลกุลบรรจุวิญญาณผ่านไปที่อื่นได้อะ

 

ฝัน ฝัน ฝัน ชอบเสียง

 

อาถรรพ์เกมไฟนอลตำนานๆ บิ๊ก d2b เรสอินพีช

 

ตำนานๆ เพลงแรกที่เริ่มหัดฟัง จะดำ จ่าดำ ด้า ด้า ดา

 

ปลงดีกว่า นอนแล้ว

 

ความฝันเรื่องที่สามที่อยากจะเล่านี่ ผมจำรายละเอียดไม่ค่อยได้แฮะ
แต่เป็นความฝันที่ผมติดใจมากความฝันหนึ่ง เพราะมันแปลกดี เดี๋ยวจะเล่าภายในวันสองวันครับ

ช่วงนี้ย้อนดูซีรี่ในวัยเด็กที่ผมชื่นชอบและลืมไปหมดแล้วอยู่ครับ

ดิเอ็กซ์ไฟล์

 

ความฝันเรื่องที่3

ฝันว่าเป็นจอมเวทย์ที่มีความสามารถในการต่อสู้ประชิดตัว

มีอาวุธเป็นคฑา ยาวประมาณ 3 ฟุต ที่มีหัวเป็นลูกแก้วสีเขียวขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 5 นิ้ว ที่ตรงด้ามคฑาใกล้ ๆ กับลูกแก้ว มีที่ที่จับ ใช้ตอนร่ายเวทย์ชุดใหญ่ที่กินพื้นที่กว้าง ๆ หรือเวทย์ที่ต้องใช้พลังเวทย์มาก ที่จับตรงนี้เอาไว้จับแบบดาบก็ได้เหมือนกัน
มีด้ามจับ อีกที่บริเวณห่างปลายคฑาอีกด้านเข้ามา 1 ฟุต ใช้จับเพื่อเอาไว้หวดศัตรูในลักษณะของตะบอง

ในเวลาที่เดินทาง วิ่ง ห้อยโหน โจนทะยาน ที่ต้องกระโดดโลดเต้นหน่อย เช่นวิ่งข้ามตึก วิ่งข้ามสิ่งกีดขวาง ฟรีรันนิ่ง จะพกคฑาโดยสะพายหลัง ส่วนเวลาที่คิดว่าสถานการณ์ดูไม่ดี ต้องระวังตัว จะพกไว้ที่เอว

หน้าตาคล้ายตัวผมในยุคปัจจุบัน แต่หล่อ มีดั้ง หน้าเรียว และ หน้าตาคมคายกว่า ผมยาว ตาเป็นประกาย สูง 175 รูปร่างเพรียว

สวมเสื้อแบบนักล่าแวมไพร์เบลด คือมีเส้ือกั๊กที่เป็นเกราะอ่อนอยู่ข้างใน กางเกงเข้ารูปขายาว เลื้อคลุมมีเกราะอ่อน แขนยาว มีฮู้ดที่ด้านหลัง ผมมักใช้ฮู้ดเวลาที่ต้องการร่ายเวทย์ชุดใหญ่ มีกระเป๋าขนาดกระทัดรัดที่ออกแบบมาเพื่อลดแรงกะแทกใส่ไว้ใส่ของบางอย่างด้วย รองเท้าเป็นรองเท้าคอมแบท

ในความฝัน คนที่ใกล้ชิดผมล้วนเป็นคนใกล้ตัวที่หน้าตาดีขึ้นทั้งหมดเลย
เช่นเพื่อนสาวคนหนึ่งที่ผมอยากได้เธอเป็นแฟน 555 เธอมาปรากฏตัวในฝันครั้งนี้ด้วย

ในฝันเธอเป็นสาวน้อยที่มีความสูงประมาณ 155 รูปร่างกระทัดรัด เธอ สวมเสื้อไซส์ s แขนสั้นสีแดง กางเกงยีนส์ขาสั้นสีน้ำเงิน และสวมเสืื้อแจ๊คเก็ตหนังมีฮู้ด รองเท้าก็เป็น รองเท้าหนังหุ้มข้อสีดำ เธอมักจะชอบ เอามือล้วงกระเป๋าเสื้อแจ๊กเก็ต และเอาฮู้ดปิดหน้าไว้ตลอดเวลา

เธอซอยผมสั้น ผิวขาวอมชมพู ผมสั้น ตากลมโต ปากสีชมพูระเรื่อ ติดสอยห้อยตามผมตลอดเวลา

น้องสาวน้องชาย ก็หน้าตาดีขึ้นทั้งคู่ ทำงานในองค์กรณ์ที่ต่อต้านผู้ร้ายในความฝันเรื่องนี้อยู่ทั้งสองคน

ในฝันชุดนี้ผมเป็นคล้าย ๆ คาเมนไรเดอร์ คือศัตรูของผมเป็น องค์กรณ์บางอย่างที่จ้องจะครอบครองโลกนั้นเอง เพียงแต่ผมไม่ใช่ฮีโร่ ผมเป็นคนที่หลบหนีจากการตามล่าขององค์กรณ์นี้มากกว่า

เริ่มเรื่อง

ในค่ำคืนวันพระจันทร์เต็มดวง มีรถขององค์กรณ์ร้าย วิ่งเข้าไปในพื้นที่ที่เป็นที่อาศัยของคนไร้บ้าน

ซึ่งบริเวณนั้นมีลานโล่ง ๆ ที่ล้อมรอบไปด้วยสิ่งก่อสร้างโทรม ๆ เมื่อถึงลานแห่งนั้น เหล่าสมุนขององค์กรณ์ ก็มาเข้าแถวเพื่อฟังแผนการจากหัวหน้าชุด

ในขณะที่หัวหน้าชุดกำลังสั่งการ ทันใดนั้น เปรี้ยง!! สายฟ้าสีทองก็ผ่าลงตรงกลางวงศัตรูของผม

ผมปรากฏตัวบนดาดฟ้าขอตึกสองชั้นหลังหนึ่ง พร้อมกับผ้าปิดหน้า เพื่อพรางหน้าไว้
เมื่อเห็นสมุนองค์กรร้าย พากันนอนสลบเหมือดบ้าง นอนกลิ้งไปมาด้วยความเจ็บปวดบ้าง ผมจึงลงไปเพื่อสอบสวนพวกมัน

ผมกระชากคอหัวหน้าชุดขึ้นมา พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงของแบ็ทแมนว่า "พวกแกมาที่นี่ทำไม"

มันแสยะยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่ผมจะสังเกตเห็นว่า บนรถยังมีคนขับรถอยู่ คนขบรถของพวกมันวอเรียกศูนย์ขอกำลังเสริม

ซวยแล้ว ผมมัวมาสอบปากคำไม่ได้แล้ว ผมต้องรีบเผ่นจากที่นี่ทันที แต่ทว่า มีสาวน้อยเสื้อแดงคนหนึ่งวิ่งออกมาจากที่ซ่อน และร้องเรียกผม

เราไม่มีเวลามากนัก จึงวิ่งหนีไปคุยไป
ความว่า พวกมันมาตามตัวเธอ.. ถ้าเธอไปจากที่นี่ คนที่อยุ่บริเวณนี้ก็จะไม่เป็นไร เธอเคยทำงานอยู่ในองค์กร องค์กรนั้นให้เธอทำอุปกรณ์เพิ่งพลังเวทย์บางอย่างร่วมกับนักวิจัยเวทย์มนต์อีกหลายคน ภายหลังเธอรู้ว่าองค์กรณ์นี้มีจุดประสงค์ที่ไม่ดี เธอเลยขโมยอุปกรณ์นั้นหลบหนีออกมา ไม่นานนัก เสียงคอปเตอร์ก็บินมา เราต้องหาที่หลบไฟสป็อตไลท์ของคอปเตอร์ก่อน

เราวิ่งหลบเข้าไปในตรอกเล็ก ๆ และเข้าไปในตึกร้าง

ผมและต้องคิดวิธีหลบหนี โชคดีที่ผมเป็นจอมเวทย์ที่เป็นทหารด้วย และเพื่อความไม่ประมาท ผมก็มักจะพกไดนาไมท์ติดตัวไว้สามสี่ลูกเสมอ


แผนการหลบหนีในครั้งนี้ ผมใช้วิธีเบี่ยงเบนความสนใจโดยการใช้ระเบิด ในความฝันนี้ผมจำได้ว่าผมเคยเป็นทหารด้วย และรู้จักวัตถุระเบิดดี จึงหาระเบิดไดนาไมต์พร้อมสายชนวนมาพกติดตัวไว้บ้าง เพราะเห็นประโยชน์หลาย ๆ อย่างของมัน ผมมันจะพหติดตัวไว้สองแท่ง เพราะไม่ต้องการเพิ่มน้ำหนักให้ตัวเอง มันอยู๋ในกระเป๋ากันกระแทกที่ผมสะพายอยู่เป็นประจำนั่นเอง ประโยชน์ข้อหนึ่งของมันก็คือมันพอช่วยให้ผมประหยัดพลังเวทย์ได้บ้างในหลาย ๆ กรณี แผนหลบหนีในครั้งนี้ ผมใช้วิธีทำระเบิดเวลาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของพวกมัน โดยใช้เทคนิกโบราณหน่อย คือต่อชนวนให้ยาวหน่อย เพื่อหน่วงเวลาให้ระเบิดทำงานช้า ๆ แต่ถ้าจะใช้ทั้งที ผมต้องมั่นในว่าผมจะสามารถใช้ระเบิดให้เกิดประโยชน์สูงสุดได้ซะก่อน แล้วเราจะทำอย่างไรดีล่ะ?

ผมสงบใจทำสมาธิสักครู แผ่การรับรู้ออกเป็นบริเวณกว้าง ก็พบว่า ขณะนี้ พื้นที่ที่เราอยู่ถูกล้อมรอบไปด้วยพวกมันหมดแล้ว พวกมันอยุ่ห่างจากพวกเราประมาณสามสี่ร้อยเมตร มีกลุ่มหนึ่ง ที่ห่างจากพวกเราไม่ถึงร้อยเมตร และคงจะมาถึงเราในเวลาไม่กี่นาที

ผมต้องรีบหน่อย ผมตัดสินใจ สั่งให้สาวชุดแดงรอผมที่นี่ ส่วนผม วิ่งออกไป สามสี่ตึก ไปทาง ตรงกันข้ามกับที่กลุ่มที่อยู่ใกล้ที่สุดองพวกมัน ตรงเข้ามาแล้ว วางระเบิดเวลาโบราณ ๆ ไว้ที่ผนังตึก ๆ หนึ่ง ที่มีความบางพอที่จะทะลุไปอีกด้านได้ จุดชวนวทิ้งไว้ แล้ววิ่งกลับมา

จากนั้นผมก็วิ่งกลับมาที่ตึกเดิม บอกให้สาวชุดแดงหาที่หลบ เอามืออุดหู จากนั้นก็ ระเบิดผนังตึกที่เราอยู่ ให้เป็นทางออกไปข้างนอก และวิ่งตามเธอไปซ่อน

บึ้ม!!! ไม่นานนัก พวกที่อยู่ใกล้ก็มารวมกันอยู่ที่ตึกนี้
"แจ้งให้ทราบ เรามาถึงที่เกิดเหตุแล้ว.."
หนึ่งในพวกมันคุยผ่าน วอ
"มีรูขนาดใหญ่ที่กำแพง คาดว่ามันจะหลบออกไปข้างนอก" มันอธิบาย
"เพื่อความรอบคอบ เราจะกระจายกำลังค้นตึกนี้ เปลี่ยน"

"รับทราบ" เสียงวอตอบจากทีมที่อยู่อีกฝั่ง

แล้วหัวหน้าชุดก็สั่งให้ทีมกระจายกำลังค้นหาในตึก

สาวน้อยแสดงสีหน้าวิตกกังวล
ผมทำสัญญาณมือให้เธอทำใจร่ม ๆ ไว้ และอย่าส่งเสียงใด ๆ

มีพวกมันคนหนึ่งมาป้วนเปี้ยนบริเวณที่เราอยู่ ผมได้ยินเพีงแค่ผีเท้ามัน

ผมทำสัญญาณมือให้สาวน้อยใจเย็นไว้ ส่วนตัวเองก็สงบใจแผ่การรับรู้ออกไปเพื่อตรวจตำแหน่งของพวกมัน

บึ้ม!!! เสียงระเบิดดังออกมาไม่ไกลจากที่นี่นัก

"เฮ้ย พวกเอ็งไม่ต้องหาแล้ว ตามเสียงระเบิดไป" หัวหน้าชุดสั่ง

พวกมันวิ่งออกจากตึกไปยังจุดนั้น เราฉวยจังหวะนี้หลบหนี

โชคดีที่เฮลิดอปเตอร์เพิ่งบินผ่านพวกเราไปไม่นานพวกเราจึงออกจากวงล้อมของพวกมันมาได้โดยสะดวก

พอเราฝ่าวงล้อมออกมาได้ เราก็มุ่งหน้าไปเมืองที่อยู่ใกล้ที่สุด เพื่อแฝงตัวปะปนกับผู้คน

โชคดีที่มันเป็นองค์กรณ์ลับ มันจึงประกาศจับเราไม่ได้

และเวลาที่เราเข้าไปในเมืองเป็นเวลาที่สถานบันเทิงตอนกลางคืนปิดพอดี คนจึงคิดว่าผมเพิ่งเลิกงานจากการแสดงในสถานบันเทิงมา

ทีแรก ผมตั้งใจจะถามเธอให้รู้รายละเอียดในสิ่งที่เธอเคยเล่าไว้ตอนต้น แต่ดูเธอจะเหนื่อยแล้ว เราจึงหาที่พักกัน

ก็ยังดีที่เสื้อที่อยู่ข้างในของผมเป็นเสื้อลำลองธรรมดา

ผมจึงไม่ต้องนอนคาเครื่องแบบ เราพักกันคนละห้อง
ผมรู้ว่ามันจะตามเราไม่เจอสักพัก และผมรู้ว่าเธอไม่หนีผมหรอก เพราะเธอต้องการคนคุ้มกัน

ตอนเช้า ผมออกไปซื้อของกินข้างนอก และได้นมสด 1 ขวด กับ แซนวิชมากฝากเธอ ผมเทนมใส่แก้วของห้องพัก แล้วอุ่นมันด้วยการถ่ายทอดความร้อนจากการเพ่งสมาธิ (อยากทำได้เหมือนในฝันจังแฮะ แต่ฝันก็คงเป็นแค่ฝันล่ะเนาะ)

และไปเคาะประตูหน้าห้องเธอเพื่อชวนมากินอาหารเช้า

จากนั้นผมก็ซักถามว่าเธอเป็นใคร และสิ่งที่เธอครอบครองอยู่คืออะไร

ได้ความว่าเธอเป็นนักวิจัยเวทย์มนต์
สิ่งที่เธอมีก็คืออุปกรณ์เวทย์มนต์ที่ทำหน้าที่เพิ่มพลังเวทย์ของผู้เรียกใช้งาน

มันสามารถเพิ่มพลังเวทย์ให้ผู้เรียกใช้งานได้หลายเท่าตัวเพียงแต่มันยังไม่ค่อยสมบูรณ์เท่าไร เนื่องจากเธอปล่อยให้มันสำเร็จไม่ได้ เพราะเมื่อเครื่องนี้สำเร็จอุปกรณ์นี้จะเข้าถึงไม่ได้ เนื่องจากเธอต้องส่งมันให้บุคลากรระดับสูงขององค์กรทันที

แต่ความไม่สมบูรณ์ของอุปกรณ์นี้ มันก็ไม่เชิงว่าเป็นปัญหาเท่าไรหรอก ผมขอให้เธอเล่ารายละเอียดเธอก็ไม่ยอมเล่า เพียงแค่เธอยิ้ม ๆ แล้วส่งอุปกรณ์เวทย์มนต์สีขาวและสีแดงให้ผม ส่วนเธอเก็บอุปกรณ์เวท์มนต์สีดำไว้กับตัว รวมอุปกรณ์เวทย์มนต์มีทั้งหมด 3 ชิ้น

เธอบอกว่า ถ้าใช้อันไหนแล้วก็ใช้อันนั้นอันเดียวไปเลยนะ เพราะถ้าใช้ ชิ้นอื่น อาจจะทำให้พลังเวทย์ไม่สเถียร เนื่องจาก แต่ละสีทำให้กระแสพลังเวทย์ไหลไม่เหมือนกัน ถ้าใช้สีหนึ่งแล้วไปใช้อีกสีหนึ่ง อาจจะทำให้กระแสพลังเวทย์ตีกัน จนอาจทำให้ใช้พลังเวทย์ไม่ได้อีกเลย

ผมไม่สงสัยใด ๆ ในสิ่งที่เธอบอกเลย

ผมถามเธอว่า เธอมีแผนจะทำอย่างไรต่อไป
เธอพูดว่า ตอนนี้เธอคงไปไหนไม่ได้ นอกจากต้องอยู่กับผม

แม้ผมจะเตรียมตัวที่จะฟังคำตอบนี้อยู่ แต่มันก็ทำให้ผมเครียดได้ไม่ใช่เล่น

เพราะผมใช่ชีวิตคล้าย ๆ คนจรนอนพักไม่เป็นเวลา อยู่ไม่เป็นที่ เนื่องจากต้องหลบหนีศัตรูไปด้วย

ผมบอกเธอไปว่า สิ่งที่พอที่จะทำให้ได้ก็คือ ผมจะหาที่อยุ่ที่ปลอดภัยให้เธอ โดยการส่งให้เธอไปอยุ่กับน้องชายและน้องสาว พวกนั้นมีที่ที่ปลอดภัย พอที่จะเป็นที่คุ้มหัวให้เธอตลอดชีวิต ระหว่างนี้เธอต้องอดทนกินอยู่หลับนอนแบบลำบาก ๆ หน่อย

เพียงแต่ว่า การตัดสินใจครั้งนี้ของผมก็มีปัญหาเหมือนกัน เนื่องจาก ผมไม่สามารถติดต่อกับน้องชายและน้องสาวได้ ผมรู้ว่าน้องชายน้องสาวผมอยู่ไหน เพียงแต่ว่าผมไม่ต้องการเปิดเผยที่อยู่ของน้องชายน้องสาว

ผมจึงต้องหาวิธีให้น้องสาวน้องชายรู้และไปรับตัวสาวน้อยที่จุดนัดพบให้ได้ โดยที่ศัตรูไม่รู้ ซึ่งตอนนี้ผมก็มืดแปดด้าน

ที่ทำได้ก็แค่ พาเธอหลบหนีไปวัน ๆ สลับกับเล่นงานพวกสมุนกี๊ ๆ ไปเรื่อย ๆ
มาเยอะก็หนี มาไม่เยอะก็เล่นงาน

วันหนึ่ง เราต้องต่อสู้กับ พวกมัน
ผมก็ยังใช้วิธีหนีอยุ่อย่างเดิมนั้นแหละครับ

เพียงแต่คราวนี้ผมจนมุม

มันมากันสัก 30-40 คนได้ พร้อมหัวหน้าที่เก่งผิดปกติ 1 คน

ผมข้ามสะพานแคบ ๆ หนีพวกมันไป และบอกให้สาวน้อยทิ้งผมและรีบหนีไป ผมจะยิงลูกบอลไฟสกัดพวกมันอยู่บนสะพานถ่วงเวลาให้

พวกมันมากันเรื่อย ๆ ผมยิงบอลไฟต้านมันไว้ ไม่นานนักผมก็อ่อนแรง

ตัวหัวหน้า ข้ามสะพานมาได้สำเร็จ พร้อมทั้งลูกน้องที่เหลือ ประมาณ 7-8 คน ด้วยความอ่อนแรง ต่อให้ผมเก่งแค่ไหน เจอ 7-8 คนรุม ผมก็เละได้เหมือนกัน

ทันใดนั้นมี ชายหนุม หน้าตี๋ รูปหล่อสูงยาวเข่าดี แต่งตัวชุดดำทั้งชุด ดูเผิน ๆ เหมือนนักร้องเคป๊อบมาช่วยผมไว้ เขาจัดการพวกลูกกระจ๊อกไปเรียบ แต่ พอเจอกับตัวหัวหน้าก็ทำท่าว่าจะไม่ไหว

ชายหนุ่มคนนั้นบอกให้ผมใช้อุปกรณ์เวทย์มนต์
"เร็วเข้า ตอนนี้แหละ ใช้อุปกรณ์เลย"

ผมคว้าได้อุปกรณ์สีขาวจากกระเป๋าอกเสื้อด้านใน และถ่ายพลังเวทย์ลงไป เพื่อเรียกใช้งาน

ทันใดนั้น แสงสว่างจ้าปรากฏขึ้น รอบตัวผม ผมรู้สึกได้ถึงพลังเวทย์มนต์ที่เอ่อล้นออกมา ความเหนื่อยล้าหายไปสิ้น ก่อนที่แสงสว่างนั้นจะค่อย ๆ จางไป

ผมไม่รอช้า ร่ายเวทย์พันธนาการตัวหัวหน้าไว้ เมื่อชายหนุ่มคนนั้นถอยห่างจากตัวหัวหน้าได้ จึงจัดเวทย์ใหญ่ลงใส่หัวหน้าคนนั้น 1 ครั้ง

ระดับหัวหน้าคนนั้นแน่นิ่งไป

ผมเข้าไปถามชายหนุ่มคนนั้นว่าเป็นอะไรหรือเปล่า และเพิ่งสังเกตว่าเสียงตัวเองเปลี่ยนไป กลายเป็นเสียงของผู้หญิง

ทำให้ผมต้องสำรวจตัวเองเป็นการใหญ่
เมื่อก้มลงมองก็เห็นภูเขา 2 ลูกตั้งตระหง่านอยู่กลางอกของตัวเอง มันอยู่ในชุดเกาะอกสีขาว เมื่อมองที่แขน ก็พบว่าตนมีแขนที่เรียวเล็กดูบอบบาง ผิวขาว เอามือจับเนื้อตัวก็พบว่า นุ่มนิ่ม ผมใส่ถุงมือยาวสีขาว ชุดที่ผมใส่ประดับด้วยวัสดุสะท้อนแสงแวววาวทั้งชุด
แต่แม้จะสำรวจตัวเองดีแล้วก็ยังไม่ค่อยจะเชื่อกับสิ่งที่มือไม้ของตัวเองได้สัมผัส และสิ่งที่สายตาของตัวเองได้เห็นไปเบื้องต้นสักเท่าไร ผมจึงต้องรีบหากระจกส่องดูเงาของตนให้แน่ใจ ผมข้ามกลับไปอีกฝั่ง ไปที่รถของพวกมันที่จอดไว้ หันกระจกมองข้างออกมาแล้วส่องเพื่อที่จะดูหน้าตัวเองชัด ๆ

ตัวเองกลายเป็นผู้หญิงรูปร่างหน้าตาสะสวยไปเสียแล้ว

ผมอยู่ในรูปร่างของผู้หญิงที่มีหุ่นเหมือนนางแบบ ในชุดราตรีขาว ผิวขาวผ่องมีออร่า มีผมสีเงินเงางาม ยาวถึงกลางหลัง
ดูสูงส่งงามสง่าเหมือนเจ้าหญิงของพวกเอลฟ์

ไม้คฑาของผมกลายเป็นไม้เท้าสีขาวอันโต

"นี่เหรอผลข้างเคียงที่เธอว่าน่ะ"
ผมรู้ทันทีว่าชายหนุ่มคนนั้นคือสาวน้อยคนนั้นนี่เอง

เขาหัวเราะชอบใจ ผมเดินเข้าไปทุบท่อนแขนเขา 1 ที

"แล้วอีกนานมั้ยมันถึงจะหาย" ผมพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิด
เขาไม่ตอบ ยังคงหัวเราะชอบใจอยู่อย่างนั้น

ภาพตัดไป....


จบ

 

ความฝันที่ผมรู้สึกสนุกและจำเนื้อหาได้เยอะ ๆ ก็มีประมาณเท่านี้แหละครับ

ถ้าให้เล่าเรื่องอื่นด้วยก็คงจะได้แต่งเติมอีกเยอะทีเดียว ขอให้สนุกกับการอ่านครับ

 

ต่อเลยครับกำลังมัน

 

มันเป็นความฝันน่ะครับ เลยทำได้แค่เล่าตอนเดียวจบ

 

ถ้าว่างจะเขียนเรื่องอื่นๆด้วยก็ได้นะครับ ติดตามฮับ

 

เรื่องฝันนี่จริงกี่% แต่งเติมกี่% ครับ ทำไมผมฝันจำไม่ได้เคยยาวแบบนี้บ้าง ต้องมีสาเหตุ

 

มีแต่งเติมนิดหน่อยครับ เพราะผมก็จำไม่ได้ทั้งหมด จำได้แค่คร่าว ๆ ว่าทำโน่นทำนี่มา
ฝันโดยทั่วไป เมื่อ หลับแล้วตื่น จะจำไม่ค่อยได้ แต่ ไอ้ฝันสามเรื่องนี่ ผมรู้สึกคาใจอะไรบางอย่างเลยจำได้น่ะครับ

เรื่องแรก จะเป็นความรู้สึกเศร้า และเหนื่อย หลังจากตื่น
เรื่องที่สอง จะเป็นความรู้สึกสงสัย หลังจากตื่น เพราะฝันเรื่องที่สองมันดูเป็นปรัชญา ในบางมุม
เรื่องที่สาม จะเป็นความรู้สึกสงสัยอีกเหมือนกัน เพราะมันสิ่งที่แปลก เป็นสิ่งที่ผมไม่คิดว่าตัวเองจะฝันแบบนี้ได้ ไหนจะฝันว่าตัวเองเป็นจอมเวทย์ที่มีความสามารถในการต่อสู้และวางกลยุทธเหมือนทหาร ไหนจะอยากรู้ว่า ถ้ามันดำเนินไปถึงที่สุดมันจะเป็นยังไง ไหนจะอุปกรณ์เวทย์มนต์อีกอันที่ไม่ได้ใช้อีก คืิิอ สงสัยว่าตัวเองฝันแบบนี้ได้ยังไงน่ะครับ เพราะตัวเองไม่เคยมีจินตนาการอะไรที่เวอร์วังขนาดนี้ หนำซ้ำ ตัวเองที่อยู่ในฝันยังฉลาดกว่าตัวจริงอีกแน่ะ = =
ติดใจในความพิลึกของความฝันน่ะครับ แต่ความฝันก็เป็นแค่ความฝันน่ะนะครับ จริงจังกับมันไปก็ไม่ได้ประโยชน์

แต่เรื่องที่สาม มีการเติมแต่งมากที่สุดในสามเรื่องนะ อิอิ จะว่าไป ปรุงแต่งน้อยไปหามากตามลำดับเลย เรื่องแรก ไม่ปรุงอะไรเลย เรื่องสอง ปรุงนิดหน่อย เรื่องสามปรุงมากกว่าเรื่อง 2

 

ฝันงี้พวกคำนวณหวยไม่ถูก

 

ต่างฝันต่างวาระ อย่าตีเป็นหวยเลย แต่ละฝันก็ฝันผ่านมานานแล้ว
เพราะงั้น ตียังไงก็ตีไม่ถูกแน่นอน

 

ฝันนี้เกิดขึ้นเมื่อเช้าวันนี้ 18 พย 61

ฝันว่าผมกำลังไล่ตามผู้หญิงคนหนึ่ง ด้วยเหตผลอะไรสักอย่าง ที่ผมจำไม่ได้ ผมน่าจะตามเธอด้วยมอเตอร์ไซค์ ส่วนเธอขี่รถจักรยาน เธออาจจะเป็นคนรู้จักกับญาติข้างบ้าน ไม่ใช่ไล่ล่า แต่เหมือนจะตามไปดูเฉย ๆ เพราะมีความรู้สึกว่าเมื่อเห็นเธอแล้วแปลกใจบางอย่าง บางวันที่ตามเธอเห็นเธอมี 3 คนบ้าง คนเดียวบ้าง ไม่รู้ว่าเป็นแฝดกันหรือเปล่า แต่แต่งตัวเหมือนกันเปี๊ยบ ทุกทีที่ปรากฏตัวเธอจะแต่งชุดเดิม มีพร้อบเหมือนกันเป๊ะ บางทีเห็นเธอกลางวัน บางทีเห็นเธอกลางคืน ไล่ไปไล่มา ก็ไม่เจอ มันทำให้ผมรู้สึกว่าเธออาจจะไม่ใช่คน

ตามดูเธออยู่ 2-3 รอบ รอบสุดท้ายที่ตามดูเธอเป็นตอนกลางคืน ผมคลาดสายตาจากเธอ เลยกลับบ้าน
พอกลับบ้านก็พบว่า มันเป็นบ้านหลังเก่าของผมที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย

ผมอยู่กับน้องชาย
ย่าที่ควรจะตายไปแล้วก็อยู่ด้วย

ไม่นานนัก ขบวนแห่ของญาติจากต่างจังหวัดก็มา (ตอนกลาง
คืนนี่แหละ) ผ่านหน้าบ้านผม มีบางส่วนเดินขบวนผ่านหน้าบ้านผมไป

ผมได้ยินเสียงตาที่เสียไปแล้ว สั่งการให้นำพระพุทธรูปขนาด ใหญ่ องค์สูงประมาณ 120 เซ็นติเมตรได้มั้ง ต้องใช้คนหาม 6 คน เข้ามาตั้งไว้ในบ้าน

เหมือนจะเตรียมจัดงานบุญอะไรสักอย่าง
พอเอาพระพุทธรูปเข้าบ้าน ผมเห็นน้องชายที่ปกติ ไม่สนใจเรื่องพระเรื่องเจ้าเลย รุดไปกราบพระก่อนเป็นคนแรก ไม่รู้ดอกไม้ธูปเทียนมาตั้งไว้ตั้งแต่เมื่อไร ปากขมุบขมิบสวดมนต์ด้วย (บทนะโม)

ที่น่าแปลก พระพุทธรูปไทยที่ถูก คนหามเข้าไปในบ้านในตอนแรก กลับหดลงเหลือประมาณ 60 เซ็น กลายเป็นพระพุทธรูป แบบจีน ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ และมีงูเห่าหลายหัวปรกอยู่แทน มีหลายหัว ไม่น่าจะตำกว่า 5 อาจจะเป็น 7 หรือ 9 (พระนาคปรกแต่ทำนาคเป็นรูปงูเห่าหรืองูจงอาง) ที่สามารถหามได้ด้วย 2 คน

ญาติที่มาบ้านผม มีทั้งที่มียังชีวิตอยู่และเสียไปแล้วครับ แต่ทุกคนคุยกันแบบปกติ
มีผมนี่แหละ ที่รู้สึกเอ๊ะ ๆๆๆ ตลอดเวลา เหมือนรู้ตัวว่ามันไม่ชอบมาพากล แต่ไม่ได้รู้สึกตัวว่าฝัน เพียงแต่รู้ว่าความจริงในโลกความจริงเป็นยังไง แล้วเรืื่องที่เกิดขึ้นมีอะไรผิดปกติไป รู้สึกว่ารู้ว่ามันผิดปกติแต่ก็ยังมึน ๆ ไปตามความฝัน