ที่ไหนแสวงหาความสงบสุข....ที่นั่นของปลอม

การเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ ยากเย็นนัก

ส่วนใหญ่จะประกอบ ด้วยบาป

บาปทำให้สั่นไหว ไม่สบาย

แต่จะมีบางพวกบางกลุ่มกลับ

แสวงหาความสงบ..แบบนี้เรียกว่า

ซ่อนผงไว้ใต้พรม (พรหมด้วย)

ทำเป็นอิ่มร่มเย็นสงบ

แต่ความจริงยังสกปรกเหมือนเดิม

ความจริงถูกปิดบัง...ด้วยอำนาจ

ของความเป็นหนึ่งเดียว ( อารมณ์ ฌาน )

 

มันก็ดีกว่าไปหาพ่นน้ำลายไส่คนอื่นไม่ไช่หรือครับอย่างน้อยๆถ้าตายในอารมณ์ของณานได้ก็ไปพรหม

 

อารมณ์ ของฌาน เป็นอารมณ์ที่ปิดกั้นความจริง

เพราะใช้เพียง 1 เป็นศูนย์รวม

ทำมาก..อยู่แต่อารมณ์นั้น นานๆ

ไม่มีความรู้ อะไร หมุนเวียน

แต่เมื่อเวลาผ่านไป ไม่มีอะไรหยุดนิ่ง

โลก(มนุษย์) เปลี่ยน จักรวาลเปลี่ยน เอกภพเปลี่ยน

มีแต่พรหม หัวหงอก ไม่เปลี่ยน

ก็กลายเป็นคนโง่ ดื้อด้าน ล้าสมัย ดังนี้

 

มีใครไหมที่ไม่มีบาป

บาปทำให้ผิดปกติ

บาปทำให้ไม่ระงับ

บาปทำให้สูญเสีย และไม่สบาย

บาปมีทั้งมากระทำ และ มาเบียดเบียน

ไม่รู้จักบาป .. คุณจะแข็งแรง คุณจะฝึกฝนไปเพื่ออะไร?

บาปคือสิ่งชั่ว และชั่วร้าย และมีชั่วร้ายอย่างที่สุด

จะเอาชนะอย่างไร?

ชนะด้วยความดี

ไม่ใช่เอาชนะด้วยการหยุดนิ่งแน่นอน

ไม่ใช่เอาชนะด้วยการแปลงเป็นพรหมแน่นอน

ไม่ใช่เอาชนะด้วยการปล่อยวางแน่นอน

แต่เอาชนะด้วยความดี

และไม่ใชความดีธรรมดา

ต้องเป็นความดีที่แข็งแรง
(คิด พูด เข้าใจ กระทำ ด้วยความบริสุทธิ์ )

มีความดี..ที่ถูกต้อง จึงจะเอาชนะสิ่งสกปรก
เอาชนะความชั่ว เอาชนะโดยตนไม่ต้องทำอะไร

เพียงแค่ระลึกความดีเท่านั้น

 

พระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันในวันตรัสรู้ก็ยังณานไห้เกิดก่อนเป็นลำดับไปอันความบริสุทธิ์นั้นมันไม่ไช่ว่าจะมานึกคิดเอาแล้วมันจะได้นะถ้าไม่เข้าใจเรื่องกระแสพลังงาน/นับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปคุณจะเข้าใจเรื่องบาปได้ดีมากไห้สังเกตุความเปลี่ยนแปลงไห้ดีๆนะครับ อามิตตาพุทธ

 

คนที่มีบาปอยู่ แม้นจะเข้าฌาน .. ความรู้ที่ได้
ก็ยังเจือด้วย ความหลงผิด...แล้วมาปั่นว่าฌานดี

หากจะอ้างตำรา ต้องเรียงลำดับให้ดี

หลังจาก ขจัดมารภายในได้ จึงเข้าใจแจ่ม
แจ้งยิ่งขึ้น

ต้องไปอ่านตำราใหม่ รู้แจ้ง ก่อนขจัดมาร

หรือหลังขจัดมาร

ใครคือผู้ขจัดมารให้..แล้วจึงรู้แจ้ง

ใครคือผู้มีคุณของผู้รู้แจ้ง

แต่ในตำรากลับเหยียดผู้มีคุณกลายเป็นผู้ต่ำต้อย

 

คนที่มีบาปอยู่ แม้นจะเข้าฌาน .. ความรู้ที่ได้
ก็ยังเจือด้วย ความหลงผิด...แล้วมาปั่นว่าฌานดี

หากจะอ้างตำรา ต้องเรียงลำดับให้ดี

หลังจาก ขจัดมารภายในได้ จึงเข้าใจแจ่ม
แจ้งยิ่งขึ้น

ต้องไปอ่านตำราใหม่ รู้แจ้ง ก่อนขจัดมาร

หรือหลังขจัดมาร

ใครคือผู้ขจัดมารให้..แล้วจึงรู้แจ้ง

ใครคือผู้มีคุณของผู้รู้แจ้ง

แต่ในตำรากลับเหยียดผู้มีคุณกลายเป็นผู้ต่ำต้อย
ด้อยค่า

 

คนแบบนี้เรียกว่า คนไม่สำนึกคุณผู้ให้คุณ

เรียกตรงๆ คือคน อกตัญญู ไม่รู้คุณผู้ให้คุณ

 

และการรู้ เกิดความรู้ ไม่ใช่่ ต้องมีฌาน อันใดเลย

เข้าใจผิดแล้ว....

 

การเรียน ก อ่านว่า กอ ไก่

เด็กๆไม่รู้ ก็จะไม่รู้ว่า อ่านว่าไง..

ยกเว้นว่า หาครู นอบน้อม ผู้รู้ ก็รู้ได้สบาย

หาอยากจะรู้เอง เหมือนเข้าฌาน หาความรู้
ไม่นอบน้อมหาครู...ก็จะโง่ไปอีกนาน จึงจะรู้ว่า อ่าน กอ ไก่

 

ภาวนามยปัญญาเกิดได้ด้วยภาวนา ผู้ปฏิบัติภาวนาที่แท้ปฏิบัติสม่ำเสมอ ผู้มีสัมมาสมาธิท่านปฏิบัติทั้งสมถะกรรมฐานและวิปัสนากรรมฐานไปด้วยกัน สมถะ คือ ฐานกำลังของจิตที่จะนำมาใช้ประกอบการเจริญวิปัสนา วิธีการ คือ เข้าสมถะกรรมฐานให้จิตสงบนิ่งก่อนชั่วระยะหนึ่งจึงถอยจิตออกมาเพื่อเจริญวิปัสนา หรือเดินปัญญา ถ้าไม่ให้ความสำคัญกับสมาธิ ความสงบอันทรงพลังของจิต ก็มีแต่วิปัสนึก น้งนึก นั่งคิด เข้าใจธรรมะนิดหน่อยก็สำคัญว่าตนนี้แน่ รู้จริง เก่งจริง โบราณาจารย์สอนผิดหมด พวกนี้สติแตก บิดเบือนพระศาสนาโดยไม่รู้ตัวครับ สิ่งที่ตัวไม่รู้ เข้าไม่ถึง ทำไม่ได้ เป็นของปลอมหรือ ไอ้นั่งอ่านนั่งคิดพอเข้าใจธรรมะนิดหน่อยนี่หรือของจริง เปิดใจรับสิ่งที่ยังไม่รู้ พยายามสัมผัสให้ได้ก่อน ทบทวนไตร่ตรองพระธรรมคำสอนให้รอบคอบก่อนสรุปจากคำสอนที่ถูกต้องถูกธรรมแต่เพียงบางส่วน. แต่ถูกใจ. ดีกว่ามั๊ยครับ

 

ครูบาอาจารย์น่ะ ผู้อื่นเขาก็มีครับ แล้วรู้ได้ไงว่าครูบาอาจารย์ของท่านสอนถูกต้องถูกธรรม เคยศึกษาเปรียบเทียบไหม

 

อะไร คือวิปัสนา อย่างไร?

 

วิปัสนาในทัศนผม คือ การเจริญปัญญาให้จิตตระหนักในสภาวอันจริงแท้ของธรรมชาติ
จิตตระหนักในสภาวอันเป็นไตรลักษณะของธรรมชาติ สรรพสิ่งทั้งปวงล้วนไม่เที่ยง ไม่ทน ไม่แท้ แม้แต่ตัวตนรูปนามที่ถือเอาว่าเป็นเรา ก็เป็นเพียงองค์ประกอบของ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน ที่เป็นอนิจจลักษณะ ทุกขัง และเป็นอนัตตา การตระหนักรู้ของจิตแตกต่างจากการรู้แบบผิวๆ ที่ได้จากการฟัง การอ่าน หรือการคิดด้วยสมองครับ หากแต่ต้องเข้าถึงญาณทัศนะ แยกพิจารณาใคร่ครวญด้วยจิตที่มีกำลังพอสมควร กำลังที่ว่านี้มาจากความสงบที่ท่านปฏิเสธนี่แหละ เข้าสมถะให้จิตสงบก่อนชั่วระยะแล้วคลายจิตออกจากสมาธิ มาพิจารณาตามหลักสติปัฏฐานสูตร คือ พิจารณากาย เวทนา จิต และธรรม พิจารณาของผมก็แค่กำหนดสติตามดู รู้สึกตัวทั่วพร้อม แล้วจิตก็จะดำเนินต่อไปเอง ส่วนตัวสวดโพชฌงคปริตรอยู่เนืองๆ
จิตก็เลยมักจะดำเนินไปตามองค์แห่งโพชฌงค์ แต่บางครั้งเหนื่อยล้าจากหน้าที่การงานก็ปฏิบัติเพียงสมถะกรรมฐานเพียงให้กายใจสดชื่น ส่วนการเจริญสติทั่วๆไป ก็ทำอยู่เสมอยามเดิน ยามนั่ง ยามทาน ฯลฯ คือ เวลาที่ไม่มีภารกิจให้ต้องคิดต้องทำ เวลาอยู่ตามลำพัง ก็เจริญสติได้ เช่น ถ้าขึ้นรถประจำทางไกลๆหรือรถติดก็กำหนดสวดมนต์ในใจกำหนดจำนวน เช่น อิติปิโส 108 เวลารอรถนาน รถติด เห็นใจที่หงุดหงิดบ้างก็รู้ว่าหงุดหงิดแล้วก็เห็นความเป็นธรรมดาของสภาวะสังคม ความหงุดหงิดหายไปก็เห็นว่าอารมณ์เดิมดับไปแล้ว จิตสงบสักพักเดี๋ยวก็จับประเด็นใหม่มาสนใจอีก กายเมื่ออยู่ในอิริยาบถเดิมนานๆก็ต้องเปลี่ยน ก็แค่ตามดูเนืองๆ ตามรู้เนืองๆ ไม่เพ่ง แต่เมื่อใดมีเวลามากพอที่จะนั่งสมาธิภาวนาโดยไม่มีใครรบกวน ผมจะเริ่มที่สมถะให้ลึกที่สุดเท่าที่พอจะทำได้ก่อน แล้วจิตมีกำลังพอ สดชื่นพอ ก็ค่อยเจริญสติพิจารณาสติปัฏฐานบ้าง อริยสัจบ้าง เบญจขันธ์บ้าง ตามประสาผู้ที่รู้ยังไม่มากและยังมีภารกิจทางโลกอีกมากมาย ทั่วๆไป ณ เวลานี้ก็ประมาณนี้ ที่สำคัญ ผมไม่บังอาจหยามหมิ่นทุกสรรพวิชชาที่องค์พระศาสดาตลอดจนโบราณาจารยท่านสอนและฝากไว้เป็นมรดกธรรมให้ศึกษา ผมอาจปฏิบัติได้เพียงเล็กน้อยในเวลานี้ แต่ก็มั่นใจว่าทุกวิชชาล้วนสำคัญและมีคุณประโยขน์มหาศาลครับ

 

..........เรา ก็เป็นเพียงองค์ประกอบของ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน ที่เป็นอนิจจลักษณะ ทุกขัง และเป็นอนัตตา.......

อะไรคือ รูป? อย่างไร?
อะไรคือ เวทนา อย่างไร?
อะไรคือ สัญญา อย่างไร?
อะไรคือ สังขาร อย่างไร?
อะไรคือ วิญญาณ อย่างไร?

เป็นอนิจจัง อย่างไร?
เป็นทุกขัง อย่างไร?
เป็นอนัตตา อย่างไร?

สุดท้าย จิตคืออะไร?

 

ผมไม่อธิบายน๊ะครับ เพราะหาอ่านได้มากมายอยู่แล้ว ขออภัยน๊ะครับ ที่ครูบาอาจารย์ท่านอรรถาธิบายไว้น่าจะละเอียดสมบูรณ์กว่า แค่เตือนสติไม่ให้ท่านปรามาสสรรพวิชชาอันเป็นพุทธบัญญัติเท่านั้นเ

 

ไม่กล้าอธิบาย? เพราะยังไม่เข้าใจ?

ไปปฎิบัติให้เห็น มาร เป็น รูปธรรมก่อนเถอะ

แล้วจึงจะเห็นความจริง แท้ อาจจะเกินความรู้จากตำรา

เครื่องวัดว่าเธอเจริญเพียงพอหรือไม่

อย่างไร

เห็นมาร เห็นบาป เป็น รูป อรูป กึ่งรูปกึ่งอรูป

แล้วค่อยมาบอกฉัน

ฉันก็อยากจะดูธรรมของเธอ

 

กะแล้วว่าต้องลองภูมิ ไม่สะดวกสนทนาด้วยครับ กับผู้อวดรู้ ทรนง หลงตำรา ปรามาสธรรมพระศาสดา ไม่ใช่ผู้ที่ผมมีความรู้ความสามารถพอจะสนทนาธรรมด้วย ขออโหสิกรรมด้วยถ้าล่วงเกินไป ยอมรับว่ากลัวครั

 

เธอไปว่าศาสดาของเธอเป็นผู้อวดรู้ด้วยสิใช่ไหม

เพราะในเวลาที่ศาสดาของเธอแสดงธรรม

ก็จะแสดงอวดรู้ เหมือนกันตามที่เธออ้าง

ไปจำลองเหตุการณ์ดูเองเถอะ...นิสัยเธออย่างไร

ว่าใครคือผู้อวดรู้...อดีตเธอก็แสดงต่อศาสดาของเธอตามนั้นเหมือนปัจจุบันไม่ผิดแน่

 

ผมว่าท่านนั่นแหละครับ ที่ท่านตำหนิว่าแนวทางปฏิบัติที่องค์สมเด็จบรมศาสดาตลอดจนพ่อแม่ครบาอาจารย์ท่านสั่งสอนให้ปฏิบัติว่าเป็นของปลอม ณ ปัจจุบันผมไม่บังอาจไปว่ากล่าวติเตียนคำสอนของสมเด็จบรมศาสดาท่านหรอกด้วยน้อมรับทุกคำสอนอันเที่ยงแท้ด้วยใจ พยายามศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมในทุกแนวทางที่ทรงตรัสสอนไว้ ส่วนอดีตผมอาจจะเคยกระทำอย่างที่ท่านกล่าวไว้หรือไม่ ก็สุดจะทราบได้ แต่ปัจจุบันก็ขอขมาพระรัตนไตรอยู่เสมอ ถ้าจะวิวาทะกันต่อด้วยการเอาชนะคะคานตามเหตุผลทัศนคติของแต่ละฝ่าย ผมขออนุญาตยอมให้ท่านว่ากล่าวกระทั่งด่าทอแต่ฝ่ายเดียวเลยครับ มันไม่เป็นประโยชน์กับผู้ใด แล้วผมก็ได้แสดงทัศนของผมต่อความเห็นของท่านอย่างชัดเจนแล้ว ไม่มีภารกิจอะไรอีก