ไปห้ามจิตปรุงแต่งห้ามจิตคิดอยู่ตั้งโดน

ไปจ้องขวิด จ้องเบรคกับจิตที่ครุ่นคิด จิตปรุงแต่ง จะให้มันอยู่ในความควบคุม เพื่อให้ได้สมาธิได้ฌาน
มันเป็นการปฏิบัติแบบเพ่ง

ศึกษาพระไตรปิฎกหมดทั้งตู้ ก็ปฏิบัติยัง
ไม่เฉียดทางดับทุกข์ในใจเลยฮับ
หลวงตาฯ กระหน่ำมาเสียเวลามาก
แต่ผลที่ได้ไม่ไปไหนเลย

อยากรู้วิธีปฏิบัติที่ถูกต้อง
ติดต่อมาหลังไมค์ด่วนๆ ก่อนจะหลงไปอีกนาน
ฮับ

 

มีปัญหาค่อยพลิกหาตำราค่อยๆ แก้ ดีกว่ารู้หมดแต่ใช้จริงไม่ได้ ยุคดิจิตอลแล้วปัญหารุมเร้า
ฝึกจิตคอยกำชับให้มันรู้จิตเต็มแล้วปัญหาทางจิตอีก
มีแต่ปัญหา ไหนๆ ลุงแมวก็ได้ชื่อนีโอแล้วนี่น่าจะเอาดีทางโลกวีอาร์มั่งนะ เผื่อจะปลดปล่อยผู้คนได้จริงๆ

 

โลกวีอาร์หรือโลกธุรกิจหรือโลกวิทยาศาสตร์
มันเดินหน้าไปสู่ทางตันซึ่งไม่รู้ตัวเอง
ว่าไม่มีความยั่งยืน

แต่โลกแห่งพุทธะรู้ล่วงหน้า และมีคำตอบให้ได้
โลก Neoworld จึงควรเป็นโลกแห่งพุทธะ
เท่านั้นหรือแบบไทยว่าโลกยุคศรีอาริยะ
(เท่มากไม่ได้โม้ 555)

 

“การบำรุงรักษาสิ่งใดๆ ในโลก การบำรุงรักษาตนคือใจเป็นเยี่ยม จุดที่เยี่ยมยอดของโลกคือใจ ควรบำรุงรักษาด้วยดี ได้ใจแล้วคือได้ธรรม เห็นใจตนแล้วคือเห็นธรรม รู้ใจแล้วคือรู้ธรรมทั้งมวล ถึงใจตนแล้วคือถึงพระนิพพาน ใจนี่แลคือสมบัติอันล้นค่า จึงไม่ควรอย่างยิ่งที่จะมองข้ามไป คนพลาดใจ คือไม่สนใจปฏิบัติต่อใจดวงวิเศษในร่างนี้ แม้จะเกิดสักร้อยชาติพันชาติก็คือผู้เกิดผิดพลาดนั่นเอง”

วิธีการโดยละเอียดเข้าใจง่าย ตามโอวาทหลวงปูมั่นภูริทัตโต เรื่องเห็นใจก็เห็นนิพพาน
โดยหลวงตาฯสดๆ ร้อนๆ แบบไม่เปิดคัมภีรํ
ขอมาได้หลังไมค์ฮับ

 

เอ้า.....ก็ไหนเคยบอกว่า..มีสองจิต
จิตแรก..มีเอาไว้ครุ่นคิด
จิตที่สองคือใจ มีเอาไว้รู้ซื่อๆ

เห็นมีจิตที่สาม คือจิตพุทธะ ด้วยนิ

แล้ว จะยังมาสาระวนอะไรกับจิตสามจิต ของตนอยู่ล่ะ

เอ..ให้ปฏิบัติต่อใจ...ปฏิบัติยังไงอ่ะ
แล้วอีกสองจิตล่ะ จะปฏิบัติแนวไหนบ้าง

ระวังโรคจิตด้วยนะ

 

หืมม์... เก่งนักฝากไว้ก่อน ฝากไว้ก่อน
(มีเสียงกัดฟันกรอดกรอด) อย่าให้พลาดมาก็แล้วกัน
อย่ามาหาว่าไม่ปรานีนะหื้อ ( หายใจหอบๆ)

 

ได้ใจ คือได้ธรรม...เห็นใจ คือเห็นธรรม...รู้ใจแล้วคือรู้ธรรมทั้งมวล
ถึงใจแล้วคือถึงพระนิพพาน

เออ..แล้ว
ได้แบบนี้แล้ว ยังจะต้องไปรักษาอะไรมันอีกครับหลวงปู่ครับ.?

.......
เอ่อ...ใจคือผัสสะที่หก คือเครื่องรับรู้โลกเครื่องปรุงผัสสะทั้งห้าครับ...มันไม่ไช่ที่หัวใจนะครับ ..
ในกาย ..เราเรียกมันว่าสมองครับ มันคือศูนย์รวมของผัสสะ ศูนย์รวมของเส้นประสาทน่ะครับ
นะหลวงปู่กล้วยดิบนะ

 

ในชีวิตที่เคยปฏิบัติธรรมมา รูปพระสงฆ์ที่ผมยำเกรงที่สุดคือ รูปของหลวงปู่มั่น...เพราะแววตาของท่านจากรูป เหมือนท่านมองจิกลึกเข้าไปถึงในใจเรา
ทำให้เวลาที่เราเดินผ่านรูป แล้วต้องคอยสำรวมระวัง ตัวเอง
...
ผมมีเรื่องเล่า หลังจากที่ผมเรียนสื่อภาษาใจ ภาษาจิตกับท่านอู๊ด(คนอุดรธานี)
อีกอาทิตย์เรานัดกันไปขึ้นเขา หาที่วิเวก ที่วัดบนเขาบนภูพาน เราขึ้นไปตอนหัวค่ำ...กะปฏิบัติธรรม กลางคืน กลับตอนเช้า...ตอนที่เราขึ้นไป ขณะไปกราบพระพุทธรูปสีขาวองค์ใหญ่(มืดแล้ว จุดเทียน)มีพระสงฆ์รูปนึง เดินออกมาจากป่าแถวนั้น เข้ามาในบริเวณลานหินหน้าพระพุทธรูป แล้วบอกว่ามารอตั้งแต่คืนก่อนแล้ว(คือผมกะท่านอู๊ดว่าจะมาตั้งแต่คืนก่อน แต่ติดธุระ) ...เราสองคน งงมาก ว่า ท่านมารอพบเราทำไม เราเข้าไปกราบพระสงฆ์ท่าน ..ท่านอู๊ดบอกกับผมว่าให้เอาใจที่ว่างๆดูท่านสิ ผมก็ดูเฉยๆแบบเพ่งด้วยใจ รูปท่านจะหายวับไป
แล้ววับกลับมา ดูอีกที ก็หายวับไป แล้วก็วับกลับมา..ท่านอู๊ดกระซิบบอกกับผมว่า กายในของท่านกระดูกเป็นสีทองนะ เห็นยัง.? ผมตอบไปว่า ไม่มีหลวงปู่..หลวงปู่ไม่มี...(ท่านพระหัวเราะเบาๆว่า เป็นแค่สมมุติ เป็นความไม่มี)
ทันใดน้ำตาผมไหล รู้สึกคิดถึงท่านมากมายมาแสนนาน เหมือนลูกคิดถึงพ่อที่เคยจากกันไปแสนนาน...ท่านเลยถามผมว่า ผมชื่ออะไร ผมตอบ ชื่อโก้ครับ..ท่านก็บอกกลับมา..เหมือนชมผม (ด้วยสำเนียงพูดอีสาน ที่นุ่มนวลไพเราะที่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยินมา)...ผมกราบท่าน บอกท่านว่า ผมคิดถึงท่านมากเลย ขอกอดท่านได้มั้ยครับ ท่านอนุญาต..ผมก็เข้าไปหมอบกอดที่เอวของท่าน ท่านร่างเล็กๆผอมๆ แต่อบอุ่น..ผมกอดไปน้ำตาไหลไปด้วย กอดด้วยความคิดถึง (ไม่รู้ว่า อารมณ์นี้มาได้อย่างไร) หลังจากนั้น พระสงฆ์รูปนี้ก็นำพาพวกเรา (มีแม่ขาวอีกสองคนแถวนั้น) กราบไหว้พระพุทธรูปองค์ขาวองค์ใหญ่
ด้วยภาษาบาลีสันสกฤต...บรรยากาศมันเหมือนอีกโลกนึงเลย จากนั้นพระสงฆ์ท่านก็ขอตัวกลับ เข้าป่าไป.....ผมกะท่านอู๊ดก็พากันทำสมาธิ ..นอนบนลานหิน ที่เย็นสบาย โดยไม่มียุงซักตัว ผมนอนมองดูท้องฟ้า เหมือนท้องฟ้าจะเปิดเป็นช่อง ออกสู่จักรวาล...ดูแล้วน่ากลัว ลึกลับ
....
จากประสบการณ์นี้ ผมว่า พระสงฆ์ที่มา คือหลวงปู่มั่น ..(ใจมันบอก)
เพราะด้วยสำเนียง เสียงอีสานที่นุ่มนวลไพเราะเสนาะมากมาก

เสียงที่ไพเราะมากมาก คิดถึงท่านในใจครับ

 

ใจ...ในภาษา แปลว่า ..ตรงกลาง ...ข้างในสุด ...ในต้นไม้ ใจคือ แก่นกลางในสุด....ในร่างกายคือ ที่ที่ในสุด เช่นในใจ ใจจิตวิญญาณ หรือในหัวใจ(แต่ไม่ไช่หัวใจจริงๆ)...ใจความสำคัญ...ในกลางใจหมายถึง ในศูนย์รวมของการรับรู้
ที่อยู่ตรงกลาง ไม่ติดขอบใดๆ...ตรงกลางจึงเป็นตรงไหนก็ได้ที่ หมายถึงไม่ติดอะไร...เหมือนมีใจแต่ไม่มีใจ...

 

ปะติัโถ่... พลาดแล้วมะล่ะ พูดยังม่ะทันขาด
คำพลาดจนได้ 555

หลวงปู่มั่นให้โอวาท.... ให้รักษาใจ ดูแลใจ
ให้ดีเพราะเป็นประตูนิพพาน (ส่วนท่านไม่ต้องรักษาอะไรแล้วล่ะ)
แต่ต้องเห็นและรู้จักใจให้ถูกให้ตรงกับ
ความหมายของท่านนะฮับ
ใจในความหมายของหลวงปู่ กับใจ
ในความหมายของ วรณ์ มันคนอย่าง
ดังนั้น ต่อให้เห็นนิมิตหลวงปูมั่นอีกกี่ครั้ง
วรณ์ก็ยังหลงอยู่นั่นเอง 555 นึกแล้ว
ไม่น่าพลาดเร็วขนาดนี้เลย555
( นึกกระหยิ่มในใจได้เอาคืนเร็วกว่าที่คิด555 )

 

ช่าย..... อธิบายแบบนี้แหล่ะ ใกล้เคียงที่สุดฮับ
แต่มันยังขาดๆ เกินๆ อยู่นิดๆ

 

จิต...น่าจะมาจากคำว่า เจตตะ เจตนา ..ความมุ่งหมาย ความมุ่งหวัง ความอยาก...เป็นความคิดที่มีวิญญาณเข้าร่วม ตั้งแต่ วิญญาณในรูปนาม วิญญาณในผัสสะ...ปรุงแต่งนึกคิดออกมาโดยมีวิญญาณประกอบ จึงเรียกว่า จิต

เจตสิก..น่าจะมาจากคำว่า เจตตะ บวก นาสิก...เป็นเจตสิก..นาสิก น่าจะหมายถึงมีชีวิต มีจิตวิญญาณ มีลมหายใจ
จึงน่าจะแปลว่า เป็นความอยากของสัตว์...มันจึงเป็นความคิดความอยากของความมีตัวตนมีอัตตาโดยมีเจตนาความมุ่งหวังและมีเป้าหมาย(เป้าหมาย หมายถึง สัญญา หรือ ภพ)....ครบเลย ขันธ์ทั้งห้า รูป เวทนา สังขาร วิญญาณ สัญญา

รูป...คือ อรูป คือธาตุ คืออัตตาคือตัววิญญาณ
เวทนาคือ รสชาติการเสพสัญญาของตัววิญญาณ(ตัณหาความอยาก)
สังขารคือ ลักษณะที่เหมือนมีอัตตา มีตัวตน มีเรื่องราว มีอดีต ปัจุ อนาคต มารองรับ(ภพ)
วิญญาณ คือ ที่แสดงออกมาของสังขาร ออกมาในรูปของจิต

 

มีปัญญา ก็ ตัดต่อเติมเอาให้ บริบูรณ์ในใจตนสิครับ
ตูจะไปรู้เรอะว่า ตะเองขาดอะไร อะไรเกิน....5555555?

(หัวเราะเสียงดัง ของผู้ชนะ)..ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

ทั้งหมดเกิดจาก....ความไม่รู้ ไม่รู้ความจริง ไม่รู้แก่น ไม่รู้ใจ ไม่รู้อริยสัจสี่

 

คือตอนนอนนิ่งๆ มันก็รู้มาเอง
พอจะเอามาพิมพ์ มันก็ระลึกไม่ได้อ่ะ....แบบว่า แบบว่า ...ไม่จำอะไรเลยอ่ะ

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(หัวเราะแบบผู้ชนะ อีกครั้ง)

 

หูยส์..ซี๊ดดดดด....ท่านกล้วยดิบ......ไม่รู้จริง
หลวงปู่มั่น ยังต้องลาพุทธะภูมิ..(ฟามจริง ไม่มีใครจะลากันได้ง่ายๆ)
แปลว่า ลามั๊ยด๊าย(ออกเสียงภาคพันต๊ะมิตร) เพราะมันเป็นความมุ่งหวัง ความอยาก ใน...จิตวิญญาณ เป็น อาสวะไปแล้ว เป็นสัญญา เป็นภพ ไปแล้ว ...เป็นอวิชชาไปแล้ว

พุทธะภูมิคือ ปัญญา....ที่ชำระอวิชชา ...ถ้า พลิกเป็น...ใจจะว่าง เข้าสู่พุทธะภูมิทันที...อิอิ อ๊ะอ๊ะ อุ๊อุ๊

 

อะไรคือ พุทธะภูมิ...?

คำถามง่ายๆ ที่..ตอบง่ายๆ เส้นผมบังภูเขา

เด้อนางเด่อ เด้อ เด้อ นางเด่อ...ตึ่ง ตึ่ง

 

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (หัวเราะแบบผู้ชนะอีกแร้ว)..อีกแร้วนิ..?

พุทธะภูมิ เด้อ...ไม่ไช่พุทธะภพ ได๋....

พุทธะภูมิ แปลว่า...ภูมิแห่งพุทธะ (ปัญญาของผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบาน)

 

งามในเบื้องต้น งามในเบื้องกลาง งามในเบื้องปลาย
งามพร้อมตั้งแต่ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป...
งามตั้งแต่ต้นจนจบ...งามคือ ความถูกต้อง ตั้งแต่ต้นจนจบ
ถูกต้องคือ ...สัมมาทิฐิ....ที่ตั้งเอาไว้ถูกต้อง เจตนาที่ถูกต้อง
ความมุ่งหวังเพื่อความถูกต้อง ความอยากที่เป็นไปเพื่อความถูกต้อง

ถูกต้องของอะไร..?...ของตนเองไง

 

ถ้าตั้งสัมมาทิฐิไว้ ถูกต้องตั้งแต่ เบื้องต้น...
7 วัน...ก็สำเร็จได้......เล่นไม่ยากเลย

7วัน7คืน ..แบบนันสะต๊อป...มีสภาวะอารมณ์ที่ต่อเนื่อง ไม่ขาดตอน

เคล็ดลับ...คือ ต่อเนื่อง ไม่ขาดตอน...