ใครถึงนิพพานมาเป็นอาจารยํลุงที

ท่านมีน้อย ท่านก็พอใจในสิ่งที่ท่าน มีน้อย อยู่
นี่จึงเรียกว่า อาการของผู้บรรลุธรรม
แต่ท่านใดที่มีน้อย แต่อยากจะมีมากขึ้น
นี่เรียกว่า ยังไม่พ้นธรรม
ส่วนใครที่มีมากอยู่แล้ว แต่กลับยิ่งหาให้กับตัวเอง
ไอ้คนพวกนี้ ยังถูกเรียกว่า ต่ำกว่าธรรม

เพราะธรรมะ คือ ธรรมชาติรอบๆตัวเรานั้นเอง
เราชนะธรรม เราบรรลุธรรม ก็เพราะ ชนะใจ
ชนะตัวเอง ชนะธรรมชาติที่อยู่รอบๆตัวเรา
ไม่ต้องไปชนะที่อื่น ไม่ต้องไปค้นหาที่ไหน
เราชนะใจคนอื่น ชนะใจคนรอบข้างได้
ก็ บรรลุธรรมได้เหมือนกัน

 

ข้าฯ ขาดบารมีเรื่องการชนะใจผู้อื่น
นั่งในใจใครไม่ได้เลยฮับ
แต่ยังดีที่ไม่เคยรู้สึกวังเวง แม้จะอยู่กับตัวเอง
เงียบๆ เป็นเดือนเป็นปี ก็ยังปกติ
คงเพียรศึกษาพิจารณาหามุข หามุม
ปล่อยวางสิ่งปรุงแต่งทั้งหลายที่มาจากขันธ์
5 แต่มันก็สว่าง
แค่วับวับแวมแวมฮับ

 

ไม่ต้องตามไปดึงจิตกลับมาแล้วครับถ้าคิดปรุงแต่งอย่างนี้ก็เท่ากับคิดแบบนี้เวรกรรมเพราะการปรุงแต่งในสภาวะที่รับรู้ได้ทางจากคู่หรือยาน ก็คือเครื่องรับรู้ ทางร้านเลิกการนั่งสมาธิให้เกิดญาณถ้าไปปรุงแต่งก็ไม่ต้องดึงกลับหรอกครับเพราะคนเราก็มีเวรกรรมติดตัวถ้าไปดึงกับจิตใจของเราก็จะทำให้มัวหมองไปอีกทำให้เรามืดมัว เก็บไว้ไม่ให้เป็นเครื่องปรุงแต่งดีกว่าหรือทำให้เป็นเครื่องปรุงแต่งเพื่อหลบหนีการกีดขวางของการรับรู้ก็ได้ครับ ทำให้เราสบายใจมากยิ่งขึ้นกว่านี้ครับ

 

การปรุงแต่งให้จิตติดอยู่กับอารมย์ว่างและ
มีความสงบ สุขใจเพลิดเพลินในโลกส่วนตัว
มีโทษมากกว่าคุณฮับ
ถ้าต้องการรู้โทษของสภาวะนี้
ก๊อก ก๊อกก๊อก มาทางหลังไมค์ได้เลยฮับ