เกิดเกิดดับดับอยู่ในความว่างทั้งหมดแหล่ะ

ทุกความเคลื่อนไหวของทั้งกาย
และจิต หรือนามธรรมต่างๆ นั้นกระเพื่อม
หรือเคลื่อนไหวอยู่ในความว่าง
ใครมีปัญญามองเห็น
ได้เมื่อนั้นแหล่ะได้เห็นความจริง
ของธรรมชาติ
แลทุกความเคลื่อนไหว
ก็เกิดดับอยู่เป็นปกติ ไม่ว่าใครจะยึดหรือ
ไม่ยึด
ถ้ายึดก็ทุกข์
สิ้นยึดก็สิ้นทุกข์
สิ้นความปรุงแต่ง ก็เหลือแต่ความไม่ปรุงแต่ง
แต่ทั้ง 2 อย่างก็คือธรรมชาติที่เกิดในท่ามกลางความว่าง ห้ามไม่ให้เกิดไม่ได้
ใครไม่หลงไปยึดย่อมไม่เป็นทุกข์
ไม่ได้โม้ เพียงเล่าสู่กันฟัง555

 

ใครอ่านเข้าใจแล้วรู้สึกเบาโหวง ใจเบาโหวง
เหวงๆ
นั่นแหล่ะคือมีปัญญาเห็นธรรม
ปฏิบัติธรรมต้องเห็นธรรมในปัจจุบัน
เห็นทันทีเบาทันที
อ้อ... ลุงแมวแค่เล่าให้ฟังฮับ
สอนไม่ได้ฮับ ใครสอนโดนรุมจวกเละ555
แค่เล่าให้ฟังนี่ก็หาว่าโม้แล้วอ่ะ ฮือฮือ

 

ไม่มีอะไร ให้โหวงเลยลุง

สงสัยหนักด้วยกิเลส

อิอิ

 

อาจเบาจนไร้น้ำหนักเป็นปรมังสุญญัง
ไปแล้วฮับ อย่าไปเชื่อบัญญัติลุงแมวฮับ555

 

NEOWORLD..คุณนี่ชอบแสดงธรรมที่ไม่มีในตนเอง-หรือเข้าถึงพอจะอธิบายให้เกิดประโยชน์ต่อผู้อ่านได้บ้างก็ไม่มี-หรือรู้จริงๆ เข้าถึงสักครึ่งเรื่องพออธิบายได้ สักเรื่อง-ก็ไม่มี-ชอบนำ วาทกรรม ธรรมขั้นสูงๆมาเอ่ยอ้าง เป็นการสนับสนุนกรรมของตนเอง..เล่นไปวันๆหาประโยชน์อันใดไม่มีเลย แก่จนป่านนี้แล้ว-น่าละอายใจแทนจริงๆ
การละ..นั้นเขาใช้ฝึกปฏิบัติ เพื่อฝึกเอากุศลธรรมเข้ามาในจิตก่อน..ใช้สัมมัปทาน4 ประคองจิตเอา ..โดยละทิ้งอกุศลให้มากๆๆ เมื่อจิตมีกำลังผ่องแผ้วแล้ว เขาก็จะละกุศลไปด้วย.. เพื่อทำให้จิตเป็นกลาง..ไร้อุปทานในทุกสรรพสิ่ง.. ไม่ยินดียินร้ายต่อโลกธรรม เข้าทำนองใช้กิเลสละกิเลส..เฮ้ออ นี่คุณภาพพวกดูจิตรึนี่.

 

หลุกเอ๊ย...ก็บอกแล้ว พ่อไม่ได้โม้แค่เล่าสู่กันฟังเล่นๆ
น่ะหลุก

 

ทวนกระแสเข้าความว่างแบบลุงบอก สภาวะสูงมากแล้วค่ะ มันจะมีสภาวะเด็กๆ ตัวนึง (จริงๆ 2 ตัว แต่ทำงานเหมือนกัน ต่างที่ ช้ากับเร็ว) คือตัดดับการปรุงแต่ง ตัดที่ต้นจิตเหมือนกัน ไม่ให้โลภะ โทสะ โมหะ ไหลเข้ามาในจิตได้ ไม่ใช่การข่ม หรือพยามมองตามวิชาการเพื่อปลอบใจตัวเอง แล้วหยุดการปรุงแต่งนะคะ แต่สภาวะตัวนี้มันตัดการปรุงแต่งจริงๆ มาทั้งหลับตาหรือลืมตา ตัดให้สิ่งนั้นหายไป เหมือนเราไม่เคยมีอารมณ์จิตนั้นมาก่อน (คือไม่ให้จิตทำงานสืบเนื่อง ไฟฟ้าถูกตัดก่อน) เหมือนโม้ แต่สภาวะนี้ก้อมีอยู่จริง เพียงแต่ต้องทำให้ถึง และขยันหน่อย ก้ออาจมีโอกาสเจอ และนัดกินข้าวกันค่ะ

 

ว่างแล้วครับ โหวงแล้วครับ หอก ดาบ หรือวาจาอะไร มาจาบ มาจ้วง มาจวก ก็ไม่มีตัวตนมากระทบด้วยแล้วครับ555. เจริญในธรรมครับลุง

 

โดดหลบให้ทันก็ปลอดภัยฮับ
จิตที่ฝีกได้ดีระดับนี้ จะเอาภพไหนๆ หรือไม่เอา
ภพแล้วก็ได้ฮับ
คนที่ยังนึกไม่ออกก็ต้องหาหลักเกาะไว้ก่อน
ที่เรียกว่ากัมมัฏฐานสร้างมันขึ้นมา
เพื่อให้มีสมาธิมั่นคง ด้วยการบริกรรมคำว่า
พุทโธ ๆ ๆ ๆ ๆ
ในทุกๆ อิริยาบถ
ลุกนั่งยืนเดินนอนขับรถเข้าห้องน้ำ
ซักระยะหนึ่งไม่รู้กี่วัน กี่เดือน กี่ปีบอกไม่ได้
คนทำจะรู้เองแหล่ะฮับ

 

NEOWORLD..คุณนี่ชอบแสดงธรรมที่ไม่มีในตนเอง-หรือเข้าถึงพอจะอธิบายให้เกิดประโยชน์ต่อผู้อ่านได้บ้างก็ไม่มี-หรือรู้จริงๆ เข้าถึงสักครึ่งเรื่องพออธิบายได้ สักเรื่อง-ก็ไม่มี-ชอบนำ วาทกรรม ธรรมขั้นสูงๆมาเอ่ยอ้าง เป็นการสนับสนุนกรรมของตนเอง..เล่นไปวันๆหาประโยชน์อันใดไม่มีเลย แก่จนป่านนี้แล้ว-น่าละอายใจแทนจริงๆ

 

อะไรก็ไม่เอา นิพพานก็ไม่เอา

จะไปไหนหล่ะทีนี้ ลุงแมว...

อิอิ

 

นิพพานนี่ อยากไปแม้แต่นิดเดียว
ก็จองตั๋วไม่ได้แล้วฮับ
ไม่ดิ้นรนค้นหาไม่มุ่งหมายจะไป
เอาอะไรที่ไหน
แค่สิ้นยึด สิ้นอยาก เมื่อกายขันธ์ดับ
วิญญาณธาตุหรือธาตุรู้
เป็นหนึ่งเดียวกับอวกาศก็แค่นั้นฮับ

 

สอบคราวหน้า ขอให้โชคดี...

 

ลุงแมวจะไปเอาวาทะกรรมที่ไหนมาโชว์
แค่มีปัญญา 3 ก็เขียนอธิบายได้แล้ว
มันธรรมขั้นสูงตรงไหน
หลวงตาหลังไมค์พูดให้ลูกศิษย์ของท่าน
ฟัง
ลุงแมวก็เปิดฟังบ่อยๆ ก็เข้าใจตามหลวงตาฯ
ที่สอนเป็นคลิปไว้ พอเข้าใจก็ยกมาเล่าสู่กันฟัง
ด้วยภาษาลุงแมวเอง
มันสูงยังงัย
ไม่มีบาลีซักคำ เลยหลุกเอ๊ย

 

นิพพานมีทางเดิน
แต่ไม่มีผู้เดิน
ถ้ามีผู้พยายามไปเดิน
เดินยังงัยก็ไปไม่ถึงฮับ

 

เสียดายนะที่ไม่ว่าใครหน้าไหนผมก็เฉยๆ เพราะปกติผมชอบฟังเสียงหัวใจตัวเองมากกว่า ทั้งที่มันเป็นจังหวะและที่มันเป็น....ไม่บอก แต่มีหลวงปู่หลวงตาพระอริยะเจ้าให้ข้อคิดดีดีไว้เยอะ เอาอันแรกไหม พอเสนอหน้าไปถามท่าน ท่านตอบว่าปฏิบัติรึยัง งง สงสัย ปฏิบัติคืออะไร ตอบว่านั่งสมาธิเหรอคับ ท่านว่า นั่นไงยังไม่เคย ไปไป หัดนะหัดปฏิบัติบ้าง 555 คิดแล้วมีสองด้าน ด้านนึงบอกว่าก็ทำอยู่ แต่ด้านนึงว่า รึว่าที่ทำมามันผิด ไม่มีคำตอบนะ ขอให้ค้นหาให้เจอคำตอบในตน

 

มันไม่เคยมีอะไรว่างจริงๆ ถ้าใช้สิ่งนึงหามัน เช่น ใช้จิตหาสิ่งที่ว่าง มันจะเห็นว่าว่างถ้าไม่มีสิ่งปรุงแต่ง ในขณะเดียวกันความละเอียดของสิ่งที่นำพาให้ไปเห็นว่าว่างถูกปิดกั้น จึงคิดว่านั่นคือที่ที่ต้องเป็น มันอาจเป็นและดีต่อแค่บางคนไม่ทั้งหมด แต่มันจะสับสนมากที่ต้องใช้จิตหาจิต เหมือนกับการมองกระจกที่ซ้อนกันแต่ต้องมาหาต้นเหตุของภาพสะท้อนที่เกิดขึ้นทั้งหมด มันคล้ายๆนะ แต่ของจริงมันมากมายจึงเรียกว่ารูป นาม เป็นต้นเหตุ พอไม่มีรูปนาม เหลือแต่จิต มันก็ให้ผลคล้ายกันมันซ้อนกันนับไม่ได้ ทีนี้งงหนัก ในความว่างหรือไม่มีรูปแต่มีจิต ซึ่งตัดออกจากนามขันธ์ทั้งหมด ให้สภาวะซ้อนและซ้ำไม่รู้จบ เหมือนกับอะไรนะที่ชอบกล่าวกัน วิญญาญายตน ไปจนถึงอะไรก็ช่าง แต่ยังคงสะท้อนความซ้ำยู่ดี แสดงว่านั่นไม่หลุดพ้นเพียงแต่เป็นกรอบอันใหม่ที่เป็นอนันต์ แต่ไม่อนันต์ ถ้า.....

 

ในสภาวะปกติที่อาจเป็นข้อสรุปคือ ถ้าคนเรานอนหลับและฝันแต่มันซ้อนหลายชั้น หมายถึง ตื่นในชั้นหนึ่งแต่ยังไม่ตื่นจริง ต้องตื่นอีก ทั่วไปไปคงไม่เกินสามครั้ง แต่ถ้าไม่ปกติน่าจะมากกว่านั้น ในนี้คงเคยมีคนที่ตื่นมากกว่าสามครั้งในฝัน อาจเป็นข้อสรุปในเรื่องรูปนาม และระดับของความละเอียด

 

ส่วนตัวสิ่งที่ต้องละบางทีไม่จำเป็นต้องใช้สมาธิขั้นละเอียด แต่สติสัมปัชชัญญะ ที่จริงไม่มีระดับ มีแต่ว่ามีได้ต่อเนื่องหรือมีบ้างไม่มีบ้าง มีนิดๆมีมากๆ ในที่นี้ไม่ได้ถือว่ามี แต่ที่ต้องฝึกสมาธิเพราะบางทีนะ สติของบุคคลเกิดจากการรวมไว้ซึ่งสมาธิแต่บางคนเห็นอยู่ทุกวันหรือทุกเวลา ก็อาจไม่ต้องใช้สมาธิหนุนให้เกิดสติ แต่สมาธิเป็นของดีนะฝึกแล้วที่จริงไม่มีภัยใดเลยเพราะผลลัพธ์แท้จริงคือ สติ ล้วนๆ

 

ถ้ามีคนถามว่า สติ ใช้ทำอะไรได้บ้าง ทางโลกก็เรียกปัญญานะ เช่น ถ้าเราตั้งสติไม่ได้เราก็ก็ไม่อาจบังคับตัวเองให้ทำสิ่งที่ควรทำได้ คนเราอยากรวยแต่ขาดสติผลลัพธ์คือ....ในขณะที่คนมีสติจะพิจารณาหาเหตุผลและประสบความล้มเหลวและพบความสำเร็จ นั่นหมายถึงเขาเห็นทั้งด้านไม่ดีและด้านดีที่เกิดขึ้น ลองดูสิว่าสติทางโลกนี่ก็สุดยอดนะ คงรู้นะถ้าสติทางธรรมจะขนาดไหน