ด่วน... จิตต้องไม่แช่ในความว่าง

บือบันลุธรรมเอ๊ยขึ้นจากนามาแล้วก็
มากดหัวใจแดงให้ศิษย์เฮียผู้น้องหน่อยจิ
เค้ามาขวิดลุงแมวโชซ์แล้ว กดหน่อยกดหน่อย
สะใจกะเค้าหน่อยหลุ่กเอ๊ย

 

ในเม้นต์ที่ทะเลาะกันยังมีธรรมะให้เห็นนะ
ถ้าใจมีความละเอียดพอหลุกเอ๊ย..
นี่ลุงแมวเล่าธรรมด้วยจิตกุศล
ดูดีดีมันต้องมีความจริง
โผล่เป็นธรรมะ
ขึ้นมาบ้างหล่ะหลุ่ก

 

.

สายดูจิต เขาเอาสติเป็นใหญ่หน่ะค่ะ สมาธิน้อยๆ จะกลับด้านกะสมถะ

โดยปกติจิตขึ้นวิถีทางทวาร 6 อารมณ์โน่นนี่นั่นแทรกหรือกระทบอยู่ตลอดเวลา แต่ปกติเราจะรู้แค่อารมณ์จิตดวงใหญ่ๆ ตัวหรือสองตัวเท่านั้นใช่ป่ะคะ สายนี้ก็เอาสติกำหนดรู้ตัวใหญ่ๆ ที่รู้ได้นี่แหล่ะค่ะ การเอาสติกำหนดรู้แป๊บๆ ไม่ให้อวิชชา (ปวีใช้คำนี้นะ)เข้ามาในจิต เพราะอำนาจสติที่หยุดมัน ตามรู้เท่าที่จะตามได้ (ถ้าไม่ลืม ไม่เผลอ) การเอาสติตามรู้แป๊บๆ แบบนี้แหล่ะค่ะ สมาธิ... สมาธิอันนี้จะถูกเก็บสะสมลงในจิต พอมากเข้า ๆ (เหมือนน้ำหยดลงแก้ว) จิตที่อยู่นิ่งๆ ก็จะเริ่มเคลื่อนไหว เปลี่ยนแปลงทีละนิดๆ แต่ต้องทำมากๆ ฝึกมากๆ ถึงจะเห็นผล

ถ้าสมถะก็เหมือนขุดน้ำอยู่ที่เดียว แป๊บนึงก็เป็นบ่อ สายดูจิตเหมือนน้ำหยดทีละนิดๆ

แต่ปวีไม่รู้ว่าสายดูจิตเขานั่งสมาธิเดินจงกรมหรือป่าวนะคะ หรือกำหนดรู้ไปเรื่อยๆ เฉยๆ ส่วนมากคนสายอื่นก้อมาฟังสายนี้เพิ่มเติมเพื่อความเข้าใจที่มากขึ้น จากสายเดิมตัวเอง พระที่สอนสายดูจิต หลายรูปปวีก็เห็นฝึกสมถะมาก่อนก็มีนะคะ

แต่มีวาทะ ลพ พุธ ท่านบอกว่า บางคนฝึกทั้งชาติก็เข้าฌานไม่ได้ เพราะไม่ใช่ของง่ายสำหรับทุกคน ก็ควรฝึกให้เห็นพระไตรลักษณ์ไว้บ้างแบบสายดูจิต เพื่อความไม่มาท

 

ถ้าเป็นบริบท หลวงปู่พุธ เกี่ยวกับ ฌาน ตรงนี้ท่านหมายถึง
ฌาน ที่มีโดยทั่วไปเป็น ฌานฤษี หรือที่เรียกว่า อารัมมนูปนิชฌาน คือการเพ่งอารมเดียว

ซึ่ง คนทั่วไป ทำได้ยากมาก

แต่ถ้ามุ่ง มาที่ไตรลักษณะ จะเรียกลักขณูปนิชฌาน
ฝึกได้เลย มีสมาธิ เป็นฌานฝั่งโลกุตระล้วนๆ ฝึกได้ไม่มีข้อแม้ ไม่เลือก กาลเวลา

 

เออนั่นดิ การดูจิตมันคืออะไรกันนะ ต้องศึกษาใหม่ซะละ แต่ เท่าที่ผม ทำ ๆ มา การดูจิตไม่ใช่การใช้ความคิดตามดูเหตุกาณ์ที่เข้ามาในจิตนะครับ ส่วนจะเป็นอะไรก็ลองหาคลิปพระอาจารย์ปราโมทย์ฟังให้เข้าใจ ตัวผมเองนั้น ทำได้แค่การตามดูความคิดเท่านั้นเอง มีคนมาบอกผมว่า ที่ผมทำ ๆ อยู่น่ะ มันถูกแล้วด้วยนะ แต่ผมรู้ว่าผมยังทำไม่ถูก ส่วนการทำสมถะ เป็นการเพ่งอารมย์ไว้ที่จุด ๆ เดียวจนจิตเป็นสมาธิ ผมยังไม่เชื่อเท่าไรว่าแค่มีสมาธิใจรวมเป็นฌานแล้วใจว่างจากกิเลศจะทำให้กิเลศส่วนที่เรามีหมดไปได้ เพราะฌานเสื่อมเมื่อไรกิเลศก็กลับมาเหมือนเดิม ถ้าเราไม่พ้นจากมันแล้วจริง ๆ มันเหมือน เส้นบังภูเขามากกว่า คือ ทั้งที่สิ่งที่แยู่หลังเส้นผมคือภูเขา เรากลับมองแต่เส้นผมทำให้ภูเขาตกโฟกัส คือ เราโฟกัสจิตไปที่จุด ๆ หนึ่ง ทำให้เราไม่รู้สึกถึงกิเลศที่ขาดการเชื่อมกับกิเลศที่เรามีชั่วคราว ประมาณนั้น เพราะจิตไปรวมอยู่จุดโฟกัสไงครับ

ถ้ายังไม่เห็นไตรลักษณ์ ก็ยังไม่ถือว่าเกิดปัญญญานะครับ แนะนำว่าลองหาคลิปพระอาจารย์ปราโมทย์ดูดีกว่า ส่วนผม น่าจะตัองฝึกอีกยาว

อ้อ พระพุทธเจ้าตรัสกับพระสารีบุตรว่าพระองค์ทรงระรึกถึงความตายหรือกระทำมรณานุสติทุกลมหายใจเข้าออก ท่านว่า พระพุทธเจ้าแช่จิตไว้ในความว่างหรือเปล่า?

 

หัวเริ่มร้อนแล้วจิตไม่มีว่างหลอก

 

จิตไม่เคยว่างต้องทำหน้าที่สงสัย คิดนึก ตรึกตรองวิพากย์ วิจารย์ ตัดสิน ลงความเห็น
โน่นนี่นั่น
แต่การเคลื่อนไหวทุกอาการจะขยับอยู่ภายใน
ความว่างของใจ
เปรียบได้กับโลก ดวงจันทร์ ดาวเคราะห์ต่างๆ
ดาวเทียม วัตถุบิน อุกาบาต
ที่เคลื่อนไปมากระทบกระทั่งกันบ้างอะไรบ้าง
แต่ทั้งหมดมันก็ยังอยู่ในความว่าง
ของอาวกาศจักรวาล
ไม่ว่าจะอยู่ที่องศาไหน
มันก็อยู่ในความว่างแห่งจักรวาล
.....
ความคิดนึดนึกตรึกตรอง หาเหตุ หาผล
ของจิต ก็เช่นกันคืออยู่ในความว่า
งของใจเสอมอ
ฉะนั้น ควรจะหัวร้อนกับมันไหมน่ะ 555

 

ไอ้กะบือ คิดเองเออเอง พุทธวจน ท่านสอนให้ฝึก ว่างจากกิเลส..ความคิด และ ภพต่างๆ เราเรียก นิพพาน.

 

ยังยังไปต่อได้อีก ลุงแมวยังไม่ได้ตัดหนาม
สะทางเดินตัวเอง555
วิธีปฏิบัติระหว่างการเดินทาง ไปสู่จุดหมาย
มีหลายอย่างเช่นเดินไปด่าคนข้างทางไป
(บางทีก็ถูกปาหัวด้วยหินโป๊ก!!!)
หรือเดินไปบ่นไป เดินไปพักไป
ปล่อยวางไป เดินไปอ่านตำราไปแล้วหยุด
ลองวิชาคนข้างทางไป
บ้างก็หาวิธีปล่อยวางตั้งแต่ก่อนออกเดิน
ไม่ยึดตัวเอง ไม่กังวลนิวรณ์ ไม่กลัวกิเลส
แต่มีสติศึกษาเรียนรู้ธรรมชาติของ
อุปสรรคต่างๆ
ที่จะต้องพบเจอระหว่างทางด้วยปัญญา
สังเกตไป จดจำไปเรียนรู้ไป
ตามธรรมชาติ
ไม่ลุกรี้ลุกรนกลัวคนอื่นจะไม่ไปเป็น
เพื่อนเรา.... เฮอะใครจะกล้ากลัวพาไปลงนรก
อ่ะจิฮับ

 

จิตถ้าฝึกมากๆ แล้วคือศูนย์รวมความอยาก
เช่นถ้าดูรูปนู้ดมากก็ได้จิตสร้างรูป ตามดูรูปไปเรื่อยถ้าจิตทำงานแล้ว
ถ้าคิดมากจะได้จิตคิดเป็นตรรกะ ตามดูจิตที่มันคิดไปเรื่อย
คนมีจิตต้องได้รับนิมิตจากพพจ. หรือพจ. ก่อนนะ ถึงจะมี คนไม่มีจิตจะเป็นหุ่นยนต์ไปทำงานดีกว่า

 

อ้อ.. มีคนประเภทนี้ด้วยน่ะฮับ
เรียกว่าแก๊งค์ปาหิน
คือซุ่มอยู่ในพงข้างทาง
คอยเอาก้อนหินดักปาหัวทุกคนที่เดิน
มาบนเส้นทางนี้
ทำให้คนเดินทางบาดเจ็บบ้าง
วิ่งเข้าป่าหาทางออกไม่ได้บ้าง555

 

อุยส์ตาย...

แล้ว ทำไมะ ไม่ตีลังกา ดูก่องหละ

ความว่าง อะไรนั่น มันอาสัยการ
ปรากฏของ ดิน น้ำ ลม ไฟ ...

ความว่าง อาสัย ดิน น้ำ ลม ไฟ
เปนปัจจัยความว่างจึง ปรากฏ

เนี่ยะ ตบสาวกธรรม คว่ำเลย

อะไรๆ ถอด มาจากความว่าง

กลับกัน

ดิน น้ำ ลม ไฟ นั่นแหละ ถอดไปเปน
"ความว่าง"

มะเชื่อ ย้อนอดีตไปดูรูป อวาท่า
ของ ขาจอน ได้เลย

ธรรมเฮง ซ.

บัญญัติในสิ่งที่ ตถาคต ไม่บัญญัติ

ตรึกไป มีแต่ เฮีย!!! ไม่เปนเบื้องต้นพรหมจรรย์

โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง

สิ่งที่ ตถาคตไม่บัญญัคิ ไม่พยากรณ์

พระตถาคต ฟันธง ใครตรึกเรื่องพวก
นี้ หาเบื้องต้นพรหมจรรย์ ไม่ได้เด็ดขาด

 

นักบวชที่พยายามลดจำนวนศีลจาก 227 ข้อ
เหลือ 180 ข้อทำไมทำได้ฮับ
แค่วิธีแนะนำการปฏิบัติให้ตรงจริตกับคน
ในยุคสมัยปัจจุบันโดยไม่ได้เจตนา
ไปทำลายล้มล้างจุดมุ่งหมาย
ของมรรคผลอันเป็นแก่นของศาสนาพุทธ
ทำไมจะต้องเหมือนพุทธพจน์ทุกคำ
หลวงตาฯ หลวงพ่อฯ หลวงปู่ฯ
ที่เป็นพระอริยเจ้าเวลาสอนรายตัว
หรือสอนแบบกลุ่ม ท่านก็พิจารณาก่อน
ว่าจะใช้ถ้อยคำอย่างไร อนุโลมปฏิโลม
อย่างไร
จึงจะเหมาะโดยท่านก็ใช้IDเดิม
ใช่ไหม
ล่ะ55

 

กระทู้ถก กระทู้เถียง
เป็นความเห็นฮับ อย่าไปยึดเป็นคำสอน
มันจะพากันเกิดมิจฉาทิษฐิได้
****
แต่กระทู้ที่ตั้งใจชี้แนะเป็นคำสอนสัมมาทิษฐิก็ต้องยกไว้นะฮับ
ใครหลงไปหาเรื่องบิดเบือน
ตอแย ก็จะซวยเฉพาะรายตัวไปฮับ
ลุงแมวให้ความสำคัญกับประเด็นนี้มาก
เพราะมันจะตัดรอนกุศลกรรม
ของเราได้ฮับ

 

กระทู้ลุงแมวเป็นคำบอกเล่าไม่ได้เป็น
อาจารย์ผู้มาสั่งสอนเพราะยังไม่บรรลุอะไร
จึงถกได้
เถียงได้
ด่าได้
ตามความเข้าใจและความเห็นของตน
อย่าไปยึดเอาเป็นจริงเป็นจังฮับ
ถ้าใครพบว่าใครเข้าใจผิดบิดเบือนก็เตือนกันไป
ด้วยเมตตาก็สนุกดีฮับ

 

แต่ทั้งหลาย เกิดขึ้นจากผู้อ่านนะครับ

ฮ่าๆ

 

อย่าลืมว่า ธรรมจาก ลต ที่ลุงแมวเอามาลง ลุงทำให้ไม่ตรงปกก็มีเยอะนะคะ

 

ก็เตือนได้ แก้ไขให้เป็นถูกต้องได้
คือถกเถียงแก้ไขให้ความรู้ถูกต้อง
มันเกิดขึ้นแก่สังคมชาวพุทธให้ได้

ความเห็นลุงแมวไม่ต้องไปยึดถือเป็นคำสอน
จนกว่าจะมีผู้รู้แก้ไขขัดเกลาให้
ค่อยเชื่อถือ
และของจริงแท้อาจไม่ได้อยู่ในหนังสือ
หรือพระคำภีร์ฯที่แปลมาแล้ว
แต่พระธรรมก็ยังเป็นพระธรรม
แล้วของจริงที่พูดได้ย้าง
พูดไม่ได้บ้างอยู่ที่ใคร??
อ้อแน่นอน... อยู่ที่ใจพระอรหันต์และพระอริยะ
บุคคลทั้งหลายนั่นแหล่ะฮับ
หรือใครว่ามันอยู่ที่ลุงแมว... ม้าว!!

 

ของ จริง ก้ อยู่ที่ เหตุ จิฮับ

มันต้องมี คนถาม

ถาม ต้องถามเปน ไม่ใช่ถาม
เพื่อกลับไป เผาหัวตน

คนถาม จึงต้องเปน พวกเหน ตุ๊กๆ
แล้ว อยากออกนอกเขต นอก
เมืองขวด

ธรรมะ จึง สกๆ ฮ้อนๆ ไม่มี หลังไมค์

และ ก้ไม่ทั่วไปแก่ คนที่ยัง ถือมั่น
ภูงี้ทับโต



ธรรมะ สำหรับคน ที่ยังไม่มีธรรม
เขามีแต่มั่นใจว่า สิ่งที่พูดจะต้อง
ตรงกับที่สดับมาทุกกระเบียด

ไม่ใช่ อ้างคลี่ยังเต็มหน้า มีสิทธิ
พูดเฮีย ไรก้ได้


เว้นไว้แต่ มีเพื่อน มันนั่ง ตุ๊กๆ ซิ่งมา
จะหาทางออกนอกเมืองขวด เวลา
นั้น จำเฮียไรไม่ค่อยได้ ก้ ถุยส่ง
ข้ามกระจกไปก่อน เลอะหน้าตน
ก้ รู้ชักๆ ไม่ต้องรอของคนอื่น
ว่า มีเต็มหน้าแว้ว อันนี้ไม่ว่ากัน
( แต่ถ้า บอกว่า หน้าตนบริสุทธ์
ใสซื้อ ก้ต้อง จัดประเคน สักบาท
สองบาท ตามทำเนียม สามบาท
พอ ...สี่ให้อุปะเหยียบเบกขา ไป)

 

เหยียบ อุปเบรคด้วยขา แล้ว...

มาอโหสิกรรม โน้น นั่น นี่ ไม่มี
กลับไป เจาะแจ๊ะ

เหยียบเบรคด้วยขา หยียบแล้ว
เหยียบมิด!

ถ้า กลับไป เจาะแจ๊ะ มัน อุเบกขา
ไม่จริง ไม่เอา

ดังนั้น

สหธรรมมิก จะ สังเสวะ ได้ สามคำรบ

เกินกว่านั้น ต้องกำหนดรู้ "ธนาทอง
ไม่เอานายกที่ไม่ได้เปน สส"