อัพเดตข่าวสาร วัดท่าขนุนและหลวงพ่อเล็ก

วันอังคารที่ ๒๓ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๒ พระครูวิลาศกาญจนธรรม , ดร. เจ้าอาวาสวัดท่าขนุน เจ้าคณะตำบลท่าขนุน เขต ๒ นำคณะสงฆ์วัดท่าขนุนจัดเตรียมสถานที่สำหรับเจริญพระพุทธมนต์เฉลิมพระเกียรติและถวายพระพรชัยมงคลแด่ สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมหาวชิราลงกรณ บดินทรเทพยวรางกูร และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถในรัชกาลที่ ๙ ในวันที่ ๒๘ เมษายนนี้ เวลา ๑๕.๐๐ น. ซึ่งคณะสงฆ์อำเภอทองผาภูมิผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเป็นเจ้าภาพตำบลละ ๑ ครั้งตลอดปี

#ชุมชนคุณธรรม #วัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมฯวัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมน้อมนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงขับเคลื่อนด้วยพลังบวร
#พระพุทธศาสนาช่วยโลก #พระสงฆ์ช่วยสังคม

ที่มา วัดท่าขนุน

 

ถาม : นั่งสมาธิก่อนนอน ?
ตอบ : ถ้าก่อนนอนนี่ส่วนใหญ่จะหลับ เพราะว่าเราเพลียมาตลอดทั้งวัน เวลานอนให้ใช้วิธีง่าย ๆ คือนอนหงายผลึ่งไปเลย ตั้งใจว่าตอนนี้เรานอนลง ร่างกายเราเหมือนกับคนตายแล้ว จะตื่นขึ้นมาเห็นตะวันหรือเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าตายตอนนี้เราขอไปพระนิพพานแห่งเดียว เอาจิตเกาะพระนิพพาน ภาวนาแล้วหลับไปเลย พอนอนเต็มที่แล้วตอนเช้าค่อยมาว่ากันอย่างเป็นทางการ ตอนหัวค่ำนี่แย่ทุกราย ยกเว้นว่าตอนบ่ายนอนเต็มที่แล้ว
……………………………….
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. วัดท่าขนุน
www.watthakhanun.com

#พระพุทธศาสนาช่วยโลก #พระสงฆ์ช่วยสังคม #แบ่งปันธรรมะ
#๖๐ปีพระครูวิลาศกาญจนธรรม

ที่มา วัดท่าขนุน

 

วันพฤหัสบดีที่ ๒๕ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๒ พระครูวิลาศกาญจนธรรม , ดร. ประธานคณะประชารุ่นที่ ๕๑ ในเขตปกครองคณะสงฆ์หนกลาง เข้าเยี่ยมพระมหาสันติ โชติกโร, ป.ธ. ๙ รองเจ้าคณะอำเภอห้วยกระเจา เจ้าอาวาสวัดราษฎร์ประชุมชนาราม เพื่อนร่วมรุ่นพระอุปัชฌาย์ ๕๑ ซึ่งเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลธนบุรี ๑ ด้วยโรคมะเร็งตับ ในการนี้ได้ถวายปัจจัยช่วยค่ารักษาในนามเพื่อนร่วมรุ่นพระอุปัชฌาย์ ๕๑ จำนวน ๑๐,๐๐๐ บาท

#ชุมชนคุณธรรม #วัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมฯวัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมน้อมนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงขับเคลื่อนด้วยพลังบวร
#พระพุทธศาสนาช่วยโลก #พระสงฆ์ช่วยสังคม

ที่มา วัดท่าขนุน

 

อดีตที่ผ่านพ้น ตอนที่ ๕๐ : ตามรอยเท้าพ่อ

บวชมาทั้งที มีครูบาอาจารย์สุดวิเศษอย่าง “หลวงพ่อ” ก็ตาม แต่กิเลสมารมักมาล่อหลอกอยู่เรื่อย ๆ มันคอยชวนให้สึกซะร่ำไป…

ตอนกุศลกรรมค้ำจุนหนุนเสริม ก็สามารถจะอยู่ในผ้าเหลืองอย่างมีความสุข พออกุศลกรรมเข้าแทรกก็นำให้ทุกข์ อยากสึกมันวันละร้อยหนพันหน… มีทางเดียวคือใจต้องมั่นคง ตั้งเป้าหมายไว้อย่างไรก็ต้องมุ่งหน้าลูกเดียว ไปตายข้างหน้าอย่างคนกล้า ยังดีกว่าถอยหลังมาตายแบบคนขลาด ถ้าบ้าขนาดนี้ก็พอสู้ไหว…

แต่บางทีเหตุการณ์ที่ปรากฏขึ้น ก็ชวนให้ใจฝ่อเหมือนกัน พอพรรษาแรกผ่านพ้นจะเริ่มเข้าพรรษาสอง บรรดาพระเก่าที่บวชมาเป็นสิบ ๆ พรรษา ยกขบวนสึกซะหก – เจ็ดรูป… แบบนี้ก็แย่ซิครับ…พระใหม่ ๆ กำลังหารุ่นพี่ ๆ เป็นหลักยึด อยู่ ๆ หลักก็มาจมหายวับไป ก็วิเวกโหวงเหวงไปตาม ๆ กัน โดยเฉพาะอาตมานอนละเมอเลยล่ะ…!

กลับจากกรรมฐานคืนหนึ่ง ขณะเดินรักษาอารมณ์จะกลับกุฏิ พอผ่านตึกกลางน้ำที่ “หลวงพ่อ” พัก อาตมายกมือไหว้ พลางนึกถามในใจว่า “น้ำหน้าอย่างลูกนี้ จะไปนิพพานชาตินี้กับเขาไหวหรือเปล่าครับ…?”

ทันใดนั้น…ทั้งแผ่นดินแผ่นฟ้า หมู่ไม้และตัวอาคารก็หายวับไปกับตา องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในพระวรกายแก้วสว่างไสว ปรากฏขึ้นใหญ่เต็มจักรวาล… พระหัตถ์ซ้ายจูงมืออาตมา พระหัตถ์ขวาชี้ไปเบื้องหน้าลิบ ๆ ที่ไกลเหลือประมาณ เห็นแสงสว่างสุกสกาวเป็นจุดเล็ก ๆ อยู่สุดขอบฟ้าตรัสว่า “พระนิพพานคอยอยู่ข้างหน้า ไปให้ถึงนะลูกนะ” ตรัสจบทุกอย่างก็คืนสภาพเดิม…

อาตมาเกิดความมั่นใจอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน กลับถึงกุฏิเขียนกลอนขึ้นมา ๑ บท ใจความมีว่า…

“ …หนทางแม้สุดไกล ขอมุ่งไปกว่าจะถึง
ยากเข็ญมิคำนึง ถึงทุกข์ทนสักเพียงไร
เดินตามรอยเท้าพ่อ มั่นคงต่อธรรมวินัย
พ่อชี้หนทางใด จะมุ่งไปไม่ลังเล
จิตมั่นด้วยศรัทธา ทุกเวลามิหันเห
ผู้ใดจะรวนเร มิชวนเซตามเขาไป
พ่อนำทางให้ลูก มีแต่ถูกลูกมั่นใจ
ขอเดินตามพ่อไป ตราบจนถึงซึ่งนิพพาน…”

กำลังใจตอนนั้นมันหนักแน่นมั่นคงขนาดนี้จริง ๆ นึกเมื่อไรภาพพระพุทธลีลา พระหัตถ์ซ้ายจูงมืออาตมา พระหัตถ์ขวาชี้ไปยังเมืองแก้ว ก็ปรากฏชัดในห้วงนึกทุกครั้งไป

“สมเด็จพ่อขอรับ ขอปณิธานของลูกจงสำเร็จ สมดังมโนรถปรารถนา จงทุกประการด้วยเถิด..”

๘ เมษายน ๒๕๓๓
พระใบฎีกาเล็ก สุธมฺมปญฺโญ

ที่มา www.watthakhanun.com
ภาพประกอบโดย สำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษี

#๖๐ปีพระครูวิลาศกาญจนธรรม
ที่มา วัดท่าขนุน

 

พระเครื่องที่ชำรุดสามารถนำไปหล่อพระใหญ่ได้หรือไม่ ?

ถาม : พระที่ห้อยคอเอาไปหล่อพระได้ไหมครับ ?
ตอบ : ไม่ได้

อะไรก็ตามที่เป็นรูปพระ ถึงจะแตกหักอย่างไร เราก็ไม่มีสิทธิ์ไปทำลายเพื่อหลอมใหม่ หรือเพื่อพิมพ์ขึ้นมาใหม่ ท่านปรับโทษเท่ากับทำลายพระพุทธรูป มีอเวจีมหานรกที่เดียวเป็นที่ไป ถ้าหากว่าแตกหักเสียหายในลักษณะนั้นแล้ว เรารู้สึกไม่สบายใจที่จะติดตัวหรือติดบ้านเอาไว้ ก็ให้บรรจุในพระที่องค์ใหญ่กว่าเพื่อบูชาต่อไป

คนอื่นใครเขาทำ ให้เขาทำไป เราอย่าไปทำก็แล้วกัน โทษทำลายพระพุทธรูปสาหัสสากรรจ์นักแล..!

มีบางคนเอาผ้าเหลืองไปเช็ดเท้า… อย่างนั้นจำไว้ให้แม่นเชียวนะ อย่าทำเป็นอันขาด อย่างน้อย ๆ ผ้าเหลืองก็เป็นธงชัยพระอรหันต์ ถ้าจิตเราหยาบถึงขนาดเอาธงชัยพระอรหันต์มาเช็ดเท้าได้ ต่อไปก็ทำกรรมที่หนักกว่านั้นได้

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕

ที่มา www.watthakhanun.com
#๖๐ปีพระครูวิลาศกาญจนธรรม
ที่มา วัดท่าขนุน

 

อดีตที่ผ่านพ้น ตอนที่ ๔๙ : ขุมทองวัดท่าซุง

“หลวงพ่อ” เล่าให้ฟังหลายวาระว่า อาคารแทบทุกหลังในวัดปลูกคร่อมขุมสมบัติเอาไว้ สมบัติเหล่านี้เป็นทองคำธรรมชาติบ้าง ทองคำแท่งบ้าง ทองรูปพรรณและบรรดาแก้วแหวนเงินทองต่าง ๆ บ้าง…

ขุมทรัพย์เหล่านี้มีเทวดาคอยรักษา โดยทั่วไปมักมีกำหนดว่าจะอยู่ตรงจุดนั้น ๆ เป็นเวลากี่ปี พอครบตามเวลา เทวดาก็จะพาย้ายหนีไปที่อื่น เรียกว่าทรัพย์เคลื่อนที่ เรื่องนี้ต้องถามนายดาบตระกูล เปาริก ซึ่งเห็นทรัพย์เคลื่อนไปอยู่ใต้อาคาร จุดเดิมเป็นช่องขนาดโอ่งมังกร ลึกถึงไหนก็ประมาณไม่ได้…

บรรดาแก้วแหวนเงินทองตามจุดต่าง ๆ ของประเทศ ถูกเทวดานำเคลื่อนเข้ามาภายในวัดเป็นจำนวนมาก ถ้าจะให้ประเมินคงเป็นพัน ๆ ตัน ที่อาตมาทราบแน่ ๆ คือ ขุมทรัพย์ที่เขาพลอง จังหวัดชัยนาท และสมบัติพระเจ้าจักรพรรดิที่ทะเลซับ (มักเขียนเป็นทะเลทรัพย์) จังหวัดชุมพร ถูกเคลื่อนมาอยู่ในวัดอย่างแน่นอน…

แก้วแหวนเงินทองที่เขาพลองจำนวนก็เป็นตัน ๆ อยู่แล้ว ส่วนสมบัติจักรพรรดินั้นเป็นทองคำแท่งขนาดโตกว่าเสาซีแพ็กซะอีก แต่ละแท่งยาวเป็นเมตร นับไม่ถูกว่ากี่หมื่นกี่แสนแท่ง แค่สองแห่งก็เหลือคณาแล้ว แต่บรรดาเทวดาเขายังไม่พอ เฝ้าทรัพย์อยู่จะไปไหนก็ไม่ได้ เลยขนมาฝากวัดกันยกใหญ่ จนกระทั่ง “หลวงพ่อ” ต้องรีบสร้างกำแพงรอบที่ธุดงค์ร้อยกว่าไร่ เพื่อป้องกันคนขโมยขุดสมบัติ…

ความจริงใครขุดเทวดาก็เอาตายอยู่แล้ว แต่ด้วยความเมตตาผู้ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ หรือป้องกันคนโลภจะเอาชีวิตมาทิ้งซะเปล่า ๆ “หลวงพ่อ” จึงต้องเสียเงินเป็นล้าน สร้างกำแพงล้อมไว้ซะเลย…

อาตมาเป็นคนเชื่อยาก ดังนั้นเวลาสอนมโนมยิทธิให้เด็ก ๆ กลุ่มหนึ่ง มี อ๊อด กุ๊ก เก๋ เพ็ญ เป็นต้น จึงพาเขาไปดูสมบัติเป็นพยานไว้ว่ามีจริงแน่ ๆ เด็ก ๆ ตื่นเต้นกันใหญ่ที่เห็นสมบัติจำนวนมหาศาลเหลือคณานับ…

ยัง…เท่านั้นยังไม่สะใจ อยู่มาวันหนึ่ง “หลวงพ่อ” มีบัญชาให้สร้างเพิงให้เป็นที่หลบร้อนของสุนัขหกสิบกว่าตัวของท่าน บรรดาช่างจำเป็นมี พระสวัสดิ์ พระสุธน พระสัมฤทธิ์ (สามรูปนี้ลาสิกขาหมดแล้ว) พระชลอ และอาตมา ช่วยกันกะแปลน ขุดหลุมเป็นการใหญ่…

เสาคอนกรีตที่มีอยู่ยาว ๔ เมตร กะจะให้เพิงสูงสองเมตรครึ่ง ต้องฝังเสาลงดินเมตรครึ่ง จึงช่วยกันขุดหลุมก่อนอื่น พอจวนได้ระดับเมตรครึ่งก็มีน้ำเจิ่งขึ้นมา ดินเริ่มเป็นทราย พอตักทรายจอบแรก ขึ้นมานั่นเอง…

ประกายเหลืองอร่ามสะท้อนแสงอาทิตย์พราวระยับจับตา โอ้โฮ…ทองทั้งนั้นเลย…! ตักใหม่ก็ทองอีกนั่นแหละ เป็นทองธรรมชาติเม็ดละเอียดยิบ อาตมาและเพื่อน ๆ มองตากันอยู่ไปมา “นี่ถ้าเป็นฆราวาสละก็…เสร็จผมแน่…” อาตมาบอก…

ตกลงขุดหลุมเดียว เอาเสาลงแล้วกลบ เสาที่เหลือใช้วิธีตัดให้สั้นแทน ขืนขุดต่อไปอาจมีเรื่องยุ่ง ขนาดนั้นก็ตาม อาตมาและพระทุกรูป ถูกเท้าลึกลับถีบร่วงลงจากเสาลงมาออกหัวออกก้อยกันครบครัน คนปากเสียคืออาตมา ได้แผลใต้ฝ่าเท้าเพิ่มมากกว่าคนอื่น แผลเบ้อเร่อเลย ต้องเดินตะแคงเท้าบิณฑบาตเป็นอาทิตย์ ๆ ปวดจะตายชัก สมน้ำหน้าตัวเอง อยากปากหมาดีนัก…!

๘ เมษายน ๒๕๓๓
พระใบฎีกาเล็ก สุธมฺมปญฺโญ

บันทึกเพิ่มเติม : หลวงน้าสัมฤทธิ์กลับมาบวชใหม่ ส่วนพระชลอคือ หลวงตาชลอ (พระครูปลัดชลอ วิมโล) วัดศาลพันท้ายนรสิงห์

๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔
พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ

ที่มา www.watthakhanun.com
ภาพประกอบโดย สำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษี

#๖๐ปีพระครูวิลาศกาญจนธรรม
ที่มา วัดท่าขนุน

 

วันพุธที่ ๒๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๒ พระครูวิลาศกาญจนธรรม , ดร. เจ้าอาวาสวัดท่าขนุน เจ้าคณะตำบลท่าขนุน เขต ๒ รับฎีกานิมนต์จากนายประเทศ บุญยงค์ นายกเทศมนตรีเทศบาลตำบลทองผาภูมิ เจริญพระพุทธมนต์และฉันภัตตาหารเพลเนื่องในวันเทศบาล โดยมีนายสืบสาย ศักดิ์โสภิษฐ์ นายอำเภอทองผาภูมิ และหัวหน้าส่วนราชการต่าง ๆ เข้าร่วมงาน ณ สำนักงานเทศบาลตำบลทองผาภูมิ หมู่ที่ ๑ ตำบลท่าขนุน อำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี

#ชุมชนคุณธรรม #วัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมฯวัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมน้อมนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงขับเคลื่อนด้วยพลังบวร
#พระพุทธศาสนาช่วยโลก #พระสงฆ์ช่วยสังคม

ที่มา วัดท่าขนุน

 

วันพุธที่ ๒๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๒ เวลา ๑๓.๐๐ น. พระครูวิลาศกาญจนธรรม , ดร. ประธานชุมชนคุณธรรมวัดท่าขนุน ประธานสภาวัฒนธรรมอำเภอทองผาภูมิ เข้าร่วมประชุมคณะกรรมการบริหารบ้านหลบภัยเชลยศึก ในชุมชนคุณธรรมวัดท่าขนุน เพื่อวางแนวทางในการเก็บข้อมูลและจัดนิทรรศการ ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์ของชุมชน ณ ห้องประชุมหอสมุดเฉลิมราชกุมารี หมู่ที่ ๑ ตำบลท่าขนุน อำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี

#ชุมชนคุณธรรม #วัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมฯวัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมน้อมนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงขับเคลื่อนด้วยพลังบวร
#พระพุทธศาสนาช่วยโลก #พระสงฆ์ช่วยสังคม

ที่มา วัดท่าขนุน

 

คนจะทำคาถาต้องเป็นคนจริงจัง สม่ำเสมอ ถ้าไม่จริงจัง ไม่สม่ำเสมอ ทำแล้วจะไม่เกิดผล เพราะว่าคาถาเป็นพื้นฐานของอภิญญา ทำคาถาขึ้นก็เล่นอภิญญาได้ คนจะเล่นอภิญญาได้จะต้องเป็นคนจริงจัง สม่ำเสมอ ทุ่มเทชนิดตายเป็นตาย ไม่ใช่เบื่อ ๆ อยาก ๆ ไฟไหม้ฟางเป็นพัก ๆ ถ้าวิสัยอย่างนั้นอย่าเสียเวลาไปเล่นเลย..!

……………………………….

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. วัดท่าขนุน
www.watthakhanun.com

#พระพุทธศาสนาช่วยโลก #พระสงฆ์ช่วยสังคม #แบ่งปันธรรมะ
#๖๐ปีพระครูวิลาศกาญจนธรรม

ที่มา วัดท่าขนุน

 

วันศุกร์ที่ ๒๖ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๒ พระครูวิลาศกาญจนธรรม , ดร. เจ้าคณะตำบลท่าขนุน เขต ๒ เข้าร่วมการประชุมพระสังฆาธิการระดับเจ้าคณะอำเภอ รองเจ้าคณะอำเภอ เจ้าคณะตำบล รองเจ้าคณะตำบล และเลขานุการทุกระดับ ในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔ ครั้งที่ ๑/๒๕๖๒ ณ ศาลาพระเอกาทศรถ วัดดอนเจดีย์ ตำบลดอนเจดีย์ อำเภอดอนเจดีย์ จังหวัดสุพรรณบุรี โดยมีพระเดชพระคุณพระพรหมโมลี กรรมการมหาเถรสมาคม แม่กองบาลีสนามหลวง รักษาการเจ้าคณะภาค ๕ เป็นประธานในพิธีเปิดและบรรยายถวายความรู้ ร่วมกับพระธรรมโพธิมงคล รักษาการเจ้าคณะภาค ๑๔ พระเทพคุณาภรณ์ วัดเทวราชกุญชร พระเทพมหาเจติยาจารย์ เจ้าคณะจังหวัดนครปฐม พระเทพสาครมุนี เจ้าคณะจังหวัดสมุทรสาคร พระราชปริยัติเมธี เจ้าคณะจังหวัดสุพรรณบุรี และพระราชวิสุทธิเมธี เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี

#ชุมชนคุณธรรม #วัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมฯวัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมน้อมนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงขับเคลื่อนด้วยพลังบวร
#พระพุทธศาสนาช่วยโลก #พระสงฆ์ช่วยสังคม

ที่มา วัดท่าขนุน

 

เรียนสมาชิกเว็บพลังจิตทุกท่าน

เนื่องด้วย Facebook จำกัดปริมาณการดึงข้อมูล ทำให้กระทู้ในช่วงวันที่ ๒๔ - ๒๖ เม.ย. ๖๒
ขาดหายไป ทั้งนี้พี่ WebSnow ได้ปรับแก้ระบบ และทำการดึงข้อมูลมาแล้ว
ทำให้บางโพสต์อาจจะล่าช้าหรือสลับวันที่กันในช่วงเวลาดังกล่าว

จึงต้องขออภัยในความไม่สะดวกสำหรับทุกท่านครับ

ขอบคุณครับ

ทีมงานเว็บพลังจิต

 

การปฏิบัติที่ไม่ก้าวหน้าเกิดจาก ๒ สาเหตุด้วยกัน อย่างแรกคือทำเกิน อย่างที่สองคือทำขาด ถ้าทำพอดีก้าวหน้าทุกคน ทำเกินก็คือเคร่งเครียดจนเกินไป สภาพร่างกายไปไม่ไหว ทำขาดก็คือขี้เกียจจนเกินไป จึงไม่ก้าวหน้า

เพราะฉะนั้น..จำเป็นต้องทำให้พอดีถึงจะก้าวหน้า ตัวพอดีนั้นพระพุทธเจ้าตรัสว่า “มัชฌิมาปฏิปทา” คราวนี้คำว่ามัชฌิมา พอดีตรงกลางนี่ ไม่มีอัตราตายตัวว่า ๕๐% เป๊ะ แต่ว่าขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายและจิตใจที่ได้รับการฝึกมา

ดังนั้น..ของคนหนึ่ง มัชฌิมาปฏิปทาของเขาอาจจะนั่งตลอด ๓ วัน ๓ คืน แต่ว่าของเราเอง ๓๐ นาทีก็แย่แล้ว ดังนั้น..ในการปฏิบัติแรกเริ่ม ถ้าหากว่าเราภาวนาแล้วรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว อย่าเพิ่งเชื่อ ให้ลองฝืนสักเล็กน้อย ถ้าฝืนแล้วไปต่อได้แสดงว่าเป็นตัวถีนมิทธะนิวรณ์ มาหลอกให้เราขี้เกียจ

แต่ถ้าหากว่าฝืนแล้วไปต่อได้ก็ควรจะตั้งเวลาไว้สักครึ่งชั่วโมง หรือไม่เกิน ๑ ชั่วโมงแล้วพัก ถ้ามากเกินกว่านั้น บางทีก็เป็นการทรมานตัวเองมากเกินไป

……………………………….

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. วัดท่าขนุน
www.watthakhanun.com

#พระพุทธศาสนาช่วยโลก #พระสงฆ์ช่วยสังคม #แบ่งปันธรรมะ
#๖๐ปีพระครูวิลาศกาญจนธรรม

ที่มา วัดท่าขนุน

 

วันนี้มีลูกศิษย์ท่านหนึ่งนอนอยู่โรงพยาบาล ปรากฏว่าเจ็บไข้ได้ป่วยแล้วไปเครียด ไปกังวลอยู่กับอาการเจ็บป่วยของตนเอง เรียกง่าย ๆ ว่าอยู่ในสภาพกินไม่ได้นอนไม่หลับ เสียทีที่ฝึกปฏิบัติไปเสียมากมาย

ก่อนหน้านี้เวลาอาตมาป่วยหนัก ๆ ก็เคยมีคำถามว่า “แล้วทำอย่างไรถึงเหมือนกับคนไม่ป่วย ?” ก็ต้องบอกว่าสามารถทำได้ด้วยเหตุ ๒ ประการ ประการแรกก็คือ ถ้าหากว่าเราฝึกปฏิบัติกรรมฐานจนกำลังใจคล่องตัว สามารถทรงฌานได้ทุกเวลาตามที่ต้องการ เราสามารถอาศัยกำลังของฌานหลบเวทนาทางร่างกาย เมื่อถึงเวลาเราเข้าฌานสมาบัติเสีย จิตกับประสาทแยกเป็นคนละส่วนกัน ก็ไม่รับรู้อาการเวทนาทางร่างกายที่เกิดขึ้น

อีกวิธีหนึ่งก็คือพิจารณาให้เห็นอย่างชัดเจนว่าร่างกายนี้ไม่มีอะไรเป็นเรา เป็นของเรา เมื่อเห็นชัดก็จะเกิดความเบื่อหน่าย อยากจะไปเสียให้พ้น เมื่อเกิดความเจ็บไข้ได้ป่วยขึ้น แทนที่จะไปโอดโอยกับอาการเจ็บป่วย ก็จะเกิดความปีติยินดีขึ้นมาว่า เราจะได้ไปพ้นจากร่างกายนี้แล้ว

ดังนั้น..การที่ญาติโยมทั้งหลายฝึกปฏิบัติธรรมมา สิ่งที่สำคัญที่สุดได้กล่าวไปเมื่อวานนี้ก็คือ ต้องสามารถใช้งานจริงได้ ถ้าไม่สามารถที่จะใช้งานจริงได้ ถึงเวลาอาการเจ็บไข้ได้ป่วยเกิดขึ้นหนัก ๆ เราจะมัวแต่ทุกข์ทรมานและกลัดกลุ้มอยู่กับอาการเวทนาทางร่างกาย สภาพจิตอาจจะเศร้าหมองและเผลอ เกิดตายลงไปตอนนั้นเราก็ตกสู่อบายภูมิ

เมื่อท่านทั้งหลายภาวนาจนอารมณ์ใจทรงตัวแล้ว จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องคลายกำลังใจลงมา แล้วพิจารณาให้เห็นว่า ร่างกายนี้ไม่มีอะไรเป็นเรา เป็นของเรา เกิดจากธาตุ ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม ประชุมกันเป็นเรือนร่าง ให้เราอาศัยอยู่ชั่วคราวเท่านั้น

ส่วนที่แข็ง เป็นแท่ง เป็นก้อน เป็นชิ้น เป็นอัน เรียกว่าธาตุดิน ประกอบด้วย ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ กระดูก เยื่อในกระดูก เส้นเอ็น อวัยวะภายในภายนอกใหญ่น้อยทั้งหลายที่จับต้องได้ นี่เป็นส่วนของธาตุดิน เราแยกเอาไว้ด้านหนึ่ง

ส่วนที่เอิบอาบชุ่มชื้นอยู่ในร่างกายของเราเป็นธาตุน้ำ ได้แก่ เลือด น้ำเหลือง น้ำหนอง น้ำตา น้ำลาย น้ำดี เหงื่อ ไขมันเหลว ปัสสาวะ นี่เป็นส่วนของธาตุน้ำ เราแยกไปอีกด้านหนึ่ง

ส่วนที่พัดไปมาในร่างกายของเรา เรียกว่าธาตุลม ได้แก่ ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ลมที่อยู่ในช่องว่างของร่างกาย เช่น ช่องหู ช่องจมูก ลมที่ค้างอยู่ในท้องในไส้ที่เรียกว่าแก๊ส ลมที่พัดขึ้นเบื้องสูง พัดลงเบื้องต่ำ พัดไปทั่วร่างกาย ที่เรียกว่าความดันโลหิต เหล่านี้เป็นธาตุลม เราแยกไว้อีกด้านหนึ่ง

ส่วนที่ให้ความอบอุ่นแก่ร่างกาย กระตุ้นร่างกายให้เจริญเติบโต เผาผลาญร่างกายให้ทรุดโทรมลง ช่วยในการย่อยอาหาร หรือ ทำให้เกิดความกระวนกระวายเมื่อป่วยไข้ เรียกว่าธาตุไฟ เราแยกเอาไว้อีกด้านหนึ่ง

กองที่หนึ่งเป็นดิน กองที่สองเป็นน้ำ กองที่สามเป็นลม กองที่สี่เป็นไฟ เมื่อแยกออกมาแล้วตัวเราอยู่ตรงไหน ? ก็จะเห็นว่าไม่มีอะไรเป็นเรา เป็นของเราเลยแม้แต่นิดเดียว เมื่อจับมาขยำรวมกัน ปั้นขึ้นมาใหม่ มีหัว หู แขน ขา หน้า ตา ตัวเราคือจิตที่ไปอาศัยอยู่ชั่วคราวตามบุญตามกรรมที่ได้สร้างมา เราก็ไปยึดว่าร่างกายนี้เป็นเรา เป็นของเรา

ถึงเวลาอะไรเกิดขึ้นกับร่างกายก็ปล่อยไม่ได้ วางไม่ได้ ก็จะมีสภาพดังที่เห็นก็คือ เมื่อเจ็บไข้ได้ป่วยก็จะไปโอดโอยอยู่กับการเจ็บไข้ เพราะสภาพจิตไม่ได้ตัด ไม่ได้ละ ไม่ได้เห็นความเป็นจริงว่าร่างกายนี้ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา มิหนำซ้ำกำลังสมาธิยังไม่สามารถที่จะช่วยเหลือรักษาตนเองได้ ก็กลายเป็นอาการป่วยไข้รุมเร้า ท้ายสุดจิตใจก็เศร้าหมอง รัก โลภ โกรธ หลง ก็กลุ้มรุมเข้ามา ถ้าตายตอนช่วงนั้นโอกาสที่จะลงอบายภูมิมีสูงมาก

จึงเป็นเรื่องที่ญาติโยมทั้งหลายต้องถือไว้เป็นบทเรียนว่า การปฏิบัติธรรมต้องต้องนำมาใช้งานจริงได้ เจ็บไข้ได้ป่วยขึ้นมาต้องให้เห็นว่า สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็นธรรมดา เราเกิดมามีร่างกายก็ต้องเจ็บอย่างนี้ ต้องป่วยอย่างนี้ แต่ขึ้นชื่อว่าการเกิดมาเจ็บป่วยอย่างนี้ จะมีแก่เราแค่ชาตินี้ชาติเดียวเท่านั้น ถ้าหากว่าตายลงไปเมื่อไรเราขอไปอยู่ที่พระนิพพานแห่งเดียว

เมื่อกำลังใจของเรากำหนดคิดพิจารณามาถึงจุดนี้ ก็ให้นึกถึงภาพองค์สมเด็จพระชินสีห์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า จะอยู่บนพระนิพพานก็ดี หรือว่าอยู่ในห้วงนึกของเราก็ตาม ว่านั่นคือพุทธนิมิตแทนองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่อยู่บนพระนิพพาน ถ้าหากว่าเราเจ็บไข้ได้ป่วยจนหมดอายุขัยตายลงไปก็ดี หรือว่าทนทุกขเวทนาไม่ไหวตายลงไปก็ตาม เราขอไปอยู่กับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่พระนิพพานแห่งเดียว

หลังจากนั้น..ถ้ายังมีลมหายใจอยู่ ก็กำหนดดูกำหนดรู้ลมหายใจไป ถ้ายังมีคำภาวนาอยู่ ก็กำหนดคำภาวนาไปด้วย ถ้าลมหายใจเบาลงหรือว่าหายไป คำภาวนาหายไป ก็ให้กำหนดรู้ว่าเป็นอย่างนั้น อย่าดิ้นรนกลับมาหายใจใหม่ ขณะเดียวกันก็อย่าอยากให้หมดจากลมหายใจไปเช่นกัน เรามีหน้าที่ตามดูตามรู้อาการของทางร่างกาย ไม่มีหน้าที่ไปบังคับปรุงแต่งใด ๆ ทั้งสิ้น ถ้าทำดังนี้ได้ สมาธิของเราก็จะก้าวสู่จุดที่สูงยิ่งขึ้นไป จนกระทั่งสามารถแยกจิตกับประสาทออกเป็นคนละส่วนกัน ถ้าสามารถทำได้คล่องตัวเมื่อไร การเจ็บไข้ได้ป่วยต่าง ๆ ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเราเลย

ลำดับต่อไป ขอให้ทุกท่านภาวนาและพิจารณาตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านวิริยบารมี
วันเสาร์ที่ ๒ สิงหาคม ๒๕๕๗

ที่มา www.watthakhanun.com
#๖๐ปีพระครูวิลาศกาญจนธรรม
ที่มา วัดท่าขนุน

 

วันเสาร์ที่ ๒๗ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๒ พระครูวิลาศกาญจนธรรม , ดร. เจ้าอาวาสวัดท่าขนุน เจ้าคณะตำบลท่าขนุน เขต ๒ นำคณะสงฆ์วัดท่าขนุนจัดเตรียมสถานที่สำหรับ ประชุมพระสังฆาธิการในเขตปกครองคณะสงฆ์อำเภอทองผาภูมิ ครั้ง ๔/๒๕๖๒ และเจริญพระพุทธมนต์เฉลิมพระเกียรติและถวายพระพรชัยมงคลแด่ สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมหาวชิราลงกรณ บดินทรเทพยวรางกูร และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ ในวันที่ ๒๘ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๒ เวลา ๑๕.๐๐ น. ณ ศาลาร้อยปีหลวงปู่สาย วัดท่าขนุน หมู่ที่ ๑ ตำบลท่าขนุน อำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี

#ชุมชนคุณธรรม #วัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมฯวัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมน้อมนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงขับเคลื่อนด้วยพลังบวร
#พระพุทธศาสนาช่วยโลก #พระสงฆ์ช่วยสังคม

ที่มา วัดท่าขนุน

 

ให้คิดอยู่เสมอว่าคนและสัตว์ทุกรูปทุกนาม ท้ายสุดก็ต้องหลุดพ้นเข้าสู่พระนิพพานด้วยกันทั้งหมด ถ้าเขากระทบกระทั่งกับเรา เราก็คิดไปถึงอนาคตเลยว่า นั่นอนาคตพระอรหันต์ โกรธพระอรหันต์นี่บาปนะ เสร็จแล้วเราก็ให้อภัยเขา ง้างเท้าจะเตะหมาขึ้นมา เฮ้ย..นี่อนาคตพระอรหันต์นะ ทำร้ายเขาไม่ได้ บาปนะ ก็จบแล้ว ..(หัวเราะ)..
……………………………….

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. วัดท่าขนุน
www.watthakhanun.com

#พระพุทธศาสนาช่วยโลก #พระสงฆ์ช่วยสังคม #แบ่งปันธรรมะ
#๖๐ปีพระครูวิลาศกาญจนธรรม

ที่มา วัดท่าขนุน

 

วันอาทิตย์ที่ ๒๘ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๒ เวลา ๑๕.๐๐ น. น. พระครูวิลาศกาญจนธรรม , ดร. เจ้าอาวาสวัดท่าขนุน เจ้าคณะตำบลท่าขนุน เขต ๒ เป็นเจ้าภาพจัดพิธีเจริญพระพุทธมนต์เฉลิมพระเกียรติและถวายพระพรชัยมงคลแด่ สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมหาวชิราลงกรณ บดินทรเทพยวรางกูร และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์พระบรมราชินีนาถในรัชกาลที่ ๙ ณ ศาลาร้อยปีวัดท่าขนุน หมู่ที่ ๑ ตำบลท่าขนุน อำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี โดยพระครูวรกาญจนโชติ เจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิ ติดภารกิจในการตรวจการณ์คณะสงฆ์ จึงมอบหมายให้พระครูกาญจนาปัญญาวุฒิ รองเจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิ เป็นประธานฝ่ายสงฆ์ นายสืบสาย ศักดิ์โสภิษฏ์ นายอำเภอทองผาภูมิ เป็นประธานฝ่ายฆราวาส มีหัวหน้าส่วนราชการ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ประชาชนในชุมชนคุณธรรมวังท่าขนุน ชุมชนคุณธรรมริมฝั่งแควน้อย และชุมชนคุณธรรมพัฒนาทองผาภูมิ ตลอดจนนักท่องเที่ยวเข้าร่วมพิธีเจริญพุทธมนต์ครั้งนี้ประมาณ ๔๐๐ รูป/คน

#ชุมชนคุณธรรม #วัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมฯวัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมน้อมนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงขับเคลื่อนด้วยพลังบวร
#พระพุทธศาสนาช่วยโลก #พระสงฆ์ช่วยสังคม

ที่มา วัดท่าขนุน

 

อดีตที่ผ่านพ้น ตอนที่ ๕๑ : ซ้อมมวยกับผี…!

ขึ้นชื่อว่า “ผี” ไอ้ที่ไม่น่ากลัว เห็นจะมีแต่ผีเสื้อเท่านั้น แต่ก็ไม่แน่นัก ถ้าไปเจอผีเสื้อโลกล้านปี อย่างในเรื่อง “พระอภัยมณี” แต่ละตัวปีกเท่าเสื่อลำแพน แถมกินคนซะด้วย แบบนี้ก็ตัวใครตัวมัน วิ่งกันตูดแป้นไปตาม ๆ กัน…!

ตอนเด็ก ๆ ละก็ชอบนัก ใครเล่าเรื่องผีเป็นหูผึ่ง นั่งเบียดกันเป็นกระจุก กลัวก็กลัว อยากฟังก็อยาก พอถึงตอนแม่นาคพระโขนง เอื้อมมือยาวเหยียด หยิบไม้ทะเลาะครกที่ใต้ถุน ต่างคนต่างขยับหนีร่องกระดาน กลัวผีมันจะล้วงตูด…!

ปวดฉี่ก็ทนเอา จะออกไปก็กลัวผี จด ๆ จ้อง ๆ อยู่กันทั้งกลุ่มแค่หัวบันได ผู้ใหญ่แกล้งร้อง “เอิ๊บ…” ขึ้นทีเดียว ปล่อยซ่ารดกางเกงกันตรงนั้นเอง กลางคืนนอนคลุมโปงเหงื่อท่วมตัว จะเปิดก็ไม่กล้าเดี๋ยวผีมันจะเห็น เวรกรรมแท้ ๆ…!

อาตมาชะตาต้องกับผี ถูกหลอกมาแต่เล็ก นอนกับน้องชาย (น้องแสงชัย) อยู่สองคนแท้ ๆ ตื่นขึ้นกลางดึกกลายเป็นห้าคน แต่ละคนพระหน่อหุ่นชวนสยองทั้งนั้น ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเรากลัว มันก็เสือกมาซะทุกคืนไอ้ผีไม่มีมารยาท…!

ไปเก็บฝรั่งมากินกัน ก็มีนายบึ้กหุ่นแรมโบ้ตัวดำเป็นเหนี่ยง แต่ดันนุ่งแดงใส่แดง แถมผ้าโพกหัวสีแดง นั่งแกว่งเท้ายิ้มฟันขาวอยู่บนต้นฝรั่ง ผลคือวิ่งกันตีนพลิก สาปส่งฝรั่งต้นนั้นไปเลย…!

ไล่ทุบไอ้ผีหัวกะโหลก ที่ดันมารู้จักเราตอนไหนก็ไม่รู้ เรียกชื่อถูกซะด้วย ทุบไปทุบมา จะล่อกบาลพี่ชายเข้าให้ หรือโดนผีนางไม้ตามบีบคอ แทบจะตกลงมาคอหักตายที่ชายแดนตาพระยา แถมเหยียบอยู่บนกบาลผีตั้งสามศพ โดยไม่รู้เรื่องสักนิดว่ายืนอยู่บนหลุมของมัน ช่างซื่อบริสุทธิ์อะไรเช่นนั้น…!

โดนเจ้าของเสียงประหลาดไม่มีตัวตน ล้อมกรอบเอาที่หมู่บ้านทับเซียม รอดมาได้เพราะจะซัดมันด้วยเอ็ม ๑๖ ผีมันก็กลัวคนบ้าเหมือนกันนี่หว่า…นั่นโดนสมัยฆราวาส พอบวชมายิ่งเจอหนักเข้าไปอีก มันหลอกถนัดขึ้นว่าอย่างนั้นเถอะ…

รายแรกคือแม่ของยายแจ๋ว นังผีขี้โกงหลอกต้มกันกลางงานศพตัวเอง ถัดมาก็ป้ากุหลาบ อุทิศส่วนกุศลให้ตอนที่เผาแก กลางคืนแกตามไปขอบคุณซะแทบหัวโกร๋น ไปสวดศพที่วัดแก่นเหล็ก อำเภอมโนรมย์ จังหวัดชัยนาท ญาติ ๆ เมากันเละ…

หลวงพ่อพระครูวิชาญไชยคุณ วัดปากคลองมะขามเฒ่า ไม่รู้จะเทศน์ให้ใครฟัง มันเมากันทั้งศาลา เลยคุยกับผีหน้าตาเฉย ไอ้ผีก็ยืนตัวขาวโพลน พนมมือฟังเทศน์งานศพตัวเอง ต้องอย่างนี้มันถึงจะแน่…!

ไปธุดงค์ ปักกลดในป่าช้ากะเหรี่ยง ตกค่ำมันมาซะหกตัว ยังดวงดีมีเทวดาช่วย ไม่งั้นม้วยไปแล้ว แถมผีเด็กมากระโดดน้ำหลอกอีก ด้วยความโมโหที่ถูกหลอก เลยไม่อุทิศส่วนกุศลให้ ไอ้ผีแสดงฟรีไป ไม่ได้ค่าแสดงซักเก๊…!

ออกไปทางด่านช้าง จังหวัดสุพรรณบุรี ก็ถูกผีหลอก มันมาขย่มโครม ๆ หลังคาแทบถล่มทลาย นอนดูมันขย่มไปเรื่อย เหนื่อยเข้ามันก็หยุดไปเอง ไม่แน่จริงนี่หว่า…ฯลฯ พวกนี้เป็นผีนอกวัด ถึงจะหลอกก็ไม่น่ากลัว ผีในวัดท่าซุงซิดุบรรลัยเลย…!

พระในวัดโดนกันบ่อย พวกมาช่วยเข้าเวรด้วย มีรายหนึ่งไปท้าพี่แกเข้า แกมาเขย่าป้อมยามไหวทั้งหลัง ต้องหนีไปนั่งที่โบสถ์จนสว่างคาตา อีกรายถูกถีบร่อนจากชั้นบน ออกหัวออกก้อยมาตามบันไดสบายไปซิ…!

พระอาคันตุกะเป็นสังฆาธิการทั้งสิ้น มาดูงานแล้วกลางคืนเขาเจริญกรรมฐาน พระคุณท่านก็คุยไม่เลิก โดนเคาะประตูเตือนก็ไม่รู้ตัว พี่ท่านเลยเขย่าตึกเล่นมันซะเลย รุ่งเช้ามีหน้ามาถามว่า “วัดนี้ผีดุหรือ…?”

อาตมานอนภาวนากรรมฐานที่ป้อมตะวันออก พวกมากัน ๔ – ๕ ตัว หิ้วหัวคนท้ายคน จับเราเปลี่ยนท่านอนใหม่ ยกเท้าขวาถีบมันจับเท้าขวาไว้ ถีบซ้ายมันจับซ้าย ชกขวามันจับขวา ชกซ้ายมันจับซ้าย จะทำอย่างไรดี…?

อธิษฐานเตโชธาตุเผามัน มันก็หลบได้ ว่าคาถาเป่ามันยังมองเห็น เบี่ยงตัวหลบนิดเดียว แถมเยาะเย้ยซะด้วยว่า “ไม่ถูก” แหม…เจ็บใจ จะขยับทำอะไรมันรู้ก่อนซะทั้งนั้น ทั้งผีผู้หญิงผีผู้ชาย ช่วยกันนั่งทับจากอกถึงเท้าเลย…

“บอกว่ากลัวซิ แล้วจะปล่อย…” ไม่มีทาง เอ็งจะแน่ซักแค่ไหนวะ…? สะบัดหลุด โผนเข้าชกเจ้าตัวข้างหน้าสุดแรงเกิด… “โครม” ไม่ใช่เสียงหมัดกระทบผี หากแต่เป็นเสียงอาตมาล้มตะครุบกบโครม สนั่นป้อมสะเทือนเลย…!

ไอ้ตัวข้างหลังนะซิ มันเตะตัดด้วยท่าเถรกวาดลาน ลุกขึ้นได้ก็ตามแก้คืน ทั้งชกทั้งเตะ ศิลปะมวยไทย ที่เรียนมาจากครูเขตร์ ศรียาภัย งัดมันขึ้นมาใช้ แม่ไม้พันลำที่ไม่ค่อยได้เห็นก็ได้เห็น…!

หมัด เท้า เข่า ศอก ถองกันอุตลุด ไอ้พวกนี้นกรู้ มันสู้ไม่ไหวก็ถอยไปล้อมอยู่ห่าง ๆ คอยเราเผลอ ถ้าเผลอมันอัดทันที แบบนี้ก็แย่ซิ…อาตมาเป็นคนนี่หว่า พอเหนื่อยก็เสร็จมัน…!

ถูกจับขึงพืดกดกับพื้น แล้วพวกมันยื่นหน้ามาหัวเราะเยาะ… เออ…ทีเอ็งข้าไม่ว่าทีข้าเอ็งอย่าโวยแล้วกัน วันพระมีเดือนหนึ่งตั้งสี่ครั้ง ต้องมีทีข้าบ้างละวะ…! คิดอาฆาตเอาไว้ในใจ ขณะถูกกดจนกระดิกกระเดี้ยไม่ไหว…

พอสงบสติอารมณ์ได้บ้างก็พิจารณาดู เจ้าพวกนี้ถ้าหลับตาหรือลืมตา แต่ทำไม่รู้ไม่ชี้ จะเห็นเป็นเงาหนา ดูออกว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่ถ้าตั้งใจดูจะมองไม่เห็น เหมือนกับมองผ่านกระจกใส ๆ อย่างนั้นแหละ…!

ดูมือที่มันกดเราไว้ ก็เป็นรูปมือดี ๆ นี่เอง แต่ถ้าเพ่งดูจะเห็นแต่ร่างกายเรา แต่ความรู้สึกชัดเจนว่ามันกดเราซะแน่นปั๋งเลย ดูตัวของมันก็เหมือนกัน ถ้าไม่ตั้งใจก็ชัด ถ้าตั้งใจดูก็มองทะลุ เห็นข้างฝาเห็นโต๊ะ – เก้าอี้แทน…

ก็ตัวเป็นเงา ๆ ทำไมมันชกเราก็เจ็บ เราเตะมันก็ถูก กระชากมือซ้ายหลุดออกมาได้ ควานไปถูกเอวผีผู้หญิง เลยคว้าซะเต็มมือ ยายนี่บ้าจี้ หัวเราะคิก ๆ น้ำหูน้ำตาไหล เนื้อมันก็นิ่ม ๆ เหมือนคนทั่วไปไม่มีผิด…!

รวบรวมเรี่ยวแรงสะบัดโครม หลุดออกมาได้ เจ้าพวกนั้นรีบเผ่นออกนอกรัศมีมือเท้าทันที อาตมากำหนดสมาธิ ขีดเป็นแนวป้องกันตัว เป็นวงกลมรัศมีสักวาหนึ่ง กำหนดสติระมัดระวังตัวตลอดเวลา…

ใครว่าผีหลอกกลางคืนอย่าไปเชื่อเชียว นี่กลางวันเที่ยง ๆ มันก็เอา…ตั้งแต่นั้นมา ก็เลยมีคู่มือชั้นดีมาช่วยซ้อมมวยให้ ใคร ๆ เขาโดนแค่พักเดียว พอนึกถึงนิพพานได้เขาก็เลิกซ้อม อาตมาโดนเป็นปี ๆ นึกถึงนิพพานไม่ได้ซักที…!

ต่อมาน้องแสงชัยบวช ตอนแรกจะเอาตั้งเดือนหนึ่ง พอครบเจ็ดวันรีบขอสึกบอกว่า “ไม่ไหวครับ…มันเล่นไม่ให้หลับไม่ให้นอนเลย ขืนอยู่ต่อไปผมคงบ้าแน่ ๆ…” นั่นไง…นึกว่าเราจะโชคดีคนเดียว มีเพื่อนจนได้ซิน่า…!

“หลวงพ่อ” บอกว่า พวกผีที่มาหลอกนั้น ส่วนมากคือเพื่อนเก่าของเราทั้งสิ้น เขามาทดสอบกำลังใจ ถ้าใครกลัวมากเขาก็จะไม่มาแกล้งอีก หรือกลัวแล้วใจเกาะความดี คือนึกถึงพระหรือคำภาวนาได้ เขาก็เลิกแกล้งเช่นกัน…

แต่ “เพื่อนเรา” ทำไมโหดร้ายนัก…? ทั้งกลางวันกลางคืนสองสามพรรษาหลอกไม่เลิก ถ้าไม่ย้ายหนีซะก่อน คงจับไข้หัวโกร๋น ไม่ต้องโกนกันเลยละมั้ง…?

๑๓ เมษายน ๒๕๓๓
พระใบฎีกาเล็ก สุธมฺมปญฺโญ

ที่มา www.watthakhanun.com
ภาพประกอบโดย สำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษี

#๖๐ปีพระครูวิลาศกาญจนธรรม
ที่มา วัดท่าขนุน

 

พระอาจารย์กล่าวถึงเรื่องโรคภัยไข้เจ็บว่า “โรคภัยไข้เจ็บเหมือนกับกาฝาก สภาพร่างกายของเราเหมือนต้นไม้ ถ้าจะแยกกาฝากออกจากต้นไม้ได้ จะต้องมองให้เห็นจริง ๆ ว่า ต้นไม้ก็ไม่ใช่ต้นไม้…กาฝากก็ไม่ใช่กาฝาก

ทั้งสองอย่างล้วนเป็นสิ่งที่สมมติขึ้นมา ถ้าหากเราเข้าถึงความจริงแท้ก็จะเป็นปรมัตถธรรม สิ่งที่เป็นสมมติกับปรมัตถ์จะอยู่ร่วมกันไม่ได้อยู่แล้ว ก็จะต่างคนต่างไป ทำให้หายจากอาการเจ็บป่วย

บางทีเราจะสงสัยว่า ทำไมบางคนปฏิบัติธรรมหายจากโรคได้ เพราะว่าท่านเห็นความจริงตรงจุดนี้ ไปลองพยายามดู..ถ้าหากบุญพาวาสนาช่วย เราเข้าถึงจริง ๆ ว่า สิ่งไหนเป็นสมมติ สิ่งไหนเป็นปรมัตถ์ แยกออกจากกันได้ ก็จะกลายเป็นต่างคนต่างอยู่ เขาก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรเราได้ แล้วเขาก็จะไป ตัวใครตัวมัน

ความเจ็บป่วยเป็นโอกาสที่ดีที่สุด ทำให้เราเห็นชัดว่าร่างกายนี้ไม่ใช่ของเรา และมีแต่ความทุกข์ ในเมื่อเห็นอย่างนี้แล้วก็หมดความอยากที่จะเกิด เราก็เอาใจเกาะพระเกาะนิพพาน เท่ากับเรามีโอกาสหลุดพ้นสูงกว่าคนอื่นเขา

เห็นทุกข์เห็นสภาพเป็นจริง ว่าร่างกายมีปกติเป็นอย่างนี้แล้ว เราก็หมดความต้องการ ท้ายสุดก็คิดว่า เราอยู่กับร่างกายแค่ชาตินี้ชาติเดียว ชดใช้กรรมไป จบจากชาตินี้เราก็ไปนิพพานแล้ว

โดยเฉพาะคำว่าชาตินี้ บางทีฟังดูว่าไกล เราต้องคิดว่าเราอยู่กับร่างกายแค่วันนี้วันเดียว หรืออยู่กับร่างกายแค่ชั่วลมหายใจเดียว พ้นจากวันนี้ก็ไม่รู้ว่าเราจะได้เห็นวันรุ่งขึ้นหรือเปล่า หรือไม่ก็เราหายใจออกก็ไม่รู้จะได้หายใจเข้าหรือไม่..ก็จะพ้นไปแล้ว เราจะรู้สึกว่าแค่เดี๋ยวเดียว ก็จะไม่ทุกข์ทรมานมากนัก

บางคนเขาสงสัยว่า พระอาจารย์ป่วยหนักขนาดนี้แล้วอยู่ได้อย่างไร ? ก็อยู่กับร่างกายวันเดียว พรุ่งนี้ก็ไม่มีแล้ว ถ้าอยู่ถึงพรุ่งนี้ ก็อยู่แค่อีกวันหนึ่ง แต่อาการป่วยนี้ดี..ทำให้ไม่อ้วน เพราะว่าโรคเอาไปกินหมด ไม่เหลือไว้ให้เลย..!”

พระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนกันยายน พุทธศักราช ๒๕๕๓ ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ

ที่มา www.watthakhanun.com
#๖๐ปีพระครูวิลาศกาญจนธรรม
ที่มา วัดท่าขนุน

 

วันจันทร์ที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๒ พระครูวิลาศกาญจนธรรม , ดร. เจ้าอาวาสวัดท่าขนุน รับฎีกานิมนต์จากพระครูกาญจนฐิติญาณ เข้าร่วมพิธีปลุกเสก เหรียญพญาเต่าเรือนรุ่นรวยทันใจร่วมกับ
๑. พระครูอดุลพิริยานุวัตร (หลวงปู่ชุบ) วัดวังกระแจะ
๒. พระครูกาญจนประภัสสร (หลวงปู่ตั้ง) วัดถ้ำมะเดื่อ
๓. พระครูสุภัทรกาญจนกิจ (หลวงพ่อสนองชาติ) วัดเย็นสนิทธรรมาราม
๔. พระครูประทีปกาญจนธรรม (หลวงพ่อเต้) วัดพุน้ำร้อน
๕. พระครูวรกาญจนโชติ (หลวงพ่อฉลอง) วัดปรังกาสี
๖. พระครูพิสุทธิ์กาญจนาภรณ์ (หลวงพ่อวิสุทธิ์) วัดอู่ล่อง
ณ วัดจันทร์หงาย หมู่ที่ ๗ ตำบลหินดาด อำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี

#ชุมชนคุณธรรม #วัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมฯวัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมน้อมนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงขับเคลื่อนด้วยพลังบวร
#พระพุทธศาสนาช่วยโลก #พระสงฆ์ช่วยสังคม

ที่มา วัดท่าขนุน

 

วันอาทิตย์ที่ ๒๘ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๒ เวลา ๐๙.๐๙ น. พระครูวิลาศกาญจนธรรม , ดร. เจ้าอาวาสวัดท่าขนุน เจ้าคณะตำบลท่าขนุน เขต ๒ ร่วมงานฉลองและยกฉัตรพระเจดีย์ศรีอุดมมงคล ณ วัดทิพุเย หมู่ที่ ๓ ตำบลชะแล อำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี

#ชุมชนคุณธรรม #วัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมฯวัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมน้อมนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงขับเคลื่อนด้วยพลังบวร
#พระพุทธศาสนาช่วยโลก #พระสงฆ์ช่วยสังคม

ที่มา วัดท่าขนุน