เจริญกรรมฐานขณะนั่งแล้วจู่ๆ ร่างกายเกิดหนัก ขึ้นมาเป็นเพราะอะไรครับ

พอดีผมนั่งกรรมฐานที่บ้านบางครั้งเกิดความรู้สึกว่าขนลุกซู่ บางครั้งเล็กน้อย บางครั้งขนลุกไปทั้งตัวลามไปถึงหัว (เกิดบ่อยมากเวลาจิตไปจับกับภาพพระพุทธรูป) แต่พักหลังๆ เกิดความรู้สึกว่ากายหนักมากๆ เหมือนมีใครมากดไว้ หรือมีแรงดึงดูดมากเป็นพิเศษ พอลืมตาออกจากสมาธิ หายครับแต่ไม่เชิงหายเป็นปลิดทั้งยังพอมีความรู้สึกหน่วงๆ บาง พยายามหาข้อมูลแล้วไม่พบครับ ไม่ทราบว่าท่านในเคยมีอาการแบบผมบ้าง ผมอยากทราบสาเหตุน่ะครับ ขอบคุณครับ

 

ท่านั่งสมาธิเป็นท่าพิเศษไว้ฝึกวิชาครับ ไม่อยากเจอไรแปลกๆ อย่าไปนั่ง

 

นั่งสมาธิ ภาวนา พุทโธ ปกติครับ
แต่ล่าสุดผมไปฝึก มโนมยิทธิมาที่วัดท่าซุงมาครับ แต่อาการมันมีมาก่อนแล้วครับ

 

ต้องนอนแล้วเก็บไปฝันครับผลของการฝึกวิชา

 

ตอนนี้นั่งลืมตาจิตก็จับภาพพระพุทธไปครับ แต่ตอนนี้เวลานั่งสมาธิแล้วมันจะหนักกายน่ะครับ คือ ใจก็ไม่ได้สนอยู่แล้วครับว่าจะหนัก (ก็ช่างมันไป) แต่เกิดความสงสัยมากกว่าว่ามันมาจากอะไร คือมันร่างกายมันหนักไปหมด มันไม่ได้เหมือนคนเหนื่อยนะครับ เหมือนโดนกดไว้มากกว่า

 

ปัจจุบันคุณเคยมีเรื่องกับใครมั้ย ระลึกซะ หาไม่เจอก็ย้อนอดีตชาติ หาทางแก้ซะ ผมบอกได้เท่านี้

 

ขออนุโมทนาในธรรมทุกท่านด้วยความเคารพครับ

ด้วยธรรมข้าพเจ้าที่ยังน้อยขออนุญาตครับ เพราะยังไม่เห็นท่านผู้รู้มากันสักเท่าใด

ระหว่างนั่งสมาธิ คุณ จขกท.หายใจมากหรือแรงหรือลึกกว่าปกติหรือไม่ครับ
อีกคำถาม คุณมีการเพ่งในการบริกรรมอย่างจริงจังหนักแน่นหรือเปล่าครับ
หากเป็นเช่นนั้น ก็เป็นเพราะว่า เพ่งและตั้งใจมากเกินไป เลยเกิดการบีบคั้นสภาวะ มันเลยหนักครับ

ค่อยๆพิจารณาทบทวนการปฏิบัติดูครับ

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

เป็นไปได้ครับ แต่ผมก็หายใจปกตินะครับไม่ได้แรงมาก พอรู้สึกว่าท้องรับลมไว้พอแล้ว (ไม่ถึงกับแน่นดี) ก็ปล่อยครับ ส่วนบริกรรมก็พุทโธครับ ก็ไม่ได้หนักครับ แต่บางครั้งมีอาการจุกในลำคอ ไม่ทราบเป็นเพราะอะไรเพราะหายใจทางปากแล้วไม่เป็น

 

พูดถึงเรื่องนี้ เวลาผมทำสมาธิบางครั้งมักมีเสียงตึงตัง จนสะดุ้ง หรือมีคนเรียกใช้แต่พอออกไปก็หลายเป็นเรื่องที่เขาทำได้ด้วยตนเองอยู่แล้ว เวลาปกติเล่นคอม มือถือ ไม่มีเสียงหรืออะไรเลยละครับ

 

ถ้าคุณตรวจกรรมคุณแล้วไม่มีเรื่องกับใคร หรือมีน้อยนิด ก็แล้วไปอย่าไปสร้างกรรมใหม่เพิ่ม อายุเท่าไหร่แล้ว

 

25 ปี ครับ

 

อาการ ปิติ ที่เกิดตอนปฏิบัติ ครับ
ทำไปเหมือนเดิม เกิดอาการอะไรก็แล้วแต่ ให้รับรู้ แล้วปล่อยวาง ให้มี สติ อยู่กับคำภาวนาในกรรมฐาน ต่อไป อย่าไปฟุ้งซ่านกับอาการพวกนี้ที่เรารับรู้ทางร่างกาย ร่างกายจะเกิดอาการอะไรเพิ่มขึ้นมาต่างๆนาๆ ก็แล้วแต่ ไม่ต้องไปสนใจ ถ้าผ่านตรงนี้ไปได้ จิตสงบลงถึงฐานจิต จิตจะรวมลงสมาธิ แล้วจะแปลกใจมากกว่านี้ครับ เ อาการพวกนี้เป็นเรื่องปรกติ ที่เจอในการปฏิบัติ ที่จิตเริ่มสงบครับ ต่อไปอาจจะเจออาการพวก ตัวเริ่มแข็ง ขยับไม่ได้ ร่างกายเหมือนไม่หายใจ หรือ อื่นๆ ต่างๆนาๆ ก็อย่าไปสนใจ อย่าไปกลัวฟุ้งซ่านจนเลิกปฏิบัติ ให้ มีสติ จดจ่ออยู่กับคำบริกรรมภาวนาในจิต ต่อไป ครับ

 

อายุถึงเกณฑ์แล้วนี่ จับใบดำแดงยัง ต้องเลือกแล้วนะว่าจะบวชหรือทำงาน เพราะกรรมปัจจุบันมากโขแล้ว ได้รับฝันพยากรณ์ยัง ลองนึกๆ ดู อยากเป็นฮีโร่ก็เหนื่อยหน่อย

 

จับแล้วครับ แต่ยังไม่ได้บวช ตอนนี้ทำงานอยู่ครับ

 

อือเลือกทำงานใช้หนี้ตังเขาให้หมด ไปเลือกอีกทีตอนอายุ 35 อะ การบวชแค่สร้างบารมี สร้างบุญ ถ้าได้รับฝันพยากรณ์ค่อยมาตรวจกรรมอีกที

 

เมื่อสมัยก่อน(ชาตินี้นะ)อาจจะเคยนั่งสมาธิ
แล้วเข้าถึงความสงบได้ง่ายแบบชิวๆ
แต่ทิ้งช่วงไปนาน ไปเน้นบันเทิง
ทางวาจาตามแบบคนชอบเฮฮาทั่วไป

พอมานั่งเลยเจอกิริยาแบบนี้
ส่วนตัวมองว่าเป็นเรื่องปกติ
ถือว่าเป็น กิริยาอย่างหนึ่ง
ที่จะมาทำให่เรารู้สึกกลัว
ให้เรา ไม่กล้านั่งสมาธิต่อ

กิริยาที่เจอยังไม่น่ากลัวนะครับ
ถ้าน่ากลัวคือ
ตัวเราเหมือนจะถูกดูด
ลงไปข้างล่างด้วยครับ

วิธีแก้คือ ให้สำรวจพฤติกรรม
การใช้ชีวิตประจำวันของเรา
ว่าเหมาะสมสำหรับ การฝึกสมาธิไหม
เช่น พูดจาน้อยลงไหม เว้นการพูด
ถึงเรื่องต่างๆ ที่ไม่มีสาระน้อยลงไหม
เอาว่าเว้นทุกเรื่อง ที่พูดแล้วคิดและส่งผล
ให้ใจเราไม่เป็นกลาง มีการเลือกข้าง

ดูเรื่องศีล เรื่องทาน รวมความเมตตาต่อสัตว์
ร่วมด้วยครับ

แล้วค่อยมาจัดเวลาในการนั่ง
ไม่ใช่นึกอยากจะนั่งก็ลองนั่งดู
อะไรประมานนี้

ส่วนใหญถ้าเจอกิริยาแบบที่ถามมา
มักจะไปได้ดีทางก้านสมถะครับ ^_^

เครเนาะ