ทานกับศีลปฏิบัติโดยทางใจคืออย่างไร??

ทานกับศีล นั้นชาวพุทธที่มีปัญญา
สามารถปฏิบัติโดยทางใจได้ และไม่เป็นภาระ
นำขยะเครื่องไทยทานอาหารการกิน
เข้าไปกองเต็มวัดเต็มวา
ศีลทานที่ทำด้วยใจให้อานิสงค์ไม่ต่างกัน
แต่ไม่เป็นภาระกับวัด
เป็นอย่างไร ผู้รู้โปรดมาช่วยแชร์ด้วย
คับโผม

 

ข้าพเจ้าขออนุโมทนาในธรรมทุกท่านด้วยความเคารพครับ

ข้าพเจ้าขออนุญาตเสวนา แต่ยังไม่ใช่ผู้รู้นะครับ

สำหรับข้าพเจ้าขอเน้นเล่าจากประสบการณ์ของตัวเองครับ

การให้นั้น คือเรามีเจตนาให้เพื่อให้ผู้รับได้สิ่งที่เราให้ ไม่ว่าจะความรู้ แรงกาย แรงใจ หรือกำลังทรัพย์สิ่งของ แต่ไม่ได้หวังผลได้รับคืนตอบ

ส่วนอานิสงค์จากผู้รับนั้น ว่าจะต้องมีจิตที่ดี มีความบริสุทธิ์สูง เมื่อก่อนข้าพเจ้าเคยคิดว่าทำบุญก็ต้องทำกับพระที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ แต่บางรูปเราก็ไม่สามารถติดตามดูได้ว่า ท่านปฏิบัติดีหรือไม่ จึงเลิกสนใจ เราสนใจแต่ว่าเราถวายเพื่อบำรุงพุทธศาสนาเท่านั้นก็พอ และเลือกเฉพาะที่จำเป็น เพราะการที่เคยบวชทำให้รู้ว่า พระจำเป็นต้องใช้อะไร อะไรถวายได้อยู่เรื่อยๆ สมมติสงฆ์ผู้กำลังทำอยู่ อาจมีหลุดบ้าง เผลอทำผิดบ้าง ยังไม่ดีอยู่บ้าง แต่บางท่านก็พยายามทำอยู่ แต่ยังสู้กรรมของตัวเองไม่ไหวก็อย่าเพิ่งไปกล่าวร้ายหรือจงเกลียดจงชังท่านเลย ดังที่ข้าพเจ้าเองเห็นมามากมาย เช่น
คนที่ยังมีมิจฉาทิฏฐิ ยังปฏิบัติแบบผิดๆก็เพราะกรรมเก่าที่เป็นอกุศลของท่านที่มีมา และการบวชได้นานก็เป็นกุศลกรรมของท่าน ทำให้ท่านสละชีวิตครองเรือนอยู่ในฐานะสมมติสงฆ์ได้นานกว่าข้าพเจ้า ที่ตั้งใจในการบวชมากกว่าท่านมากๆ (ท่านบวชตามประเพณีเฉยๆ แต่ปัจจุบันท่านก็อยู่มาได้ 8 พรรษาละ) แต่ท่านก็ไม่ได้บวชเพื่อไปหลอกลวงเงินใครนะ แม้จะพยายามทำดีอวด เพราะอยากได้ศรัทธาจากญาติโยมบ้างก็ตาม
หรือเพื่อนสมัยเด็กของข้าพเจ้าอีกคนหนึ่ง ที่บวชตั้งแต่จบ ม.6 จนปัจจุบัน แรกๆท่านก็ไม่ได้ปฏิบัติอะไรทางธรรมเลย ท่านบวชเพราะต้องการหนีความวุ่นวายที่บ้าน ประมาณ 5-6 ปีที่แล้ว ท่านเริ่มหันมาปฏิบัติตามหลักคำสอนอย่างเคร่งครัดแล้ว
หรืออีกคนหนึ่ง ที่เคยเป็นพวกชอบกินเหล้าเที่ยวเตร่ไปวันๆ จนปัจจุบัน ท่านเป็นพระธุดงค์ อยู่ตามป่าตามเขา ไปแล้ว

หรืออีกอย่างหนึ่ง เมื่อก่อนข้าพเจ้าเคยคิดว่า การบวชน่าจะให้บวชเฉพาะผู้ที่ต้องการบวชเท่านั้น ไม่ควรมีการให้บวชง่ายๆ หรือบวชตามประเพณี เพราะมันทำให้มีพวกแฝงเข้ามา หรือผู้ไม่สามารถปฏิบัติตามคำสอนได้อยู่เต็มวัดไปหมด
แต่ก็นั่นแหละ ข้าพเจ้าก็เห็นผู้ที่เกิดศรัทธาเลื่อมใสในคำสอน จนอยู่ครองสถานะต่อเพื่อปฏิบัติต่อไปเรื่อยๆ ทั้งที่มาจากการบวชตามประเพณี หรือพวกบวชหน้าไฟหรือแก้บนก็ตามแต่ และพวกที่บวชแล้วกระทำอะไรที่ไม่ดีมากๆ เช่น หาผลประโยชน์ให้ตนเอง หรือตั้งใจมาดีแต่เหลวทีหลัง (ข้อหลังนี้เช่นข้าพเจ้า) ก็มีเหตุให้ต้องสึกออกไปก็หลายราย

สิ่งเหล่านี้ พอจะบอกข้าพเจ้าได้ว่า มันเป็นไปตามวาระกรรมของตัวเอง หากยังเป็นผู้กำลังทำอยู่ ยังไม่บรรลุทางธรรม เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึงมองอย่างกลางๆ ในแต่ละอย่าง

อะไรที่ทำแล้วใจสงบก็คือศีล อะไรที่ทำแล้วสุขใจก็คือทาน สำหรับข้าพเจ้านะครับ

ในการมีผู้มาโต้เถียงทางธรรมกันก็เช่นกัน ไม่ว่าจะเถียงกันหน้าดำคร่ำเครียดแค่ไหน ก็ดีกว่าไม่มีใครรู้ธรรมเลยล่ะครับ

ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านครับ

 

แค่รู้แค่เห็น ว่าใครทำอะไร ทำอย่างไรถูกต้อง
ทำอย่างไรผิดพลาด
แต่เราไม่เอากายวาจาเข้าไปตำหนิติเตียน
เพ่งโทษนี่ก็เป็นทั้งศีล ทั้งทานของผู้ปฏิบัตื
เพื่อการปล่อยวาง เพื่อการละกิเลส
และเพื่อการสิ้นทุกข์ได้นะคับ ขอโมทนาสาธุ
คับ

 

ข้าพเจ้าขออนุโมทนาครับ ด้วยความเคารพครับ

ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับ

 

ขอพูดในมุมของสภาวะทางนามธรรมนะครับ
ให้วาง ความหมายทางบัญญัติทางโลกไว้ก่อน...
อยากรู้ว่า ตนเอง มี ทาน มีศีล มีสมาธิ และ ปัญญา
หรือไม่ ให้ลองพิจารณาข้อความล่างนี้ดูครับ
ขอเพิ่มเรื่อง ศีลกับปัญญาเข้าไปเพิ่มเติมนะครับ

สภาวะของใจที่ การรู้จักการเสียสละ รู้จักการให้
โดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆ นั้นหละสภาวะของทานครับ

สภาวะของใจ ที่ไม่คิดอาฆาต พยาบาทและเบียดเบียนใคร
นี่คือ จิตใจปกติ นั่นหละสภาวะของ ศีลครับ

สภาวะของใจที่ไม่ล่วงละเมิด ยับยั้งไม่ให้เกิดได้
นี่คือ สภาวะของสมาธิครับ

และสภาวะของใจ ที่เห็นโทษที่ได้ล่วงละเมิดไปแล้ว
ว่าจะมีผลตามมาอย่างไร นี่คือ สภาวะปัญญาครับ

หากพิจารณาดีๆ จะพบว่า ทั้ง ทาน ศีล สมาธิ ปัญญา
ตามสภาวะนั้น มันเป็นอันเดียวกันแยกกันไม่ออกครับ
ให้ลองดูในมุมของสภาวะดูจะเข้าใจ

ทานจึงไม่ใช่เตรียมอนุบาล
ศีลมิใช่อนุบาล
สมาธิก็มิใช่ประถม
ปัญญาก็ไม่ใช่มัธยม

ปล. แค่เพียงแต่เล่าให้ฟังครับ ในอีกมุมหนึ่งครับ

 

รู้ธรรมชาติของอารมณ์ตามเป็นจริง ตระหนี่อารมณ์ จิตไม่ปกติ รู้เห็นไม่ได้

 

ลุงลองเอาเงินสักแสนไปบริจาคดูก่อน. ก่อนจะคุยเรื่องนี้จะมาปฎิบัติทางใจ. เดี๋ยวมันจะตระหนี่โดยไม่รู้ตัว

 

ทำบุญด้วยปัญญายิ่งเพิ่มปัญญา
เงินแค่บาทก็มีคุณค่าเท่า
เงินล้าน ( จ่ายแบบวันเวย์ไม่หวังสิ่งใดคืนกลับ
แม้แต่ความสุขก็ไม่ขอแลกคืน)
แต่ถ้าขาดปัญญามีแต่โลภหลง
ต่อให้บริจาคเป็นล้าน
ก็เหลือค่าเท่าเงิน 100

ไม่เชื่อลองเอาคำพูดลุงแมว
ไปถามพระอริยะเจ้าดูจิฮับ

 

ไม่ลองไม่รู้หรอกว่าขี้เหนียวหรือเปล่า. เวลาปากพูดอะไรก็ได้. เอาเข้าจริงก็เหนียวนึด

 

พูดง่ายจังเนอะ เอาเงินไปบริจาคให้คนยากไร้กับคนป่วยดีกว่านะ ไม่เห็นเหรอเขาวิ่งแทบตายได้มานิดเดียว

 

ทำบุญให้ได้ปัญญา ทำแบบไหนฮับ ลุงแมว

 

Bigtoo ถามหน่อยดิ ครบสามปีแล้ว อาการมันเบาสบายหรือมันหนักอึ้งแบบต้องใช้แรงกดมันอีก แบบว่ามาทีก็ยุบหนอพองหนอที อยากรู้คับ สรุปว่าขาดจากกามไปเลยหรือมันยังวนเวียนในหัวตลอด อันนี้อยากรู้คับ

 

ตอบเถอะไม่เป็นไรหรอก อันนี้ไม่เคยจริงๆ

 

ว่าด้วยเรื่องกรรมนั้นมีมโนกรรม วจีกรรม กายกรรม เมื่อพิจารณาในศีล หากมีเจตนาเป็นศีลหักห้ามมโนกรรมที่เป็นบาปไม่ให้ออกไปยังกายกรรม วจีกรรม ก็เกิดอานิสงค์ เมื่อพิจารณาในทาน หากมโนกรรมมีเจตนาเป็นทาน แต่ไม่ให้เจตนาที่เป็นทานนี้ ออกไปทางกายกรรม วจีกรรม ก็ไม่เกิดอานิสงค์ ถึงแม้จะเป็นขยะจริงๆ ก็คงจะรียูส รีไซเคิล เป็นประโยชน์ได้บ้าง หรือประโยชน์สุดท้ายก็เป็นปุ๋ยก็ยังได้ ร่างกายเราก็เช่นกันเมื่อเอาไว้ไม่ไหวถ้าไม่มีใครเค้าฌาปนกิจให้ ปล่อยทิ้งเอาไว้ก็เป็นปุ๋ยเช่นกัน

 

ตั้งชือ เสีย ไพเราะ แต่ ไหลเข้าซะนี่

กาย ตายไม่ใช่เปน ปุ๋ยให้อะไร
ต่ออะไรจิฮับ

สิ่งที่ ก่อเปนกาย พอตายเนี่ยะ
โลกเขาทวงคืน ข้าวแดงแกง
ร้อนแต่ละเม็ดที่เอาไปจากโลก
เปนหนี้เขา....

ตายไปเนี่ยะ คืนทุนเขากลับไป
แล้ว ดอกหละมีไหม เคยละราคะ
จนจิตเปนปฐมฌาณ เพื่ออาสัย
ระลึกเหนความดับ(ขัดดอกผ่อนส่ง)
สักครั้งมีเป่า

ถ้ามี

พึงทราบอีกว่า จิต ก้เปน ธาตุ ที่ไป
เอาของโลกเขามาใช้ เพราะ จิต
ต้องอาสัยการปรากฏของ ดิน น้ำ
ลม ไฟ จิตจึงตั้งขึ้นได้ ทำงานได้
มีความวิจิตรต่างๆ นานากลอน ประตู
จน อุแว้ๆ

ดังนั้น

ถ้าไม่เคย สลัดคืนจิต สักครั้ง ....
แล้วไปสำคัญว่า ธรรมไหลออก
จากจิต ....ตายเลย ผบิกกลายเปน
ธรรมลามก เอาความเปน สัพพัญญ
มาเปนของตัว

ปล. สาวกทุกรูป สำเร็จอรหันต์ ด้วย
สุตคมัยปัญญา ต้องอาสัยการชี้ทาง
จาก ตถาคต ...รู้เองไม่ได้

ส่วน จินตมัยปัญญา เปน ปัญญาของ
พระโพธิญาน พระโพธิสัตว์ ถ้ามีความ
รู้ชัดก้เรียก สัพพัญุตาญาน อนุตรสัมมาฯ

คือ รู้ว่า ต้องาอนใคร อะไร ยังไง...ซึ่ง
สาวก หนาสันติ เท่านั้น ที่จะอ้าง มี
อนุตรสัมมาสัมโพธิญาน ธรรมออก
มาจากจิต

ส่วน ภาวนามัยยปัญญา พระพุทธองค์
ให้อนุโลมเปน คำตถาคต ( โดยเนื้อแท้
ภาวนามัยปัญญา ไม่ใช่ คำสอน ...เปน
เพียง อุบายที่พอใช้ไปตาม ธาตุ )

 

นี่นี่.. นี่ให้มาตอบกะมู้ว์ ไม่ได้ให้มาโชว์ความโม้
ข่มชาวบ้าน
นังเปรดคาบคัมภีร์เข้าใจไหมย๊ะ
นิสัยไม่เปลี่ยน55

 

เบาแบบไม่ต้องบังคับ. แถบไม่เกิดอารมณ์เลย ตัวเราจะรู้ว่าข้ามได้แน่นอน ไม่เหมือนตอนใหม่ๆที่รู้สึกว่าต้องข่มใจ. แต่ถ้ามีภาพสาวๆสวยจัดๆมากระทบก็รู้สึกสะกิดนิดๆแต่ไม่ทำให้เกิดอารมณ์. ถ้าจะเกิดอารมณ์จรืง ผมลองทำแล้วใช้เวลานานมากกว่าจะปลุกมันให้เกิด. ถึงเกิดมานิดๆใจก็ไม่สามารถจะทำกิจกามต่อได้. มันจะมีตัวตัดอารมณ์ทิ้งอารมณ์. ถามส่าข้ามได้ขนาดหมดจากใจหรือยัง. ตอบว่ายัง. ถาวว่าข้ามได้มั้ย ตอบว่าทำได้แน่นอน บนเส้นทางนี้. ถามว่ามันเป็นปัญหามั่ย. ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป. ตัวต่อไปยากกว่ารวกามเพศคือรส อาหาร. ผมกำลังกำจัดการตืดใจในรสต่อไป. โดยการฝึกไม่ทานและติดใจในเนื้อสัตว์ ที่ตนเองชอบ. กามเพศนี้แปลกพอผ่านปีที่3. แทบไม่เกิดเลยคิดเป็น%. เกือบ0%

 

การจาคะไม่กำหนดต้องที่ไหน. ถ้าจิตสละได้ผมเคยเดินอยู่ดีๆ. เจอกุฏิก็ไปบริจาคเลย. ทั้งๆต้งค์ก็ไม่ค่อยมี. ไปถอนออมสินไปหมดเลยเป็นแสน. บางทีก็ถวายวัดเลยก็ครึ่งแสน. ก็เคยทำ.ไม่กำหนดต้องที่ไหน บางทีก็ไม่ยากทำก็มี

 

อยากให้มาบริจาคให้
สมาคมฟุตบอลแห่งประเทศไทย
ในพระบรมราชูปถัม บ้างฮับ

ต้องใช้เงินอีกมากพัฒนาโครงสร้าง
พื้นฐานฟุตบอลแบบ Grass roots

เห็นคนไทยชอบประเคนให้แต่วัดอะ
เห็นแล้วเซ็ง
บริจาคให้ที่อื่นอานิสงค์ไม่แรง แหงๆ

เศร้าแพ้พ T_T...

 

พัฒนาไปเพื่ออะไร ฟุตบอล. และบอกชัดครับบางทีก็ไม่ยากให้ แหะๆ.