เมื่อไม่มีใครไปยึดแล้วใครจะทุกข์??

ไม่ได้พยายาม
มันไหลออโต้...
รอดูท่าที่ผู้โปรด 3 ท่าน
ที่คอยโปรดลุงแมวมาเพิ่มเติมส่วน
ยังไม่ใ่ช่ให้ถูกต้อง
แล้วค่อยแก้ไข
ให้ถูกต้องไดัด้วยการลดมานะมิจฉาทิฏฐิลง
ให้พอดีไม่เห็นมีอะไรยาก

 

จิตเดิมแท้ มันก็คือ จิตประภัสสร ละครับลุง
สว่างผ่องใส แต่ไม่ใช่ จิตที่สำเร็จพระนิพพาน

ถ้า วลี หลวงปู่หล้าจะใช้ว่า
จิตพระอรหันต์ บัญญัติ จิตไม่ถูก
เหมือนๆ แก่จะตายอยู่แล้ว
แล้วมาเรียกคุณนู๋ มันก้ไม่ถูกต้อง


ถ้าวลี หลวงปู่พุธ ท่านจะใช้ว่า
สิ่งที่ไม่เกิดไม่ดับจะปรากฎ ก็ต่อเมื่อ
จิตตัดขาดกระแสกิเลสแล้วเท่านั้น ผู้ปฏิบัติพึงรู้ได้ด้วยตัวเอง



อีกอย่างนึง พระพุทธเจ้ากล่าวว่า
ธรรมทั้งปวงมีฉันทะเป็นรากเหง้า
มีมนสิการเป็นแดนเกิด
มีผัสสะเป็นเครื่องให้กำเนิด
รวมลงในเวทนา
มีสมาธิเป็นหัวหน้า
มีสติเป็นใหญ่
มีปัญญาเป็นเยี่ยม
มีวิมุติเป็นแก่นสาร
มีนิพพานเป็นที่สุด

จะเห็นว่า
ขึ่นต้องก็ต้องอาศัยกิเลสเหมือนกัน เรียกว่า ความใฝ่ไปในทางที่ดี
ไม่อาศัยความอยากดี มันก้ไปไม่ได้หรอกครับ

วลีนึง หลวงตามหาบัวก็กล่าวว่า " ความอยากเป็นมรรคก็มี "
หลวงปู่พุธก็กล่าวเหมือนหลวงตามหาบัว


หากมัวแต่กลัวความอยากดี มันไม่มีทางพ้นหรอกครับ
มันจะดูตอแหล กับจิตใจตัวเอง

ก้แค่ยอมรับตรงๆ ว่ากูอยากได้ดี แล้วก็ปฏิบัติตามสติปัฏฐานไปก้แค่นั้นเอง จบข่าว

 

ส่วนคำว่า จิตพุทธะ นั่นก็หมายถึง

ทุก ดวงจิต มีความเป็นพุทธะ ถ้าเข้ามาปฏิบัติ ตามแนวทางสติปัฏฐาน
เมื่อสำเร็จแล้ว ความเป็นผู้รู้ ผุ้ตื่น ผุ้เบิกบาน จะปรากฎ
เป็นพุทธะ เป็นจิตบริสุทธิ์สำเร็จพระนิพพาน เสมอเรียบเท่ากันหมด

แต่ที่ต้องแยกความเป็น พระพุธ พระธรรม พระสงฆ์ ก้เพื่อ สมมุติ ที่เรียบร้อยมีวินัยที่สมบูรณ์พร้อม

 

คำกล่าวลุงแมวตรงไหนที่ปิดกั้นความ
เข้าใจในสังขาร
ขันธ์ด้วยตัณหาอุปปาทาน
ที่เป็นอวิชชาให้เติบโตมาก
ขึ้นจนสิ้นทุกข์ไม่ได้ฮับ

 

ผมมองโดยรวมๆ คือปลิโพธิครับ ความกลัวซ้อนกลัว
กลัวกิเลสเหลือเกิน
ไฟเปรียบเหมือนกิเลส ใช้เป็นก็เป็นคุณ


ครือ ถ้า ทุกคนเป็นอย่างนั้นแล้ว ที่มีเส้นใต้
จะมาภาวนาให้เมื่อตุ้มทำไมครับลุงแมว

เดิมแท้ แต่ถูกหุ้มไว้ แล้วพอทุบอวิชา มันก้กลายมาเดิมแท้อีก

แล้วแต่ก่อนมันเดิมแท้อยู่แล้ว อวิชามันจะมาตอนไหน

ทุบอวิชาแล้ว เดี๋ยว อวิชามันก้กลับมาใหม่อีกรอบหรอกฮับ

 

เสียวแทนเลย
ผมถามแบบนี้เป๊ะที่กระทู้ก่อน

พี่ปราบระวังกลายเป็นพวกแมงกะตู่นะ

ไปเวียนเทียน ดีกว่า

 

ท่านปราบก็ใช้วิธีบอกเล่าวิธีปล่อยวาง
ในสไตล์ของตนเอง
ให้สาธารณะได้ศึกษาบ้างจิ
ในแบบที่ได้อ่านแล้วปล่อยวางได้
ใช้เป็นเครื่องมือควบคุมสติได้
ในขณะปัจจุบันทันที
ท่านมีสิทธิ์ใช้สิทธิในการนำเสนอ
ได้เลยที่นี่
หากมันจะเสริมหนุนการภาวนา
ของใครๆที่ยังวนวนอยู่ก็เป็นธรรมทาน
เป็นกุศลเยอะนา
สำหรับลุงแมวแล้ววิธีการสิ้นยึดก็คงใช้
แนวทางที่เล่ามานั่นแหล่ะ
แต่ละเอียดยังต้องติดตามหลวงตาฯ
หลังไมค์ไปเรื่อยๆฮับ
เอ้า... โชวํเลยฮับ
การปล่อยวางทำยังงัย จึงจะพ้นทุกข์
หลังจากผู้มีสติปัญญาอ่านจบปุ๊บ
วางได้ปั๊บ

 

ผมคิดว่า

ไม่จำเป็นเลยลุง คิดว่าคำกล่าว ในพระไตร ดีสุดแล้ว

คำครูอาจารย์ หลวงปู่พุธ ฐานิโย เป็นต้นฯ ก้ดีสุดแล้ว ครับ
มีแต่วิธีเข้าถึงล้วนๆ

จะถกกัน ก็ตามโอกาส ว่าด้วยวิธีทำ
แลกเปลี่ยนแต่พอหอมปากหอมนิ้วงับ

อาจจะมีบ้าง ในการยกตำรามาอ้างอิงเพื่อความเข้าใจ

 

ฝากคุณปราบ กับลุงแมวไปเวียนเทียนด้วยเนอะ

อิอิ

ไปกระจายความดี แผ่กุศลกัน

 

เพิ่งจะทำวัตรเย็นเสร็จครับ

 

สงสัย ลืม ไปอย่าง ว่าไม่ใช่ พระอริยเจ้า พระอรหันต์ ที่สิ้้น กิเลส

 

ขออภัยครับ ที่ทำให้รู้สึกแบบนั้น

ต่อไปจะระวังครับ

 

อวิชชามันหุ้มจิตเดิมแท้มาแต่
รอบแรกที่เกิดนั่นแหล่ะ
ไม่รู้กี่ล้านชาติมาแล้ว
แล้วก็ไม่มีปัญญาจะสลัดมันออก
ไปเพราะมีความอยากได้
อยากเป็น
หลงยึดหลงเพลินอะไรต่ออะไร
ไม่สนใจปลดล๊อคตัวเอง
จึงเวียนวนวนเวียนในสังสารวัฏอยู่นี่แหล่ะ
เพราะกิเลสบังมองไม่เห็นทุกข์
เลยไม่กลัววัฏสงสาร เพราะความ
ไม่รู้อริยสัจจ์ที่
พระพุทธองค์ประกาศนั่นแหล่ะฮับ

 

ตอนนี้ลุงได้ผลจากสภาวะธรรมอะไรมั่งคะ หลังจากฟัง ลต.

 

ก็ได้แค่มาโม้ให้ฟังนี่แหล่ะ
55

 

เอิ้กๆๆ

 

ถ้าฝึกเริ่มต้นจากมีคำบริกรรม
กำกับจิต จนกระแสจิตเริ่มรวมตัว

รวมตัวกันหนาแน่นขึ้น จนเด่นดวงขึ้นมาได้

จะเห็นเลยว่า ตัวรู้(ผู้รู้)วิญญาณขันธ์ ไม่ใช่จิต

แล้วอาศัยตัวรู้ไปเรียนรู้การทำงานของดวงจิต
ก็เห็นการทำงานของดวงจิต

นี้เล่นเอาตัวรู้(ผู้รู้)วิญญาณขันธ์ เป็นดวงจิตเสีย
เลยมีปัญหา

 

หนูละงงจริงๆ ใครฝึกวิปัสสนาข้ามขั้นแบบนี้ มีแต่ได้วิปัสสนึก ลต.บอกแบบนั้นได้เพราะจิตท่านอาจเห็น แต่เราคนละขั้น

ลุงไม่สังเกตุคนเข้าทู้ลุง ที่เขาพยามบอกลุงกันหรอ
อย่าเลี่ยงกิเลส อย่าพยามปล่อยวาง อย่าครอบงำจิตโน่นนี่นั่น จิตเขาเป็นผู้รู้ เขาจะต้องเข้าไปเห็นด้วยตัวเอง เขาจะวางของเขาเอง ...

ฝึกแบบนี้ลุงจะได้อะไรกัน มีแต่หลอกตัวเอง

 

กิเลสมันแสดงอาการตอนหลงไปยึด
ว่ากายสังขารจิตสังขารเป็นตัวเรา
ของเรา
เพราะเราไม่รู้ความไม่มี และความมี
ของขัณธ์ 5
เลยยึดมาเป็นตัวเรา
แล้วก็เอาตัวเราไปเสพอารมย์
รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส ใช่มิใช่
เพียงแค่สิ้นยึด กิเลสมันจะกินขันธ์ 5
ก็ปล่อยมันกินไป
ไม่มีผู้ไปรองรับมัน มีแต่ผู้รู้ไม่มีผู้เสวย
อารมย์แบบนี้มัน
หลอกตัวเองตรงไหน หือหือ
พูดแบบนี้ไม่ได้บอกให้ไป
ยึดความ
ไม่ยึดนะเอ้อ

 

ตามที่ลุงนีโอฯกล่าว สำหรับผมมองว่า พอจะจัดเป็นอุปสมานุสติได้ครับ คือการระลึกถึงในคุณของพระนิพพานในลักษณะต่างๆได้ ทำให้สมาทานอยู่ในทางให้ถึงซึ่งพระนิพพานได้ ลักษณะแห่งพระนิพพานคือ การขจัดเสียได้ซึ่งความเมา บรรเทาความกระหาย สิ้นวัฏฏะ สิ้นอาลัย สิ้นตัณหา สิ้นราคะ นิโรธ นิพพานหมดจด ดึงคุณลักษณะมุมไหนมาพิจารณาร่วมได้หมด

ความสำคัญคือการเข้าถึง ถ้าเข้าถึงขึ้นมาจริงๆ ศรัทธามันจะมั่นคง ไม่ลังเล ไม่สงสัยว่าจริงไหมจริงตามนั้นจริงๆรึเปล่า ยิ่งมีสติมีธัมวิจยะสอดส่อง มีความเพียร ก็จะยิ่งเห็นชัดในทาง แยกออกระหว่าง ความเป็นไปตามสมมุติ วิมุติ ความมีอัตตา อนัตตาเป็นยังไง จะค่อยๆเกิดปัญญาสอนตนให้พ้นทุกข์ได้ไปตามลำดับเองครับ