เมื่อไม่มีใครไปยึดแล้วใครจะทุกข์??

มันเป็นเจตสิกตัวหนึ่งซึ่งเราให้ความสำคัญกว่าเจตสิกอีกตัวหนึ่งหรือป่าว เลยเห็นแบบนั้น ผมสงสัยเฉยๆ

 

ถ้าพูดตามประสาคือ เราใช้สังขารดูสังขาร ซึ่งสุดท้ายเราจะได้คำตอบคือสังขารเช่นกัน ผมคิดว่าเราต้องใช้สิ่งที่ไม่ใช่สังขารดูสังขารจึงเห็นความเป็นไป เพราะมันครอบงำกันไม่ได้คับ

 

ถ้ามีคนถามว่า สติเป็นสังขาร ลองถามพี่ธรรมชาติดู ว่าสติที่ไม่ใช่สังขารคืออะไร ตัวผมเรียกว่าจิต และเป็นจิตที่ใช้เพื่อพิจารณาเท่านั้น จิตอื่นใช้ไม่ได้

 

แย่กว่านั้นอีก คือ สติเป็นวิญญาณขันธ์ แน่นอนเราจะได้เถียงกันอีก แต่มีคนที่รู้ในนี้ และพอให้คำตอบได้ถ้าปฏิบัติมาถึงตรงนี้ ถ้ายังไม่ได้ปฏิบัติอะไรเก็บไว้พิจารณาได้ สงสัยได้ เอาไปถามครูบาอาจารย์ จะดี ดีกว่ามาเถียงกันแบบไม่รู้

 

+++ โดยปกติ "ตามคำแปล ที่ท่องจำกันมา"
+++ คำว่า "สติ หมายถึง การระลึกรู้"
+++ ตรงนี้เป็นการ "พูดย่อ ๆ โดยตัดอาการออก"
+++ ต่อมาภายหลัง จึง "เละ" ไปหมด
+++ กลายเป็น "สติ คือ การระลึก (สัญญา)" ไปหมด

+++ สำหรับ "นักปฏิบัติ" ก็ให้ "ทำ" การระลึก "รู้ ไปที่ สติปัฏฐาน 4"
+++ ก็จะ "รู้" ได้เองว่า มันเป็นอาการ "ระลึก เข้าสู่ สภาวะรู้"
+++ ซึ่งเป็นอาการของ "สติ" ที่แท้จริง
+++ จากนั้น "ระลึกซ้ำ" เข้าไปอีกที
+++ ก็จะกลายเป็น "การระลึก ถูกรู้"

+++ ก็จะ รู้ ได้เองว่า "การระลึก คือ สัญญาขันธ์"
+++ เมื่อเข้าใจถึง "กิริยาอาการของจิต (กิริยาจิต)" แล้ว
+++ ก็จะ รู้ได้เองอีกว่า "การระลึก เป็น สังขารจิต ชนิดหนึ่ง"

+++ อาการ "ดำรงค์ สติ มั่น" จึงไม่ใช่ อาการ ระลึก
+++ แต่เป็นอาการ ที่เป็นผลมาจาก "การระลึกใน สติปัฏฐาน" นั่นเอง

+++ อาการ "สติที่แท้" ผมจะไม่ใช้คำว่า "จิต" เข้ามาเกี่ยวข้อง
+++ คำว่า "จิต" มีหลายอาการ แล้วแต่ "ผู้ที่บัญญัติใช้"

+++ ผมใช้คำว่า "สติ คือ สติ" เท่านั้น
+++ และอาการของมัน คือ "การระลึก ถูกรู้"
+++ ส่วนตัวมัน คือ "สภาวะรู้" ไม่ใช่สภาวะอื่น นะครับ

 

มันเป็นเพราะการสอนสั่งกันมา มีบางองค์ที่ตรงๆ ไม่ใช่จิต แต่หลายองค์เห็นตรงกันว่า จิตเพียงให้ยึดจับเพราะสติ จะไม่มีที่ให้ยึดจับ มันเป็นอะไรที่มีแต่ครูบาอาจารย์กล่าวจริงนอกนั้นเห็นเองโดยธรรมชาติ

 

เขาทั้งหลายคล้ายผมในอดีตสิ่งที่ไม่รู้มักจะเอาสิ่งอื่นที่เทียบเคียงมาใช้ จึงจะเห็นได้ว่าแล้วจะเอายกเอา สังขตธรรม กับ อสังขตธรรมมาใช้อีก ซึ่งมันไม่เกี่ยวกัน ทั้งๆที่พอถามก็จะอ้างจบที่พระไตรปิฏก ถ้าผมถามหลวงปู่ ผมก็โดนด่าอยู่ดี ทั้งที่ไม่รู้เป็นการส่วนตัว อะไรเรื่องแค่นี้ไม่รู้ คิดดีดี พิจารณาดีดี หลังๆ ไม่ค่อยกล้าถาม ทั่งที่รู้ว่าถามได้ แต่ท่านจะจบคำถามว่า แล้วเมื่อไหร่จะบวช ผมก็นั่งนิ่ง แล้วตอบว่ายังไม่เสร็จงานคับ 555

 

ไม่เห็นจะมีนัยยะอะไรเลยครับ เทียบเข้าอภิธรรม จิต เจตสิก รูป นิพพ่าน

จิตก้คือจิต มีสภาพรู้อย่างเดียว
เจตสิก ก็คือ สิ่ง ที่เกิดประกอบกับจิต มีเจตสิก 52 สติก็เป็นเจตสิกอย่างนึง

ความคิด เป้นภาษาไทย ถ้าเทียบภาษาธรรม อภิธรรม มันก็คือ เจตสิก ชนิดนึง

ปัญญาก็คือความรู้ ความรู้ก็คือความคิด ความคิดก็คืออารมณ์นี่ก็ล้วนแล้วแต่อยู่ในหมวด เจตสิกทั้งหมด

ไม่เห็นจะมีนัยยะอะไรเลยครับ

คำว่า จิต พิจารณาจิต ก้คือ จิต พิจารเจตสิกนั้นเอง
แต่ว่าถ้าภาวนามาถึงส่วนนี้แล้ว
มันไม่มีสมมุติบัญญัต มาร่วม เพราะมันเข้าขั้น ปรมัตถ์ล้วนๆ

 

สติ เป็น เจตสิกฝ่ายนำออก เพื่อพ้นทุกข์ ลองไปหาอ่าน อภิธรรมครับ
จะเข้าใจตรงกัน เกี่ยวกับเจตสิก 52

 

ที่ถามเพราะว่าผู้คิดคือจิต แม้สติจะเป็นหนึ่งในเจตสิก แต่สติที่ระบุไว้ มันน่าจะคนละอันกับสติที่ใช้พิจารณาไหมอะคับ

 

คำตอบก็มีในอภิธรรมว่า สตินั้นเจตสิก ดังนั้น เจตสิกจะใช้ค้นหาเจตสิก มันดูแปลกไหมคับ หรือเรากำลังเล่นกลสับขาหลอกตัวเอง โดยเอาตัวหลอกไปหลอกอีกตัวนึง ในอภิธรรม

 

จิตย่อมเป็นผู้คิดอยุ่แล้วครับ เพราะธรรมชาติของมันจะส่งออก การส่งออกก็คือการคิด
จะเรียกว่าออกรู้ก้ได้

สติไม่ได้มีหน้าที่พิจารณาครับ ตัวที่จะพิจารณาคือจิต

สติทำหน้าที่เหมือนกระจกสะท้อนให้จิตเห็นตัวมันเอง อย่างเท่าทัน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

จิตเห็นตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันจะพิจารณาตัวของมันเอง มันจะบ่มปัญญาตัดสินของมันเอง

ว่า อะไรคือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ผลสุดท้าย จิตจะตัดสินเอง

 

ลองไปอ่านดูอีกที ว่า สติ เกิดขึ้นมาได้อย่างไร ทำอย่างไร สติจึงจะเกิดขึ้นได้

 

ไม่ค้านอภิธรรมนะ แต่มันแปลกจริงๆ ที่เอาเจตสิกตัวนึงไปดูเจตสิกอีกตัวนึง ถ้าอภิธรรมไ

พี่อ่านแล้วงง ณุ ไม่งง เหรอคับ

 

ที่งงเพราะภาคอภิธรรมเป็นภาคบรรยาย เลยไม่แน่ใจว่าทำไมภาคปฏิบัติจึงดูไม่ลงรอยกัน

 

แต่มีความหมายแน่นอนว่า สุดท้ายแล้วภาคบรรยายจะคงอยู่

 

ถ้าหมายถึงเมื่อเพ่งแล้วจึงรู้ หรือรู้สึกแล้วจึงรู้ และเมื่อคิดแล้วจึงรู้ มันคือผลของตัวดูตัวกูทั้งสิ้น สติ(จริงๆ)มันรู้อยู่ตลอดต่อให้ไม่อยากรู้มันก็รู้ ปวดแขนอยู่แต่ลมพัดมาก็รู้ เพราะสติมันคงอยู่ตลอดเวลา แต่มันถูกบดบังโดยไม่รู้(อวิชชา) ทำให้ไปเพ่ง ณ จุดนั้นตะหาก ลองสังเกตุเวลาหลับกับตื่นแล้วจะพบความแตกต่างของสติที่โดนบดบังนะฮับ

 

ถ้ามันเป็นแบบนั้น สติไม่ใช่มีหน้าที่พิจารณา มันจะกลบทุกสิ่งที่เราเรียนรู้มาทั้งหมด ในสติปัฏฐานธรรม อันนี้ ทำให้งงหนักไปอีกไหม

 

ว่างๆไปอ่านอภิธรรมก่อนก็ได้ครับ มันเยอะ

 

นั่นสิยิ่งอ่านก็ยิ่งงง แล้วจะอธิบายจิตในสติปัฏฐานยังไง เพราะทางนี้ใช้สติหรือจิตที่เป็นสติและไม่เอนเอียงไปกับสังขารหรือเจตสิกในการพิจารณา