นั่งสมาธิแล้ววูบไม่รู้สึกตัว

ในห้อง 'อภิญญา - สมาธิ' ตั้งกระทู้โดย Santi.Ca, 23 กรกฎาคม 2019.

  1. Santi.Ca

    Santi.Ca สมาชิกใหม่

    วันที่สมัครสมาชิก:
    23 กรกฎาคม 2019
    โพสต์:
    16
    ค่าพลัง:
    +4
    Perq
    สอบถามหน่อยครับ ผมฝึกสมาธิมาได้ 1เดือน เต็ม ทุกวันจะฝึก 4ครั้ง ครั้งละ 30-60นาที

    - ช่วง10วันแรก (**ระยะ15นาทีแรก) ปวดขามาก
    - ช่วง20วันต่อมา (**ระยะนี้ใช้วิธีดูลมหายใจ นั่งได้ประมาณ30นาที จะปวดขา เริ่มนั่งได้นานขึ้น) มีอยู่แค่2ครั้งที่ นั่งไปแล้ว สักระยะรู้สึกนิ่งแล้ววูบวาบไปชั่วขณะ(ขนลุก) แล้วไม่มีอาการเจ็บแต่ชาไปทั่วร่าง สัมผัสไม่ได้ว่าแขนขามันอยู่ตรงไหน วางท่าไหน อาการนี้ตั้งอยู่ได้ประมาณ10วิ แล้วก็หายไป กลับมารู้สึกเหมือนเดิม
    - ช่วง30วันต่อมา (**ระยะนี้ก็ยังดูลมหายใจอยู่แต่ได้แค่แปบเดียวภาพก็ตัดแบบหลับไป แต่นั่งได้นานไม่ปวดขาเพราะหลับ) จะวูบไปเหมือนว่าหลับ แต่ไม่หลับลึกเพราะยังพอจะได้ยินเสียงบรรยากาศรอบๆข้างอยู่บ้าง เวลามีคนเรียกก็ตื่น ตื่นมาก็นั่งท่าเดิม

    *จะแก้อาการวูบหลับอย่างไรดี
    *วิธีการเข้าฌาญจะทำได้อย่างไร เข้าแล้วจะรู้สึกอย่างไร เห็นเขาพูดถึงว่านั่งสมาธิแล้วเข้าฌาญได้ไหม มัมคืออะไรครับ
     
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 24 กรกฎาคม 2019
  2. เล่าปัง

    เล่าปัง เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    1 พฤศจิกายน 2007
    โพสต์:
    4,806
    ค่าพลัง:
    +7,940
    ต้อง พิจารณาไปที่ เหตุ ของ สมาธิ

    อย่า ไล่คว้าหา ผล

    นักปฏิบัตจำนวนมาก จะ ถูก สาวก
    ธรรมหลอกเอา จังหนับ ร้อยละร้อย
    เน้นบริกรรม เพ่ง จ้อง จับ อารมณ์

    พออะไรไหวๆ ไปทาง แนบแน่น
    สงบ สงัด ก้ ย้ายยักควักคว้า
    ไม่นานก้หมดกำลัง ....วูบลง
    อัปปางนาน อัปปางนา เน้นนะ
    ว่า อัปปาง!

    แต่ถ้าเปน พุทธวจน ...ตึง .... ตึง...
    ตึง...ตึง..ตึง ตึง

    จะให้ ทำการยก อรรถรส นิวรณ์
    ธรรม เข้ามาตรงๆ ไม่ต้อง กระ
    แดะว่า ม่ายมี ....

    พอ ลดความ กระแดะ เน้น สัจจ
    เหนตามจริง นิวรณ์มีแน่ เพราะ
    จิตมีอวิชชาและ ขาดการสดับ
    การชี้ชวนให้พิสูจน์ธรรมให้ถูกวิธี

    .... นิวรณ์ย่อมแปลงร่างสารพัด
    เปนฌาณ แฌณ อึ๊กๆ อั๊กๆเหน
    นั่น รู้นี้ ชิงสุกก่อนห่าม สารพัด
    สารเพจนกระทั่ง เมืองวิมาน
    มีแต่ขวด

    นะ

    ถ้า สดับธรรม พุทธวจน กำหนดรู้
    อย่างนี้ๆถีนนะ อย่างนี้ๆ มิททะ ..
    ..แล้ว ก้ น้อมจิตไปในความ สด
    ชื่น สว่าง สบายๆ ...มีปิติเปน
    เครื่องหมาย

    ก้ จะ อึ๊ก หมดสงสัยได้แม้นใน
    ภูมิจิตมนุษย์ปรกติ

    กำหนดรู้อีก อย่างนี้ๆ กาทสัญญา
    ถือเคร่งเพ่งจัด ปล่อยปละละเลย
    ล้วนเปนการตกข้าง กาม ทั้งสอง
    ข้าง ....ก้จะเหนความ เปนกลาว
    พอดีๆ(ด้วยปัญญาบริหารจัดการ
    วิตก วิจาร ในปฏิปทาวิสุทธิ)
    ก้จะ อ๋อ อย่างนี้ๆ ปฐมฌาณไม่มี
    ห่างจากจิต ได้ตลอดทั้งวัน ไม่ใช่
    ทำเปน คาบๆ ทำเปนพิธี ไม่พอ
    กินพอใช้

    เอาเท่านี้ก่อน.....

    ได้ เหตุแห่งสมาธิ ปฏิปักษ์ของ
    สมาธิ สองตัวที่เหลือ จะ เซิง
    กระติบ เข้ามาเอง

    อย่าใจร้อน เวีบนว่ายตาย
    เกิดม่อย่าง หาเบี้องต้น
    เบท้องปลายไม่เจอ แหม
    ทำสมาธิ สองสามชั่วโมง
    จะเอา วิชชา ......

    ปล. ถ้าไม่มัวใจร้อน ตกข้าง
    พยาบาท เพราะระย่อต่อการ
    กำหนดรู้ บางทีแค่ คลิ๊กเดียว
    ....ผั๊วะ!!!
     
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 24 กรกฎาคม 2019
  3. ธรรม-ชาติ

    ธรรม-ชาติ เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    2 พฤษภาคม 2012
    โพสต์:
    2,571
    ค่าพลัง:
    +9,966
    +++ เป็นเรื่องธรรมดา ของคนฝึกใหม่ ๆ
    +++ อาการ "ชาไปทั่วร่าง" เป็นอาการที่ "เหมาะในการ สร้างสัมปชัญญะ" เพียงแต่ควรได้ "ความชา/รู้สึกตัว ทั้งร่างแบบ หัว ตัว แขนขา ครบบริบูรณ์"
    +++ แล้วอยู่ไปสักครู่หนึ่ง อาการ "สติคมชัด/โดดเด่น" จะเกิดขึ้นมาเป็น "หลักปักมั่นทั้งตัว" ตรงนี้จะเป็น "สติสัมโพชฌงค์ เบื้องต้น"

    +++ อาการ "ชา/รู้สึก ทั่วทั้งร่าง" ตรงนี้ สามารถทำเอาเองได้ โดยไม่ต้องรอให้ "ดูลมหายใจ (ของคุณ)" มันลงตัว แล้วกลายเป็น "รู้สึกทั้งตัว"
    +++ ให้ "หายใจเข้า ช้า ๆ ลึก ๆ" แต่ให้ "รู้ทั้งตัว" จับสังเกตุ "อิทธิพลของ ลมหายใจที่ แทรกซึมไปทั่วร่างกาย" แล้วก็จะเจอ "ความรู้สึกทั้งตัว" ได้เอง
    +++ หากยัง "ฝืน" ทำตรงนี้ต่อไป ไม่นาน นอกจากจะหลับแล้ว ก็ยังจะเจอ อาการ "นั่งฝัน (ตกภวังค์นิมิต)" อีกด้วย
    +++ หา "ความรู้สึกทั้งตัว" ให้เจอ
    +++ อยู่กับ "ความรู้สึกทั้งตัว" ให้ได้

    +++ ไม่นาน "ความรู้สึกทั้งตัว อันเป็น สัมปชัญญะ" นี้ จะฝ่าด่าน "ความง่วง หรือถีนมิทธะ" อันเป็น "นิวรณ์ตัวสุดท้าย" ไปได้
    +++ แล้วก็จะกลายเป็น "สติสัมโพชฌงค์ อันสมบูรณ์"
    +++ "ญาณ (ยาน) ไม่ใช่ ฌาน (ชาน)"
    +++ การเข้า "ญาณ" นั้นคือ การอยู่ใน "สติสัมโภชฌงค์" ที่กล่าวมาแล้ว นั่นเอง

    +++ จะมีอาการ เด่น ๆ คือ

    +++ 1. เป็นสัมปชัญญะ ทั้งตัว
    +++ 2. สติคมชัด ทั้งตัว
    +++ 3. รู้ สัพสิ่งรอบด้าน โดย ไม่ต้องดูอะไรเลย
    +++ 4. ไม่มีอาการ ตั้งใจดู แต่มันรู้ ของมันเอง ทุกทิศทาง

    +++ จะตรงกับ "คำพูดของพระพุทธองค์" ที่กล่าวว่า "ดำรงค์สติมั่น"
    +++ จะกล่าวอีกทีก็ได้ว่า อยู่ในสภาวะที่ "สติเป็นปัฏฐาน" เรียบร้อยแล้ว
    +++ จะ "รู้สึกทั้งตัว กาย/รู้สึกกาย จิต/รู้สึกจิต" รวมทั้ง "รู้สึกทั่วทิศทาง"

    +++ นับอาการที่ "ความรู้สึก ทุกชนิด" โดย "รู้อยู่เฉย ๆ"

    +++ ตรงอาการ "รู้อยู่เฉย ๆ" เป็นอาการ "ดำรงค์สติมั่น"
    +++ ตรงอาการ "รู้ ความรู้สึก ทุกชนิด" เป็นอาการ "รู้ธรรมเฉพาะหน้า"
    +++ ตรงนี้คือ "ดำรงค์สติมั่น รู้ธรรมเฉพาะหน้า" ของพระพุทธองค์
    +++ ตรงนี้เป็น "วิปัสสนา กรรม-ฐาน"

    +++ แยกเฉพาะส่วน "สมถะ" คือ "เฉพาะ ในส่วนของ ความรู้สึก เท่านั้น"
    +++ ณ ขณะที่ "อยู่กับ ความรู้สึกหนึ่ง ๆ ก็จะเป็น อารมณ์เด่นหนึ่ง ๆ"
    +++ ณ อารมณ์เด่นหนึ่ง ๆ ก็จะเรียกว่า "เอกัคตารมณ์หนึ่ง ๆ (ฌาน)"
    +++ ในแต่ละ "ฌาน (ชาน)" ก็จะเป็น "ความรู้สึกเฉพาะ ฌาน นั้น ๆ"

    +++ เมื่อฝึกจน "รู้ ความสัมพันธ์ระหว่าง ฌาน กับ พฤติกรรมของจิต" แล้ว
    +++ ก็จะเข้าใจ สิ่งที่เรียกว่า "ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์" ได้เอง
    +++ หาก นั่งสมาธิแบบ "สมถะ" จะเข้า "ญาณ (ยาน)" ไม่ได้
    +++ การ นั่งสมาธิแบบ "สมถะ" จะเข้า "ฌาน (ชาน)" ได้เท่านั้น
    +++ การ นั่งสมาธิแบบ "สมถะ" จะเรียกว่า "ฌานฤษี (ชาน รือสี)" ก็ได้

    +++ การ นั่งสมาธิแบบ "วิปัสสนา (สติสัมโภชฌงค์)" จะเข้าได้ทั้ง "ญาณ (ยาน) และ ฌาน (ชาน)" ทั้งหมด
    +++ หลังจากเข้าใจ "พฤติกรรม ของฌาน ที่มีอิทธิพล ทำให้จิตมี การกระทำ (กรรม) ต่าง ๆ" รวมทั้ง "กฏแห่งจิต/ฌาน" แล้ว
    +++ ก็จะเข้าใจในอาการ "ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์" รวมทั้ง "กฏแห่งกรรม" ได้เอง

    +++ คงสรุปไว้ "สั้น ๆ" แต่เพียงเท่านี้
    +++ ที่กล่าวมานี้ "เป็นหลักปฏิบัติส่วนตัว" ของผม และ คนที่ผมฝึกให้เท่านั้น
    +++ ไม่น่าจะเจอใน "ตำรา หรือ คำบอกเล่า" จากแหล่งอื่น ๆ
    +++ โดยเฉพาะในเรื่อง "สติสัมโพชฌงค์ เข้าสู่กระบวนการของ ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์" ตรงนี้

    +++ อีกประการหนึ่ง คือ "ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์" นั้นเป็นอาการของ "สติ ครอง/อยู่เหนือ ฌาน" นั่นเอง
    +++ สิ่งใดที่ได้ประโยชน์ก็รับไว้ สิ่งใดที่ไร้ประโยชน์ก็ทิ้งไป นะครับ
     
  4. Santi.Ca

    Santi.Ca สมาชิกใหม่

    วันที่สมัครสมาชิก:
    23 กรกฎาคม 2019
    โพสต์:
    16
    ค่าพลัง:
    +4
    จะพยายามรักษาสติไว้ครับ


    ขอบคุณมากๆครับ จะลองดูครับ จะเอาชนะมันให้ได้ครับ จะรักษาสติไว้ให้ได้นานๆครับ

    ปล.ถามอีกขอ นอกจากกำหนดลมหายใจแล้วมีวิธีอื่นๆอีกไหมครับในการกำหนดสติ กลัวตอนเป็นหวัด แล้วจะทำไม่ได้
     
  5. Supop

    Supop เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    4 มิถุนายน 2010
    โพสต์:
    587
    ค่าพลัง:
    +3,154
    ข้าพเจ้าขออนุญาตตอบแทนคุณธรรมชาติครับ

    หากกลัวว่าตอนเป็นหวัดจะรู้ถึงลมไม่ชัด ก็คำบริกรรมก็ได้ครับ จะพุทโธ พองหนอ รึอะไรก็ตามแต่ครับ

    หรือให้เข้าใจอีกนิด เรารู้ถึงสิ่งใดอยู่ก็คือเรามีสติอยู่กับสิ่งนั้น

    เรากำหนดลมหายใจ เรารู้ถึงลมหายใจตลอดการเข้าออกอยู่ ก็คือเรามีสติอยู่กับลมหายใจอยู่
    เราภาวนาพุทโธอยู่ รู้อยู่ว่าคำภาวนาเรายังไม่ตกหล่นหรือเผลอหายไปไหน ก็คือเรามีสติอยู่กับคำภาวนาอยู่ ประมาณนั้นครับ

    ขอให้เจริญในธรรมครับ
     
  6. Santi.Ca

    Santi.Ca สมาชิกใหม่

    วันที่สมัครสมาชิก:
    23 กรกฎาคม 2019
    โพสต์:
    16
    ค่าพลัง:
    +4
    ขอบคุณมากครับ
     
  7. Santi.Ca

    Santi.Ca สมาชิกใหม่

    วันที่สมัครสมาชิก:
    23 กรกฎาคม 2019
    โพสต์:
    16
    ค่าพลัง:
    +4
    สอบถามเพิ่มเติมครับ
    *** ตอนนั่งสมาธิแล้วบางครั้งปวดขามากจะทำอย่างไรดีเขาบอกว่ามันคือทุกขเวทนา ที่เกิดขึ้น

    บางท่านให้นั่งดูมันไป แล้วจะเกิดปัญญา พอปัญญาเกิดแล้วจะไม่เจ็บ
    ***ลองแล้ว ยิ่งมองยิ่งปวด ไม่เป็นสมาธิเลย

    ผมเลยไม่ไปสนใจทิ้งมันไปเลย ไม่ดูยิ่งดูยิ่งปวด เลยดูมันเป็นอนัตตาแทน พอทำแบบนี้แล้วเบาลง มันจะชาแทน

    ***เลยอยากถามว่า ไม่ดูทุกขเวทนาได้ไหม หรือต้องดูมันจะได้เกิดปัญญา
     
  8. Saber

    Saber เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    8 มิถุนายน 2010
    โพสต์:
    5,942
    กระทู้เรื่องเด่น:
    19
    ค่าพลัง:
    +11,819
    แก้ด้วยการ มีคำบริกรรมในกรรมฐาน จิตจดจ่อ มีสติอยู่กับคำบริกรรม ไม่ฟุ้งซ่านส่งจิตออกนอกคำบริกรรมในการปฏิบัติกรรมฐาน คับ จะแก้อาการขาดสติหลับวูบได้



    นั่งสมาธิแล้วเข้า ฌาน ได้ไหม มันคืออะไร

    ก็คือ นั่งสมาธิ จิตลงสมาธิ หรือ เข้า ฌาน ปฐมฌาน คับ
     
  9. Saber

    Saber เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    8 มิถุนายน 2010
    โพสต์:
    5,942
    กระทู้เรื่องเด่น:
    19
    ค่าพลัง:
    +11,819
    นั่งสมาธิแล้วบางครั้งปวดขามากจะทำอย่างไรดี

    ขึ้นอยู่กับการปฏิบัติ ว่าคุณจะไปสายไหน สำนักไหน ครูบาอาจารย์ที่สอนสายไหน

    สติปัฏฐานสี่ กาย เวทนา จิต ธรรม

    ถ้าเจอครูบาอาจารย์ สาย เวทนา ท่านก็จะสอนให้ พิจารณาเวทนาที่เราเกิด จนจิตเราลงสมาธิด้วยการพิจารณาเวทนา ครับ
    การปฏิบัติสายนี้ ขอบอกเลยว่า กำลังใจ ต้องสูง เพราะถ้ากำลังใจต่ำ จะทนเวทนาที่เราประสบไม่ไหว จนทนไม่ไหวต้องเลิกทำสมาธิ

    ช่วงแรกๆ ทนกันไม่ไหวหรอก เจอเวทนาหนักๆ เข้าไป พิจารณาเวทนาไม่ไหวเลิกทำสมาธิไปก่อน แต่ถ้าเรากำลังใจสูง ปฏิบัติไปเรื่อยๆ จิตจะเริ่มมีกำลัง จะทนเวทนาได้ เราก็พิจารณาเวทนาไปเรื่อยๆ จิตเราจะรวมลงสมาธิ จิตเป็นผู้รู้ ครับ

    นั่งตอนแรกๆ เวทนาจะเริ่มน้อยๆอยู่ แต่พอไปนานๆ เวทนาจะเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ จนแทบทนไม่ไหว แต่จริงๆคือโดนกิเลสหลอก เวลานั่งเล่นคอม นั่งดูหนัง นี่นั่งได้ข้ามวันข้ามคืน พอมานั่งทำสมาธิ เวทนา กิเลส มาหาทันที เราก็พิจารณาเวทนาไปเรื่อยๆ หลังจากเริ่มปวดหนักๆ เหงื่อจะเริ่มท่วมตัวเพราะเวทนาก็มี ถ้าทนพิจารณาต่อไปเรื่อยๆ จากปวดน้อย ไปปวดหนัก จนหนักมาก จนหนักแทบไม่ไหว ถ้าข้ามตรงนี้ไปได้ อยู่ๆ อาการเวทนาที่ปวดหนักมาก จนเริ่มชาๆ เย็นๆ หวิวๆ พอพิจารณา ต่อไปอีก เราจะรู้สึก จะหายไปเลยเหมือนขาดความรู้สึก แล้วก็จะเริ่มรู้สึกเหมือนส่วนล่างไม่รับรู้ อาการอื่นๆก็มี เช่น เลือดไม่ไหวเวียน ร่างกายหยุดหายใจ หัวใจไม่เต้น แต่เรามีสติรับรู้อยู่ จิตจะสงบ นิ่ง ถ้าพิจารณาต่อไป จิตเราจะเริ่มสงบลงเรื่อยๆ ถ้าจิตเราสงบลงจนถึงฐานของจิต จิตเราจะรวมลงสมาธิ ต่อไป ครับ คร่าวๆ ต่อจากนี้ ถ้าจิตรวมลงสมาธิ จิตเป็นผุ้รู้ ร่างกาย กับ จิต จะแยกออกจากกัน กายส่วนกาย จิตส่วนจิต เรามีสติ จิตเป็นสมาธิอยู่ เราจะไม่รับรู้อาการทางกาย เพราะจิตเราลงสมาธิ จิตเป็นผู้รู้ ครับ หลังจากนั้น เราก็พิจารณาเวทนา ต่อ ใน สมาธิ ต่อไป
     
  10. Saber

    Saber เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    8 มิถุนายน 2010
    โพสต์:
    5,942
    กระทู้เรื่องเด่น:
    19
    ค่าพลัง:
    +11,819
    แนะนำ จขกท นะ

    กรรมฐาน 40 ต้องการปฏิบัติกรรมฐาน กองไหนที่ตรงกับจริต เรา เลือกมา 1 กองกรรมฐาน แล้วปฏิบัติไปยาวๆ โดยไม่ต้องเปลี่ยนไปๆ มาๆ ครับ
     
  11. Santi.Ca

    Santi.Ca สมาชิกใหม่

    วันที่สมัครสมาชิก:
    23 กรกฎาคม 2019
    โพสต์:
    16
    ค่าพลัง:
    +4
    ขอบคุณมากครับ เดียวจะศึกษาเพิ่มเติมและทดลองใช้ครับ
     
  12. Saber

    Saber เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    8 มิถุนายน 2010
    โพสต์:
    5,942
    กระทู้เรื่องเด่น:
    19
    ค่าพลัง:
    +11,819
    สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
    เดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๔๕
    ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ
    ถาม : สมัยที่หลวงพ่อท่านอาพาธอยู่ที่ศิริราช มีอยู่คนหนึ่งเขาไปหาหลวงพ่อ ?
    ตอบ : พวกที่ตายโหงนี่ บางรายก็เป็นพวกที่หมดอายุ แต่ส่วนใหญ่ ๙๐ กว่าเปอร์เซ็นต์นี่ยังไม่หมดอายุ ถ้าหมดอายุแล้วก็ไปรับบุญรับบาปได้ทันที อีกอย่างคือว่าถ้ากำลังบุญมากก็ไปรับส่วนดีเลย ทำบาปมากสูงมากก็ลงไปรับกรรมเลย ไม่ผ่านการตัดสิน พวกผ่านการตัดสินนี่มันกระดำกระด่างจะดำก็ไม่ดำ จะขาวก็ไม่ขาว แต่ว่าพวกผ่านการตัดสินนี่ยังโชคดีนะ โอกาสรอด ๘๐% เพราะว่าพระยายมท่านจะถามละเอียดจริง ๆ ถามนิดถามหน่อยถามล้วงไปเรื่อยมันจะต้องทำดีซะอย่างหนึ่งล่ะ แล้วท่านก็จะส่งไปรับความดีก่อน ทีนี้ถ้าทำดีเล็กน้อยมากอย่าง สุปติฏฐิตเทพบุตร อย่างนี้นี่มัวแต่ไปเพลินกับความดีอยู่ หมดบุญทีนี้ล่ะโดนเต็ม ๆ
    ถาม : อย่างเวลาเช้า ๆ เราแผ่เมตตาตามแบบหลวงพ่อนี่มีอานิสงส์อย่างไรบ้างคะ ?
    ตอบ : อันดับแรกของเรา ๆ จะได้ปัตติทานมัย เป็นการทำบุญประเภทหนึ่ง การทำบุญมี ๑๐ ประเภท ๆ สุดท้ายนี่จะเป็นของกำไรโดยตรง เขาเรียกทิฎฐุชุกัมม์ มีความเห็นถูกว่าพระพุืทธเจ้าสอนดี เราจะทำตามอันนี้ได้กำไรแน่ ๆ
    นอกนั้นก็มีทานมัย บุญเกิดจากการให้ทาน สีลมัย บุญเกิดจากการรักษาศีล ภาวนามัย บุญเกิดจากการทำสมาธิภาวนา ๓ อย่างนี้จะเป็นบุญใหญ่ที่สุด แล้วหลังจากนั้นจะยังมีบุญเล็ก ๆ ซึ่งจะเรียกว่าเล็กก็ไม่ได้ เพราะว่าถ้าหากว่าเล็กของช้างมันก็ใหญ่ของมดน่ะ บุญเล็ก ๆ ก็ยังมีอปจายนมัย อ่อนน้อมถ่อมตนกับคนอื่น คนที่อ่อนน้อมถ่อมตนมา เราเห็นก็เย็นตาเย็นใจเกิดความรักความเมตตาเขาใช่มั้ย ? ตัวนี้มันก็ทำให้คนนอบน้อมถ่อมตนเขาได้บุญ ต่อมาก็ปัตติทานมัย ทำบุญแล้วตั้งใจนอบน้อมให้คนอื่นเขา ตัวเราจะทำได้สำเร็จก็ยากแล้ว อุตส่าห์แบ่งปันให้คนอื่น ถ้าจิตไม่ได้ประกอบด้วยความรักความเมตตาจริง ๆ มันก็จะให้เขาไม่ได้
    ในเมื่อให้เขาได้ผลบุญของเรามันก็จะเพิ่มขึ้น ปัตตานุโมทนามัย พลอยยินดีในความดีที่คนอื่นทำ ปกติมันคอยจะอิจฉาเขา แต่อันนี้มันคอยยินดีจริง ๆ ได้บุญจริง ๆ ใช่มั้ย ? ธัมมัสสวนมัย นำไปปฏิบัติ ธัมมเทสนามัย ได้ผลแล้วกลับไปสอนเขาต่อ พวกนี้เขาเรียก บุญกิริยาวัตถุ สิ่งที่ทำให้เกิดบุญ ทำแล้วเป็นบุญเป็นกุศล ทีนี้ของเราที่ว่าตั้งใจอุทิศให้คนอื่นเขา มันก็จะเป็น ปัตติทานมัย ก็คือว่า บุญที่ได้จากการตั้งใจทำความดี แล้วแบ่้งให้คนอื่นเขาไป
    ถาม : ทำตามหลวงพ่อตอนเช้า ๆ หลวงพ่อจะนำแผ่เราก็พยายามทำตาม ?
    ตอบ : มันเป็นวิธีการที่จะได้บุญ อย่างของเรานั่งอยู่คนอื่นเขาถวายสังฆทานเราก็สาธุ มันก็ได้ไปด้วยใช่มั้ย ? มันเป็นวิธีการทำบุญที่ง่าย แต่ในขณะเดียวกันที่คนที่ทำไม่ได้ กำลังใจไม่ถึงมันจะทำอะไรกันนักหนาวะ เดี๋ยวทำ ๆ ถ้าอย่างนั้นไม่ได้แล้วกำลังใจยังเศร้าหมองไปด้วย
    ถาม : มีพระองค์เล็ก ๆ อยู่หลายองค์ไม่รู้จะทำอย่างไร ?
    ตอบ : แค่คำว่าเล็กน้อยนี่เราก็เจ๊งแล้ว ถ้าหากว่าเป็นรูปพระพุทธเจ้าคำว่าเล็กน้อยไม่มีสำคัญสุด ๆ ทั้งนั้นเลย ถ้ามีมากเกินไปดูแลไม่ทั่วถึง ควรจะทำอย่างไร ?
    หากล่องหาอะไรใส่รวม ๆ กันเอาไว้ให้ดีให้เหมาะสม แล้วเอาขึ้นบูชา ต่อไปอย่าใช้คำว่าเล็กน้อยกับพระนะ เดี๋ยวเจอข้อหาปรามาสพระรัตนตรัย
    สมัยหลวงปู่ปาน ท่านสร้างพระคำข้าวองค์หนึ่งหน้าตัก ๕ นิ้ว ตั้งโต๊ะบวงสรวงชุดใหญ่เลย ทำพิธีบวงสรวง หลวงพ่อก็บอกว่าทำไมแค่พระองค์เล็ก ๆ แค่นี้ต้องตั้งเครื่องบวงสรวงเต็มพิธีชุดใหญ่ขนาดนี้ด้วย หลวงปู่บอกว่า คำว่าพระพุทธเจ้ามีเล็กเหรอ ? หลวงพ่อบอกได้ยินแล้วตกใจ แสดงว่าจิตเราหยาบไปหน่อยใช่มั้ย ? เห็นพระพุทธเจ้าเล็กน้อย จำไว้นะคำว่าเล็กน้อยไม่มี พุทโธ อัปปมาโน ธัมโมอัปปมาโน สังโฆอัปปาโน คุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ไม่สามารถจะประมาณได้
    มีลูกศิษย์หลวงพ่อสดวัดปากน้ำได้พระสมเด็จของ ขวัญไปองค์กระจิ๋วหนึ่ง นั่งมอง ๆ มันไม่ถูกใจน่ะ องค์กระจิ๋วหนึ่ง องค์แค่นี้จะคุ้มครองเราได้เหรอ ปรากฎกลางคืนนอนหลับไปฝันเห็นพระสมเด็จวัดปากน้ำองค์ของขวัญนั่นแหละลอยมาโต ขึ้นจนใหญ่จนเต็มจักรวาลเลย แล้วถามว่าแค่นี้พอมั้ย ? (หัวเราะ) สะใจมั้ย ? พุทโธอัปปะมาโน จำไว้คุณพระพุทธเจ้าประมาณมิได้
    ถาม : การถวายสังฆทาน ถ้าเราเอาพระองค์ขนาดที่ไม่ใหญ่มากนัก คุณภาพจะเหมือนกันมั้ยครับ ?
    ตอบ : ถ้าหากว่าจะเอาอานิสงส์กันจริง ๆ พระที่ถวายสังฆทานหน้าตักไม่ควรต่ำกว่า ๔ นิ้วแต่ถ้าหากว่าเราตั้งใจถวายแล้วเป็นองค์น้อย อันนั้นเราจะได้อานิสงส์เป็นพุทธบูชา คือเราได้สร้างพระขึ้นมาองค์หนึ่ง
    หลวงพ่อขอมวัดไผ่โรงวัว ท่านสร้างพระสร้างเอา ๆ องค์เล็กองค์ใหญ่เต็มไปหมด ท่านบอกว่า อานิสงส์ ของการสร้างพระพุทธรูปไม่ว่าองค์โตเท่าภูเขาหรือองค์เล็กเท่าใบหญ้าคา เกิดมากี่ชาติก็จะเป็นผู้ที่ประกอบไปด้วยเดชอำนาจไม่รู้จักจบจักสิ้น พุทธบูชามหาเตชะวันโต เพราะฉะนั้นจะองค์เล็กองค์ใหญ่ก็แล้วแต่ ขอให้เป็นพระพุทธเจ้าเถอะ อานุภาพไม่สิ้นสุดหรอก
    ถาม : อย่างบางทีมันขี้เกียจทีนี้เราพยายามแล้วน่ะค่ะ .....?
    ตอบ : ก็เลิกขี้เกียจ สังเกตดูว่าธรรมะบางส่วน เราพยายาม วันก็แล้ว เดือนก็แล้ว ปีก็แล้วมันก้าวพ้นไม่ได้ อันนั้นห้ามขี้เกียจนะจ๊ะ ต้องทบทวนแล้ว ทบทวนอีก ย้ำแล้วย้ำอีก ย่ำอยู่กับที่เดิมให้มันชำนาญไปเลย อัน นั้นแสดงว่าสติปัญญาของเรามันยังไม่เพียงพอ ถ้าหากว่าสติ สมาธิ ปัญญามันเพียงพอ เราจะก้าวพ้นตรงจุดนั้นได้ เราต้องหาความชำนาญไปเรื่อย ๆ จนกว่ามันจะพอ ถ้าภาษานักปฏิบัติเขาจะบอกว่า วาระมันยังมาไม่ถึง
    มันเหมือนกับต้นไม้ เราปลูกมันแล้วมันยังไม่ออกดอกออกผลซักที เราจะขี้เกียจไม่ดูแลมันจะไม่ได้ ต้นไม้มันจะตาย เราต้องดูแลมันต่อไป ถึงวาระ ถึงเวลาที่สมควรดอกผลมันจะออกมาเอง เพราะฉะนั้นยิ่งไม่ได้นี่ยิ่งต้องขยัน
    ถาม : อย่างเราปฏิบัติแล้วเราไม่รู้ว่าเราควรจะทำแบบไหนจึงจะตรงกับจริตของเรา ?
    ตอบ : แบบไหนจะตรงกับจริตของเรานี่หาคู่มือปฏิบัติกรรมฐานของ หลวงพ่อมา อ่านแล้วชอบตรงไหนก็ทำตรงนั้นเลย ทำกองนั้นกองเดียว หัวข้อนั้นหัวข้อเดียว เอาให้มันได้จริง ๆ ไปเลยอย่าไปเปลี่ยนใหม่ ถ้าหากว่าเราทำ ๆ ไปแล้วมันยังไม่ได้ เราไปท้อแล้วไปเปลี่ยนใหม่ทำ ๆ ไปยังไม่ได้ ท้อแล้วเปลี่ยนใหม่ อาตมาเปรียบว่ามันเหมือนยังกับว่าขุดบ่อแล้วไม่ได้น้ำ ขุดลงไป ๓ เมตร ๕ เมตร ถ้าเกิดน้ำมันอยู่ ๒๐ เมตรอย่างนี้ เรารู้สึกเหนื่อย รู้สึกท้อแล้วไปเปลี่ยนใหม่ ไปขุดอันนั้น ๓ เมตร ๕ เมตรแล้วเมื่อไหร่มันจะได้ล่ะ
    เพราะฉะนั้นมันจะต้องประเภทต้องตั้งหน้าตั้งตาทำไป ได้สักหัวข้อหนึ่งแล้วอันอื่นมันจะง่าย เพราะว่ากำลังมันเท่ากัน มันแค่เปลี่ยนวิธีการเท่านั้นเอง
    เมื่อวานนี้พี่ชายเขามา พี่ชายคนนี้ก่อนหน้านี้เขาปฏิบัติธรรมะแข็งขันมาก ตั้งใจอย่างเดียวว่าจะไปนิพพาน ครอบครัวก็ไม่มีแล้ว อีตอนนี้ก็มีเมีย ๑ มีลูก ๓ เรียบร้อยไปแล้ว เขามาถามว่าเขาปฏิบัติแล้วไม่ก้าวหน้าจะทำอย่างไร ? ก็บอกว่าพี่ก็ทำอย่างที่อาตมาเคยทำนั่นแหละ
    สมัยก่อนพี่ว่าอาตมาบ้าอย่างไรก็บ้าอย่างนั้นล่ะ แล้วมันก็จะได้เอง พูดง่ายนะ แต่ตอนทำมันเหนื่อยก็ท้อเหมือนกันเปรียบให้ฟัง ถ้ากลัวว่าจะผิดเอาศีลเป็นกรอบ ศีล ๕ ก็ได้ ศีล ๘ ก็ได้
    ถ้าหากว่ายังอยู่ในกรอบของศีล การปฏิบัตินั้นไม่ผิดหรือว่าผิดก็ผิดน้อยเต็มที ในเมื่อมีศีลแล้วพยายามกวดศีลของเราให้บริสุทธิ์อย่าละเมิดศีลด้วยตัวเอง อย่ายุยงส่งเสริมให้คนอื่นทำ อย่ายินดีเมื่อคนอื่นล่วงให้ศีลนั้นขาดลงในเมื่อเราทำละเอียดได้ถึงขั้นนี้ ศีลมันทรงตัว สมาธิก็จะตั้งมั่นได้ง่าย ปัญญาก็จะเกิด
    เพราะว่าจิตของเราถ้านิ่งนี่มันเหมือนน้ำที่นิ่งมันจะมองเห็นได้ เวลาชะโงกไปก็เห็นหน้าตัวเอง คราวนี้พอจิตมันนิ่งปุ๊บ ปัญญามันก็จะเกิด พอ ปัญญามันเกิดจะใช้ไปคุมศีลอีกทีหนึ่ง ในเมื่อยิ่งคุมศีลให้ละเอียด สมาธิก็จะตั้งมั่นได้ง่าย สมาธิยิ่งตั้งมั่น ปัญญาก็ยิ่งเกิด มันจะไล่กวดไปเรื่อย ๆ จนถึงจุดสุดท้ายของมัน เราก็จะก้าวข้ามในจุดที่เราต้องการได้
    ถาม
    : ถ้าใจเราอยากทำกสิณนี่ทำได้มั้ยคะ ?
    ตอบ : ได้ทุกคน ถ้าใจรักอยากจะทำอดีตเคยทำมาแล้ว ทีนี้เราเอากสิณ ๑๐ กองนี่เอาคู่มือปฏิบัติกรรมฐานของหลวงพ่อมา ตั้งใจจุดธูปบูชาหน้าพระรัตนตรัยต่อหน้าหิ้งพระของเรา กราบพระขอบารมีท่านสงเคราะห์ อธิษฐานว่ากสิณกองใดที่เราเคยทำได้แล้วในอดีตแล้ว ถ้าหากว่าทำในปัจจุบันนี้จะได้ผลเร็วที่สุดขอให้เราอ่านแล้วชอบกองนั้นมาก ที่สุดแล้วก็ไล่ไปเลย อาโลกสิณ อากาศกสิณ ปฐวีกสิณ เตโชกสิณ อาโปกสิณ วาโยกสิณ โลหิตกสิณ ปีตกสิณ นีลกสิณ โอทาตกสิน พอครบ ๑๐ กองเสร็จแล้วชอบอันไหนมากที่สุดก็หาอุปกรณ์มาแล้วก็ทำ
    คราวนี้การทำกสิณนี่มันสำคัญอยู่ตรงที่ย้ำคิดย้ำทำ ยิ่งกว่าพวกโรคจิตอีก ก็คือว่ามันลืมตามอง หลับตาลงนึกถึงมันจะนึกได้แป๊บหนึ่ง พอภาพหายก็ลืมตามองใหม่ พร้อมคำภาวนาอยู่ตลอด คราวนี้พอเลิกจากตรงนั้นไปห้ามลืมนะ ต้องนึกถึงภาพนั้นอยู่เรื่อย ๆ นึกไปพร้อมกับคำภาวนาอยู่เรื่อย ๆ แบ่งความรู้สึกส่วนหนึ่งให้เขา อาจจะซัก ๓๐-๔๐% นึกถึงภาพนั้นพร้อมคำภาวนาตลอด ส่วนความรู้สึกอีก ๖๐-๗๐% ก็ทำหน้าที่การงานของเราไป
    ถาม : ต้องแบ่งอย่างไรคะ ?
    ตอบ : ตลอดเวลาจนกว่าภาพนั้นเราจะลืมตาก็เห็น หลับตาก็เห็น คราวนี้ก็คอยประคับประคองเอาไว้ให้ดี ถ้ามันหายไปรีบนึกขึ้นมาใหม่ หายไปรีบนึกขึ้นมาใหม่ไปเรื่อย ๆ สมาธิก็จะทรงตัว ตั้งมั่นขึ้นเรื่อย ๆ ภาพนั่นก็จะเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ จากสีเดิมก็จะจางลง ๆ เป็นสีขาว จากสีขาวก็กลายเป็นขาวทึบ จากขาวทึบก็กลายเป็นขาวใส จนกระทั่งสว่างเจิดจ้าเหมือนกับเรามองดวงอาทิตย์
    คราวนี้ลองอธิษฐานดูให้หายไปก็ได้ ให้มาก็ได้ หรือจะให้ใหญ่ก็ได้ ให้เล็กก็ได้ คราวนี้อธิษฐานดูว่ามันจะมีผลตามนั้นมั้ย ? ถ้าเป็นอาโลกสิณ ก็สามารถทำที่มืดให้สว่างได้ สามารถเห็นนรกเห็นสวรรค์ได้ ถ้าเป็นโอทาตกสิณ ก็สามารถเปลี่ยนสีอื่นเป็นสีขาวได้ สามารถเห็นนรก เห็นสวรรค์ได้ เป็นปีตกสิณ ก็สามารถเปลี่ยนสีอื่นเป็นสีเหลืองได้ สามารถทำของอื่นให้เป็นทองได้ โลหิตกสิณ ก็สามารถเปลี่ยนสีอื่นเป็นสีแดงได้ นีลกสิณ ก็สามารถที่จะเปลี่ยนสีอื่นเป็นสีเขียวเป็นสีดำได้ หายตัวได้เหล่านี้เป็นต้น
    พอทำได้เต็มที่แล้วเราค่อยก้าวข้ามกองใหม่ก่อนจะจับกองใหม่ก็ซ้อมกองเดิมให้ เต็มที่ก่อน มันปุ๊บเดียวเท่านั้นเองนะ ถ้ามันได้คล่องตัวแล้วมันปุ๊บเดียวไม่ถึงวินาที สองวินาทีก็เต็ม แล้วเราก็จับกองอื่นต่อ
    ถาม : แล้วคำภาวนาจำเป็นมั้ยคะ ?
    ตอบ
    : จำเป็นเพราะว่าคำภาวนาพร้อมกับลมหายใจเข้าออกสำคัญที่สุด ถ้าไม่มีอานาปานี่กรรมฐานทุกกองได้ประมาณแค่อุปจารสมาธิเท่านั้นล่ะ ทรงฌานไม่ได้
    ถาม
    : ..............................
    ตอบ : ถ้ามันเต็มที่ของฌานมันก็จะได้ฌาน ๔
    ถาม : ความรู้สึกมันได้ขนาดไหน ?
    ตอบ : ถ้าภาพกสิณนั้นสว่างเจิดจ้าเหมือนกับเรามองกระจกสะท้อนแสดงอาทิตย์นั่นคือ ฌาน ๔ แล้ว ส่วนเรื่อง ๓ ฐาน ๗ ฐานอะไรนั่นไม่ต้องไปคิดถึง เพราะว่าถึงเวลาบางทีคำภาวนามันหายไปเฉย ๆ เราก็แค่กำหนดรู้ตามภาพมันเท่านั้นว่า ตอนนี้มันเป็นอย่างนี้ ตอนนี้มันเป็นอย่างนี้
    ถาม : จำเป็นต้องทำอานาปาด้วยเหรอคะ ?
    ตอบ : จำเป็นต้องใช้เลย กรรมฐานทุกกองอีก ๓๙ กอง ถ้าไม่ได้อานาปานสติควบด้วยอย่างเก่งก็ได้แค่อุปจารสมาธิ ชอบทำกสิณก็ดีเพราะว่ากสิณเป็นพื้นฐานของฤทธิ์ พอได้กสิณคล่องแล้ว ต่อไปเป็นสมาบัติ ๘ สมาบัติ ๘ นี่เรายกกสิณขึ้นมากองหนึ่ง แล้วเพิกภาพกสิณเสีย ทำอรูปฌานให้เกิด
    ถาม : ทำมาตอนนี้ตัวมันโยกไปมาแล้วสงสัยว่าทำไมมันถึงติดอยู่แบบนี้ ?
    ตอบ : ต่อไปลืมมันไปเลย ไม่ต้องไปสนใจมัน ตามรู้มันอย่างเดียว มันโยกก็ให้มันโยก จะเป็นจะตายหัวโขกพื้นอีท่าไหนหกคะเมนตีลังกาก็ช่าง อาตมาเองเฉพาะโยกนี่เดือนกว่า แต่ว่าน้ำตาไหลนี่เช้ายันเย็นเช็ดหน้าจนแสบไปหมด เพราะมันดันผ่าไปไหลที่สายลมพอดี ผู้ชายตัวเท่าควายนั่งร้องไห้ตรงหน้าพระ จะกลั้นมันไว้พอคิดจะกลั้นมันหยุดเลยนะ แต่หลวงพ่อท่านบอกว่าไม่ได้นะลูกต้องปล่อยให้เต็มที่ไปเลย เพราะถ้าไปกลั้นมันเอาไว้พออารมณ์ใจมันถึงทีตรงนี้ น้ำตามันจะไหลอีกก็เลยปล่อยมันเต็มที่ก็เช็ดไปเรื่อย คนโน้นมาก็ทิชชุ คนนี้มาก็ทิชชุ เช็ดไปเช็ดมาหน้าแสบหมด กว่าจะเลิกก็ ๕-๖ โมงเย็นโน่น
    ตอนนั้นหลวงพ่อท่านเล่าเรื่องพระนางเรือล่ม เสร็จแล้วมันเห็นภาพพอดี เพราะตอนที่เรือพระประเทียบล่มลงน่ะ ท่านว่ายน้ำออกมาแล้วหันกลับไปเห็นลูกไม่ได้มาร้องคำเดียวว่าลูก แล้วว่ายกลับมาไปควานไปหาอีท่าไหนไม่รู้ จมลงไปด้วย มันก็เลยน้ำตาไหลโจ๊ก เห็นชัด ๆ ว่าความรักของแม่ขนาดไหน ตัวเองตายก็ไม่ว่า ตั้งใจกลับไปเพื่อช่วยลูกอย่างเดียว เลยนั่งร้องไห้ น้ำตาไหลจ๊อก
    ตอนนั้นปีติมันเกิดขึ้นพอดี มันจ้องจังหวะมานานแล้วล่ะ มันจะเล่นจังหวะไหน มันเล่นจังหวะนั้นพอดี แหม...มันเล่นไหลได้ไหลดี พอเลิกร้องไห้หิวน้ำเป็นบ้าเลย (หัวเราะ) ตั้งใจจะกลั้นล่ะ ทีนี้หลวงพ่อท่านบอกให้ปล่อย เราเชื่อพ่อซะจนชินปล่อยก็ปล่อยก็ฟาดมันซะเต็มที่ไปเลย
    แต่ตอนผรณาปีตินี่มันบวม มันลอย ปีตินี่มันลอยมันร่วง มันระเบิด นี่มันเป็นบ้าเลย ที่บางคนบอกว่าฌานระเบิดมันไม่ใช่หรอก ตัวมันพองขึ้นใหญ่ขึ้น จนรับไม่ไหวระเบิดกลายเป็นจุลไปอย่างนั้นล่ะ หรือบางทีตัวมันก็รั่วเป็นรู มีอะไรไหลซู่ซ่าจากข้างในเต็มไปหมด ไม่รู้อะไรต่อมิอะไรมันไหลเต็มไปหมด ถ้ามันชินซะอย่างอันอื่น ๆ ก็ไม่ต้องไปกลัวมันแล้ว
    ถาม : ......................
    ตอบ : เหตุผลนั่นสำคัญที่สุด หลวงพ่อท่านลาพุทธภูมิเพราะว่า ตอนช่วงนั้นท่านทำหน้าที่เป็นปลัดเหมือนกับเลขานุการส่วนตัวของสมเด็จพระพุฒาจารย์วัดอนงคาราม ตอนนั้นมันเกิดเหตุว่าเจ้าคณะจังหวัดท่านหนึ่งเบียดเบียนพระในจังหวัด วัดไหนมีพระเก่าวัตถุโบราณไปยึดของเขามา ถ้าเขาไม่ไให้ก็จับเจ้าอาวาสสึกซะบ้าง ถอดซะบ้าง
    พอท่านทราบเรื่องท่านก็รายงานไปตามระดับชั้นของทางคณะสงฆ์ พอเรื่องขึ้นไปถึงข้างบนก็เงียบ รายนั้นแทนที่จะโดนถอดหรือว่าโดนลงโทษรายงานทีไรมันได้ตำแหน่งเพิ่มขึ้น ทุกที ๆ หลวงพ่อท่านสืบไปสืบมาจนในที่สุดก็เจอว่า ตัวเป้งเลยเป็นตัวหนุน ท่านก็เลยเกิดสลดใจขึ้นมา โดยวิสัยของพุทธภูมิถ้าเพื่อความสุขส่วนรวม แม้กระทั่งลงนรกก็ยอมทำ ท่านบอกว่าถ้าหากว่าท่านไม่ลาพุทธภูมิเพื่อเป็นพระอริยเจ้าด้วยกำลังใจแบบ นั้นเดี๋ยวท่านต้องฆ่ามันแน่ นี่แหละสาเหตุใหญ่ที่สุด
    ถาม : ผมจำได้ว่า ถ้าใครฆ่ากันแล้วก็ต้องฆ่ากันทุก ๆ ชาติ ในเมื่อหลวงพ่อปรารถนาพุทธภูมิแล้ว คนที่ปรารถนาพุทธภูมินี่นรกปิดประตูแล้ว ทำไม .....(ไม่ชัด).....?
    ตอบ : ไม่ใช่ พุทธภูมินี่ต่อให้ปฏิบัติขนาดไหนก็ตามอารมณ์จะไม่ตัดเป็นพระอริยเจ้าเป็นได้แค่เทียบเท่าเท่านั้น คือทำได้เหมือนแต่มันไม่ใช่ ทีนี้เนื่องจากว่าของท่านทำมาด้วยการบำเพ็ญบารมีด้วยการสละตัวเองเพื่อความ สุขส่วนรวมอยู่เสมอ เพราะฉะนั้นถ้ามันมีอะไรบางอย่างจำเป็นต้องละเมิดศีลเพื่อความสุขส่วนรวม พุทธภูมิเขายอมไม่ใช่ว่าพุทธภูมิไม่ลงนรก พุทธภูมิเขาไม่กลัวนรก เต็มใจลง
    ถาม
    : .................................
    ตอบ : อันนั้นเขาพุทธภูมิแท้เลย เขาเสี่ยงต้องใช้ว่าเอาดอกบัวอ่อนเลยนะ เสี่ยงอธิษฐานเลยว่า ถ้าหากว่าความปรารถนาในพระโพธิญาณเขาจะสำเร็จจริงก็ขอให้ดอกบัวนี้บาน แล้วของท่านบานจริง ๆ ดอกบัวตูม ๆ เพิ่งจะเก็บไม่น่าจะบานได้ เลยตั้งใจเผาตัวเองเป็นพุทธบูชา ชาวบ้านผ่านไปผ่านมาทราบเจตนาก็ช่วยกันเผาคือขอบุญด้วย คนผ่านไปผ่านมาถอดเสื้อผ้าบ้างมีข้าวมีของอะไรก็โยนไปเผาร่วมกัน กำลังใจระดับนั้นหายาก ถ้าหากว่าไม่ใช่ทรงสมาบัติจริง ๆ เขาเผาขนาดนั้นก็ดิ้นพราดเท่านั้น แต่ว่าท่านนั่งขัดสมาธิ
    นั่งสมาธิให้เขาเผาอีกองค์หนึ่งก็พระเจ้าอโศกมหาราช เมื่อสร้างพระเจดีย์ ๘๔,๐๐๐ องค์ บรรจุพระบรมสารีริกธาตุเป็นพุทธบูชาแล้ว ยังไม่เต็มกำลังใจท่านเอาตัวเองเป็นไส้เทียน ใช้ผ้าสำลีพันตัวเองแล้วชุบน้ำมันตั้งใจว่าเราจะจุดไฟนี้เพื่อเป็นพุทธบูชา แล้วก็ให้คนจุดไฟ ตัวเองตั้งสมาธิเพ่งมองเจดีย์ ตั้งใจว่าสิ่งที่เราทำนี่ตั้งใจจะถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา ไฟไหม้อยู่ ๗ วันกว่าเชื้อจะหมดแต่ไม่เป็นอะไร เพราะว่ากำลังใจที่เกาะพุทธานุภาพก็เลยรักษาได้
    มีเหมือนกันจะลองมั้ย จะช่วยเผารายนี้เขาพวกพุทธภูมิเหมือนกัน เขาไม่ยอมลา อาตมาเบี้ยวทิ้งเขากลางอากาศ (หัวเราะ) พุทธภูมินี่เขาถือว่าเป็นเพื่อนกันหมด เพราะว่าความปรารถนาอย่างเดียวกันเดินตามรอยกัน
    สมัยครั้งแรกที่เจอหลวงปู่เจ้าคุณพระราชกวีวัดโสมนัส หลวงปู่อ่ำ ครั้งแรกเลยเคาะประตูกุฏิ ท่านโผล่ออกมาถึงท่านถาม เป็นยังไงเพื่อนจำกันได้มั้ย ? นั่นพระโพธิสัตว์จะถือว่าทุกคนเป็นเพื่อนกันหมดก็เลยกราบเรียนท่านไปว่า ผมจำหลวงปู่ไม่ได้หรอกครับ แต่ว่าหลวงปู่ต้องจำผมได้แน่เลย (หัวเราะ) เอาเปรียบคนแก่ หลวงปู่อ่ำ ตอนแรกท่านก็ไม่ทราบว่าท่านปรารถนาโพธิญาณ นั่นก็นิยตโพธิสัตว์ เพราะท่านเป็นช้างปาลิไลยกะ ตรัสรู้เป็นองค์สุดท้ายของภัทรกัปป์ ทีนี้ท่านก็บอกว่ารู้แต่ว่าตอนเรียนบาลีไปถึงตอนที่ช้างปาลิไลยกะออกมาส่ง พระพุทธเจ้า ๆ ตรัสว่า ปาลิไลยกะ ตรงนี้เป็นเขตแดนของมนุษย์แล้วเธออย่าตามตถาคตไปเลย อันตรายจะเกิดขึ้นกับเธอ ขอให้กลับไปเถอะ ช้างปาลิไลยกะเสียใจจนอกแตกตาย
    สมัยนี้คงประเภทหัวใจสลายท่านบอกว่าอ่านมาถึงตรงนี้ทีไรร้องไห้น้ำหูน้ำตา ไหลทุกทีเลย ไม่รู้ว่าทำไมต้องร้อง ทีนี้เวลาที่มันจะรู้มันก็รู้เอาง่าย ๆ ตอนเย็นกำลังนั่งอยู่บนม้าหินอ่อนสบาย ๆ มองตะวันตกดินอยู่ มองเพลิน ๆ ท่านบอกอยู่ ๆ มันมีอีกตัวหนึ่งมันหลุดเดินดุ่ย ๆ ขึ้นฟ้าไปเลยคือ จิตท่านเป็นสมาธิโดยไม่รู้ตัวเพราะมองดูตะวันอยู่ กายในมันก็เลยออกไปเลย
    พอขึ้นไปข้างบนก็เห็นดอกบัวดอกหนึ่งมโหฬาร ก้านบัวใหญ่กว่าเสาอีก ท่านว่าอย่างนั้น อยู่สูงลิบเลยเห็นว่ามีสารพัดสีแล้วดอกบัวก็ลดลงมา ๆ เห็นพระโพธิสัตว์นั่งอยู่ข้างบนนั้น ถามว่าจำได้มั้ย ? ท่านก็บอกว่า จำไม่ได้เป็นใคร ท่านก็บอกว่าท่านคือพระศรีอาริยเมตตรัย เสร็จแล้วก็เล่าให้หลวงปู่ฟังว่าเคยตั้งความหวังว่าสมัยนั้นอย่างนั้น ๆ

    คำภาวนาจำเป็นมั้ย? จำเป็น ถ้าไม่มีคำภาวนา อานาปานี่กรรมฐานทุกกองได้แค่อุปจารสมาธิเท่านั้น ทรงฌานไม่ได้
     
  13. Saber

    Saber เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    8 มิถุนายน 2010
    โพสต์:
    5,942
    กระทู้เรื่องเด่น:
    19
    ค่าพลัง:
    +11,819
    ถาม : กรรมฐานสี่สิบกอง ที่เราเลือกมาปฏิบัติครั้งแรก ถ้าทำไป ๆ แล้วรู้สึกว่ายังไม่ไปไหน แล้วเปลี่ยนกองถือว่าเป็นการโลเลหรือเปล่าครับ ?
    ตอบ : ไม่ใช่โลเล แต่จะเหมือนกับที่เคยเปรียบว่า ขุดบ่อแต่ไม่ได้น้ำ สมมติมีน้ำอยู่ในระดับ ๑๐ วา พอขุดไป ๆ ถึง ๕ วา ไม่ถึงตาน้ำสักที เราก็ย้ายที่ไปขุดใหม่ เท่ากับเราเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่

    ถาม : ถ้าเลือกมาสัก ๒ กองแล้วทำ
    ตอบ : ๒ กองที่คุณเลือก หรือกองเดียวที่คุณเลือก ให้เป็นอานาปานสติไว้ก่อน ๑ กอง ซึ่งกองอื่นเลือกอะไรก็แล้วแต่ ถ้าไม่มีลมหายใจเข้าออก กรรมฐานทุกกองไปไม่รอด

    ถาม : แล้วถ้าวันหนึ่งจับภาพพระ อีกวันหนึ่งจับกสิณ
    ตอบ : เจริญแน่..! ทำแบบนั้นอีกกี่ชาติก็ได้แค่ทำ..!

    ถาม : เปลี่ยนไปทุกวัน
    ตอบ : ชาติหน้าตอนเย็น ๆ อาจจะได้..!

    ถาม : ถ้าทำอย่างนี้ชาติหน้าตอนเย็น ๆ จะได้หรือครับ ?
    ตอบ : ถ้าวันนี้คุณจับกสิณ แล้วคุณก็เลิก..ปล่อย ถ้าสมาธิคลายตัวก็ไหลตามกิเลส พอรุ่งขึ้นแทนที่คุณจะมาจับกสิณเพื่อว่ายทวนกิเลสต่อ แต่คุณไปจับอีกกองหนึ่ง แล้วคุณก็ปล่อยและก็ไหลตามไป พออีกวันคุณก็กลับไปทำอีกกอง

    ลองนึกดูก็แล้วกัน คนไหลตามกิเลสไปสองวัน แล้วว่ายกลับมา จะหาความก้าวหน้าได้อย่างไร ? ขาดทุนสะสมไปเรื่อย รอวันล้มละลาย..!


    ถาม : แล้วถ้าทำทุกวัน อย่างละกองวันละชั่วโมงละครับ ?
    ตอบ : ๒๔ ชั่วโมงยังไม่รอดเลย..!

    ตอนนี้ค่าแรง ๒๕๐ บาท ก็ตีเสียว่าชั่วโมงหนึ่ง ๑๐ บาท สิบบาทพอกินไหม ? กินซาละเปาลูกหนึ่งก็หมดเงินแล้ว

    เรื่องของการปฏิบัติ เลือกกรรมฐานกองใดกองหนึ่งแล้วทำให้ถึงที่สุดไปเลย ถ้าหากถึงที่สุดแล้วกองอื่นจะเป็นของง่ายเพราะกำลังที่ใช้เท่ากัน เปลี่ยนแค่วิธีการนิดเดียว เพราะฉะนั้น..อย่าหลายใจ กรรมฐานไม่ใช่วิชาทางโลก ที่จะได้สะสมหน่วยกิตได้ เขาต้องการความจดจ่อต่อเนื่องตลอด คุณไปสะสมหน่วยกิตก็ได้เหมือนกัน ได้แค่ในส่วนอานิสงส์ที่เป็นกุศลกรรม แต่ความสำเร็จมาถึงยาก



    รวมธรรมะจากพระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ)


    กรรมฐานสี่สิบกอง เปลี่ยนไปทุกวัน จะหาความก้าวหน้าได้อย่างไร ?
     
  14. ธรรม-ชาติ

    ธรรม-ชาติ เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    2 พฤษภาคม 2012
    โพสต์:
    2,571
    ค่าพลัง:
    +9,966
    +++ กำหนด "รู้สึกตัว ให้ได้ทั้งตัว" นั่นแหละ เมื่อได้แล้ว "ไม่จำเป็นต้องใช้ ลมหายใจช่วยอีก"

    +++ ที่กล่าวมาข้างบนนี้ "รู้สึก ทั่วทั้งร่าง" คือ จุดประสงค์ของการ "ฝึกสติ" คนที่ไม่เคยทำ หรือ ทำไม่ได้ จะไม่รู้จักอาการนี้หรอก
    +++ หากทำ "ความรู้สึกทั่วทั้งร่าง" ได้ แล้ว "อยู่กับมันเป็น" ก็จะรับรู้ได้ว่า "กายหนึ่งมันใช้ลมหายใจ แต่ อีกกายหนึ่ง ไม่ต้อง"
    +++ อาการพวกนี้ "ต้องทำเอาเองทั้งสิ้น" อ่านเอาเฉย ๆ มันก็แค่ "พูดได้อย่าง นกแก้วนกขุนทอง เท่านั้น ไม่มีประโยชน์ เสียเวลาเปล่า ๆ"

    +++ Santi.Ca นี่ยังอยู่ที่ California หรือเปล่า อยู่ County ไหน รู้จัก "วัดภู" หรือเปล่า ถามไปเล่น ๆ เท่านั้นนะ
     
  15. Santi.Ca

    Santi.Ca สมาชิกใหม่

    วันที่สมัครสมาชิก:
    23 กรกฎาคม 2019
    โพสต์:
    16
    ค่าพลัง:
    +4
    ตอนนี้ยังไม่รู้จักสักกองเลยครับ กำลังเริ่มศึกษาครับ ขอคุณคำแนะนำมากๆครับ
     
  16. ธรรม-ชาติ

    ธรรม-ชาติ เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    2 พฤษภาคม 2012
    โพสต์:
    2,571
    ค่าพลัง:
    +9,966
    +++ นั่นเป็นคำศัพท์ที่ไม่สามารถ "แก้ความปวดขาได้เลย"
    +++ มันคือ "ทุกขเวทนา" แล้วยังงัย "รู้คำศัพท์ไป ก็ไม่หายปวด" มันก็ยังปวดเหมือนเดิม
    +++ ถูกต้อง "ยิ่งมอง/ยิ่งดู" มันก็ยิ่งปวด และ "ยิ่งทำลายสมาธิเอาซะอีก" ตรงนี้ "เป็นสัจจธรรม"
    +++ เหตุเพราะ "ใช้คำศัพท์ ที่ไม่ตรงกับอาการ" คำศัพท์ที่ตรงกับอาการ คือ "รู้" ความปวด
    +++ ตรงนี้ก็ กลายเป็น "นึกเอาเอง ว่าเป็น อนัตตา" ตรงนี้จะยิ่ง "ผิดหนักกว่าเดิม" ไปอีก
    +++ ใช้คำว่า "ดู" ในกรณีนี้ จะ "เละ" ในทุกกรณี

    +++ หากต้องการ "ปัญญา ที่ได้ อนัตตา ใน ทุกขเวทนา" ก็ควรทำดังนี้
    +++ 1. ทำ "ความรู้สึกทั้งตัว" ให้ได้เสียก่อน แล้ว "อยู่กับความรู้สึกทั้งตัว" ให้ได้
    +++ 2. ให้ "อยู่+ความรู้สึกทั้งตัว" จนกว่า "ปวดขา" จะเกิด

    +++ 3. เมื่อ "ปวดขา" เริ่มเกิดขึ้นมา ให้ "รู้" ว่า "ปวดขามีบริเวณที่จำกัด"
    +++ 4. เลยบริเวณที่ "ปวดขา" ออกมาข้างนอก "ภายในความรู้สึกทั้งตัว" ความ "ปวดขา" มาไม่ถึง
    +++ 5. ให้ "อยู่กับความรู้สึกทั้งตัว" ต่อไป จะ "รู้/เห็น โดยไม่ต้อง ดู" ได้เองว่า
    +++ 6. อาการ "ปวดขา" กับความรู้สึกทั้งตัวนั้น "มันเป็นคนละส่วน" เหมือน "ก้อนหิน คนละก้อน"
    +++ แม้ว่า "มันจะอยู่ซ้อนกัน" แต่มันเป็น "คนละก้อน แน่นอน"


    +++ 7. ก้อนที่เป็น "ความปวดขา" จะเสมือน "สารแขวนลอย" แฝงอยู่ใน "เนื้อสภาวะของ ความรู้สึกทั้งตัว"
    +++ 8. และสภาพของ "สารแขวนลอย ปวดขานั้น" เป็นสิ่งแปลกปลอม ที่ไม่ใช่ ตัวกู/ของกู "อนัตตา" เอาเสียเลย
    +++ 9. หากทำได้ถึงที่สุดจริง "สารแขวนลอย ปวดขา นั้น" มันจะ "ลอยออกมาข้างนอก ความรู้สึกทั้งตัว"
    +++ 10. เหมือน "ปวดขา เป็นมิติหนึ่ง" "ความรู้สึกตัว เป็นมิติหนึ่ง" และเราเอง "รู้ ทั้ง 2 มิติ"
    +++ 11. ตรงนี้เป็นอาการ "แยกกันอยู่ แบบ ส่วนใครส่วนมัน" อ่านเฉย ๆ มันไม่เกิดหรอก "ต้องทำเอาเท่านั้นแหละ"


    +++ ให้กลับไปอ่าน "โพสท์หมายเลข 3 ซ้ำอีกครั้ง"
    +++ โพสท์นี้ "เป็นการทำ ต่อเนื่อง มาจากโพสท์ข้างบนนั้น"

    +++ "ทำ" เท่านั้น จึงจะ "รู้จริง" ยิ่งอ่านมาก "ยิ่งมโนมาก"
    +++ สิ่งที่ผมโพสท์มานั้น เป็นสิ่งที่ผม "ทำมาแล้วทั้งนั้น"
    +++ ไม่ได้ไป "แอบอ้างตำรามาแบบ ความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอด" นะครับ
     
  17. ธรรม-ชาติ

    ธรรม-ชาติ เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    2 พฤษภาคม 2012
    โพสต์:
    2,571
    ค่าพลัง:
    +9,966
    +++ ถ้าอยากเป็นนักอ่าน ก็แล้วแต่นะ "ระวังจะ ทำ ไม่ได้เลย" ก็แล้วกัน
    +++ ขอให้ "โชคดี" นะครับ
     
  18. Saber

    Saber เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    8 มิถุนายน 2010
    โพสต์:
    5,942
    กระทู้เรื่องเด่น:
    19
    ค่าพลัง:
    +11,819
    พระกรรมฐาน ๔๐ กอง
    พระกรรมฐาน ๔๐ กอง ได้แก่ กสิน ๑๐, อนุสสติ ๑๐, อสุภ ๑๐, พรหมวิหาร ๔, อรูปฌาน ๔, อาหาเรปฏิกูลสัญญา ๑, จตุธาตววัตถาน ๑


    https://palungjit.org/forums/พระกรรมฐาน-๔๐-กอง.261/

    พิจารณาดูด้วยตัวเองครับ จขกท
     
  19. Santi.Ca

    Santi.Ca สมาชิกใหม่

    วันที่สมัครสมาชิก:
    23 กรกฎาคม 2019
    โพสต์:
    16
    ค่าพลัง:
    +4
    ขอบคุณมากๆเลยครับ
     
  20. Santi.Ca

    Santi.Ca สมาชิกใหม่

    วันที่สมัครสมาชิก:
    23 กรกฎาคม 2019
    โพสต์:
    16
    ค่าพลัง:
    +4
    ขอบคุณที่ข่วยแชร์ประสมการณ์ครับ
     

แชร์หน้านี้

Loading...