Safe & Sound .....

ในความมืดมิดแห่งรัตติกาล
ผลาญชีวาทุกสรรพสิ่งอันสวยงาม
เหลือเพียงเสียงกระซิบอันแผ่วไหว
เพียงเสียงหัวใจที่รวยริน

เธอ.....ได้ยินฉันหรือไม่หนอ
เธอ.....เคยได้ยินฉันหรือไม่หนอ
เธอ......จดจำฉันได้หรือไม่หนอ

 

หลับตาลงเถิด ที่รัก
ฉัน....จะพาเธอไปในที่ที่เธอไม่คิดว่าจะได้พบเจอใคร

ไปสู่สถานที่ ที่ว่างเปล่า...ที่ไม่มีผู้ใดกล้าล่วงล้ำกร้ำกรายเข้ามา

เพียงเถ้าธุลี ดวงจิตนี้จะดับสูญ
เหลือเพียงเถ้า กายสังขาร อย่าอาดูร
แม้เปลวพระเพลิงเผาไปดั่งไหม้จุญ
ยังเอื้อไว้เพื่อการุณ หัวใจบรรเทา.....


Just Close Your eyes You&Me will safe and sound

 

เพียงเสียงเพรียก ของมัจจุราช ที่โหยหวน
เสียงร่ำไห้ คร่ำครวญ ของเหล่าธรรมชน
ยิ่งได้ยล หายนะ ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ
ราชบัลลังก์แก้ว คร่ำคราด้วย กามโลกีย์
อาเพศกำสรวญ วิปริตผันผวน สิ้นแผ่นดิน ถิ่นเมืองสุวรรณภูมิ

นางแก้วหรือควรคู่ เศวตฉัตร ขัตติยะราชันย์
ธงไตรรงค์ หรือจะฉาบเพียงสีระบายลง
มิปลดปลง ด้วยกรรมเก่า ร้อนเร่าดุจไฟนรก
นางนั้น.......สถิตเถิดแม่แก้วขวัญ ขวัญเจ้าแม่แก้วอยู่หนใด

 

ขวัญแม่แก้วลาลับ ศูนย์รวมใจท้าวแดดิ้นดับ
หทัยราษฏร์สลาย ......

แผ่นดินสุวรรณภูมินี้ มิมี ผู้ใดยึดครองด้วยใจอสัตย์
รอผู้ทรงบุญญา ผ่านพิภพมาโปรดหล้า เฉกเช่น ฝนทิพย์กลางไพร

จักบำเพ็ญทศพิธราชธรรม เดินดงด้วยจริต
หมอกควันพิษจากมังกรกัญฐ์สูร จักดับสูญ
อย่าขายชาติบ้านเมืองให้นายทุน
พวกเนรคุณจักฉิบหายด้วยอำนาจธรรม

บารมี มิสร้างได้ ในเพียงกัลป์
เมืองเทพสถิตย์ เกราะแก้วกั้นกรอง เพียงปองให้สงบร่มเย็น
ใบโพธิ์ร่วงหล่น นาคคายพิษลงโขง ปิง วัง ยม มิยอมจำนน
หวังวงศ์ปักษา แม่ธรณีทรงรักษา อย่าแล้งลงพิษ เจ้าพระยา

 

เลือดนองแผ่นดิน
แมลงร้ายไต่ตอมซากอสุภะ
โอสถรักษา อุปมาดั่ง น้ำผึ้งเจอยาพิษ
ตระบัตสัตย์ ลิ้นสองแฉก ปลิ้นปล้อนหลอกลวง