พอใจกับไม่พอใจ โน่นถูกกับนี่ผิด เหมือนตรงไหน ต่างตรงไหน

" ความตรัสรู้ด้วยความไม่หวั่นไหว
ไปในความเป็นผู้ไม่มีศรัทธา

เป็นสัทธาพละ "

 

[๖๙๗] ถามว่า ความตรัสรู้มีเท่านี้
หรือ ฯ ตอบว่า ไม่ใช่มีเท่านี้ ในขณะ
โลกุตรมรรค

ความตรัสรู้ด้วยความเห็นเป็นสัมมาทิฐิ

ความตรัสรู้ด้วยความดำริ เป็นสัมมาสังกัปปะ

ความตรัสรู้ด้วยความกำหนด เป็นสัมมาวาจา

ความตรัสรู้ด้วยความเป็นสมุฏฐาน เป็นสัมมากัมมันตะ

ความตรัสรู้ด้วยความขาวผ่อง เป็นสัมมาอาชีวะ

ความตรัสรู้ด้วยความตั้งสติมั่นเป็นสัมมาสติ

ความตรัสรู้ด้วยความไม่ฟุ้งซ่าน เป็นสัมมาสมาธิ

ความตรัสรู้ด้วยความตั้งสติมั่น เป็นสติสัมโพชฌงค์ ฯลฯ

ความตรัสรู้ด้วยการพิจารณาหาทาง เป็นอุเบกขาสัมโพชฌงค์

ความตรัสรู้ด้วยความไม่หวั่นไหวไปในความเป็นผู้ไม่มีศรัทธา เป็นสัทธาพละ

ความตรัสรู้ด้วยความไม่หวั่นไหวไปในความเกียจคร้านเป็นวิริยะพละ

ความตรัสรู้ด้วยความไม่หวั่นไหวไปในความประมาท เป็นสติพละ

ความตรัสรู้ด้วยความไม่หวั่นไหวไปในอุทธัจจะ เป็นสมาธิพละ

ความตรัสรู้ด้วยความไม่หวั่นไหวไปในอวิชชา เป็นปัญญาพละ

ความตรัสรู้ด้วยความน้อมใจเชื่อเป็นสัทธินทรีย์

ความตรัสรู้ด้วยความประคองไว้ เป็นวิริยินทรีย์

ความตรัสรู้ด้วยความตั้งสติมั่นเป็นสตินทรีย์

ความตรัสรู้ด้วยความไม่ฟุ้งซ่าน เป็นสมาธินทรีย์

ความตรัสรู้ด้วยความเห็นเป็นปัญญินทรีย์

ความตรัสรู้ด้วยอินทรีย์ด้วยความว่าเป็นใหญ่

ความตรัสรู้ด้วยพละ ด้วยความว่าไม่หวั่นไหว

ความตรัสรู้ด้วยโพชฌงค์ด้วยความว่านำออก

ความตรัสรู้ด้วยมรรคด้วยความว่าเป็นเหตุ

ความตรัสรู้ด้วยสติปัฏฐานด้วยความว่าตั้งสติมั่น

ความตรัสรู้ ด้วยสัมมัปปธานด้วยความว่าตั้งไว้

ความตรัสรู้ด้วยอิทธิบาทด้วยความว่าให้สำเร็จ

ความตรัสรู้สัจจะด้วยความว่าเป็นของแท้

ความตรัสรู้ด้วยสมถะด้วยความว่าไม่ฟุ้งซ่าน

ความตรัสรู้ด้วยวิปัสนาด้วยความว่าพิจารณาเห็น

ความตรัสรู้ด้วยสมถะและวิปัสนาด้วยความว่ามีกิจเป็นอันเดียวกัน

ความตรัสรู้ด้วยธรรมคู่กันด้วยความว่าไม่ล่วงเกินกัน

ศีลวิสุทธิด้วยความว่าสำรวมเป็นความตรัสรู้

จิตตวิสุทธิด้วยความว่าไม่ฟุ้งซ่านเป็นความตรัสรู้

ทิฐิวิสุทธิด้วยความว่าเห็นเป็นความตรัสรู้

ความตรัสรู้ด้วยอธิโมกข์ด้วยความว่าหลุดพ้น

ความตรัสรู้ด้วยวิชชาด้วยความว่าแทงตลอด

วิมุติด้วยความว่าบริจาคเป็นความตรัสรู้

ญาณในความสิ้นไปด้วยความว่าตัดขาดเป็นความตรัสรู้

ฉันทะเป็นความตรัสรู้ด้วยความเป็นมูลเหตุ

มนสิการเป็นความตรัสรู้ด้วยความว่าเป็นสมุฏฐาน

ผัสสะเป็นความตรัสรู้ด้วยความว่าเป็นที่รวม

เวทนาเป็นความตรัสรู้ด้วยความว่าเป็นที่ประชุม

สมาธิเป็นความตรัสรู้ด้วยความว่าเป็นประธาน

สติเป็นความตรัสรู้ด้วยความว่าเป็นใหญ่

ปัญญาเป็นความตรัสรู้ด้วยความว่าเป็นธรรมยิ่งกว่าธรรมนั้นๆ

วิมุติเป็นความตรัสรู้ด้วยความว่าเป็นสารธรรม นิพพานอันหยั่งลงใน

อมตะเป็นความตรัสรู้ด้วยความว่าเป็นที่สุด ฯ

[๖๙๘] ถามว่า ความตรัสรู้มีเท่านี้
หรือ ฯ ตอบว่า ไม่ใช่มีเท่านี้ ในขณะ
โสดาปัตติมรรค ความตรัสรู้ด้วยความ
เห็นเป็นสัมมาทิฐิ ฯลฯ

นิพพานอันหยั่งลง ในอมตะ เป็นความ
ตรัสรู้ด้วยความว่าเป็นที่สุด ฯ

......
......

 

ขอบพระคุณท่านอาจารย์เล่าปัง เป็นอย่างสูง

 

เงาจิต เล่นกับเงา เห็นทั้งคน เห็นทั้งเงา..จัดมาเลยครับ ท่านปามาจารย์

 

โหระพา โมโหแล้วนะ..เนื่องจากเวลาทำสมาธิทีไร พอกำลังติดตามอะไรต่อมิอะไรที่เกิดขึ้นในจิต มักจะมีเส้นกระตุกอยู่บ่อยเป็นประจำ ซึ่งรบกวนในการทำสมาธิ และยังมีกลุ่มคล้ายฟองสบู่อัดแน่น เป็นกลุ่มก้อนขนาดใหญ่อยู่บริเวณใต้ไหล่ขวา..ดังนั้น พอมังกรมองเห็น จึงสั่งให้โหระพาเริ่มทำสมาธิอย่างจริงจังโดยยึดคำบริกรรมพุทโธ คือถือเอาพุทโธเป็นเครื่องระลึกรู้ของสติ..พอนั่งไปเรื่อยๆ เห็นสิ่งต่างๆสารพัด(ขี้เกียจจำ)วิ่งเข้ามาในความรู้สึก ก็ไม่ได้ไล่หรือปฏิเสธผลักไสแต่อย่างใด จากนั้น มันก็ งึมงำ งึมงำ เป็นอาการปิติ ออกจากปิติ เข้าสุข ออกจากสุข เข้อเอกคตา มีอารมณ์นิ่งเป็นหนึ่งเดียว ทั้งกายและจิต จากนั้นเข้าสู่อากาส ออกจากอากาส เข้าสู่วิญญาน.. ออกจากวิญญานลงมาที่อากาส ออกจากอากาสลงมาที่ตัวแน่นๆ แน่นทั้งตัว จากนั้นถอยลงสู่ตัวสุขในระดับเดียวกับหน้าผาก..แล้วเห็นที่หน้าผากเหมือนชิ้นเนื้อขนาดใหญ่ ใหญ่จนปิดบังหน้าผากตัวเอง ข้างในของวงชิ้นเนื้อเป็นสีขาวสว่าง..จากนั้นเดินจิตจาก3ขึ้นไป4 จาก4ไปอากาส ไปวิญญาณ ถอยลงมาใหม่หยุดที่ระดับหน้าผาก..แล้วมองไปที่กลุ่มก้อนขนาดใหญ่ ใต้หัวไหล่ขวา จากนั้นขึ้นไปที่4ใหม่ แล้วไต่ระดับลงเรื่อยๆเพิ่อสำรวจร่างกาย แล้วไปเจออีกจุดที่หัวคิ้วซ้าย จากนั้นวิ่งขึ้นไป4 แล้วลดระดับจาก4 ด้วยตัวแน่นๆคล้ายอากาส ลดลงมาเรื่อยๆ แล้วมาหยุดที่กลางท้อง

ผลสรุปคือ ฟองสบู่แน่นๆที่หัวไหล่ยังอยู่ครบทุกประการ


สติชัดเป๊ะๆ ไม่เบลอ ไม่บลา

 

ร่างกายร้อนเหมือนเดิมแล้วครับ ความร้อนขึ้นมาจากฝ่าเท้าทั้งสองข้าง

 

"ผลสรุปคือ ฟองสบู่แน่นๆที่หัวไหล่ยังอยู่ครบทุกประการ"

ช่วงที่กำลังมองฟองสบู่ที่หัวไหล่..มองไม่เห็นหัวไหล่นะครับ คือ มองเห็นแต่มืดๆ ดำๆ

 

"บางคนมัวแต่ตัดกิเลศ จิตไม่เคยสงบเลย ฉันต้องตัดกิเลศโน้น...ฉันต้องตัดกิเลศนี้..แต่ถ้าอาตมา จะเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

อาตมาว่าโยมอาจจะไม่เคยได้ฟังก็ได้
กิเลศไม่ต้องตัด เพราะดูแต่จิดอย่างเดียว..มันไปจากไหน มันมาจากจิตตัวเดียวนี่แหล่ะ

เหมือนไฟฟ้าประเทศไทยเรา มีกองบัญชาการอยู่ตรงไหน เรารู้สวิทช์มันอยู่ตรงนี้ เราก็ดูสวิทช์มัน พอกดสวิทช์
มันก็ดับหมดทั้งประเทศ.."

 

กองบัญชาการที่พระอาจารย์เยื้อนกล่าว ก็คอ "ใจ" นั่นเองครับ เอาสติรู้ไว้ที่ใจ อะไรวิ่งผ่าน ก็รู้

 

สอนไห้ปิดสวิทช์ไฟ.
มินาล่ะ
ถึงมืดขนาดนี้

 

ชาวบ้านซื่อๆที่ยังไม่รู้เรื่องอะไร.
นั่งปิดไฟทั้งวัน.
กิเลสมันจะลดไหม.
กิเลสไม่ตัดมันจะขาดเองไหม.
ยังมีสวิทช์.ยังมีไฟฟ้า.
ยังมีสายไฟ.ยังมีหลอดไฟ.
โอกาสติดไฟขึ้นมาอีก.
ก็ยังมีอยู่ .
ปิดที่ใจ.หากยังมีใจ.
ก็ยังเกิดอีก.
มีใจก็ยังมีเชื้อเกิด.
ตอไม้ที่ยังไม่ตาย.
ยังไม่ย่อยสหลาย.
ไม่นานก็เกิดไหม่ขึ้นมาอีก.

 

ปล่อยวางใจไม่ได้.
ก็ติดอยู่..
อรูปพรหม..

 

แล้วคำว่าอยาก.
ใครอยาก.
จิตอยากไช่ไหม.
หรือใครอยาก.
ถ้ากิเลสตัดเองได้.
จะมาปฏิบัติไห้ลำบากทำไม.
ปิดรูปู.ปูยังไม่ตาย.
มันก็ขุดไหม่ได้.
ปูตายเมื่อไหร่.
รูก็ไม่เกิด...
ถ้ายังมีปู.รูก็เกิดตามมา.
ขังปูใว้ในรู.
ก็เหมือนขังตัวเอง.
ใว้ในจิต.

 

บทจะสวย.
ก็สวยเอาเรื่องเหมือนกันนะ.
...ปวีรัศมิ์ชา......

 

เสวนา กับ พวก เฮีย ส่งมาเกอะ
จะพลั้งง่าย เพราะ พวก เฮียจะ
บีบให้ เอา ผล แกว่งหลอกให้เรา
เผลอจับ

มุขต้องมีกายมีจิตก่อน ถ้า
เราเผลอนิดเดียว มันจะขอ ทรัพย์
ขอ อึ....

นะ

ข้างบนนั้น จะ ผิดตรงไหน ผิด
ตรงบอกว่า "จิตเปนพลังงาน" ซึ่ง
เปน ธรรมสาวก พอใช้ปั๊ป จะเกิด
สาวกธรรมแนว จิตเที่ยงแฝงเข้ามา
ตามประสาสาวกที่ ไม่มีทางรู้ชัด
ใน จิต

ตรงนี้ ขออราธนา ตุตา ทรงสัทธรรม
พุทธวจน ตึง....ตึง..ตึง.ตึง.ตึงตึง

"จิต เกิดจากปัจจัย เมื่อเว้นขาด
จากปัจจัยแล้ว จิต ตั้งขึ้นไม่ได้"

เปน แนวรับ หากเลยแนวรับ
ก้จะเกิดความเสี่ยง หากยัง
ตามช้อน ช้อนอาจหักได้
แนะนำ กองทุนรวมสีล ทาน
จะมั่นคงกว่า

ทีนี้

จากการ เผลอใช้ สาวกธรรม แนว
จิตเที่ยง .....

สังเกตให้ทันเลย ประโยคต่อไป
จะต้อง ผิด อย่างเลี่ยงไม่ได้ ไม่อาจ
ต้านทานได้

ต้อง "อนุมาน" ติต่างเอา เสร็จ พวก
เฮีย หลอกให้เรากล่าวผิดธรรม สำเร็จ

ลอง วิแคะ แยบคายเอานะ ดูเผินๆ
แทบ จะไม่มีที่ผิด " อนุมานจิต ถึง
ปัญญา .....ก้อพ้น....ถึง...ในที่สุด "

นิพพาน5เด้ง

 

รีบๆคุยกันนะเดี๋ยวเวปปิด..

 

มีเหตุผล

 

กลัวมันทำไม เหี้ยก็บอกว่าเฮี้ยไปเลย ของผมเกินกว่าคำนั้นมาก เลยไม่อยากเอ่ย