พอใจกับไม่พอใจ โน่นถูกกับนี่ผิด เหมือนตรงไหน ต่างตรงไหน

อย่า พึง สรุป ฮับ...

ยัง รู้จัก อุปกิเลส ไม่ครบ

พอ รู้ครบแล้ว ยังต้อง ฝึก จาคะ
สละ ประครอง เข้า อยู่ ออก อีก.....
( โวทาน )

กว่า ธรรมอันเดียว ธรรมอย่างเดียว
ธรรมเอก เอกายนมรรคโค ไม่มีใคร
ปรากฏ เดินเดียวแน่ๆด้วยความเปน
มรรคอย่างเดียว ยังมีอีก....

ไม่ยาก...........
แต่ก้ไม่ ...........

กว่า จะ อึ๊ก!!!

มันส์

 

" นี่...หรือ...จะ " <--

ลพ.ราชรี

 

จะไปเรียน วิชาล้ำหน้า เหรอ ลูกเพ่ ฮาา


หยอกๆ

 

อาจารย์เล่าเคยเห็นความกลัวที่เกิดขึ้นในจิตไหมครับ เห็นตั้งอยู่ ดับไปไหมครับ ถามตรง ตอบให้ตรง

 

อาจารย์เล่า เคยเห็นความคิด ที่ตัวเราเป็นผู้คิด แล้วเห็นความคิด(สังขาร) ดับไปต่อหน้าต่อตาไหมครับ

ความนึก ความคิด มันสามารถย้อนไประลึกถึงอดีตได้
.เปรียบเหมือนเราย้อนหาข้อธรรมต่างๆ เพื่อเอาข้อธรรม มาวินิจฉัยในปัจจุบัน แต่ไม่สามารถขึ้นไปในอนาคต

 

เกาะอยู่ที่ไหน

 

" นี่...หรือ...จะ " <-- click

 

ผมผิดและโง่เองครับ อาจารย์เล่า

 

พระศาสดา ตรัสเสมอ

" ห้าม ตำหนิจิต เด็ดขาด "



ภาวนา มันทุกเม็ด!

รู้ว่า ไม่รู้ สุดยอดการรู้(เงียบๆ)

 

เดี๋ยวเอาคาถา ไปใช้ครับ และ
กรุณาติดตามความเพี้ยน ของ
ผมในตอนต่อไป ด้วย นะ

 

ทำภาระกิจเรียบร้อยแล้ว จะเอาความ มัน มาแถลง

 

ลพ.ชล " ยิ้มหวานๆ ให้ใจคลี่
ออกมา ภาวนาสบาย ด้วยใจปรกติ "

ลพ.รบ " บริกรรม " ( รักษาวงษ์ วัดป่า )

ลพ.ยขตพล " หากยังมี อาหาร ยังมี
วิญญาน"

ลุพิ.ขจ " อย่า ประมาท "

 

มะ เอา ฮับ

หนี โลดดด....

ลวก เพ่ ไปหา คนตกน้ำ แล้ว
คอย แหย่ ไม้

การแหย่ไม้ หาก งาบเทวดาได้

มันส ก่า เยอะ

 

ผมชื่ออินทรี

 

รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน
ทำหน้าที่ของมันครบ
แต่เราไปแย่งมันทำหน้าที่

 

ขันธ์ 5 มันรวมตัวขึ้นจากความไม่มี ด้วยเหตุปัจจัย
ตามธรรมชาติและมีจิตที่มีอวิชชาตัณ
หาอุปปาทานเข้าผสมรวมด้วย
กลายเป็นตัวเราของเรา
ด้วยความหลง
ยึดมั่นถือมั่นสืบเนื่องมาจากอดีตชาติ
และการทำหน้าที่ของขันธ์5 ก็เป็นธรรมชาติ
ของเหตุปีจจับ แถมมีจิตอวิชชา
(ที่เรายึดว่าเป็นจิตเรา)เข้าไปแทรกแซง
ยึดมั่นถือมั่น ตามกิเลส 3
รอบใหม่ของชาตินี้
อีกเช่นเคย

 

อดีตชาติมันส่งให้เรามาเกิดครับ เพื่อเรียนรู้ขันธ์ห้า ว่าไม่ใช่ตัวตน บุคคล เราเขา เพื่อกลับคืนสู่ธรรมชาติ ที่มีตัว มีตน ในปัจจุบัน

 

เพราะเราไม่รู้วิธีปล่อยวางตัวเรา
ที่หลง
ไปยึดขันธ์ 5 และพยา
ยามเอาตัวเราไปปล่อยวางขันธ์ 5
แทนที่จะปล่อยวางตัวเรา
( ตัวเราไม่เคยมีจริง)