คัมภีร์จอมยุทธ

การหายใจเดินลมปราณ
1.เพ่งลมหายใจเข้าไปที่รูจมูก
2.หายใจเข้าให้ช้าๆและลึกจนอัดแน่นปอด
2.ขณะที่ลมเข้าให้ตามลมหายใจ(รู้สึกถึงลมหายใจ)และตามลมหายใจตลอด(เพ่งลม)
3.ให้หายใจออก(อากาศจริงๆ)แต่อาการรู้สึกถึงลมหายใจ(ลมปราณ/เวทนา)ยังคงค้างอยู่ในจุดที่กำหนด
4.กำหนดไหลความรู้สึกของลมปราณ(เวทนา)ให้ไหลไปทั่วทั้งร่างกายตามเส้นชีพจรหรือกระดูก(แล้วแต่จะกำหนด)
5.เก็บลมปราณไว้ที่จุดใดจุดหนึ่ง(ปกติคือท้องน้อย)

กรงเล็บกระดูกขาว(ต้องฝึกในที่ๆอากาศเย็น)
1.กำหนดรู้สึกที่เล็บและปลายนิ้วที่เลือก
2.รู้สึกถึงความเย็นของรอบกายและกำหนดไหลความเย็นเข้ามาที่เล็บและปลายนิ้ว
3.ไหลเข้าสู่กระดูกปลายนิ้วที่กำหนด
4.คงความรู้สึกนั้นไว้และกำหนดเข้ามาเก็บไว้เรื่อยๆเมื่อชินแล้วเวลากำหนดและจะสามารถใช้งานได้โดยทันทีโดยกำหนดแผ่พุ่งหรือจะไหลก็ตามแต่

พริ้วไหวดั่งสายน้ำและการทดสอบ
1.เอามือจุ่มน้ำและกำหนดรู้สึกถึงลมปราณ
2.ศึกษาสภาวะของน้ำ(ความรู้สึกของน้ำความขุ่น/ไม่ขุ่น ไหล/และการไหวทั้งหมด)โดยการเอามือขยับ(เคลื่อนไปในน้ำ)
3.กำหนดความรู้สึกของลมปราณให้ไหวเหมือนน้ำ
4.กำหนดเคลื่อนเฉพาะลมปราณ และทดสอบระหว่างเคลื่อนกายด้วยลมปราณแล้วจะพบว่าความพริ้วมันต่างกัน และจะพบอีกว่าลมปราณเป็นผลของการกำหนดของเวทนาและจะพบอีกว่าความรู้สึกของลมปราณนั้นเป็นธาตุ

การใช้ลมปราณกับอาวุธ
1.หาดาบ/ไม้ถูกพื้นหรืออะไรมาซักอย่าง
2.จับความรู้สีกถึงลมปราณและความรู้สึกของอาวุธ
3.ปรับความรู้สึกของอาวุธให้เป็นลมปราณ
4.กำหนดแผ่พุ่งลมปราณอาวุธ
5.หากทำได้ถึงระดับสุดยอดจะใช้อาวุธไม่ต่างกับส่วนหนึ่งของร่างกาย

สรุป : ผลของการเดินลมปราณเป็นการกำหนดจิตรูปแบบหนึ่งด้วยธาตุและการใช้งานเวทนาในรูปแบบหนึ่งผู้ฝึกย่อมประยุกต์ใช้งานในแบบของตนได้ แต่พึงระวังหากกำหนดความรู้สึกที่เป็นทุกขเวทนาย่อมเกิดอาการลมปราณแตกซ่านได้เป็นปรกติ