มาฟังเรื่องห้องใต้บันไดกัน

:: เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าของหญิงสาวคนหนึ่งที่มีบ้านพักอยู่ในค่ายทหาร ใกล้บ้านใครลองดูกันเอาเองนะ เหอะ เหอะ หุหุ
.....เมื่อปีพ.ศ. 2533 ดิฉันไ::ด้ย้ายตามสามีไปอยู่ที่จ.พิษณุโลก เขารับราชการทหาร เป็นพลขับ ตัวฉันเองได้ทำงานอยู่ในค่ายเดียวกับสามี มีหน้าที่รับโทรศัพท์ติดต่อไป ยังจุดต่างๆ ในค่ายฉันและสามีย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านพักหลังหนึ่ง หลังจากพักได้ประมาณ 1 อาทิตย์ สามีได้บอกฉันว่า วันนี้ต้องไปกรุงเทพฯกับผู้การ อีกสองสามวันถึงจะกลับ ฉันก็พยักหน้ารับรู้ เพราะเป็นเรื่องปกติของพลขับที่ต้องขับรถไปต่างจังหวัดบ่อย ๆ วันนั้นตอนเย็นหลังเลิกงานดิฉันมาถึงบ้าน พักประมาณ 6 โมงเย็นเห็นจะได้ จึงเสียบหม้อข้าวไฟฟ้า เพื่อหุงข้าว แล้วจึงไปอาบน้ำ อาบเสร็จก็ตั้งใจจะมากินข้าว แต่ยังไม่ทันจะได้กิน ไฟก็กระพริบถี่ ๆ 3-4 ครั้งแล้วก็ดับลง
.............. ฉันก็เดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหยิบไฟฉาย พอไปถึงตู้เย็นได้กลิ่นสาบสางอะไรบางอย่าง เหม็นมากจนทานข้าวไม่ลง ฉันคิดว่าคงจะมีหนูไปตายอยู่ในห้องเก็บของใต้บันได เพราะเป็นห้องเดียวที่ยังไม่ได้ทำความสะอาด กลิ่นเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นฉันรู้สึกกลัว จึงรีบขึ้นไปชั้นบนเพื่อที่จะเข้านอน แต่กลิ่นยังทวีความรุนแรงมากขึ้น จนฉันต้องตัดสินใจฉายไฟ มาดูที่ห้องใต้บันได ฉันมองเห็นเงาดำทะมึนอยู่ตรงทางเข้าห้องใต้บันได ฉันไม่ได้กลัวจนตาฝาดไปแน่นอนเพราะเงานั้นกำลังหันหน้ามาหาฉันช้า ๆ ก่อนที่ดิฉันจะล้มพับลงไปนั้น ฉันได้ยินเสียงแผ่วเบาลอยมาว่า
" ผม.....มา...เอา....ของ...คืน......." ฉันมารู้สึกตัวอีกครั้งก็มานอนอยู่ที่ห้องพยาบาลของค่าย แล้วมาทราบทีหลังว่าบ้านพักหลังนั้นเคยมีนายสิบทหาร ฆ่าตัวตายเพราะเป็นโรคร้าย และของบางอย่างของเขายังอยู่ในห้องเก็บของใต้บันไดพอสามีกลับมาฉันจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง สามีจึงไปเปิดห้องใต้บันได และเห็นลังไม้ใบหนึ่ง จึงเปิดดู ภายในพบเครื่อง แบบทหาร และเครื่องหมายยศของนายสิบทหารพับไว้อย่างเรียบร้อย และมีกระดาษ 1 แผ่นซึ่งเขียนชื่อที่อยู่ไว้ เราจึงจัดการส่งของทั้งหมดกลับไปตามที่อยู่นั้นตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีเหตุการณ์ใดเกิดขึ้นอีกเลย