ขอนอบน้อมแด่ฆราวาสผู้เข้าถึงธรรม

ที่ไอ้หงบมันคิดก็คนละเรื่อง มันไม่เอะใจอะไรเลย หมอย ก็แค่ โลมา ตื่นเต้นอะไร พูดแค่นี้ก็ตื่นเต้น ที่ตื่นเต้นเพราะไม่รู้ไง ให้มันเป็นไปตามธรรมก็ดีแล้ว อย่าบังคับมันเลย จะเอาตนไปเปรียบกีบขนก็แล้วแต่ หรือจะเปรียบกับผลลัพธ์ ก็แล้วแต่ มันให้คำตอบเดียวกัน แต่อาการเห่อ หรือ หลงกับมันนี่ ไม่น่าจะใช่ เคยดูหนังไหม เสะแล่กอป่อย

 

ใครพิมพ์อะไรมา ก็ ตอบ กลับ ตามที่พิมพ์มานั้นละ อย่าหาเหตุผล ให้ยุ่งยาก จิตใจต่อไป..

อย่าไปชี้บุคคลนั้นถูก บุคลลนั้นผิด..

แค่ภาษาการเขียน จะเอาอะไร เพราะ ทุกอย่างในโลก ล้วนเป็นสมมุติ ทั้งสิ้น..

กริยาจิตตน นั้นแล เป็นสิ่งสำคัญ..

 

กิริยาจิตเป็นอนัตตา จะเอนไปทางไหน
แล้วแต่เหตุปัจจัย ไปยึดมั่นถือมั่น
เพื่ออะไร เป็นกิเลสอีกต่างหาก
จะไม่เป็นโทษหากมีสติคอยรู้ ครับ

 

เมื่อจิตยังไม่พ้นภพพ้นขันธ์ รู้ก็ได้แค่รู้..

เมื่อยังไม่หลุดจากมัน รู้นั้นยังไม่พ้น..

ที่สำคัญ สติ นั้นจะคอยรู้ตลอดเวลาได้ยังไง เมื่อ สติ เอง ก็ เกิด ดับ..

ทำให้พ้น ออกจากมันสิ จะได้ไม่ต้องมาคอยระวังรักษา

 

ส่วนที่เราบอกให้ดูกริยาจิตตน เราพูดถึงคนที่ยังไม่พ้นภพ พ้นขันธ์..

ท่านเองก็เช่นเดียวกัน มีสติ คอยดู คอยรู้สึกตัวเป็นขณะๆ แบบขณิกะสมาธิ น่ะ นั่นจัดว่า "ยังประมาทอยู่.."

 

รู้เป็นขณะๆ ก็เพื่อให้จิตเบื่อหน่าคลายกำหนัด ถ้าจิตยังไม่เบื่อหน่ายคลายกำหนัด ก็ตายทิ้งเปล่า..

อินทรีย์ยังอ่อน ต้องกลับมาทำต่อภพชาติต่อไป แต่จะโชคดีได้เกิดเป็นมนุษย์ พบพระพุทธศาสนา หรือเปล่านั้น อีกเรื่องนึง..

 

การใช้สมาธิแบบขณิกตามรุ้ทางทวาร 6 ที่มีสติตามรุ้ไปด้วยกัน คือประมาท?

ใช่หวีเห็นถ้วย เอ้ย ด้วย ...แค่สมาธิหลอดไฟจะขาดแบบเน้ (ขณิก) เป็นตัวเริ่มต้นการกำหนดวิปัสสนา ที่มีร่างกายเป็นอารมณ์ให้จิตเสพ ยกสุ่ไตรลักษณ์ สร้างปัญญา เห็นอริยสัจแค่นั้นเอง

ถามแว่สติที่ใช้กำหนดสมาธิแบบหลอดไฟจะขาด ตามจิตทันทุกช๊อตไหม ตอบเลยว่าทันทุกอิริยาบท โดยไม่ต้องปลุกของ(สติ) มันทำงานเป็นสามเหลี่ยมเบอมิวด้า แค่จิตขยับจะไปรับอารมณ์ สติตามไปอุ้มจิตกลับ มาอยุ่ในอ้อมอกอ้อมใจ ประคบประหงมกกไข่ กัลเลยทีเดียว

สติอัพเกรดได้ไหม ตอบเลยแว่ได้ เป็นอะไรมั่ง ไม่บอกหรอก เดวมันลอก

การรุ้เป็นขณะ(วิปัสสนา)ทำให้จิตเบื่อหน่าย? แค่สมถะเพียวๆ จิตก็เบื่อแล้วลุง

 

อุปจาระ ทำให้จบได้ รวดเดียว..

ขณิกะ ตื้นไป..

อัปนา ลึกไป..

 

แหม่ แถสีข้างถลอก ...อิอิ

 

ถ้า สติ ไม่เป็นสติสัมโพชฌง ก็จบเห่..

สติสัมโพชฌง จะเป็นสติครองฌาน

รู้กว้างๆ อย่างท่านเล่าปัง

รู้เฉยๆ อย่างหลวงปู่สังวาล

รู้ซื่อๆ อย่างหลวงพ่อเทียน

ตถาคต บัญญัติคำว่า "สักว่า"

ทั้งหมดก็อันเดียวกัน สภาวะเดียวกัน..

 

ถ้าไม่เอาอุปจาระสมาธิ งั้นจะเป็นทางสายกลางได้อย่างไร..

ทางสายกลาง ทุกอย่างต้องกลาง

"กลางใจ ใจกลาง"

นี้แหละทางปฏิบัติ..

 

ส่วนที่ท่านกล่องไม้ขีดไฟเรียก "จิตอวิชชา" ก็ "จิตผู้รู้" นั้นแหละ อันเดียวกัน..


เพราะยังยึดจิตผู้รู้อยู่ มันเลยไม่ว่าง ไม่วางจริงสักที..

บางคนกลัวว่าเมื่อปล่อยจิตผู้รู้แล้วจะไม่มีอะไรให้รู้ (เส้นผมบังภูเขามานับภพชาติไม่ถ้วน)..

 

อุปมา ฝ่ามือปิดบังพระอาทิตย์ได้ฉันใด อวิชชาก็ปิดบังใจเราได้ฉันนั้น..

 

ก็ว่ากันไป..

 

ทำลายพระอาทิตย์ด้วยสิ จะรักษามันไว้ทำไม..

 

ฮ ฮ แฮ โม ซู !!!

 

ไม่มีการทำลาย สิ..

รู้แจ้ง..


สว่างครอบโลกธาตุ..

 

การกำหนดวิปัสสนา เขาใช้ขณิก ใช้ขณิกเพื่อรุ้ปัจจุบันธรรม ไปสุ่การเห็นไตรลักษณ์ แต่ใช้ความแน่นของสมาธิแค่อุปเป็นตัวซัพพอร์ตขณิก

 

สุดท้ายก็ยอมรับว่า อุปจาระเป็นฐาน..

คนปฏิบัติถูกต้องตรงจริง ก็ชี้ไปที่ฐาน ไปที่เหตุ ทีเดียวเลย ไม่เสียเวลามาลูบคลำ หรอก..

**กลางใจ ใจกลาง**

 

ปัญญา คือ ความสว่าง(แจ้ง)..

ปัญญา คือ อโมหะ..