เวลาทุกข์ดับควรทำอะไรต่อดีครับ(ดับชั่วคราว)

เวลาทุกข์ดับควรทำอะไรต่อดีครับ(ดับชั่วคราว)

คหสต.
- มี “สติ” กับ / รู้ - เรียนรู้ - พร้อมตั้งรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น-ตั้งอยู่-ดับไป ต่อไป/ ครับ

 

รักมันก็เป็นแค่เกมส์ แค่เกมส์อะไรซักอย้าง

 

ไม่ ไม่ ลวกเพ่ เวลา ลวกเพ่ อาจหาญ องอาจ
ปรารภ จะภาวนาลูกเดียว

ลวกเพ่ อย่าไปสนใจ ว่า จะ ปรารภอะไร ยังไง ให้คนเห็น
ให้คนเข้าใจ ให้เสียเวลา ไม่มีใครหน้าไหน เข้าไปเห็น
ปัจจัตตังได้

พระศาสดาก็ทำไม่ได้ เพียงแต่ พระพุทธองค์มีเครื่อง
มือใกล้เคียงอย่างอื่น ในการ ตรวจทานได้ละเอียดที่สุด

สาวกอื่นทำไม่ได้เด็ดขาด ดังนั้น อย่าไปสนใจ ใครจะเข้า
ใจ หรือไม่เข้าใจ สิ่งที่กำลังภาวนา

งง เป่า

คือ การที่ลวกเพ่ ปรารภแบบนี้ เขาเรียกว่า การปรารภความเพียร

เท่านี้พอแล้ว ที่จะ ยืนยันว่า มีนิพพานเป็นทีหยั่งลง

ให้ สมาทาน ความอาจหาญ ร่าเริง จน มันเลื่อมใสแพรวพราว

 

ลองดู นะ ลวกเพ่ สองชาติ

หากภาวนาได้ ได้แค่ การเพียรปรารภถูกต้อง หรือ มีจิตที่ตั้งตรง

จะภาวนาลูกเดียวเลย ไม่มี แฉลบไปเอาอย่างอื่น

เช่น หญิงสาวโสดาบัน พอ พราณหนุ่มมาปล้นบ้าน
ก็หนีตามไปเลยนะ ภาวนาลูกเดียว ไม่มีแฉลบไป
มุ่งเอาอย่างอื่น เด็ดขาด

จะทำลูกดอกอาบยาพิษให้สามี ก็ไม่มี พลาด
ไม่มีการตกจาก การเพียรปรารภ อันถูกต้อง
มีความ อาจหาญ ร่าเริง ทุกขณะจิต ไม่เกิน7ชาติ
นิพพานแน่นอน


ปล. สุดท้าย สามี กับ ลูก แซงไปเฉ้ยยยย @(*#&$*#&$

 

ผู้รุ้ กะผุ้ละคนละตัว
ผุ้รุ้คืออวิชชา สมุนมันคือ เจตสิกเกิดหายๆ ที่มันส่งมาทางทวาร6 หรือเรียกสิ่งที่ถูกรู้(วิปัสสนาตาม)

ถ้ายังรุ้ตามทวาร สติ(วิปัสสนา)จะถูกตามแค่สิ่งที่ถูกรุ้เท่านั้น
ถ้าจิตถึงแก็ส คือต้นจิตของจิตหยุดผลิตบัญญัติทุกชนิด เอาจิตมาอยุ่ตรงไหนก้อได้ ไม่ต้องวิ่งไปตามสัญญาเกิดดับนี่นั่นอีกต่อไป แบบนี้วิปัสสนาก้อมีโอกาสรุ้ถึงตัวผุ้รุ้ได้ เพื่อให้เราเอ๊ะใจถึงความเนียนในการซ่อนตัวของมัน ก้อจะเกิดโกโก้ครั้นอีกตัวขึ้นมาคือหลุยของแท้

เข้าใจ๋ไหมกร๊ะ

ปล.การรุ้ตามทวาร สำหรับคนฝึกใหม่ๆ จิตยังไม่ถึง อย่าพึ่งไปรุ้กว้างๆ ต้องเป็นไปตามขั้นตอน

จบการรายงานเขียด แต่เพียงเท่าเน้

 

โอ๊ยยยย
ผู้รู้กะผู้ละ คนละตัวกัน

ตายฮาเลยเนี๊ยะ

 

พักก่อน
เอาแค่หลับสะบายไปวันต่อวันนะครับ

 

สมมตินะ สมมติ สมมติว่า ลวกเพ่ ทำสมถะ
เจ้มจ้นมาจริง ส้นแตก เลือดอาบทางจงกรม
เลย แล้ว เกิดมาปรารภว่า

ทำหมดแล้ว มันถอยออกมา แล้วมันก็

"ปริฬาหะ ปริเยสะนา"( ยังไงต่อว๊า )

พระท่านจะ ยิ้มเลย "สมถะกำลังเสื่อม"

เสื่อมหน่าคร้าบ ไม่ใช่เจริญ คือ วึ๊บ วั๊บ
ต่อให้ไปเห็นนั่น เห็นนี้ คุยได้ เหาะได้
เสร็จแล้ว มานั่ง คอตก แล้วไงต่อ
( จริงๆ การเจริญ การเสื่อม จัดเป็น
ดิรัจฉานกถา )

หมดแล้วฮับ สมถะ สมแทะ วิปัสสนาก็ด้วย

ยังฉวยจิตเหมือนเดิม ไม่เคยปล่อย
( ยังไม่พบจิต ยังรู้ไม่ถึงฐาน
ยังเกาะจิตไว้ไม่เสีย..ฮ่านอะไร)

ทำไงต่อละฮับ

ก็ทำอย่างเดิม ทำอย่างไหน ได้ก็ทำอย่าง
เดิมก็ได้ อัดมันเข้าไป เคสหลวงตา
ก็ อัดกับมัน 6ปี จนมันเลิกถามว่า แล้วไงต่อ
"สมาธิค่อยกลับมามีกำลัง"

แล้วไงต่อ

ก็ "วิปัสสนา" สิ

เอ้ย ทำมาหมดแล้ว .........

ยังฮับ ยังไม่เริ่ม เชื่อมขนมกินได้เลย

 

เชิญอธิโบยเลยฮ่ะ เผื่อสิ่งที่รุ้มา เป็นถั่วยังไม่ต้ม
อย่าพึ่งตายฮา อยุ่ก่อยย

 

นั่นไง

ไสย เต็มที่เลย

ไสย แปลว่า นอน ฮับ

เอา หลับสบาย พอแล้วนี่

เขียนเป็น บาลีจะได้

" ไสย จ เอวํ "

 

จิตไม่หลุดพ้นก้รู้ชัดว่าจิตไม่หลุดพ้น

จิตหลุดพ้นก้รู้ชัดว่าจิตหลุดพ้น


มะม่วงดิบลูกนึง
พอบ่มให้สุก
มันก้เป้นมะม่วงลูกเดิม เพิ่มเติมคือความหวาน

 

อันนี้เป็นการเดาเอานะครับ
ติดกาแฟมากไปหน่อยนอนไม่ค่อยหลับ
เลยหาอะไรทำเล่นไปเรื่อย55

 

คือไรฟร๊ะ ไม่เข้าจุย ขอเป็นเข่งเป็นไหไปสิกร๊ะ
มาสำเนียนเกวิ้งๆ แบบเน้ ใครก้อพูดได้

 

เรื่อง ทำสมถะ มาหมดแล้ว!! แล้วไงต่อ
ไสยดีกว่า

นี่ ไม่มีใครเกิน "พระอริยคุณาธาร ปุโสเส็ง"

เป็น ศิษย์หลวงปู่มั่น ทำสมถเห็นนั่น รู้นี้
เจ้มจ้นแน่ ไม่ต้องสงสัย

แต่ทว่า กลับออกมาแล้วก็ถาม "แล้วไงต่อ"

ก็ฟังธรรม ฟังธรรม หลวงปู่มั่นสอน หลวงปู่ฯ
หลวงตาฯ โน้นนั่นนี้ ขนาบ

ก็เอาไปทำหมดแล้ว แต่สุดท้าย "แล้วไงต่อ"

เนี่ยะ บอกได้คำเดียวว่า วิปัสสนายังไม่เคยเริ่ม

พระบางท่าน จะให้ข้อสังเกตว่า "สัญญาทั้งนั้นอ้า! "

แต่ถ้าจำไม่ผิด มีคนกล่าวว่า หลวงปู่มั่นกล่าว
ในกรณีนี้ว่า "บ้าสังขาร" ไปเชื่อตามขันธ์5
มันบอกบท มากบท ( คำว่า มากบท บาลีเขียน
ปทปรม พี่ไทยไปแปลเป็น บัวเต่าถุย )

นะ

รู้ลงไปตรงๆ ฮับ วิปัสสนา ยังไม่เคยเริ่ม

ที่ไม่เคยเริ่ม เพราะ ยังไม่เคยสดับ

ถ้า ประเคนสันติผม เอ้ย kuสดับมาหมดแล้ว!!
อ้ายกราผมก็ยืนยันเลยว่า ฟังมาผิด แล้ว
หากยังใช้ หู ตา รับการฟังอยู่ ปุสโสเส็ง แน่นอน

 

จบไป 1 กัณฑ์ ติดกัณฑ์ไป 100
รอกัณฑ์ต่อไปคับ

 

หายชั่วคราว เดี๋ยวก็กลับมาคับ ภาวนาต่อไป ไม่ต้องฟุ้งซ่าน ถ้าเกิดความฟุ้งซ่านขึ้นมาก็กลับไปคำบริกรรมในกรรมฐานที่ปฏิบัติ จนกว่าจิตจะลงสมาธิ

 

พูดไปพูดไป ภาษายิ่งเหมือนท่าน
สมภารปังเข้าไปทุกวันนะคุณโยม หึหึ

 

เหมือนที่ไหนก๊ะ อิปังสำนวนมันต้องติดเล่นทั้งหมดดิ

ลุงline ตามคุนบาปมาเร็ว ไปตายห้าอยุ่ที่ไหน มาอธิบายด่วน เดวหวีช่วยเพิ่มเงินใส่ซอง 500

 

ฉวีต้องทำงานแระนะ
จะบอกว่าพอผุ้รุ้บ่มสุกมันจะทะลุออกมาเองงั้นใช่ป่ะ เหมือนสำนวน ลพ.พุธ ..แล้วได้ถาม ลพ.พุธมามั้ยก๊ะว่าก่อนมันจะทะลุจากเปลือกท่านใช้วิธีใด

ผุ้รุ้ก้อผุ้รุ้
สิ่งถูกรุ้ก้อคนละตัว (เกิดดับ)
จิตพุทธะก้ออีกตัว

 

จิต มีสภาพรุ้ เป็นทั้งผู้รู้ ผู้ละ ผู้เสวย ผู้รับวิบาก ห้าเหว สาระแน

เดิมๆ ของจิตมันมีสภาพรู้อย่างเดียว
มันจึงเวียนว่ายไปใน เนตรสังสาระ ไปเรื่อย
เพราะมันรู้อย่างเดียว มีสภาพรู้อย่างเดียว

มันแยกไม่ได้ว่า รู้ดี รู้ชั่ว รู้บาป รู้บุญ

รู้ว่ารู้ รู้ว่าไม่รู้ มันก้คือ รู้ตลอดสาย
โดย รวมๆ ก็คือ จิตเดิม มันไม่มีความรู้ เรียกว่า จิตมันโง่ จิตมันมีความไม่รู้
หรือ บาลีเรียก ความไม่รู้ ว่า อวิชา จะเรียกรวมกันว่า จิตอวิชาก็พออนุโลม


ฉะนั้น คนที่ภาวนา ย่น ย่อไปจนถึง ผุ้รู้เด่นดวง มีแต่รู้อย่างเดียว
เข้าถึงความเป็นจิตสภาพเดิมๆ

จะเรียกว่าเดิมแท้ก็ได้
อวิชามันจึงตีแสกหน้าผากให้ แต่ว่ามันไม่ใช่ความน่ารังเกียจหรือเสียหายอะไร

เพราะหลังจากที่จิต ถอยออกมา จากสภาพเด่นดวงด้วยความเดิมของมันแล้ว

มันจะมีความรู้ปรากฎ คือปัญญา เริ่มเข้าใจ ว่า มันโง่ดักดานแท้

พอมาทำการอบรม ด้วยหลัก สติปัฎฐาน จิตมันจึงจะมี สติ ปัญญา ตามเข้ามา

อัดแน่นในการอบรมเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อย จน จิตมันมี สติ สมาธิ ปัญญา สัมปยุต รวมเป็นหนึง

แจ้งในขณะจิตเดียว
มันจึงกำจัดอวิชาคือความไม่รู้
แล้ว ในเมื่อ อวิชาถูกกำจัดไป วิชาก็มาแทนที่

นั่นคือ จิต สัมปยุต ด้วย สติ สมาธิ ปัญญา รวมเป็น หนึ่ง
มันก็ละกิเลส ถ่ายถอน รากเหง้าไปในตัว

จากจิตที่ไม่มีความรู้(จิตอวิชา)
กลายเป็นจิตที่มีคามรู้(จิตที่มีปัญญา)

ฉะนั้น
จิตที่ยังไม่ผ่านการอบรม พอ อบรมแล้ว
มันก้เป็นจิต อันเดียวกันที่ถูกอบรมถูกซักฟอกแล้ว
แต่ ติต่างว่า วิญญูชนพึงรู้ด้วยตนเองในวาระสุดท้าย