เวลาทุกข์ดับควรทำอะไรต่อดีครับ(ดับชั่วคราว)

ไก่มั้ยครับไก่ ซื้อมั้ยครับจะกลับแล้วไก่



ไก่ขายถูกๆ แถมกระดูกกับไม้เสียบไก่



กระดูกเอาไปชิงโชค



ได้เที่ยวรอบโลกกับคนขายไก่

 

+++ จายเยน ๆ น้าปราบ กำลังขำกลิ้ง... อยู่เหมือนกัน 555...

 

+++ ตรงนี้แล... สภาวะรู้...
+++ ตรงนี้แล... ไม่ใช่ผู้รู้...

 

+++ แล้วกัณฑ์ ข้างบน เท่าไรล่ะ 555

 

+++ "สภาวะรู้" นั้น "รู้ทุกอย่าง ไม่ใช่ ไม่รู้อะไรเลย..."
+++ และการ "รู้" นั้น ไม่มีอาการ "ยึด" สักกะอย่าง
+++ ที่น้าปราบพูดมาหนะ มันเป็นสภาวะ "นิโรธ ไม่ใช่ สภาวะรู้"
+++ ส่วนจิตดั้งเดิม "มันไม่ รับรู้ อะไรเลย" ตรงนี้ "ไม่ใช่สภาวะรู้"

+++ ลุงแมว... ยึดกัณฑ์เทศน์คืนมายัง... 555

 

+++ หา... Covid discounting เหรอ...

 

ไม่ยึดคับไม่ยึด แปลงเป็นค่าน้ำ ค่าไฟไปเลย

 

3 สหายนี่ปัจจัยหนานะคุณท่าน
ถ้าเทศน์ถูกใจ จะพากันถวายค่าเน็ตไม่อั้น
นะคุณทั่น

 

มาแล้น..โชคดีปิ้งไข่กะหมูขาย ไม่ได้ปิ้งไก่

ฉวีก้อเขียนมาตลอดว่าคุยกันคนละอย่าง
ฉวีโพสแยกจิตผุ้รุ้ แต่คุนบาปคุยอารมณ์ที่ถูกจิตรุ้ เขียนมาตลอด มิได้ตัดต่อพันธุกรรมแต่อย่างใด เชิญย้อนไปเสพ ก้อยังไม่สามารถเอ่ะใจได้

 

จิตปกติว่างจากอารมณ์ไม่ได้ การสร้างอารมณ์จิตถ้าพูดถึงในแง่(การฝึก)แต่อย่างเดียว ไม่ถูกต้อง ปกติเราก้อสร้างให้มันบ่อย แต่เราไม่รุ้ เช่นดูหนัง ฟังเพลง อ่านหนังสือ ลอกการบ้านเพื่อน เป็นต้น

 

เดี๋ยวครับเดี๋ยว ที่เขาว่าจิตมันไม่มี> ความรู้<เขาหมายถึง จิตมันโง่ มีอวิชชา ไม่มีวิชชา คือความรู้หรือเปล่าครับ
เขาไม่น่าจะหมายความว่สจิตไม่รู้ อะไรเลยนะครับ

 

อ้างอิงของเดิม

จิตคือ สภาวะรุ้อารมณ์ คิดนึกปรุงแต่ง และเก็บสะสมอารมณ์นั้นได้ แต่มันรุ้ด้วยตัวเองไม่ได้ ต้องสร้างอารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่งให้จิตเสพอยุ่เสมอ.............

.........................................................
ตกลง หวี เข้าใจแบบไหนเนี๊ยะ หวี

จิตมันออกรู้อารมณ์ไม่ได้ ต้องหาอารมณ์ให้มัน หรือ มันมีปกติออกรู้อารมณ์

จะอธิบาย ให้ฟังอีกที

จิต ก็ ผู้รู้
คิดนึก ปรุงแต่ง อารมณ์ พวกนี้เป็นเจตสิกทั้งหมด (เรียกว่าเป็น ของถูกรู้ทั้งหมด)

จิตมีปกติรู้อารมณ์ เรียกว่า มีปกติส่งออก

แม้คำว่า ว่าง ก็เป็น อารมณ์ เป็นเจตสิกชนิดนึงเหมือนกัน

โดยธรรมชาติ ไม่หาอะไรให้จิตรู้ มันก็ออกรู้ โดยธรรมชาติของมัน นี่เรียกว่า ปกติของจิต
บางทีจะใช้ คำว่า จิตแส่ส่าย หาเรื่อง ที่จะคิด จะนึกปรุงแต่งไปเรื่อย ไม่หยุดนิ่ง

 

อิงโพสเดิม จิตปกติว่างจากอารมณ์ไม่ได้ คือเราสร้างให้มันตลอดนั่นแหล่ะ เช่นจิตสอดส่ายออกไปหาอารมณ์นั้นก้อเราเองเอาหูไปเงี่ยฟัง นกร้อง เราก้อเอาหูไปเงี่ยฟัง เดินไปซื้อของร้านค้า ก้อมีแม่ค้ากะอาหารนั้นเปนอารมณ์

จิต(ไม่ฝึก) เปนสมุทัย แต่เมื่อฝึก จิตจะแบ่งเข้ามารุ้นอกในได้

 

สภาวะรู้ ของผม ที่เข้าใจ พูดง่ายๆคือ สภาวะรู้ ก็มีเพียงแค่ จิต
มีแต่จิตล้วนๆ ไม่มี สติ ประกอบ

มีแต่จิต ที่รู้อยุ่อย่างเดียว ผมจึงเรียกว่า สภาวะจิตเดิม

ส่วน ประโยคไหน ที่ พี่ธรรมชาติเข้าใจว่าที่เป็น สภาวะนิโรธ หรือพี่

 

ไหน คำจำกัดความว่ารู้นอก รู้ใน ฉวีเป็นยังไง รู้นอกคือ ออกไปนอก ร่างกาย
รู้ใน คือ อยู่ในความคิดหรือเปล่า


แต่โดย ความเป็นจริง แม้จะนอกกาย ในความคิด เรียกว่า จิต ส่งออกทั้งนั้น

จิตส่งออกเป็น สมุทัย

จิตไม่ฝึก มันก็ส่งออกเป็นปกติ
จิตที่ฝึก มันก็ส่งออกเป็นปกติ

 

เทศน์ให้ถูกกิเลสในใจ สามสหาย คงยากหน่อยนะ..

ถ้าเทศน์ ให้ถูกต้องตามธรรม ง่ายมาก..

แต่ สามสหาย จะเข้าใจ เข้าถึงหรือเปล่า นี่สิ..

 

ตอนแรกว่าจะไม่งงเรื่องจิตละ
อ่าไปอ่านเริ่มงงครับ
วิญญาณการรับรู้
นี้มันอันเดียวกะจิตบ่ครับ

 

จิตบ้าง มโนบ้าง วิญญาณบ้าง..

 

พอจะบอกที่อยู่ของจิตในขันธ์5ได้บ่ครับ
จะไปซ้อมเบิงดู
งึดหลายโตมันเป็นจังได๋

 

จิต(ไม่ฝึก) ปกติส่งออกนอกหมด 100% อุปมา เหมือนติดไฟแค่หน้าบ้าน แต่ข้างในบ้านมืด ไฟหน้าบ้านคือร่างกาย ไฟในบ้าน(ไม่มี)คือจิตมันมืดหมด เราจะเห็นแก่ความสุขร่างกายเป็นใหญ่ (ไฟหน้าบ้าน) เห็นอะไรก้อยึดไปหมด เช่น ของมีค่าสวยงงาม คนสวยหล่อ อาหาร เครื่องประดับ ก้อหลงไปกับมัน

จิต(คนฝึก) เหมือนแบ่งไฟหน้าบ้านมาติดในบ้านอย่างละครึ่ง คือรุ้นอกใน (สว่างนอกและใน) คือผุ้รุ้ แทนที่จะไปรุ้ไปยึดข้างนอกหมด มันแบ่งมารุ้ข้างในด้วย คือผุ้รุ้(จิต)มันตื่นตัว ตื่นเห็นว่าสิ่งที่ไปยึดมั่นถือมั่นแต่ข้างนอกจากเดิมนั้น ทั้งหมดมันเป็นความจริงไหม