ปังวีย์และผองเพื่อน

พูดพิมพ์เล่าประสบการณ์ภาวนาและอภิญญาของตัวเองในวัยเด็ก...
อย่างที่ทราบหรือไม่ทราบก็แล้วแต่
ผมเป็นเด็กมีปัญหาพ่อแม่แยกทางกัน
ความบังเอิญทำให้ภาวนาตั้งแต่เด็ก
เพิ่งจะมารู้ว่าอย่างนั้นก็เป็นการภาวนาเมื่อตอนโต
ตอนเด็กๆเพราะไม่ได้อยู่กับแม่ผมเลยภาวนาคิดถึงแต่แม่ๆๆๆๆอยู่นานบางวันเรียกว่าตั้งแต่เช้ายันหลับเพราะว่าเป็นวันทีแม่จะมาหาและรับไปนอนค้างด้วย
เพื่อให้เข้ากับชื่อห้องอภิญญาก็จะเล่าเรื่องอภิญญาสิ่งที่ได้พบเมื่อตอนเด็กก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร จะเล่าเท่าที่จำได้ว่าทำอะไรได้บ้างด้วยไม่ได้ตั้งใจ
อย่างแรกน่าจะเกี่ยวกับพลังจิตเปลี่ยนช่องทีวี สมัยเมื่อ 30 กว่าปีก่อนก็ไม่ทราบว่าทีวีเครื่องนั้นมีรีโมทหรือไม่
เวลาที่ผมนั่งดูการ์ตูนอยู่แล้วป้ามาเปลี่ยนช่องไปดูรายการอื่นผมก็คิดอยู่แต่ในใจว่าอยากดูช่อง 9 ทีวีก็เปลี่ยนช่องกลับมาช่อง 9 ป้าก็ต้องรีบไปเปลี่ยน เป็นกลับไปกลับมาหลายรอบ และเป็นแต่เฉพาะในวันที่ผมจะดูการ์ตูนเท่านั้นด้วย
พอโตขึ้นมาถึงช่วงวัยรุ่นก็ได้ไปอ่านหนังสือเกี่ยวกับนักพลังจิตชาวรัสเซียก็รู้ว่าเป็นเด็กที่มีปัญหาเหมือนกัน

เรื่องต่อไปก็เรื่องรู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในที่ที่ห่างออกไป
มีอยู่คืนหนึ่ง แม่มาค้างด้วย นอนชั้นสามของบ้าน ก็หลับไปปรกติ แต่กลางดึกผมก็ตื่นขึ้นมาเรียกแม่ บอกว่า ไฟไหม้ตลาด แม่ก็ว่าไม่มีหรอก ไม่มีเสียงรถหวอเลย
รุเช้ามาก็ได้รู้ว่า ไฟไหม้ตึกแถว1ห้องที่อยู่ไกล้ๆตลาดสด ห่างออกไปจากบบ้านผมประมาณ 1 กิโลได้

เรื่องต่อไป รู้เหเตุการณ์ล่วงหน้า..
ช่วงนั้นโตหน่อย และได้มา อยู่กับแม่แล้ว เลยไม่ได้บริกรรม แม่ๆๆๆๆ อีก
มีแต่ฝึกนั่งสมาธิตามอิคคิว ไม่เป็นเรื่องเป็ยราวอะไร เพราะ ห้วงเที่ยวเพราะอยู่มัธยมต้นแล้วเพื่อนแยะ
เรื่องสั้นๆ วันนึงกลับจากโรงเรียน ด้วยความรู้สึกเหนื่อยๆ เพราะนั่งรถไกล พอมาถึงบ้าน เจอแม่ปุ๊บ ผมก็ถามเลยว่าแม่ว่า อากู๋มาหรือ แม่ผมกผมบอกว่า ปล่าว ไม่ได้มา อาคนนี้อยู่ไกลกับผมประมาณ600 กิโลเมตร แล้วค่ำวันนั้น อากู๋ก็มาจริงๆ....

จบแค่นี้พอ..
ทีนี้ ที่ผมมาเล่าผมหวังอะไร
ผมอยากอวดหรือ อวดไปเอาอะไร ...ชีวีแสนสั้นจะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้....
และที่นี้ ก็ไม่มีใครรู้จักผม ไม่ได้อะไร

ผมอาลัยในอภิญญาส้มหล่นนั้นหรืออ
อาลัยไปทำไม ของมันผ่านไปแล้ว..มันดับไปแล้ว
ประโยชน์อย่างเดียวทีีผมได้จากการคิดถึงเรื่องวัยเด็กคือ ปัจจัตตังอีกอย่างนึงที่ยืนยันกับตัวเองได้ว่าา....มีจริง และถ้าตั้งใจทำให้ได้ยิ่งๆกว่าในวัยเด็ก มรรคผลก็อยู่ไม่ไกล..แน่นอน แค่นั้น

 

อิคคิวซัง รึ

 

อิอิ

 

โควิด จะหายตอนไหนครับ อยากให้ลูกๆ ไปโรงเรียนสักที

 

เด็กมีปัญหา หัวเราะร่าน้ำตาไหล..

กลบเกลื่อนรอยแผลในใจ ไม่ให้ใครเห็นความจริง..

ทุกครั้งที่คิดถึงแม่ ทุกข์แท้หนอชีวิตนี้..

ครอบครัวอื่นเขาสุขขีอยู่พร้อมหน้าพ่อแม่ลูก..

กลอนประตู..

 

มาหาหมอ เดี๋ยวมาโม้ต่อ

 

ฝาก มหอ ตรวจ มหา เอ้ย มหา ...อ้อ ถูกแล้ว มหา

ฝาก มหอ ตรวจ มหา ....

แล้วรายงานผลว่า เป็นโรค ชรา ฮับ

ทำไมตัดสินว่าเป็นโรค ชรา

ก็ เล่าเรื่องวัยเด็ก

ถ้ากำลังเป็น โรค มรณา

จะ เล่าเรื่องวัยเด็ด

ถ้ากำลังเป็น โรค หลงทำกาละ

จะ เล่าเรื่องจดลิขสิทธิ พลัง"บัง""ดาน"


ถ้า ตื่น เบิกบาน

จะกล่าวแต่ มรรควิธีเป็นสุญญตา
ใครเพียร ก็เห็นสามัญผลบรรดามี

 

เป็นไข้เพราะธาตุไฟแปรปรวน..

ปวดเนื้อปวดตัว เพราะธาตุดินแปรปรวน..

ลมพัดดินไปขวางทางน้ำ..

เนี้ยย!! วิชาแพทย์..

พืชสมุนไพร ช่วยปรับสมดุลธาตุ ได้..

 

เจ็บใจนิดๆเณรยังไม่ติดกับ

 

ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม..

วิบากกรรม อุปัทวะทั้งหลาย ย่อมผ่านไปได้ด้วยดี มีชัย สุข สวัสดี..

 

ท่านชอบดูอิคคิวซัง แต่ เราชอบเป็นอิคคิวซัง..

เณรน้อยเจ้าปัญญา..

เณรน้อย คือ เณรไม่มาก..

 

เณรเซ่นผีไว้เยอะ
ผีกลัวไม่ได้กินของเซ่น
เลยกระซิบบอกบ่อย
เณรเลี้ยงขนมหน่อย55

 

รออยู่ เล่ามาเลย..

 

วันไหนผีเด็กอยากกินขนม วันนั้นขนมเต็มบาตร กับข้าวแทบไม่มี..

วันไหนผีคนแก่หิวข้าวก็ได้แต่มะม่วง (คนแก่ฟันไม่มีชอบกินข้าวกับผลไม้)

55555555

 

วันนี้ถ้าไม่นับเรื่องกังวลใจนิดที่ออกมาเถลไถลไกลๆ และมา รพ อีกทำให้กังวลเรื่องกลัวติด โควิด
ผมก็ยิ้มทั้งวัน55555
จริงๆผมก็ว่าจะรออีกหน่อยแต่พอเห็นชื่อคนที่มาติเตือน เพ่งโทษเป็นตัวหนังสือแล้วก็อดไม่ได้ที่จะต้องแวะปั๊มจอดรถขำ

 

เอาเป็นว่าผมชวนคนที่อ่านถึงตรงนี้
ดูใจตัวเองสิว่าคุณคิดยังไงกับผม
เริ่มตั้งแต่เห็นชื่อกระทู้
ถึงเข้ามาอ่านเรื่องที่เล่ายังไม่จบ
คนที่เหมือนจะไม่ติดกับพิมพ์เยอะเพิ่งโทษออกมาเป็นตัวหนังสือคุณก็รู้อยู่แก่ใจตัวเองนะครับว่าใจคุณคิดกับผมเป็นกุศลหรืออกุศล หรือเฉยๆ ตั้งแต่เห็นชื่อกระทู้
เพราะสาเหตุที่ผมตั้งกระทู้นี้
1.ก็คือหลอกให้คนปรุงแต่งก่อน
ก็ได้ แมวๆที่แสดงเป็นตัวหนังสือออกมา2ตัว ส่วนพวกที่คิดติเตีบนผมในใจคุณก็รู้แก่ใจนะ55555 ยัง ๆไม่จบ...

 

ได้แมวๆ มาสองตัว 1ในนั้นคือ ตั่วเฮีย
ของผมนั้นเอง555555
พวกคิดติ เตือน ในใจ คุณๆด้วยนะจำไว้ๆ

 

เสน่ กระทู้บอร์ด ห้องนี้ มันก้แบบนี้ล่ะ ทั้งขาเก่า ขาใหม่ ขาลาย ท้องลาย ยันจานลาย

 

ปรุงไปยังไงหนอถึงว่าผมติเตียนคุณ ขนาดเมียผมยังไม่กล้าเถียงเลย ...
ใจผมใสๆ ครับหากคิดยังงั้น ผมคงไม่มาคุยอีกแล้วครับ .ลาก่อย

 

ซื่อสัตย์หน่อยครับเถียงเมียในใจคอเป็นเอ็นเถียงคำไม่ตกฟากด้วยป่าว