วิธีปล่อยสัญญา สังขาร

งั่นไว้ไปสมัคนพันทิพบ้างดีกว่า
เบื่อที่นี้ได้หนีไปโน่น
สมัครไงใครแนะนำหน่อย

 

เซิฟๆ ครับ

 

งาบเทวดา ครับ ทำหวีรมณ์เสีย ชอบแปะเพลบไม่ดูห้องเลย ทำไมไม่ไปแปะในหลุมดำ

 

บางทีก็เห็นกดถูกใจคับ
น่าจะมีบางอย่างที่มากกว่านั้นคับ

 

ทำมัยชอบสงสัยเรื่องคนอื่นกันแท้55
ผมขอดูเฉยๆไม่ได้อยากรู้อะไร

 

ท่านว่าแบบใหนน่าจะเหมาะสมคับ แต่ล่ะแบบมีข้อจำกัดในตัวมัน

 

หลวงปู่มั่นบอกว่า

จิตคงรู้จิตเองเพราะเพลงไหว จิตรู้ไหว ๆ ก็จิตติดกันไป แยกไม่ได้ตามจริงสิ่งเดียวกัน จิตเป็นสองอาการเรียกว่าสัญญาพาพัวพัน ไม่เที่ยงนั้นก็ตัวเองไปเล็งใคร

หมายความว่าอย่างไร

 

Spoiler: เรื่องปัญญากับวิญญาณ

[๔๙๔] ท่านพระมหาโกฏฐิกะครั้นนั่ง
เรียบร้อยแล้ว จึงถามท่านพระสารีบุตรว่าดูกร
ท่านผู้มีอายุ พระผู้มีพระภาคตรัสว่า บุคคลมี
ปัญญาทรามๆ ดังนี้ ด้วยเหตุเพียงไรหนอ จึง
ตรัสว่า บุคคลมีปัญญาทราม?

ท่านพระสารีบุตรตอบว่า ท่านผู้มีอายุ
บุคคลไม่รู้ชัดๆ เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาค
จึงตรัสว่า เป็นบุคคลมีปัญญาทราม ไม่รู้ชัด
อะไร ไม่รู้ชัดว่านี้ทุกข์ นี้ทุกขสมุทัย
นี้ทุกขนิโรธ นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา
บุคคลไม่รู้ชัดๆ เพราะฉะนั้น จึงตรัสว่า
บุคคลมีปัญญาทราม.

ท่านพระมหาโกฏฐิกะ ยินดี อนุโมทนา
ภาษิต ของท่านพระสารีบุตรว่า ถูกละ ท่านผู้มี
อายุ ดังนี้แล้ว ได้ถามปัญหาต่อไปว่า

ดูกรท่านผู้มีอายุ พระผู้มีพระภาคตรัสว่า บุคคล
มีปัญญาๆดังนี้ ด้วยเหตุเพียงไรหนอ จึงตรัสว่า
บุคคลมีปัญญา?

สา. ดูกรท่านผู้มีอายุ บุคคลรู้ชัดๆ
เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาคจึงตรัสว่า เป็น
บุคคลมีปัญญา รู้ชัดอะไร รู้ชัดว่า นี้ทุกข์ นี้
ทุกขสมุทัย นี้ทุกขนิโรธ นี้ทุกขนิโรธคามินี
ปฏิปทา เพราะฉะนั้น จึงตรัสว่า บุคคลมีปัญญา.

ก. ดูกรท่านผู้มีอายุ พระผู้มีพระภาค
ตรัสว่า วิญญาณๆ ดังนี้ ด้วยเหตุเพียงไรหนอ
จึงตรัสว่า วิญญาณ?

สา. ธรรมชาติที่รู้แจ้งๆ เพราะฉะนั้น
พระผู้มีพระภาค จึงตรัสว่าวิญญาณ รู้แจ้งอะไร
รู้แจ้งว่า นี้สุข นี้ทุกข์ นี้มิใช่ทุกข์ มิใช่สุข
ธรรมชาติย่อมรู้แจ้งๆ เพราะฉะนั้น จึงตรัสว่า
วิญญาณ.

ก. ปัญญาและวิญญาณ ธรรม ๒ ประการ
นี้ ปะปนกัน หรือแยกจากกันท่านผู้มีอายุอาจแยก
ออกแล้ว บัญญัติหน้าที่อันต่างกันได้หรือไม่?

สา. ปัญญาและวิญญาณ ธรรม ๒ ประการนี้
ปะปนกัน ไม่แยกจากกัน ผมไม่อาจแยกออกแล้ว
บัญญัติหน้าที่อันต่างกันได้ เพราะปัญญารู้ชัดสิ่งใด
วิญญาณก็รู้แจ้งสิ่งนั้น วิญญาณรู้แจ้งสิ่งใด ปัญญาก็
รู้ชัดสิ่งนั้น ฉะนั้น ธรรม ๒ ประการนี้ จึงปะปนกัน
ไม่แยกจากกัน ผมไม่อาจแยกออกแล้ว บัญญัติหน้า
ที่อันต่างกันได้.

ก. ปัญญาและวิญญาณ ธรรม ๒ ประการนี้
ปะปนกัน ไม่แยกจากกัน แต่มีกิจที่จะพึงทำต่างกัน
บ้างหรือไม่?

สา. ปัญญาและวิญญาณ ธรรม ๒ ประการนี้
ปะปนกัน ไม่แยกจากกัน

แต่ปัญญาควรเจริญ วิญญาณควรกำหนดรู้
นี่เป็นกิจที่จะพึงทำต่างกันแห่งธรรม ๒ ประการนี้.

เรื่องเวทนาสัญญาและวิญญาณ
[๔๙๕] ก. ดูกรท่านผู้มีอายุ พระผู้มี
พระภาคตรัสว่า เวทนาๆ ดังนี้ ด้วยเหตุเพียงไร
หนอ จึงตรัสว่า เวทนา?

สา. ดูกรท่านผู้มีอายุ ธรรมชาติที่รู้ๆ
เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาคจึงตรัสว่า เวทนา
รู้อะไร รู้สุขบ้าง รู้ทุกข์บ้าง รู้สิ่งที่มิใช่ทุกข์มิใช่
สุขบ้าง ธรรมชาติย่อมรู้ๆ ฉะนั้น จึงตรัสว่า
เวทนา.

ก. ดูกรท่านผู้มีอายุ พระผู้มีพระภาค
ตรัสว่า สัญญาๆ ดังนี้ ด้วยเหตุเพียงไรหนอ
จึงตรัสว่า สัญญา?

สา. ธรรมชาติที่จำๆ ฉะนั้น พระผู้มี
พระภาค จึงตรัสว่า สัญญา จำอะไร จำสีเขียว
บ้าง จำสีเหลืองบ้าง จำสีแดงบ้าง จำสีขาว
บ้าง ธรรมชาติย่อมจำๆ ฉะนั้น จึงตรัสว่า สัญญา

ก. เวทนา สัญญา และวิญญาณ
ธรรม ๓ ประการนี้ ปะปนกัน หรือแยกจากกัน
ท่านผู้มีอายุ อาจแยกออกแล้ว บัญญัติหน้าที่
อันต่างกันได้หรือไม่?

สา. เวทนา สัญญา และวิญญาณ
ธรรม ๓ ประการนี้ ปะปนกัน ไม่แยกจากกัน
ผมไม่อาจแยกออกแล้ว บัญญัติหน้าที่อัน
ต่างกันได้ เพราะเวทนารู้สิ่งใด สัญญาก็จำ
สิ่งนั้นสัญญาจำสิ่งใด วิญญาณก็รู้แจ้งสิ่งนั้น
ฉะนั้น ธรรม ๓ ประการนี้ จึงปะปนกัน ไม่แยก
จากกันผมไม่อาจแยกออกแล้ว บัญญัติหน้าที่
อันต่างกันได้.

[๔๙๖] ก. ดูกรท่านผู้มีอายุ พระ
โยคาวจรมีมโนวิญญาณ อันสละแล้ว อัน
บริสุทธิ์จากอินทรีย์ ๕ พึงรู้สิ่งอะไร?

สา. ดูกรท่านผู้มีอายุ พระโยคาวจร
มีมโนวิญญาณอันสละแล้ว อันบริสุทธิ์จาก
อินทรีย์ ๕พึงรู้อากาสานัญจายตนฌานว่า
อากาศหาที่สุดมิได้ พึงรู้วิญญาณัญจาย
ตนฌานว่า วิญญาณหาที่สุดมิได้
พึงรู้อากิญจัญญายตนฌานว่า น้อยหนึ่ง
มิได้มี.

เรื่องประโยชน์แห่งปัญญาและเหตุเกิดสัมมาทิฏฐิ

ก. พระโยคาวจรย่อมรู้ธรรมอันตนพึงรู้ด้วยอะไร?

สา. พระโยคาวจรย่อมรู้ธรรมอันตนพึงรู้ด้วย
ปัญญาจักษุ.

ก. ปัญญา มีอะไรเป็นประโยชน์?

สา. ปัญญา มีความรู้ยิ่งเป็นประโยชน์ มีความ
กำหนดรู้เป็นประโยชน์ มีความละเป็น
ประโยชน์.

 

ในท่อนที่ว่า

จิตคงรู้จิตเองเพราะเพลงไหว จิตรู้ไหว ๆ
ก็จิตติดกันไป แยกไม่ได้ตามจริงสิ่งเดียวกัน
จิตเป็นสองอาการเรียกว่าสัญญาพาพัวพัน

ก็หมายเอา ข้อความตามพระสูตร ที่ยกมาก่อน
หน้า แล้ว ทำสีฟ้า เวลาหิว อะฮับ ลองพินา

ส่วนประโยคท้าย

ไม่เที่ยงนั้นก็ตัวเองไปเล็งใคร

ก็หมายเอา วลี ที่ ปมทำ spolier ซ่อนข้อความไว้
หมายถึง การว่าด้วย "ปัญญาดี" กับ "ปัญญาทราม"
แต่ นัยยะขอ พระศาสดา บริสุทธิกว่า ไม่มีการ
พาดพิงในลักษณะ ตัวตน บุคคล เรา เขา เลย
แม้นแต่นิดเดียว

 

เข้าใจว่า

จิตคงรู้จิตเองเพราะเพลงไหว
จิต จะรู้ด้วเองได้ก็ต้อง อาศัยการส่งออก ของจิต
มาเป็นเครื่องระลึก สร้างสติ
แล้วมันจะย้อนศร มาเห็นตัวเอง

จิตรู้ไหว ๆ ก็จิตติดกันไป
แยกไม่ได้ตามจริงสิ่งเดียวกัน
จิตมีปกติเกิดดับ สืบต่อเป็นสันติ
หาก แยกตามความเป็นจริงไม่ได้
ก็จะมองว่า มันไม่เกิดไม่ดับ

จิตเป็นสองอาการเรียกว่าสัญญาพาพัวพัน
จิต + อารมณ์
คือ มีปกติรู้อารมณ์ ตลอดเวลา แล้วก็ไปเรื่อยๆ


ไม่เที่ยงนั้นก็ตัวเองไปเล็งใคร
หากไปเล็ง ออกที่ข้างนอก ว่าไม่เที่ยง เป็นทุก เป็นอนัตตา
อันนี้ คือเล็งผิด
แต่ แท้ ที่จริง รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ไม่เที่ยง เป็นทุก เป็น อนัตตา มัน ออกมาจากจิตนี้เอง

 

ละเอียดลึกซึ้งนะคับ

 

ไม่เที่ยงนั้นก็ตัวเองไปเล็งใคร แปล (ตามความเข้าใจส่วนตัวของผมเองนะครับ) ว่า ถ้ารู้แต่เรื่องที่ส่งออกอย่างเดียว ก็จะไม่มีวันเห็นใจจริงๆของตัวเจ้าของเองได้ แทนที่จะอยู่กับรู้ แต่ไปหลงอยู่กับสิ่งที่ถูกรู้อย่างเดียว มันก็เลยเห็นความจริงไม่รอบด้าน เห็นอยู่แค่ด้านเดียว เห็นแต่ความไม่เที่ยง เห็นไม่รอบ แล้วจะปล่อยวางอย่างหมดจดได้ยังไง มันก็สุดโต่งไปด้านใดด้านหนึ่งอยู่วันยังค่ำนั่นเองครับ

ปล.ผมไม่ได้บอกให้ยึดความเที่ยงนั่นนะ มองออกหรือเปล่า ทางสายกลาง มัชฌิมาปฏิปทา เห็นให้รอบ ท่านเรียกว่ารอบรู้ในกองสังขาร

 

ทำเป็นเล่นไป....

เห็น จี อะเป่า ที่ว่า สัมผัสได้ถึง "ความลึกซึ้ง"

ความลึกซึ้ง เป็น สภาวะธรรมะ ...ไม่จำเป็นว่า
จะต้องเข้าใจ เรื่องที่กำลังสดับ หรือ สนใจ

มันเป็นการ มองข้ามช๊อต ไม่ไปไล่ตะเข็บ
ตามชายผ้า แต่ เห็นไปแบบรวมๆ

เกิดความรู้สึก ลึกซึ้ง ทราบซึ้ง กินใจ
เสียวถึงขั้วกระดูก สว่างอารมณ์เบา
จนเหมือนลอยอยู่บนที่สูงเว้งว้าง(มี
ควมรู้สึกว่า มีความลาดลุ่มลึกมีฐาน
ไม่ใช่ลอยๆ เคว้งคว้างนะ )

ภาษาโบราณ ท่านจะพูดว่า หยั่งได้
ถึงความมีอยู่ของ "สะดือทะเล"

ทีนี้ หากเป็น คนนอกธรรมวินัย กล่าว
ลึกซึ้งแบบลอยๆ คว้างๆ มันจะไม่รู้สึก
เหมือนว่า เท้าได้หยั่งอยู่ที่ "สะดือทะเล"
อีกทั้ง ตัวก็พาดอยู่บนก้อนเมฆ

พอไหวเป่า

ถ้าไหว ลึกซึ้งให้กำหนดรู้ว่า สัมผัสได้
ถึง สภาวะลึกซึ้ง แล้วไม่ต้องไปไล่จับ
ใจความอะไร กำหนดรู้ความเกิดดับของ
ความลึกซึ้ง หยั่งลงได้ยาก เท้านั้นก็ยัด
ยืนได้ที่สะดือทะเล อีกทั้งกายก็พ้นบก
พ้นอากาศ

เห็นได้บ่อยๆ ผั๊วะ!!!

ไม่ต้องไปเมื่อตุ้มเช้าทำเป็น สวดมนต์
ทำวัตร เข้าห้องลับ โพสเพลงผิดวินัย
ของความเป็นกลุ่ม ของผู้รู้จักคุณข้อวัตร

ไม่ต้องไปเมื่อยตุ้ม ขัดกิเลส กดข่มเสื้อผ้า
หน้า ผม ทำตัวเรียบร้อย ใส่เสื้อสีชมพู
ภูมิฐาน ตัวดำปิ๊ดปี๋

 

ตัวจริงไม่ดำอ่ะ แล้วเปลี่ยนใส่เสื้อเป็นสีแดงแล้ว แก้บทใหม่ด้วย ข้อมูลจะได้ตรงปก

 

บทนั้น เขาไม่ได้หมายถึง หวี

 

กลับไปดู ภาพปลากรอบจาก inner net .....
เป้าหมาย "ช.เสื้อสีชมพู" งานปุญฤทธิ์ หาย
ไปจาก ลาโบป

 

เอาภาพเขามาออกสื่อ มันก้อจะดีนะ งี้อ่อ? ขออนุญาตเขายัง

 

พี่แสง แก รวย เดี๋ยวแกก้ขอเลข บัญชี โอนลอย แทนไป สน.

สน. ก็ สถาปัตยกรรมภายใน

 

ถาม จิฮับ ได้ภาพมาได้ยังไง

ถ้า ถาม ก็ จบ

ปล. วิธีการอ้างอิง location ภาพ เดิมจะมาจาก กระมู้ว ต้นเรื่อง
แต่ vBulettin ที่ เว็บโนว อับเป็นตัวใหม่ ใช้วิธี โอนภาพ สื่อ
ไป cluster ทำให้ วิธีการตรวจสอบที่มาของรูป กลายเป็น
แต่ละคน โพสเอง

ซึ่ง ในทางเทคนิคแล้ว อะไรแบบนี้ ถือว่า "ผิดกฏหมาย"
( คือ ทำลายที่มาที่ไปของ การอ้างอิงข้อมูล ให้ไม่สามารถ
สืบทวนกลับได้ )

 

ก้อลบออกซะสิ มาอธิบายทำไม