วิธีปล่อยสัญญา สังขาร

พี่แสง เห็นกาย ใน กาย นี่ คือการเห็นทีมันไม่ใช่ของเราใ่หม
หลบเห็นแบบนี้ค่ะ

 

อภิญญาไม่น่าเกิดได้กับปุถุชนมีกิเลสหนานะครับ ถ้าคนธรรมดามีฤทธิ์ผมว่าก็เป็นแค่มั่วๆถูกบ้างผิดบ้าง เดาซะส่วนมาก
ขนาดพระอริยะอย่างโสดาบันยังไม่เคยได้ยินว่ามีฤทธิ์เลย หรือว่ามีครับ..
แล้วอย่างพระเทวทัตที่ว่าเป็นปุถุชนแต่มีฤทธิ์อันนี้ผมไม่เชื่อเลยคิดว่าน่าจะประมานเล่นกลหลอกลวงมากกว่าครับ

 

เพลงเพืือชีวิตดีๆเดี๋ยวนี้หาไม่ค่อยมีถูกใจ
ยุคโควิด ทุกข์กันหมดครับ แย่จริงๆ

 

ตามสั่งอย่างก๋วยเตี๋ยว
ไปหาเป็นดีเจดีกว่าผม55

 

เปลี่ยนเป็นยายดอยได้บ่55

 

พระโสดาบันท่านตามเห็นธาตุดับ ขันธ์ดับ ท่านเห็นที่ไม่ดับใช่ไหม


ท่านจะบัญญัติว่า... หรือจะบัญญัติว่ากระติก หรือจะบัญญัติว่านิโรธ หรือถ้าจะบัญญัติว่าจิตก็ได้ พูดอย่างไรก็ตรงก็จริงไม่ผิดธรรมเลย ส่วนถ้าผู้ส่องบาตร ตาบอดไม่เห็นธรรมพูดบัญญัติได้ตรงตามพจ. ตำรา ก็ได้แค่ขี่ม้าเลียบค่ายใช่ไหม

 

ก็ อุปมา คนขี้จักรยานเป็น จะพูดยังไงก็ได้

ความสามารถ ในการ ขี่เป็น ไม่หาย

อีกทั้ง "เจตนา" ก็ไม่มี ในการไปพูดหลอก

แม้นการเงียบ ก็ ยังคงเป็น ภาษาที่แสดงเพื่อ
กระตุ้นให้ บึ๊ดจั๊มบึ๊ดเอา เท่านั้น

แต่....การจะพูดให้ คำของตนเป็น สาสนัง
อันนั้น เป็น อฐานะ สาวกทำไม่ได้

สาวกทำได้แค่เป็น พยาน หรือ ทำให้รุ่งเรืองอยู่ได้

ส่วน คำสอนนั้น เป็นอะไรที่ มองไม่เห็น

ไม่มีใครทำให้เห็นได้ ( ตถาคต พระองค์
ท่านเองก็ ยังทำไม่ได้ ได้แต่กล่าวเป็น
อุปมา อนุเคราะห์ไว้ให้ )

ปัญญานิรุตติ เป็น ธรรมฤทธิ์ของ
ตถาคต แต่ส่วนเดียว

 

ฤษีก็ยังเป้นปุถุชนครับ
และชำนาญ ชานที่เป็นบาท อภิญญาด้วยครับ

ส่วนพระโสดาบันที่ท่านบรรลุ
ท่านมีอิทธิฤทธิ์ อภิญญาด้วยครับ ในพระไตรปิฏก มีอยู่ครับ หาอ่านได้

 

ท่านอะไร
รู้แต้พระอานาคา ที่ทำอาหารถวายพระเพราะรู้ใจ

 

กายในกาย จิตในจิต ธรรมในธรรม

เป็น ภาษาเชิง POP

ใช้ในความหมาย การสุ่มตัวอย่าง เป็นตัวแทน

เช่น 1 เป็น ตัวแทนของ เลขจำนวนเต็ม

เมื่อเอา 1 มาแสดง ก็จะ แทงตลอดทั้งหมด
ไม่ว่า จำนวนเต็มที่แท้จริงจะมีเท่าไหร่

จึงเรียกว่า รู้รอบ ปริญาญะ ครอบโลก(รูปนาม)

การเห็น แยกรูปแยกนาม ไม่ใช่ต้องไปเห็นบ่อยๆ

ธรรมะ นั้น เห็น สัจจ ได้แค่ละ ครั้งเดียว ต่อหนึ่ง สัจจ

เห็นแล้ว เห็นเลย ชาติหน้าไม่ต้องเห็นอีก

แต่ การเห็นนั้น อาจจะ งง ว่า มีประโยชน์อะไร

นานๆที ก็จะปรากฏ สภาวะธรรม ขึ้นมาเหมือน
เคยแยกมาแล้ว หลายชาติ แต่ก็ ซื่อบื้อ อยู่เช่น
เดิม เพราะ ธรรมนั้น ไม่ได้เอา การเห็นนั้นให้เที่ยง

แต่ อาศัย รับรู้ว่า การเห็นนั้น ไม่เที่ยง

เพื่อ ละ " อุปทานขันธ์ " ( ญาณทัศนะ เจโต
ปัญญา วิมุตตินั่นแหละ ที่เป็น ที่ตั้งของ อุปทาน )

 

ยกตัวอย่างโสดาบันสักขืีอครับจะได้หาอ่านง่ายๆคนับนึกไม่ออก

 

เป็นเรื่อง อุบาสิกา ท่านนึง สำเร็จอนาคามี แล้ว ถวายบ้าน
ให้เป็น ที่จำพรรษาของสงฆ์ ได้ ( เพราะ กระทำความปราถนา
อธิษฐานไว้ ไม่ทั่วไปใน ฆราวาสจะ ถวายทานแบบนั้น
ท่าจำไม่ผิด )

แล้ว มี เถระ องค์นึง เคยเป็น สามี ภรรยากันมา
จึงสามารถ กำหนดรู้ได้ว่า อาหารอย่างไรถูกปาก
แต่ทว่า ก็เคย ฆ่าตัดหัวกันมาก่อน

เถระ ยังไม่สำเร็จอะไรเลย พอ พระพุทธองค์
สั่งให้ไปพำนัก ที่นั่น ก็ ขัดคำสั่ง หนีกลับ

สุดท้าย อุบาสิกา ไปกระซิบบอก ว่าให้ กล้าๆ
ระลึกชาติย้อนเพิ่มอีกชาติเดียว ก็จะพบว่า

เถระเอง ก็เคยตัดหัวฝ่ายหญิงมาก่อน

ติ๊ง จบ

 

ไว้ ใช้คอมก่อนจะหาให้

แม้ปุถุชน ก็มีอภิญญา คนไม่เคยเห็น ก้จะว่าไม่มี

 

อ้าว ตอนที่หลบอ่าน นึกว่า พระที่ได้รับการถวายอาหาร
พระได้สำเร็จจนบรรลุธรรมนะพี่ เพราะท่านอานาคามี ถวายอาหารเพราะทราบว่า
องค์ไหนชอบอาหาร อะไร
แต่ก็งงๆ ว่า อาหารที่ถูกใจทำให้ภาวนาคล่อง อะไรงี้น่ะ

 

ไม่ใช่ อาหาร ถูกใจ

บาลีใช้คำว่า "สัปปายะ"

สัปปายะ มี 4 อย่าง แต่อย่าไปท่องเลย
เหมือน พระศาสดาไม่ได้ บัญญัติ แต่
อรรถกถาจารย์ คัดออกมา เขียนเป็น
ข้อๆ

สัปปายะ แปลเป็นไทย คือ เป็นที่สะบาย

คำว่าเป็นที่ สะบาย ไม่ได้แปลว่า ดี๊ดี

พระป่า จะยกตัวอย่าง พระอาจารย์ จวน
หรือ สิงห์ทอง จำไม่ได้ ท่านจะต้อง
ไปนั่ง ริมผา เท่านั้น ถึงจะ สัปปายะ

พระอื่น อ่านประวัติ ก็จะทำตามอย่าง

ตกผา ตายไปก็มาก


อาหารสัปปายะ น่าจะหมายถึง กินแล้ว
ย่อยง่าย หลับไม่ลง