ผมเข้าใจว่าผมบรรลุแล้ว สนทนากันครับ

ธรรมเดียวกันท่าน คงต่างชื่อเรียก น้อมฟังธรรมครูบาอาจารย์นะท่าน

 

กิเลส มีความหมายถึง สิ่งหรือเครื่องที่ทำใจให้เศร้าหมอง, ความชั่วที่แฝงอยู่ในความรู้สึกนึกคิด ทำให้จิตใจขุ่นมัวไม่บริสุทธิ์

กิเลส จึงมีความหมายครอบคลุมทั้งหมดของสิ่ง(ทั้งรูปธรรมและนามธรรม)ที่ทำให้จิตใจเศร้าหมองหรือขุ่นมัวไม่บริสุทธิ์ทุกชนิด และมิใช่ครอบคลุมแต่เพียงสิ่งที่ทำให้จิตเศร้าหมองในอดีตและปัจจุบันเท่านั้น แต่ครอบคลุมถึงสิ่งที่จักส่งผลหรือยังให้เกิดขึ้นต่อไปในภายหน้าหรืออนาคตอีกด้วย ดังเช่น ราคะ ขณะที่กำลังติดเพลินเสพสมอยู่นั้น ก็แลดูเป็นสุขสนุกสนานอยู่ ซึ่งแฝงความเร่าร้อนเผาลนแต่ไม่สังเกตุเห็นเท่านั้น และย่อมยังให้ภายภาคหน้าเกิดอาการอาการครํ่าครวญ,ถวิลหา,คิดถึงในอาการต่างๆกันไป ซึ่งยังให้เกิดกิเลสหรือจิตขุ่นมัวหรือเศร้าหมองเป็นที่สุด

ดังนั้นกิเลสอื่นๆ ดังเช่น อาสวะกิเลส อุปกิเลส ๑๖ อุปกิเลส ๑๐(วิปัสสนูปกิเลส) กิเลสกาม นิวรณูปกิเลส อนุสัย ฯลฯ. ต่างๆ ที่กล่าวกันมากมายนั้น จนเป็นเหตุให้เกิดความสับสน เกิดวิจิกิจฉาสงสัยใคร่รู้, กิเลสต่างๆเหล่านี้ ก็ล้วนคือกิเลส สิ่งที่ทำให้จิตขุ่นมัวเศร้าหมองดังกล่าวนั่นเอง เพียงแต่เป็นการจำแนกแตกธรรมของกิเลสออกไปเป็นแบบต่างๆ เพื่ออธิบายในแนวทางหรือมุมมองหรือจุดประสงค์ในเรื่องราวที่กล่าวหรือสอนเท่านั้นเอง กล่าวคือ เพียงเพื่อเป็นสื่อในการสื่อสารหรืออธิบายให้เห็นเหตุเห็นผลในรูปแบบต่างๆกันไป ตามสาระหรือจุดมุ่งหมาย ดังเช่น

อาสวะกิเลส ก็คือ กิเลส แต่เป็นการแจงถึงสภาวะหรือสภาพของกิเลสที่อยู่ในสภาวะนอนเนื่องอยู่ในจิต แต่พร้อมที่จะซึมซ่านย้อมจิตเมื่อประสบกับอารมณ์ หรือก็คือกิเลสที่เคยเกิดขึ้นแล้ว แต่อยู่ในสภาพนอนเนื่องเป็นสัญญา(ความจำได้,ความหมายรู้)อย่างหนึ่ง คือความจำ,ความหมายรู้ซึ่งมีสภาพที่นอนเนื่องอยู่,ยังไม่ถูกกระตุ้นเร้าให้เกิดขึ้นมา จึงนอนเนื่องหรือซึมซาบอยู่ในจิตเงียบๆราวกับว่าไม่มี แต่ความจริงแล้วมีอยู่แบบนอนเนื่องเป็นแมวนอนหวด หรือตะกอนที่นอนก้นอยู่จึงเพียงแค่แลดูว่าใสแต่มีสิ่งปะปนแอบแฝงนอนอยู่ พระองค์ท่านได้แบ่งออกเป็น ๕ ตามอาการที่สั่งสมหรือซึมซาบย้อมจิต อันมี โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส (รายละเอียดอยู่ในปฏิจจสมุปบาท)

อุปกิเลส ๑๖ ก็คือ กิเลส แต่เป็นการจำแนกแตกธรรมของกิเลส ไปในลักษณะอาการที่เกิดหรือแสดงออกมา อันท่านจำแนกแตกธรรมออกเป็น ๑๖ อาการ ดังเช่น โลภะ(ละโมบ จ้องจะเอาไม่เลือกควรไม่ควร), โทสะ(คิดประทุษร้าย), โกธะ(โกรธ), อุปนาหะ(ผูกโกรธไว)้, มานะ(ถือตัว) ฯ

วิปัสสนูปกิเลส ก็หมายถึง กิเลส แต่เน้นแสดงกิเลสทั้ง ๑๐ ที่อาจพึงเกิดขึ้นจากการปฏิบัติวิปัสสนา ดังเช่น อธิโมกข์, อุปัฏฐาน, ญาณ ฯ (รายละเอียดอยู่ในบท วิปัสสนูปกิเลส)

นิวรณูปกิเลส หรือ นิวรณ์ ก็หมายถึง กิเลส แต่เน้นแสดงถึงกิเลสหรือสิ่งที่ขัดขวางจิตไม่ให้ก้าวหน้าในคุณธรรมหรือบรรลุถึงความดี เช่น ฌานสมาธิที่ยังประโยชน์ในการเจริญวิปัสสนา อันท่านจำแนกออกเป็น ๕ ประการ อันมี กามฉันทะ พยาบาท ถีนมิทธะ, อุทธัจจกุกกุจจะ, วิจิกิจฉาฯ (รายละเอียดอยู่ในบท นิวรณ์)

กิเลสกาม ก็คือ กิเลส แต่เน้นว่า กิเลสที่เป็นเหตุให้เกิดกามหรือความใคร่, กิเลสที่ทำให้อยาก, กิเลสที่ทำให้เกิดเจตสิกอันคืออาการของจิตอันเศร้าหมอง ชักให้ใคร่ ให้รัก ให้อยากได้ ได้แก่ ราคะ โลภะ อิจฉา (อยากได้) เป็นต้น

จะเอากิเลสอะไร จะตัดอะไร ก็ไล่ไปตามขั้นครับ ตัดข้ามขั้นไม่มีหรอกครับ

ไล่จาก โสดาบัน ขึ้นไป ครับ

http://www.nkgen.com/779.htm

 

ที่ถามเพราะมีเหตุท่าน อยากทราบว่าท่านเข้าใจธรรมยังไง

 

จะถามเรื่องอะไรอีกครับ ผมว่างทั้งคืน

 

ดึกแล้วตาลายนะท่าน สรุปเลยว่า กิเลส ที่ท่านบอกให้ตัดก่อนคือ รักโลภโกรธหลง หรือคือ ตัณหา?

 

ผมคงหลับก่อนนะท่าน

 

จะบรรลุโสดาบัน ต้อง ปฏิบัติกรรมฐาน ผ่าน สติปัฏฐานสี่ พิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม

ตอบให้แล้วครับ

ถ้าไม่ผ่าน กรรมฐาน ไม่มีทางตัดกิเลส ใดๆ ได้ทั้งสิ้น ครับ ถ้าไม่เข้าใจก็ปล่อยไปตามกรรม

จะบรรลุโสดาบัน ต้องไป บรรลุที่ฐานของจิต ฐานของจิตนะรู้จักอีกไหมครับ จิต ที่เป็น ผู้รู้ ข้างในจิตครับ ไม่ใช่มาบรรลุข้างนอกแบบโลกๆ จิตยังไม่รวมลงสมาธิ จะไปบรรลุอะไรได้อย่างไร จะเอาอะไรกำลังอะไรไปบรรลุโสดาบันได้

 

เพราะ อย่างนั้น

 

คงต้องปล่อยไปตามนั้นนะท่าน

 

+1

 

ส่วนตัวมองอย่างนี้นะครับ

ธรรมะ เป็นสภาวะธรรมเป็น นามธรรม นะครับ
จิตก็เป็นนามธรรม อย่าลืม
ระดับต่างๆที่มาแยกกันเอง
ก็ล้วนแล้วแต่เป็นสภาวะทางนามธรรม
เช่นกันนะครับ

ดังนั้น หากเราไม่มีเครื่องมือไปรู้
สภาวะนามธรรมตรงนี้
ก็ไม่ควรไปชี้ชัดหรือสรุปอะไรหรือมั่นใจอะไร
เพราะว่ามันค่อนข้างเป็นปัจจัตตัง
ยิ่งด้วยนามธรรม มันยิ่งไปชี้วัดอะไรได้ยาก



ตำรามีบอกหมดนั่นหละครับว่า ระดับโน้นนั้นนี่
มีคุณสมบัติอะไรได้ มีบอกถึงระดับพระอรหันต์เลยครับ
บางตำราพูดถึง นิพพานด้วย เด่วก็ว่าเป็นเมือง เด่วก็ว่าสูญ
เด่วก็ว่าเป็นแบบโน้นนี่นั้น ที่บอกว่าๆ ก็ว่าตามที่ตนเข้าใจนั่นหละครับ
แต่อย่าลืมว่า ตำราเป็นพระธรรม เป็นรูปธรรมนะครับ
ดังนั้นเมื่อเป็นรูป ก็สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงได้เสมอ
ตามยุคตามสมัย เพราะสามารถบันทึกเป็นข้อความได้
ไม่เหมือน ธรรมะที่เป็นสภาวะธรรม
นามธรรมนะครับ


ดังนั้นพระธรรมหรือตำรา จึงเป็นได้เพียงแค่แนวทาง
จะเอามาใช้ชี้วัด สภาวะทางนามธรรมยังไม่ได้ครับ
ถ้า นาย A ไปอ่านมา อยากเป็นระดับ อนาคามี
นาย A ก็สามารถทำตาม ที่ตำราบอกไว้ได้ซฺครับ
เช่นสมมุตินะ ตำราบอกว่า อนาคาฯ ไม่เกิดกาม
ไม่มีน้ำอสุจิผลิตอีก งั้นพวกทำงานเครียดๆ
จนนกเขาไม่แข็ง ไม่มีอสุจิ พวกเซกเสื่อม
เพราะเหตุจากการเป็นโรคบางอย่าง
แสดงว่า ช่วงนั้น
เป็นอนาคาฯ กันหมดแล้วซิครับ ?
มันง่ายไปไหม?

แต่ปัญหาคือ สภาวะทางจิตมันใช่หรือเปล่า ?

การที่ใคร อยากรู้ว่าตนเองระดับไหน
แต่ยังต้องไปให้ท่านโน้นนี่นั้น ตรวจสอบให้อยู่
ก็แสดงว่า ตัวจิตยังยึดติดกับสมมุติ
ติดกับระดับระดับโน้นนี่นั่นอยู่ มันใช่หรือ ?
แสดงว่า ปฏิบัติแบบตั้งเอา
เพื่อเป็นระดับโน้นนี่นั้น มันใช่หรือเ?
พอตรวจสอบ มาพอได้

เรื่องพวกนี้ มันควรเป็นไปตามธรรมชาติ
ของจิตเอง ตำราเป็นแนวทาง
แต่เอามายึดไม่ได้ ยึดตำราก็ติดตำรานั่นหละครับ




เอาง่ายๆ วิธีตรวจสอบตัวเอง
ทุกคนรู้ว่า ระดับพระอรหันต์
ไม่มีเหตุให้ตัวจิตท่านเกิดได้อีกแล้ว
แสดงว่า ในระหว่างวัน จิตท่านไม่เกิดแลย
ไมเกิดแสดงว่า จิตท่านคลายตัวเองได้แล้ว
ไม่เกิดเป็นวงกลมอีก


อยากรู้ว่า ตัวเองระดับไหน
ซึ่งจริงๆเป็นนามธรรมนะ มันวัดได้ยาก ลอง
ให้ดูว่า ในระหว่างวัน ตัวจิตเรา
มันคลายตัวเองได้ตามธรรม
หรือไม่เกิดได้แล้ว เป็นเวลากี่วินาทีครับ
ใน ๑ วัน ไม่ต้องเป็นนาทีหรอก และไม่ต้องเป็นชั่วโมง
ไม่ต้องไปถามใครให้เสียเวลาเลยครับ
ตัวเราเองรู้ตัวเองดีที่สุดครับ


เหมือนคนที่บอกว่า ตนเองได้ฌานระดับโน้นนี่นั้น
ก็แค่ดูว่า ในเวลาปกติ ใช้งานทางสมาธิอะไรได้บ้าง

หรือ คนที่บอกว่า ตนเองผ่านวิปสสนามาแล้ว
ดูง่ายๆว่า โลภ โกรธ หลง เมตตา การยอมรับฟังความเห็นต่าง
น้ำใจ สภาพแวดล้อมที่อยูอาศัยสะอาดไหม ความเอื้อเฝื่อเผื่อแผ่
และนิสัยดีขึ้นไหม
การอยู่ร่วมกับสังคมดีขึ้นไหม ?

ดูแบบเห็นๆนี่หละครับ


สมัยก่อน บิดาของเจ้าชายที่กลายมาเป็นพระพุทธเจ้า
สั่งประหารคน ฆ่าคนไปเท่าไหรครับ?
ท่านไม่เคยดื่มเครื่องมึนเมาเลยหรือครับระดับนั้น ?
ไม่เคยยุ่งกับ ญ อื่นๆเลยหรือครับ
แล้วในตำราบอกว่า ท่านเป็นระดับไหนหละครับ?

ฝากไว้พิจารณา ไม่ใช่ยึดแต่ตำราแป๊ะๆ
ว่าต้องแบบนั้นแบบนี้
แล้วคอยเอามาฟาดฟันคนอื่นๆ
โดยไม่คิดพิจารณาอะไรบ้างเลย..
เค้าเรียกยึดแบบไม่รู้ตัวนั่นหละครับ

ฝากไว้พิจารณาครับ

 

ตามนั้นเลยนะท่าน

 

ฝากนัยยะให้พิจารณาสำหรับ จขกท

โสดาฯ ฟัง
สกิทาฯ อีกครั้ง
อนาคาฯ ไม่พึ่งอีก

^_^

 

พ้น ส ม มุ ติ ไปสตินิพพาน
ไม่ต้องไปติดว่าบรรลุหรือไม่บรรลุ กินเนื้อส้มน่าจะอร่อยดี

 

ถ้าเข้าใจคำว่า สมมุติ บัญญัติ สังขาร
ปรุงแต่ง ขันธ์5 รูปนาม นามรูป ไตรลักษณ์
ตัณหา อุปปาทาน
ให้ถูกต้องชัดเจน
จะทำให้การปฏิบัติง่ายขึ้นคับ

 

ชีวิตเราเราเลือกเองดิสนใครทำมัย
สมมาทิฐิเป็นมรรคอันแรกไม่ใช่เหรอ

 

ฝากไปถึง จขกท. ครับ เรื่องท่านบรรลุหรือยัง ผมไม่ทราบ เพราะผมเองก็คงยังและน่าจะเดินคนละเส้นทางกับท่าน แต่ผมมี files + links พวกนี้ที่อยากจะแชร์เป็นธรรมทานละกันครับ ลองเอาไปฟังได้ครับ ^^

 

ตามสะบายจร้าติ่งส่้มอยากให้คนอื่นกำกนดชีวิตตัวเองกะตามสะบาย55