ปกิณณกะธรรม

สงสัยรอบต่อไปเทสระบบอินเตอร์เน็ตใช้ไม่ได้55

 

ก็น่าจะ

เพราะ พี่ไทย เก่งแต่ หาเงิน ไม่เคยคิดร่วมแรงร่วมใจ

แอพ เอิป แยกกันพัฒนา พอมีเหตุการณ์นึง ก็หลอก รัฐบาน
ให้ใช้ แอปอีกตัวนึง เพิ่มเติมไปเรื่อยๆ ไทยชนะ มหาชนะ ฯลฯ

โดยไม่ได้ดู ว่า WFH มีเท่าไหร่ Shopee จะ 0101 วันไหน
กาว้องจะ Online ขายถ่านวันไหน มหากาว้องจะเรี่ยรายอะไร ฯลฯ

...................................
...................................
...................................

กาว้อง เหาะ !!! <----

 

ปัญหาของพวกเรา ก็คือ อยู่คนละภาค
เลยคุยกันไม่ค่อยจะรู้เรื่อง เพราะฉนั้น
เวลาสื่อสาร จะต้องใช้ ภาษากลาง ให้คล่อง

 

โลกธาตุ ที่อยู่รอบเราทั้ง สี่ทิศแปดทาง
เป็น โลกธาตุที่เต็มไปด้วย ผู้ที่ชอบความยุติธรรม
คนที่ไปเกิดในโลกธาตุนั้นๆ จะมีทุกอย่างหมด
รูปร่าง หน้าตา อายุ อายุขัย ไม่มีคนพิกลพิการ
ผู้คนมีอายุอย่างน้อย ห้าร้อยปี เท่ากันหมด

มีเพียง มัชญิมาโลก หรือ โลกตรงกลาง
ที่เป็นโลกที่เต็มไปด้วยความไม่เที่ยงแท้แน่นอน
อายุ ก็ขึ้นๆลงๆ ได้ ตามกรรมใหม่ ที่ตัวเองกระทำ
ผู้คน ก็มีตั้งแต่ พระราชา ไปจนถึง ขอทาน
หน้าตา ก็มีตั้งแต่ หน้าตาดี ไปจนถึง หน้าตาพิกลพิการ
จิต ก็มีตั้งแต่ พระอรหันต์ จนถึง พญามาร
ทุกอย่างเป็นไปได้หมดในโลกนี้
แต่คนส่วนมาก ร้อยละ 99.99 เปอร์เซนต์
มักจะต้อง ตกนรก โดยส่วนเดียว
หาโอกาสที่จะ ขึ้นสวรรค์ หรือ บรรลุธรรม แทบจะไม่มี
เพราะฉนั้น ใครที่จะมองหา ความชอบธรรม หรือ ความเป็นธรรม
ก็ย่อมที่จะเป็นไปไม่ได้ จะต้องไปหาที่ โลกธาตุที่อยู่ด้านข้างโน่น
ในโลกนี้ มีแต่ ทุกคนเกิดมาด้วยกฏแห่งกรรม นำพาทั้งสิ้น
หากตั้งจิตถือศีล ก็จะได้ ไปสู่สุขติ หรือ บรรลุธรรม
หากไม่ตั้งใจถือศีล ก็จะได้ ไปทุกติ หรือ อบายภูมิ

 

ขายถ่านให้ปังปุริเย่ ต้องเซเฮลโลเบลกับเหล่า บอกเก้อ(เซอะมีเอส)

 

ราคาพิเศษสำหรับเจ้บวกเพิ่ม20เปอเซน55

 

ให้เธอดูมิจฉาสติต่อดีกว่า55

 

กระต่ายผู้สละชีวิต



ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดเชตวัน เมืองสาวัตถี ทรงปรารภการถวายบริขารทุกอย่างของพ่อค้าชาวเมืองคนหนึ่งได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธก ว่า...

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระโพธิสัตว์เกิดเป็นกระต่ายอาศัยอยู่ในป่าแห่งหนึ่งท่ามกลางหุบเขาและแม่น้ำล้อมรอบ มีสัตว์เป็นเพื่อนกันอัก ๓ ตัว คือ ลิง สุนัขจิ้งจอก และนาก สัตว์ทั้ง ๔ เป็นสัตว์มีศีลธรรม ทุกเย็นจะมาพบกันและฟังโอวาทของกระต่ายเสมอ

ต่อมาวันหนึ่ง กระต่ายมองดูจันทร์รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันอุโบสถ จึงให้โอวาท ว่า " วันพรุ่งนี้ พวกเราจงพากันรักษาศีล ให้ทานเถิด เพราะมีผลบุญกุศลมาก ฉะนั้นพวกท่านจงเตรียมอาหารไว้แบ่งปันคนขอทานเถิด" สัตว์ทั้ง ๓ รับคำแล้วกลับไปยังที่อยู่ของตน

ครั้นรุ่งขึ้นมีนายพรานคนหนึ่งตกเบ็ดได้ปลาตะเพียน ๗ ตัวฝังทรายกลบไว้แล้วก็ข้ามไปทางใต้น้ำต่อไป นากออกหาอาหารได้กลิ่นปลานั้นแล้วจึงร้องขึ้น ๓ ครั้ง รู้ว่าไม่มีเจ้าของแล้วจึงคาบเอาปลาทั้ง ๗ ตัวไปยังที่อยู่ของตน นอนรักษาศีลอยู่

ฝ่ายลิงเข้าไปในป่าได้มะม่วงมาแล้วก็กลับที่อยู่ตนนอนรักษาศีลอยู่ ส่วนเจ้ากระต่ายรักษาศีลอยู่ที่อยู่ของตนไม่ได้ออกไปหาอาหารมาไว้ให้ทาน คิดที่จะสละชีวิตให้ทานว่า " ถ้ามีคนมาขออาหาร งา และข้าวสารของเราก็ไม่มี ถ้าเช่นนั้นเราจะให้เนื้อของเราแก่เขาก็แล้วกัน" คิดแล้วก็นอนรักษาศีลอยู่

ด้วยอานุภาพแห่งศีลของกระต่ายเป็นเหตุให้บรรลังก์ของเท้าวสักกะเร่าร้อน ท้าวเธอจึงลงมาพิสูจน์คุณของศีลของสัตว์ทั้ง ๔ ด้วยการแปลงร่างเป็นพราหมณ์ไปยังที่อยู่ของนากก่อน ร้องขออาหารกับนาก นากจึงกล่าวว่า "พราหมณ์.. เรามีปลาตะเพียนอยู่ ๗ ตัว ขอเชิญท่านบริโภคเถิด" พราหมณ์รับไว้แล้วก็ไปที่อยู่ของสุนัขจิ้งจอก เอ่ยปากขออาหารอีก สุนัขจิ้งจอกก็มอบอาหารให้พร้อมกับพูดว่า "พราหมณ์.. ข้าพเจ้ามีเนื้อย่าง ๒ ไม้ เหี้ย ๑ ตัว นมส้ม ๑ หม้อ เชิญท่านบริโภคเถิด" พราหมณ์รับไว้แล้วก็ไปที่อยู่ของลิงเอ่ยปากขออาหารเช่นเคย ลิงก็มอบอาหารให้พร้อมกับพูดว่า "พราหมณ์.. มะม่วงสุก น้ำเย็น ร่มเงาไม่อันร่มรื่นขอเชิญท่านบริโภคและพักผ่อนก่อนเถิด"

พราหมณ์รับไว้แล้วก็ไปที่อยู่ของกระต่ายพร้อมร้องขออาหารเช่นเดิม กระต่ายดีใจจึงพูดว่า " พราหมณ์… ขอเชิญท่านก่อไฟเถิด เราไม่มีอะไรจะให้ท่าน นอกจากเนื้อของเรานี่แหละ ขอเชิญท่านบริโภคเราเถิด" ว่าแล้วก็กล่าวเป็นคาถาว่า

"กระต่ายไม่มีงา ไม่มีถั่ว ไม่มีข้าวสาร ท่านจงบริโภค เราผู้สุกด้วยไฟนี้ แล้วเจริญสมณธรรมอยู่ในป่าเถิด"
ท้าวสักกะจึงเนรมิตให้มีกองไฟขึ้นแล้วบอกให้กระต่ายทราบกระต่ายลุกขึ้นจากหญ้าแพรกสลัดขนไล่สัตว์อื่น ๆ ๓ ครั้ง มีความดีใจ ไม่กลัวต่อความตาย กระโดดเข้ากองไฟไป แต่ก็ต้องแปลกใจว่าไฟทำไมเย็นยิ่งนักจึงถามพราหมณ์ดู ท้าวสักกะในร่างพราหมณ์จึงกล่าวว่า "ท่านบัณฑิต เรามิใช่พราหมณ์ดอก เราเป็นท้าวสักกะ มาเพื่อทดลองศีลของท่านเท่านั้นเอง"
กระต่ายพูดว่า "ท่านท้าวสักกะ ท่านหวังจะทดลองข้าพเจ้าเท่านั้นเองหรือ แล้วชาวโลกจะรู้ว่าข้าพเจ้าปรารถนาให้ชีวิตเป็นทานได้อย่างไรกันเล่า" ท้าวสักกะตอบว่า "คุณความดีในการเสียสละชีวิตเป็นทานของท่านครั้งนี้จะมีปรากฏตลอดไป" ว่าแล้วก็เขียนรูปกระต่ายไว้บนดวงจันทร์เป็นสัญลักษณ์ให้ชาวโลกได้เห็นตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แล้วก็หายวับกลับเทวโลกไป สัตว์ทั้ง ๔ ตัวได้รักษาศีลจนตราบสิ้นชีวิต