ทำอย่างไร จึง "เห็นธรรม"

นึกว่าจิตมีสภาพเดียวกัน
ต่างกันที่เจติสิกซะอีก555หยอกๆ

 

เอางี้เลยหรอครับ 555

 

แน่ใจนะครับ

 

ค่ะ พอจิตมันเริ่มรู้ว่าเส้นทางของพระพุทธเจ้าเป็นของจริง มันจะไม่อยากพึ่งพิงสิ่งใดนอกจากตัวเองแล้ว จะหันมามีตนเป็นที่ตั้ง จะไม่มีผี เทวดา สววรค์ นรก เป็นที่ตั้งอีกต่อไป

 

ส่วนพี่ สวดมนต์เพราะคิดว่ามันคงเป็นภาษาที่สื่อถึงใครบางคน คนบางคนอาจไม่รู้ภาษาไทย แต่ก็ไม่ได้สำคัญเท่ากับ สวดเพราะระลึกถึงคำที่สวด เช่น อิติปิโส ภะคะวา อะระหัง สัมมา สัมพุทโธ วิชชา จาระณะ สัมปันโณ สุขโต โลกะวิทูร..... ต่อเอาเองเหอะ ส่วนคำแปล คงหาได้ไม่ยาก วัตถุประสงค์ไม่ใช่สวดเพื่อความเท่ห์แน่นอน การที่คนเราจะระลึกถึงผู้มีพระคุณที่ทำให้เราหายโง่ หายบ้า โดยไม่หลอกลวงตนเองนั้น ถือเป็นการกระทำที่ดีข้อนึง เป็นอะไรที่ควรมี เช่นเดียวกันพระสูตรอื่นๆ หากคนที่ไม่เข้าใจ ไม่อิน หรือ ไม่เคยได้ประโยชน์จริงจากพระสูตรหรือคำสอนนั้น ย่อมไม่เห็นประโยชน์ของการสาธยายมนต์ ซึ่งในที่นี้คือ พระสูตร ต่างๆ ใน84000 พระธรมมขันธ์ ดังนั้น ความสำคัญจริงของการระลึก ไม่เพียงแต่หมายถึงความกตัญญูกตเวทีต่อทุกๆสรรพสิ่งที่เอื้อให้ได้มีให้ได้เป็นประการอื่นก็ไม่เห็น ผลพลอยได้คือ เกิดสมาธิ เกิดสติ ขึ้นในบางบุคคล ไม่ใช่กับทุกคน เห็นด้วยกับน้องณุ แต่อธิบายให้ขาดๆหน่อย หรือขาดๆ ไปเลย

 

เเล้วตรงไหนที่ไม่เเน่ใจหละครับ เเย้งได้ครับ เราถกเถียงธรรมกันได้

เรื่องตัวตน ผมจะบอกให้ว่า

"ความเป็นตนยังมี เเต่ไม่มีตน"

ลองไปพิจารณาประโยคนี้ดูนะครับ

 

ผมขอเสริมนะครับ ไม่ได้มาเเย้งอะไร

เรื่องนี้ตรงที่ต่างกับโสดาบัน คือ โสดาบันสิ้นสังโยชน์ ในข้อ สีลพรตปรามาส คือ ความงมงาย หลงไปในทางผิด โสดาบันจึงไม่มีทางหลงในทางที่ผิดได้อีกต่อไปครับ

เเต่กับผู้ที่ยังไม่สิ้นสังโยชน์ตัวนี้ลง ถึงเเม้จะศรัทธาพระรัตนตรัยเเค่ไหน เเต่ก็ยังคงมีโอกาสจะหลง งมงาย เดินผิดทางได้อยู่ครับ

 

ผมเห็นคุณตั้งกระทู้ แล้วแปลเข้าข้างตนผม
ก็พอจะเดาได้แล้วคับผม คุณยังสะสมอัตตาตัวตนอยู่มาก

 

ขาดอีกข้อนึง สาธยายมนต์นั้นก็เพื่อสืบต่อหรือถ่ายทอด จากรุ่นสู่รุ่น ก็เป็นการรักษาไว้เพื่อให้โอกาสแก่คนอื่นในภายหลังเผื่อเขามีสติปัญญา เข้าถึงธรรม ซึ่งสุดท้ายก็ไม่พ้นความระลึกและกตัญญูกตเวทิตา อยู่ดี ว่าไหมละ มี่ได้มีโอกาสมานั่งเถียงกันไร้สาระ ก็เพราะการท่องบ่น สาธยายสืบต่อมาไม่รู้กี่รุ่นต่อกี่รุ่นแล้ว ว่าไหมคุณลุง

 

ใครมันจะไปพึ่งผีพึ่งเทวดา สวดบ่นมาไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยกันรึนี่ น่าสังเวชใจจริงๆ

 

นี้ผีฟ้าหรือผีโลกสวยครับ55

 

เสนอได้แย้งได้ค่ะ ...เพียงแต่ในพาร์ทที่ตอบลุงโจ พูดถึงเฉพาะผู้ที่เริ่มภาวนาได้ตรงทางค่ะ จะค่อยๆเริ่มรู้สึกได้

 

ผีที่ไหนนั่งแปลเค้าเห็นกุศลจิตเค้ากะอยากมาใกล้กุศลเป็นอาหารของเค้าเนาะ

 

วันนี้ลองดูแล้วครับ สนุก มันส์ดี แต่ก็ไม่ได้หวือหวาอะไร เพราะว่าเป็น ของเก่า

พอลองทบทวนดูแล้ว ก็เป็นวิธีที่เราใช้ภาวนามาตั้งแต่แรกเริ่มเลย คือ ดูการเกิดดับของอารมณ์ ตามอายตนะ ๖ เป็นช็อตช็อต เหมือนฟิล์มภาพยนตร์ยุคเก่า ดังนั้น รู้ว่าไม่รู้ เนี่ยรู้บ่อยมาก อ่าน ทู้ ท่าน ก็เห็นตลอด

ขอถามเพิ่มนิดนึงครับ
กวาง ก็ดับ
รักการดี ก็ดับ
ปังย่า ก็ดับ
โตงเตง ก็ดับ

ดูแล้วเหมือนเป็นการรู้ซ้อนรู้ไปเรื่อยๆ ถ้าเรา รื้อค้น เข้าไป การรื้อค้นเป็นการ ฟุ้งซ่าน ไหม

ปัญญาล้ำหน้าไหมครับ

 

อารายกะร่องและอาจต่อด้วยกะแร่ง คือ ไม่เหลืออะไรติดไปเลยสักสิ่งจริงๆ อย่างที่ขอ เคยเห็นไหมร่อง เปรต อะ เคยเห็นไหม จะไม่มีอะไรเหลือติดตัวไปเลย มีมากเท่าไหร่งั้นเราค่อยมาดูกัน เพราพมันยังไม่จบตอนนี้ที

 

เคยเห็นเปรตชั้นสูงปะเปรตหิวธรรม

 

เห้ย ร่อน คนหล่อ ต้องแบบเพ่เก่งกรูเนี๊ยๆ

 

เปรตหิวธรรมไม่เคยเห็น แต่อะไรที่เห็นแล้วคล้ายเปรต มาจาก ความที่ไม่มีอะไรเหลือ มีแต่จะเอา ทำอะไรก็เอาเข้าตัว สุดท้ายไม่เหลืออะไร ปากบอกไม่มีอะไรแต่ใจนั้นช่างสุดแสน อาการแบบนี้ ในนี้ก็เห็นมีแต่กะร่องกะแร่งนั่นแหละนะ ที่เหมือนที่สุด เหมือนเปรต เลยอะ

 

ถ้าเเค่จะถกเรื่องผมว่า เป็นไม่เป็นนั่นนี่ อย่าเลยครับ ไม่มีประโยชน์ เชิญคุณเดาต่อไปได้เลยครับ
เพราะ "ตัวผมไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น"

เเล้วเวลาที่กล่าวอ้างผู้อื่น จะต้องมีหลักฐานมาสนับสนุนครับ อย่างถ้าคุณจะบอกผมเข้าข้างตัวเอง ก็ต้องยกประโยค หรือยกหลักฐานมาครับ กล่าวอ้างลอยๆไม่ได้นะครับ

เเละสุดท้ายเรื่องอัตตา ผมบอกคุณไปเเล้วนะครับ ลองไปพิจารณาประโยคนี้เอา

"ความเป็นตนยังมี เเต่ไม่มีตน"

อัตตาไม่มีอยู่ในที่ใดครับ.

 

มันไม่มีใครตัดให้ใครได้หลอกตัวขอวตัวทำเอง
เห็นมะความมีมารยาาาท55