มีแต่อวิชชาและทุกข์แต่ไม่มีผู้ยึด

หึ๋ยยยยย

ใครหนอ ใช้ศัพย์ อุเบกขาสัญญา


กั๊กๆๆ

นี่แม่คุณ

ตกลง

เด็กหญิง ฉวี
นางสาว ฉวี

นี่เป็นคนคนเดียวกันใช่ไหม เอ๊า ตอบดังๆซิ๊

 

น้อง… พี่จำชื่อน้องไม่ได้แล้วอะ ลืม พี่ว่าประเด็นเรื่องสร้างเหตุแล้วจะเป็นดังคิด ดูเหมือนถูกนะ แต่หลงทาง เพราะเหตุนั้นไท่ใช่เหตุที่ตั้งต้นว่ามันไม่มีหรือมันมี เหตุจริงคิอ มันทีอะไรและทำไมมันถึงมี และไม่ว่าจะใช้อะไร มันก็จบที่ มันทีอะไรและทำไมถึงมี ไม่ใช่สร้างเหตุว่า มันไม่มีจริง หรือ ที่เห็นคือจินตนาการ นัยคือ ไม่มี แต่เพราะมันมี มันเลี่ยงไม่ได้ การรับรู้จึงเป็นทางที่ดีที่สุด แต่การรับรู้มีได้หลายแบบ หนึ้งร้อยพิกเซลหรือ ร้อยล้านพิกเซล มันก็คือการรับรู้ การจะเห็นความสมบูรณ์ก็ไม่ได้หมายความว่า เห็นมากจะยุติ แต่ใจความจริงคือ เห็นอะไรว่ามันมาจากอะไรแล้วมันไปยังไง ถ้าไม่มีแล้วมันไปอีกได้ไหม ที่จริงระดับความละเอียดในแบบที่ว่าก็ไม่ไดสื่อว่า อะไรเป็นอะไร ดังนั้น ….เถียงกันมานานว่า สันตติคืออะไร ถ้ามันใช่เรื่องมันคืออะไรและอะไรทำให้มันเป็น จบ คือ ไม่ต้องขยายความต่ออีกแล้ว

 

คนที่บอกไม่มี สิ้นยึดนี่นั่น คือลุงแมวพรี่เหว

สันตติ เขาเลิกพูดมานานแล้ว แต่พรี่นุพูดยก ตย.มา ในทู้อื่น นู๋เลยตอบว่านั่น ลต.รูปอื่นพูด ลต.บอกว่ามันเป็นท่อน แล้วนู๋ปฎิเสธว่าไม่ใช่แบบนั้น.. แล้วมันก็จบในโพสเดียวสั้นๆ ไม่มีใครมาต่อ
...

ธรรมะพระพุทธเจ้า จริงๆ เป็นทางที่เรียบง่ายมาก ที่ดูเหมือนยากเพราะพวกเราเจอชุดความคิดฝังหัวจากคนนี้คนนั้นมาเยอะ

เส้นทางนี้ไม่มีอะไรพิสดารเลย มีแต่ "ความรู้สึก" ยกเว้นไตรลักษณ์ นั่นมีอยู่ในโลกของความจริง เจ็บจริง ตายจริง ไม่ใช้ตัวแสดงแทน

 

จิตอวิชชานี่แหล่ะ เป็นต้นเหตุของทุกสิ่ง
อยากให้ชีวิตเราเป็นแบบไหน สร้างสัญญาตัวนั้นเข้าหามันเลย สร้างมากๆ เด่วจะกลายเป็นนิสัย ลิขิตชีวิตเราเอง

ธรรมะพระพุทธเจ้า เป็นไปเพื่อสอนจิตอวิชชาล้วนๆ
สังโยชน์ก็เป็นออฟชั่นของจิตอวิชชาด้วย

สันตติ จิต จข. เป็นคนตัดการสืบต่อที่เร็วๆ นั้นออกไปเอง
ตามหนังสือนั่นแหล่ะ เหมือนจิตเป็นใบพัดพัดลม ถ้ามันหมุนเราจะเห็นเป็นแผ่นเดียว ถ้าจิต จข.ตัด เหมือนใบพัดพัดลมหยุดหมุน เราจะเห็นมันแยกคนละใบ - ลมหายใจเข้าออก จึงเป็นคนละวิถีจิต เพียงแต่มีอารมณ์ที่ใกล้เคียงกัน

 

ว่าไงละ ไม่ยักตอบดังๆละ ว่า
เด็กหญิง ฉวี
กับ
นางสาว ฉวี เป็นคนคนเดียวกันหรือเปล่า

สันตติตามหนังสือยิ่งง่ายใหญ่
เพราะ แปลว่า การสืบต่อ การส่งต่อ เป็นปัจจัยแก่กัน

ถ้าบอกว่า สันตติขาด นี่ หลงละเมอไปใหญ่
ยิ่งบอกว่า สันตติขาด ตั้งแต่พระโสดาบัน นี่ยิ่งละเมอไปใหญ่

เพราะสันตติ มันไม่ได่เป็นเส้นเดียวกันแต่แรกอยู่แล้ว มันมีช่องว่างขั้นอยู่ เพียงแต่มันเป็น ลักษณะการสืบต่อส่งต่อเป็นปัจจัยแก่กัน จึงเรียกว่าสันตติ และ จิต มีลักษะ ของสันตติ คือ สืบต่อ ส่งต่อเป็นปัจจัยแก่กัน จึงเรียกว่าเกิด ดับ
แต่ด้วยความเกิดดับ ที่เร็วมาก
จึงยากในการจะรู้เท่าทัน ว่าจิตมันเกิดดับ

มีแต่ สติ ที่ ทำให้จิตเข้าไปเห็นไปรู้ มีปัญญา
ว่าจิตมันมีช่องว่าง ไม่ได้เป็นเส้นเดียว
แม้ใบพัดลมมันหมุนมันก็ยังมีช่องว่าง ระหว่างใบพัด


พระพุทธเจ้า บรรลุธรรม สันตติ ก้ไม่ได้ขาด
ยังมีการสืบต่อส่งต่อ ของ รูปนาม

พระสังกิจจะ บรรลุธรรมตั้งแต่ เป็น สามเณร
ยัง มีการสืบต่อส่งต่อ ของรูปนาม ไม่ได้ขาดไปไหน

อะไรที่มันขาด สันตติหรือ อย่างอื่น
ยิ่งไม่เคยเจอกับตัวเอง ได้แต่ฟังคนเล่า พอจะเหมือน
เชื่อเป็นตุเป็นตะ โอยยยยยย สันตติขาด สันตติขาด

 

ก็นั่นสิเจ้าคระ แล้วเดี๊ยนพูดผิดตรงไหน เอาเมจิกฝังเพชรเก๊ 24 กะรัต มาวงเบยขร่ะ

เดี๊ยนก็ไม่ได้บอกว่า รู้สันตติจะเป็นโสดา หรือบรรลุอะไร
จิตมันก็แค่รู้ว่า อารมณ์แต่ละขณะไม่ใช่วิถีเดียวกัน เหมือนที่เดี๊ยนเขียน ลมหายใจเข้า และออกไม่ใช่วิถีเดียวกัน แต่แค่ใกล้เคียง

ถ้ารู้สันตติ เป็นโสดา ป่านนี้เดี๊ยนอนาคาแล้ว รู้ตั้งหลายรอบ และไม่เคยฝึกสมาธินั่งแข็งเข้าไปรู้ก่อนสักครั้ง

ที่เขาเขียนว่าขาด เพราะสภ่าวะนี้มันลักษณะตัด และรูปนามจะดับแป๊บนึง นามมันเชื่อมอยู่กับรูป นาม(จิต)มันตัด มันก็ต้องลากรูปไปด้วยกัน

คำว่าพระพุทธเจ้าบรรลุ สันตติไม่ขาด รูปนามยังดำเนินไป พรี่ควรใช้คำว่า จิตท่านไม่สัมปยุตกับความคิดปรุงแต่งจะดีกว่านะขร๊ะ

 

ไหน

ลมหายใจเข้า และออก วิถี มันเป็นยังไงหรา

 

ลมหายใจออกยาวกว่าลมหายใจเข้าไงเจ้าขร๊ะ

 

ใช้ศัพย์แสงเล่นสะตกต้นไม้


เกิดเวทนาคันเลยนิ๊

 

ในหนึ่งลมหายใจ มันมีอารมณ์จิต ที่ค่อยๆ ขึ้นระดับเกิดขึ้นด้วย (แต่อยู่ในโหมดอารมณ์เดียวกัน)

แต่เด่วมันจะเข้าสันตติอีก

มันไม่มีใครมารู้สภาวะตัวนี้กับเดี๊ยน เลยพูดคร่าวๆ แค่นั้นแหล่ะ เอาเป็นจบแค่นี้

 

ขอเถียงในสิ่งที่เขาเป็นดีกว่า การเถียงในสิ่งที่ใครๆกล่าวไว้ ไม่อยากเถียงหรอกว่าพระศาสดากล่าวอะไรไว้ ถ้าจะเถียงก็จะเถียงว่า พระศาสดากล่าวไว้จริง แต่ทันตามที่พระศาสดาตรัสไหม หรือต้องอาศัยกัลยาณมิตร หรือ… ไม่จำเป็น ถ้าจะเถียงก็ต้องเห็นเหตุนั้น ลองสังเกตุสิว่า น้องนั่นแหละที่พูดวนไปวนมา ไม่ลงที่พระศาสดาก็เป็นที่ใครสักคน แต่ที่มันแปลกคือ ลงที่ใครก็ไม่รู้ คนอื่นฟังก็ไม่เห็นจำเป็นต้องรู้เพราะว่า เห็นอยู่นั่นคือความหลง แต่ก็ดีนะดีกว่า ไม่ทำอะไรเลย

 

อะไรคือขุดความคิด ชุดความคิดมันมาจากใครและอะไรทำให้เห็นชุดความคิดนั้น อันนี้น่าสังเกตและน่าสงสัยว่า ชุดความคิดคืออะไร อธิบายคำนี้ให้ฟังหน่อย น้องคงมีหลายชุด ยกตัวอย่างขุดที่ผ่านมาให้ฟังหน่อย

 

ต้องถามพรี่เหวว่า ในนี้มีใครที่พรี่เหวบอกไม่หลงมั่ง

นู๋ไม่ใช่ไอดอล ที่พรี่เหวชาบูนะ

คนไม่ใช่ ทำไรก็ผิด แง๊ ~ ~ อิอิ

พรี่เหวรู้อะไรในชีวิตนู๋มั่ง เอาสิ่งที่พามาเส้นทางนี้อ่ะ ไหนเหลาให้แหลมหน่อย

 

ด้วยจรรยาบรรทางการแพก นู๋ไม่สามารถเปิดเผยสิ่งนี้ได้

เนื่องจากจะทำให้ผิดหลักพละศึกษา ตรรกะวิทยา แคนคูลัส รวมทั้งกรมปศุสัตว์และพันธ์พืชด้วยขร่ะ

ชุดความคิดที่นู๋ใช้ ก็กายคตาสติที่ท่าน พอจ. ถ่ายทอดวิทยายุทธมานั่นเองขร่ะ

 

พรี่เหวดูนี่ดิ เหมือนพระท่านบอกเรยอ่ะ
อุ้ยยย... แอ๊บบังเอิญหลงเหมื้อน เหมือน

 

ลุง มีคำกล่าว ที่ว่า ไม่มีอะไรบรรลุ ถึงอะไร
ลุงเข้าใจคำกล่าว นี้มากน้อยแค่ไหน

 

จะเบี้ยวหนี้ เหรอ

 

คำว่าไม่มีอะไร หมายถึง
สิ่งหนึ่งสิ่งใดที่เกิดได้ย่อมดับได้
จึงจัดว่าไม่มี "อะไร" เป็นอัตตาตัวตนจริงๆ
ส่วนนิพพาน ก็เป็นสิ่ง
ที่ไม่มีอะไรปรากฎเป็นรูปลักษณ์
ให้รับรู้ได้ จึงเป็นเพียง"ความว่าง"
ที่เป็นธรรมชาติ
ดังนั้น นิพพาน หรือความหลุดพ้นจากการ
เกิด จึงไม่มีที่หมายให้ไปถึงได้ (เพราะ
เป็นเพียงความว่างที่ไม่อาจยึดสิ่งใด
และไม่อาจมีสิ่งใดมายึดได้) ซึ่งมีอยู่ตามธรรมชาติ
แต่มีสภาพรู้ ตัวเอง และรู้สิ่งที่เกิดดับ
ทั้งหมดในความว่างโดยธรรมชาตินั้น
ดังนั้น เมื่อไม่มีผู้ยึดขันธ์ 5 (รูปนาม)เอามา
เป็นอัตตาตัวตน ของตน
ด้วยความเข้าใจ
องค์ประกอบและการทำงาน
ของขันธ์ 5 (รูปจิตเจตสิก ที่เป็นสังขารธรรมทั้งหมดที่เป็นอนิจจัง ทุกขังอนัตตา
ที่มีเกิดและมีดับ โดยธรรมชาติ
กับนิพพานอันเป็นวิสังขารธรรม
ที่ไม่เกิดไม่ดับโดยธรรมชาติเช่นกัน)
ดังนั้น สภาพจิตที่สิ้นยึดในขันธ์ 5
คือสังขารธรรมทั้งหลาย
โดยไม่ยึดเอามาเป็นอัตตาตัวตน จึงเรียกว่า
เป็นภาษาสมมุติว่า"นิพพาน"

 

ก็หลงนี่ ไม่เห็นมันจะเรียกบังเอิญอะไร หลวก็คือหลง รู้ก็คือรู้ เอะ หรือสุดท้ายกลายเป็น ปลาวาฬ 555 มันก็คือ 555 ไม่ว่าใครจะกล่าวว่าธาตุรู้คือ อะไร มันเรื่องของเขา เพราะมันก็ไม่ใช่ปัญหาของเรา ปัญหาของเราคือ ธาตุรู้คืออวิชชา หรือ ธาตุรู้คือวิชชา หรือ ไม่ใช่ทั้งสองอย่าง ที่มันน่าขำคือ… เขาว่าไงก็ตามนั้น อันนี้ไม่มาเถียงนะ เพราะสีข้างถลอกมากแล้ว เพราะการเถไปเถมา

 

นึกว่าจะแน่

พระท่านใช้คำว่าธาตุรู้อวิชชา แทนจิตอวิชชา

รู้เฉยๆ ,รู้ซื่อๆ, สักว่า, รู้ผ่านๆ สัญญาตัวนี้ผลิตมาจากที่ไหน อยู่บน พท.จิตอวิชชาป่ะ

จิตอวิชชา มีคุณสมบัติเก็บสะสม และก๊อปทุกอย่างได้ เพราะตัวมันยึดติด เขาก็เปลี่ยนสัญญาที่ตัวมันเป็นวิชชา

ให้มันยึดสัญญาตัวนี้แทน ให้เป็นสัญญาเดียวกันกับธาตุรู้ตัวท๊อปที่โดนจิตอวิชชายัดไส้อยู่ข้างใน เมื่อสัญญาที่จิตอวิชชาเริ่มเปลี่ยน สภาวะวิปัสสนาก็เริ่มพาไปเห็นอนัตตานี่นั่นได้

ธาตุรู้ตัวที่โดนยัดไส้ มันเฉยๆ แล้วสงบมากๆด้วย นั่นไม่ต้องไปสอน เขาปังของเขาอยู่แล้ว แล้วอยู่ตรงกลางระหว่างผู้รู้ กับสิ่งที่ถูกรู้แบบ ลป.ดูลย์บอกจริงๆ

กินแต่เหล้า จะไม่ช่วยให้รู้สิ่งนี้นะ