อยากทราบว่า " การสำเร็จความใคร่ ที่ผู้ชายส่วนใหญ่ทำ " จะผิดศีลหรือป่าว ? จะได้อภิญญา?

คือว่าเป็นธรรมดาของวัยรุ่น อันนี้ผมไม่ได้จงใจให้เกดความไม่ดีแก่บอร์ดนะ แต่อยากรู้จริงๆ ว่าการครองฆราวาส ที่เขาได้อภิญญาหรือการทอดจิตได้อะไรประมาณนั้น จำเป็นต้องละเพศสัมพันธ์กับภรรยาและละการสำเร็จความใคร่ด้วยตนเองด้วยหรือป่าว

ซึ่งผมเคยอ่านบทความนึง เขาบอกว่า ฆราวาสก็มีที่ได้อภิญญาแบบนี้ ไม่จำเป็นต้องเป็นพระสงฆ์ จริงหรือไม่ ? ช่วยอธิบายใ ห้กระจ่างหน่อยสิ

[b-wai]
ขอบคุณ​

 

คล้ายๆกับว่าจะบาปนะ... ( จำบ่ด้ายอ่ะโทดทีแต่รู้สึกคล้ายๆว่าจะบาปอ่ะแหล่ะ ) คือถ้ามีความต้องการทางเพศแล้วต้องมีเพศสัมพันธ์อ่ะถึงจะเป็นปกติ ถ้าช่วยตัวเองนี่ไม่เป็นการสนองความต้องการทางเพศแบบปกติ แล้วถ้ามันไม่ปกติมันจะไปอะไร้ซักอย่างจำบ่ด้ายแล้วอ่ะนะ... ( แต่รู้สึกมันจะบาปเล็กบาปน้อยอ่ะ ไม่หนักหนาสาหัสอ่ะนะ )

ถึงช่วยตัวเองโดยเนื้อแท้แล้วจะไม่บาปแต่ก็สามารถทำให้มันเป็นบาปได้ แบบว่าจินตนาการในการช่วยตัวเองนี่รู้สึกว่าจะสำคัญอ่ะนะ มันมีบาปอะไรอยู่อย่างคล้ายๆกับว่าถ้าช่วยตัวเองกับข่าวข่มขืน ( ช่วยตัวเองโดยจินตนาการว่าตัวเองเป็นคนข่มขืนคนที่เราได้ยินมาว่าถูกข่มขืน ) อันนี้จะบาป รู้สึกว่าบาปนี้จะทำให้ผู้หญิงไม่สนุกเวลามีอะไรกะเราอ่ะ ( พอมันไม่สนุกมันก็จะพาลรำคาญไปด้วย )

แล้วก็มีบุญอะไรทำนองนี้อยู่ด้วย รู้สึกว่าอุปการะสตรี ( ช่วยเหลือผู้หญิงที่กำลังตกทุกข์ได้ยาก ) จะเป็นบุญทำให้ผู้หญิงสนุกเวลามีอะไรกะเราอ่ะ ทริกนี้พวกเทพชอบใช้กันนัก รู้สึกว่าตอนพระศรีอารีย์มาจุติในชาติที่ 8 เป็นผู้ปลดปล่อย ก็ไปเอาเมียน้อยมาคนหนึ่งแล้วก็ทำบุญนี้กะแม่นางคนนั้นด้วยอ่ะ

แต่ภาคผู้หญิงนี่ไม่รู้นะ... ไม่รู้ว่าอุปการะบุรุษนี่จะได้บุญให้ชายอันเป็นที่รักติดใจในเพศสัมพันธ์กะตัวผู้หญิงเองรึป่าวอ่ะนะ 5555
(555)

 

ไม่แน่ใจ แต่ถ้าเป็นการฝึกแบบตันตระหรือแบบเต๋าก็คงไม่แน่มั๊งครับ

 

บาปสิ เหมือนฆ่าทีเดียวเป็นแสน ๆ คนเลย แต่ละตัวถ้าแยกไปที่ไข่ไม่ซ้ำกันได้ละก็
อิ ๆ

 

แล้วก็มีบุญอะไรทำนองนี้อยู่ด้วย รู้สึกว่าอุปการะสตรี ( ช่วยเหลือผู้หญิงที่กำลังตกทุกข์ได้ยาก ) จะเป็นบุญทำให้ผู้หญิงสนุกเวลามีอะไรกะเราอ่ะ ทริกนี้พวกเทพชอบใช้กันนัก รู้สึกว่าตอนพระศรีอารีย์มาจุติในชาติที่ 8 เป็นผู้ปลดปล่อย ก็ไปเอาเมียน้อยมาคนหนึ่งแล้วก็ทำบุญนี้กะแม่นางคนนั้นด้วยอ่ะ

555+ผมคงทำบุญข้อนี้มาเยอะเลย เอิ๊กๆ

 

ตอบซักหน่อย

การจะแสดงอภิญญาได้ มันต้องใช้สมาธิเยอะเนอะ
ถ้าช่วยตัวเองบ่อยๆ มันก็เพลีย จิตใจไม่โปร่งใสใช่มะ
แล้วจะทำสมาธิได้ไงอ่ะ

 

ถ้าช่วยตัวเองเป็นบาป งั้นก็ควรรู้จักเมตตาให้ทาน "ช่วยเหลือผู้อื่น" ทุกเมื่อ และจะเป็นเพื่อนกับลูกเสืออื่นทั่วโลก สิ ถึงจะไม่บาป

 

ผิด แต่ดีแล้ว

ไม่ผิดศิล 5แต่ทำให้จิตตกต่ำ แล้วเวลาเรามโนภาพนั้นหละ มโนกรรม คิดไม่ดี


แต่มันอดไม่ได้หลอก(b-green)

 

จริงๆเเล้วมันเป็นการฝึกมโนมยิทธิเเบบฆรึ่งกำลังที่...เเบบนึ่งนะ...อย่าฆิดมากซิ

 

อยากให้มีพระมาตอบคำถามนี้จริงๆ จะได้รู้กระจ่างกันซะที แล้วใครจะอาสาไปถามบ้าง

 

อารมณ์ของมนุษย์ เกิดจากปฏิกริยาเคมีในสมอง หากถึงเวลาที่มีความต้องการทางเพศแล้ว ก็แสดงเป็นผลของสารเคมีในสมองที่ก่อสร้างอารมณ์ให้เกิดขึ้น
หากขณะช่วยตัวเอง ไม่มโนภาพถึงหน้าแฟนชาวบ้าน เมียคนอื่น หรือนึกคิดถึงการกระทำที่แหวงแผลกเช่น การข่มขืน การทรมารเด็ก เป็นต้น แต่หากแต่เพียงกระทำโดยให้เสร็จๆไปตามความต้องการ ผมคิดว่า มันคงไม่ผิด สำหรับฆราวาส

จริงๆแล้วลองหาเหตุ ก็จะรู้ว่าการกระทำนั้นๆ ผิดหรือไม่ คิดสั๊กนิดก็จะหาคำตอบได้เองน้า จะบอกให้ ^^

 

*สำหรับพระผิดศีลครับ ข้อ อย่ากระทำอันน้ำกามให้ตกเคลื่อน (เว้นแต่ฝันเปียก) รู้สึกว่าแบบสังฆาทิเสสนะครับ ต้องแก้โดยอยู่ปริวาสกรรม
*ฆราวาสไม่ผิดศีลครับ ไม่ได้ผิดลูกเมียเขา
*สามารถได้อภิญญาได้ครับ ถ้าคล่องจริง ต้องเข้าฌาณได้ทุกเมื่อแม้ต้องอารมณ์อันเศร้าหม่น เช่น ถูกทำร้ายหนักให้เจ็บปวด ถูกยั่วยุทางกาม ถูกยั่วให้พยาบาท เพราะนิวรณ์เหล่านี้จะถูกตัดขาดก่อน จึงจะถึงอารมณ์ฌาณได้
*ฆราวาสที่ได้อภิญญา 5 ไม่จำเป็นต้องงดเพศสัมพันธ์ จะช่วยตัวเองก็ได้ เพียงแต่ว่าต้องคล่องในฌาณ

 

จิงหรอ อย่ามั่วนะ บาปนะจ๊ะ แล้วจะว่าไม่เตือนนะ ทำอะไรก็นึกถึงตอนที่เรานั่งฝึกเป็นเดือนๆปีๆหน่อยสิ จะมามัวเมาในกิเลสให้ของดีในตัวเราเสื่อมทำไมกันอะครับ ???

 

การ เหนี่ยว ผมว่าไม่บาป นะ ถ้าพูดตามภาษาวัยรุ่น
ถ้าเราเห็นหญิงน่า... แมมภาพเอาไปเหนี่ยวดีกว่าไปฉุดเขา
เพราะความหื่นมันก่อปัญหาสังคมอย่างมากเหนี่ยวซะสาบายจาย
ดีกว่าสร้างปัญหาฉะนั้นไม่บาปหรอกครับแต่อย่าหมกมุ้น
ฉะนั้นเป็นเรื่องปกติครับ แถมยังทำให้หัวเปิดโดยไม่ต้องคลิปด้วย
ระวังนะครับถ้าหัวไม่เปิดล้างไม่ได้ มะเร็งนะครับ
ต้องตัดทิ้ง อิ อิ

 

ลองอ่านข้อความนี้ดูนะครับ เป็นคำตอบของคำถามส่วนหนึ่ง

หนังสือหลักสูตรนักธรรมชั้นตรี วินัยมุข เล่ม ๑ หน้าที่ ๕๕/๒๗๗
กัณฑ์ที่ ๕
สังฆาทิเสส
ศัพท์นี้ เป็นชื่อของอาบัติ แปลว่า ความละเมิดมีสงฆ์ในกรรม
เบื้องต้น และกรรมอันเหลือ. อธิบายว่า สงฆ์เป็นผู้ปรับโทษให้อยู่
กรรม สงฆ์เองเป็นผู้ระงับอาบัติ. เป็นชื่อของสิกขาบท แปลว่า ปรับ
อาบัติสังฆาทิเสส. ในที่นี้ เป็นชื่อของสิกขาบท มี ๑๓ สิกขาบท.
สิกขาบทที่ ๑ ว่า ปล่อยสุกกะเป็นด้วยความจงใจ เว้นไว้แต่
ฝัน เป็นสังฆาทิเสส.
คำว่า ปล่อยสุกกะนั้น บ่งความว่า สุกกะหาได้เคลื่อนเองไม่
เคลื่อนด้วยประโยคของภิกษุ. คำว่า เป็นไปด้วยความจงใจนั้น
บ่งความว่า ประโยคนั้นเกิดแต่ความปรารถนาจะให้เคลื่อน. คำว่า เว้น
ไว้แต่ฝันนั้น บ่งความว่า ไม่มีจงใจและไม่มีประโยค ทั้ง ๒ นั้น
แม้หากจะมีก็เป็นอัพโพหาริก คือกล่าวไม่ได้ว่ามี.
โดยนัยนี้ ในคัมภีร์วิภังค์ ท่านจึงจัดองค์แห่งอาบัตินี้ไว้อย่างนี้
ภิกษุคิดและพยายามด้วย สุกกะเคลื่อนจากฐานด้วย เป็นองค์แห่งอาบัติ
สังฆาทิเสส. ภิกษุคิดและพยายาม แต่สุกะหาเคลื่อนไม่ เป็นองค์
แห่งอาบัติถุลลัจจัย. เป็นแต่เพียงคิด น่าจะเป็นองค์แห่งอาบัติทุกกฏ.
แต่อาบัติไม่เกิดเพราะลำพังจิตดังกล่าวแล้ว จึงไม่เป็นองค์แห่งอาบัติ.
เพราะเหตุนั้น อาบัติทุกกฏในสิกขาบทนี้จึงไม่มี. ในสิกขาบทกล่าวไว้
แต่เพียงว่า เป็นไปด้วยความจงใจ ไม่ได้แสดงความปรารถนาเป็นเหตุ

หนังสือหลักสูตรนักธรรมชั้นตรี วินัยมุข เล่ม ๑ หน้าที่ ๕๖/๒๗๗

ทำอย่างนั้น เพราะเหตุนั้น ภิกษุปรารถนาผัสสะก็ตาม ปรารถนา
ความไม่มีโรคก็ตาม ปรารถนาอย่างอื่นก็ตาม จงใจพยายาม คือ
ทำประโยคที่องค์กำเนิดของตนในรูปภายใน คือ ในอวัยวะตนเอง
หรือในรูปภายนอก คือ ในอวัยวะผู้อื่น ยกที่เป็นวัตถุปาราชิก
หรือในพัสดุหาวิญญาณมิได้ โดยที่สุดแอ่นเอวในอากาศ สุกกะเคลื่อน
จากฐาน ต้องอาบัติสังฆาทิเสส. ทำอย่างนั้นแต่สุกกะไม่เคลื่อน ต้อง
อาบัติถุลลัจจัย.
สิกขาบทนี้ปรารภทำเพื่อตนเอง เพราะเหตุนั้น อาบัติในสิกขาบท
นี้ จึงเป็นอนาณัตติกะ แต่สั่งคนอื่นพยายามให้แก่ตน ไม่พ้นจาก
อาบัติ. และเป็นสจิตตกะ เพราะเหตุนั้น ไม่เป็นอาบัติแก่ภิกษุผู้หา
ประสงค์ในอันให้เคลื่อนมิได้ เช่นเคลื่อนในเวลานอนหลับ.
สิกขาบทที่ ๒ ว่า อนึ่ง ภิกษุใด กำหนัดแล้ว มีจิตแปรปรวน
แล้ว ถึงความเคล้าคลึงด้วยกายกับมาตุคาม จับมือก็ตาม จับช้องผม
ก็ตาม ลูบคลำอวัยวะอันใดอันหนึ่งก็ตาม เป็นสังฆาทิเสส.
คำว่า กำหนัดนั้น พระอรรถกถาจารย์แสดงว่า กำหนัดในอัน
เคล้าคลึง อธิบายตามมติของท่านว่า เพราะถ้ากำหนัดในเมถุน จับต้อง
กายหญิง ก็จะพึงเป็นบุพพปโยคแห่งการเสพเมถุน อันเป็นวัตถุแห่ง
ทุกกฏ. ตามมติของข้าพเจ้า กำหนัดในทางใดทางหนึ่งก็เหมือนกัน
สมด้วยการตัดสินอาบัติในวินีตวัตถุ แห่งปฐมปาราชิกสิกขาบท ใน
เรื่องภิกษุพยายามที่อวัยวะหญิงอันมิใช่ทวาร ตัดสินว่าเป็นสังฆาทิเสส
หาปรับเป็นทุกกฏ โดยฐานเป็นบุพพปโยคแห่งการเสพเมถุนไม่ ใน

 

หนังสือหลักสูตรนักธรรมชั้นตรี วินัยมุข เล่ม ๑ หน้าที่ ๕๗/๒๗๗

คัมภีร์วิภังค์ก็แก้บทนี้เป็นคำกลาง แปลว่า เป็นไปในทางใดทางหนึ่ง
ก็เหมือนกัน. มาตะคามบทนี้ ในคัมภีร์วิภังค์แก้ว่า ได้แก่หญิงมนุษย์
โดยที่สุดเกิดในวันนั้น. ท่านแก้อย่างนี้ชอบ เพราะความกำหนัด
ของชาย ย่อมเป็นไปแม้ในหญิงเด็ก.
หญิงเป็นวัตถุแห่งสังฆาทิเสส บัณเฑาะก์คือกะเทย เป็นวัตถุ
แห่งถุลลัจจัย. บุรุษและสัตว์ดิรัจฉานผู้เมีย เป็นวัตถุแห่งทุกกฏ. ใน
เพราะวัตถุแห่งสังฆาทิเสส สำคัญถูกและจับต้อง กายต่อกายถูกกัน
เข้า เป็นสังฆาทิเสส แม้หญิงถูกต้องก่อน แต่ภิกษุยินดีรับผัสสะ
ก็เป็นสังฆาทิเสสเหมือนกัน. สำคัญเป็นอย่างอื่นไปเสีย จับต้องเป็น
ถุลลัจจัย เอากายเช่นมือของตนถูกของเนื่องด้วยกายของเขา เช่น
ผ้าห่ม หรือเอาของเนื่องด้วยกายของตน เป็นต้นว่าชายจีวรถูกกาย
ของเขา เพื่อจำง่าย ข้างหนึ่งเป็นกาย อีกข้างหนึ่งเป็นของเนื่อง
ด้วยกาย เป็นถุลลัจจัยเหมือนกัน. เอาของเนื่องด้วยกายของตน
ถูกของเนื่องด้วยกายของเขาก็ดี เอาของมีดอกไม้เป็นต้นปาถูกกาย
หรือของเนื่องด้วยกายของเขาก็ดี เป็นทุกกฏ สำคัญเป็นอื่นและ
จับต้อง แต่ไม่ถึงกายต่อกาย เป็นทุกกฏทุกประโยค. ในเพราะวัตถุ
แห่งถุลลัจจัย ทำไม่เต็มที่ ต้องทุกกฏอย่างเดียว. ไม่ต้องกล่าว
ปรารภถึงวัตถุแห่งทุกกฏ. จับต้องหลายวัตถุ เป็นอาบัติหลายตัว
มีชนิดและจำนวนตามวัตถุ จับต้องหลายประโยค เป็นอาบัติหลายตัว
มีจำนวนตามประโยค.
อันภิกษุผู้ทำการเคล้าคลึงด้วยอำนาจความกำหนัด จะพึงมุ่ง
เฉพาะวัตถุเป็นต้นว่าหญิง ท่านจึงจัดอาบัติในสิกขาบทนี้เป็นสจิตตกะ

 

ถ้าเป็นฆราวาสก็ไม่ผิดอะไรร้ายแรงหรอครับ ถือเป็นการทำไปโดยสัญชาตญานของร่างกาย ต้องพิจารณาที่เหตุและผลที่ตามมา ถ้าทำแล้วรู้สึกโล่งใจสบายใจ ไม่ทำให้ใครเป็นทุกข์เพราะเรา รวมทั้งไม่ทำให้ตัวเองเป็นทุกข์รู้สึกผิด ก็ทำไปเถอะ แต่ถ้าทำแล้วไปจิตนาการอะไรเลยเถิดพิศดารจนรู้สึกแย่หลังจากเสร็จแล้วก็ไม่สมควร ไม่ควรหมกมุ่นกับมันมากจนเกินไป ให้มันพอดิบพอดี ถ้ามากไปคิดอยู่เรื่องเดียวมันจะทำให้ใจร้อนรนเศร้าหมอง ถ้าฮอร์โมนมันกระฉูดตามประสาวัยรุ่นจนทนไม่ไหวแต่ฝักใฝ่มรรคผล ก็ลองพิจารณาอสุภดู ว่าร่างกายสวย ๆ งาม ๆ นี้ ข้างในมันมีอะไร มีตับไต ใส้พุง มีอาหารเก่า(ขี้)อาหารใหม่ เวลามันเน่ามันขึ้นอืด มันสวยงามน่าดูหรือหอมหวลชวนดมรึเปล่า ก็สังเกตดูความรู้สึกตัวเองดูแล้วกัน

 

เยี่ยมเลย

 

การช่วยตัวเองมันผิดศิลข้อไหนจ๊ะ ไม่ผิดศิล 5 แน่นอน ........ แต่มันเป็นการไปทำให้ ราคะ มันเจริญขึ้น หรือเป็นการดับกิเลสโดยสนองกิเลส นั่นเอง อันว่ากิเลสมันดับ แต่มันก็เกิดขึ้นอีก คือ ความอยากจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เราก็ต้องสนองมันเรื่อยๆ นี่เป็น การ ทำให้ ราคะ มันเจริญขึ้น หรือมีความอยากกระหายใน การช่วยตัวเองมากขึ้นๆ
เพื่อสนองความอยาก ก็อาจจะไปแสวงหาซีดีลามก ภาพลามก เพื่อการช่วยตัวเอง
เห็นมั๊ยว่ามัน เป็นการทำให้ ราคะ เจริญขึ้น แล้วยังไปทำ ให้ สมาธิ เจริญน้อยลงๆ
ทำให้โอกาสในการเจริญ สมาธิลดลง หรือเนิ่นนานออกไปอีก .......

 

...การทำบุญด้วยน้องสาว ตายไปได้เกิดเป็นนางฟ้า...

เร่งทำบุญกันเยอะๆ นะจ้ะ พี่เค้ารอส่วนบุญอยู่