ยายแสง นักเรียนรุ่นยาย ความตั้งใจที่ไม่แก่เกินเรียน

<TABLE class=news2006_topic cellSpacing=0 cellPadding=0 width=595 border=0><TBODY><TR><TD width=585 height=10><TABLE class=news2006_topic width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=bottom align=left>ยายแสง นักเรียนรุ่นยาย ความตั้งใจที่ไม่แก่เกินเรียน


</TD><TD align=right width=100></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD></TD></TR><TR><TD class=news2006_graylight height=10>โดย มติชน<SCRIPT language=JavaScript src="/global_js/global_function.js"></SCRIPT> <!--START-->วัน พุธ ที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2551 13:40 น.</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=595 border=0><TBODY><TR><TD height=10></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE class=news2006_black cellSpacing=0 cellPadding=0 width=595 border=0><TBODY><TR><TD width=10 rowSpan=6></TD><TD width=575>เดิมที ตั้งใจจะเรียนหนังสือตั้งแต่เด็ก แต่ไม่มีโอกาสเนื่องจากบ้านมีฐานะยากจน ตอนนี้มีความเป็นอยู่ดีแล้วลูกทั้ง 4 คน ก็มีงานทำหมดแล้ว จึงอยากจะเรียนเพื่อให้อ่านออกเขียนได้ เพราะจะสามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวัน โดยเฉพาะการติดต่อส่วนราชการ หรือธนาคาร

คํากล่าวที่ว่า "ไม่แก่เกินเรียน" อาจเป็นจริงดังคำโบราณและดูจะเหมาะสมกับ "ยายแสง สง่าวงศ์" วัย 72 ปี ชาวบ้านหมู่บ้านดงป่าเมี้ยง หมู่ที่ 10 ต.ห้วยสัก อ.เมือง จ.เชียงราย เป็นอย่างยิ่ง เพราะแม้จะมีอายุมากถึง 72 ปี แต่ก็ยังไม่ละความพยายามขวนขวายหาความรู้ให้กับตัวเอง เพราะถือเป็นรากฐานสำคัญของการดำรงชีวิตความเป็นอยู่ในปัจจุบัน

ยามเช้าของทุกวัน ยายแสงจะแต่งตัวด้วยชุดภูมิฐานของผู้สูงวัยมาเรียนหนังสือร่วมกับนักเรียนคนอื่นๆ รวม 17 คน ในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 ที่โรงเรียนบ้านดงป่า เหมี้ยง ซึ่งเป็นโรงเรียนประจำหมู่บ้าน ยายแสงเล่าว่า เดิมที ตั้งใจจะเรียนหนังสือตั้งแต่เด็ก แต่ไม่มีโอกาสเนื่องจากบ้านมีฐานะยากจน ตอนนี้มีความเป็นอยู่ดีแล้วลูกทั้ง 4 คน ก็มีงานทำหมดแล้ว จึงอยากจะเรียนเพื่อให้อ่านออกเขียนได้ เพราะจะสามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวัน โดยเฉพาะการติดต่อส่วนราชการ หรือธนาคาร

"ที่ผ่านมาชีวิตยายลำบากมาก เป็นคนต้อยต่ำด้านความรู้ ไม่รู้จักหนังสือสักตัว ถูกดูถูกและต่อว่าจากหน่วยงานทุกที่ ว่าไม่รู้จักเขียนหนังสือให้เป็นบ้าง ตอนนี้ได้เรียนหนังสือก็รู้สึกดีใจเพราะสามารถอ่านและเขียนชื่อตัวเองได้เองแล้ว โดยไม่ต้องปั๊มลายนิ้วมือเหมือนเมื่อก่อน"

แม้จะเข้าสู่วัยชรา แต่ความตั้งใจเรียนของยายแสงนั้น ครูประจำชั้นถึงกับเอ่ยปากชมว่า มีมากทีเดียว ซึ่งเรื่องนี้ น.ส.วิภารัตน์ ชุ่มมะโน อายุ 37 ปี ครูประจำชั้น บอกว่ายายแสงเป็นคนมีความตั้งใจเรียนสูง จะซักถามข้อสงสัยตลอดเวลา เวลาว่างก็จะให้สอนอ่านเขียนเป็นประจำ สามารถเข้ากับเพื่อนชั้นเรียนได้ เด็กนักเรียนก็ให้ความเคารพนับถือ เป็นมิตรกับทุกคน ซึ่งพยายามมาเรียนทุกวันยกเว้นวันไหนร่างกายไม่ไหวจริงก็จะหยุด ซึ่งวิธีการสอนนั้นก็จะสอนเป็นพิเศษ เพราะยายแสงเองก็จะเลือกเรียนภาษาไทยเท่านั้น เพราะรู้ภาษาและตัว เลขบางส่วนเท่านั้น ส่วนวิชาอื่นๆ นั้นยังไม่ได้

ส่วน นายพิสิษฐ์ อาษา ผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านดงป่าเมี้ยง บอกว่า เมื่อยายแสงได้มาขอเรียนหนังสือ รู้สึกตกใจ แต่เห็นมีความตั้งใจเพื่อให้อ่านออกเขียนได้จึงเปิดโอกาสให้เรียน ซึ่งได้เข้ามาเรียนแล้วประมาณ 4 เดือน ตั้งแต่ปลายภาคชั้นเรียนของปีที่ 1 มาครั้งแรกไม่รู้จักหนังสือแม้แต่ตัวเดียว จนทุกวันนี้อ่านออกเขียนได้แล้ว สามารถเขียนชื่อตัวเองในการเบิกถอนเงินจากธนาคาร จนเจ้าหน้าที่ของธนาคารแปลกใจกันเป็นแถว

"การเรียนของยายแสงเป็นการเรียนลักษณะเรียนเสริมเพื่อให้ได้ความรู้ ไม่ได้สมัครเรียน จึงจะไม่ได้วุฒิการศึกษาเหมือนเพื่อนร่วมชั้น แต่หากยายแสงมีความตั้งใจจริงเรียนจนจบการศึกษา ทางโรงเรียนจะหารือกับสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา เพื่อขอใบรับรองการเรียนหรือใบประกาศเกียรติคุณให้ในอนาคตต่อไป"

แม้วันนี้ยายแสงจะมีอายุมากทำให้มีโรคประจำตัวหลายอย่าง เช่นโรคหัวใจหรือโรคความดัน ซึ่งต้องพกยามาเรียนด้วยหลายขนาน และต้องเรียนหนังสือร่วมชั้นเรียนกับเด็กรุ่นหลานและเหลน ที่มีอายุเพียง 9-10 ขวบ แต่ยายแสงก็ไม่ย่อท้อที่เรียนและยังมีความตั้งใจเรียนกว่าเด็กนักเรียนรุ่นใหม่

นักเรียนทั้งหลายน่าเอาเป็นแบบอย่าง

ที่มา หน้า 25 หนังสือพิมพ์มติชน วันที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2551
<!--END--><!--PICLIST-->
</TD><TD width=10 rowSpan=6></TD></TR><TR><TD></TD></TR><TR><TD></TD></TR><TR><TD></TD></TR><TR><TD class=news2006_graylight align=right>หน้านี้ถูกเปิดอ่านแล้ว <!-- Start Counter --><SCRIPT language=javascript src="http://app.sanook.com/counter/js/counter.js" type=text/javascript></SCRIPT><SCRIPT language=javascript type=text/javascript>counter('site=news&id=280528')</SCRIPT>1673<!-- End Counter -->ครั้ง</TD></TR><TR><TD class=news2006_graylight align=right>อ่านข่าวทั้งหมดของ มติชน ได้ที่นี่

</TD></TR></TBODY></TABLE>



http://news.sanook.com/scoop/scoop_280528.php

 

อนุโมทนาค่ะ
"ไม่มีใครแก่เกินเรียน"
การเรียนที่ดีควรเรียนรู้
เพื่อเข้าใจ นำไปใช้ในชีวิตประจำวัน
และคืนกำไรให้สังคม
ไม่ใช่เรียนเพื่อหวังเพียง
"แผ่นกระดาษรับรองวุฒิแผ่นเดียว"
แล้วไปแย่งชิงกอบโกย เห็นแก่ตัว ทำร้ายสังคม

 

วะว้าว
จี๊ดมากเลย
คุณยายแสง

ย้อนมาดูตัวเอง
เรามีโอกาสเรียนแล้วก้อต้องทำให้ดีที่สุด
เพื่อจะได้ช่วยพัฒนาชาติบ้านเมืองให้ดียิ่งๆขึ้นไป

 

โลกเรานี้เรียนกันจนวันตายนั่นแหละ แล้วแต่ว่าจะเลือกเรียนทางไหน สวรรค์ หรือ อบายภูมิ?

 

นับถือ สุดยอดครับคุณยาย

 

นับถือคุณยายมากๆ ครับ

อ่านแล้วน่ารักมากเลย...

ย้อนมองตัวเองบ้าง มีโอกาสเรียนก็ต้องตั้งใจให้ถึงที่สุด สู้ๆ คับ

 

เดี๋ยวพอเกษียณจะไปเรียนมั่ง เดี๋ยวไม่ได้ใช้สมองนาน ๆ กลัวสมองฝ่อ ขอบคุณค่ะคุณยายที่จุดประกาย

 

พยายามเข้านะคะคุณยาย

หนูจะเป็นกำลังใจให้นะคะ

 

ชื่นชมคุณยายและเป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

สุดยอดเลยครับยาย ขอชื่นชมในความตัั้งใจของยายครับ ผมเข้าใจดีกับการที่มีคนมาดูถูกเราว่า "ทำไม่ได้" ..โดยที่เราได้แต่ต้องจำยอมนิ่งเงียบ ไม่โต้ตอบ แต่มันเจ็บลึกๆ เพราะที่ทำไม่ได้ไม่ใช่เพราะเราไม่มีศักยภาพเพียงพอ แต่เป็นเพราะเราไม่มีโอกาส ..เมื่อโอกาสนั้นมาถึง เราต้องไขว่าคว้าไว้ และเราก็ไม่ต้องไปโต้เถียงกับใครให้เสียเวลา เพราะว่าการกระทำของเรานั่นแหละ คือสิ่งที่พิสูจน์ได้ด้วยตัวของมันเองว่า "เราทำได้"

 

คุณยายน่ารักมากค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ